ณ.ที่รอ
ผมนั่งมองเตียงนอนอันว่างเปล่า ที่ปราศจากใครบางคนที่ผมคุ้นเคยมานาน

สองอาทิตย์ที่แล้วนั่นมันเป็นวันที่ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยความืดดำ ก่อนที่หยดน้ำ

ละอองหยดเล็กๆจะทิ้งตัวลงมาโอบล้อมกระจกหน้าต่างบานใส เสียงร้อง เสียงคำราม และเสียงริ้วฟ้า ฟาดตัวกระจายออกราวกับรากฝอยของต้นไม้ใหญ่ที่แผ่ลงใต้พื้นผิวดิน ช่างเป็นบรรยากาศอันเลวร้ายสำหรับใครบางคน

แต่เสียงที่กลบเสียงคำรามของท้องฟ้านั้น กลับการเป็นเสียงความเกรี้ยวกราดที่แฝงตัวอยู่ในอารมณ์หญิงชายคู่นึง

“ เพล้ง ...เว้ย..เฮ้ย.. เอะอะ ..อะไร ก็หงุดหงิดไปซ่ะทุกเรื่อง แค่ผมกลับบ้านช้าแค่ครึ่งชั่วโมง แค่เนี่ย มันจะเป็นอะไรนักหนา” ชายหนุ่มใช้มือขว้างแก้วน้ำดื่มก่อนที่จะระเบิดอารมณ์ใส่หน้าภรรยาอย่างรุนแรง
“ใครจะไปตรัสรู้ล่ะว่าเวลาครึ่งชั่วโมงที่คุณหายไป คุณจะไม่ได้ไปกับผู้หญิงอื่น”

“ คุณมันบ้า เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงผมจะไปทำอะไรได้ พูดเป็นหนังการ์ตูน”

“ เออซิ....ฉันมันคนบ้า” หญิงสาวตะคอก ตอกกลับประโยคที่สามีของหล่อน โก่งคอด่าฟังไม่เข้าหูเมื่อวินาทีที่ผ่านมา

“ คุณมันไม่มีเหตุผล ก็ผมบอกว่าผมต้องเคลียงานลูกค้าให้เสร็จก่อน”

“แล้วโทรศัพท์ก็มี ทำไมไม่รู้จักโทร หรือว่ามีไว้โทรหาอีนางนั่น”

สิ้นเสียงประโยคดังกล่าวผมเดินหลบฉากหนีจากเธอด้วยความรำคาญ
เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด
“งั้นเราเลิกกัน ดีไหม” หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“ก็แล้วแต่คุณแล้วกัน”

ผมไม่นึกว่าประโยคที่ผมได้พูดไปในวันนั้นมันจะทำให้เธอจากผมไปจริงๆ
ก่อนที่เธอจะจากไป คืนนั้นผมกับเธอก็ยังนอนบนเตียงเดียวกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจากผมไปตอนไหน อาจจะเป็นตอนกลางคืนหรือเป็นตอนที่ผมหลับไม่รู้สึกตัวก็เป็นได้

ผมโทรไปที่บ้านเธอก็ไม่มีคนรับ เข้าไปหาเธอที่บ้านก็ไม่มีใครอยากคุยกับผมเลย
อาจเป็นเพราะผมพูดกับเธอแรงเกินไป พ่อแม่ของเธอก็เลยพาลโกรธ ผมพยามยามจะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจ แต่พวกเขาทำเหมือนผมไม่มีตัวตน แม้แต่หน้าผมเขายังไม่อยากจะมอง ผมคงต้องเก็บคำขอโทษไว้ในใจ
สิ่งที่ผมทำให้เขามองได้ ก็คือปิดประตูดัง ปัง แล้วเดินจากไป



เขาคงไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน เพราะฉันจากเขามาโดยที่ไม่ได้บอกกล่าว ฉันบอกเพื่อนของฉันว่า ขออาศัยอยู่ชั่วคราวเมื่อสบายใจแล้วก็จะกลับ เพื่อนฉันไม่พูดอะไรก่อนที่จะโยนกุญแจคอนโดกับคีย์การ์ดทิ้งไว้ไห้ เพื่อนบอกฉันว่า “ดีเหมือนกันแกจะได้มีคนดูแลห้องให้ตอนฉันไม่อยู่” ประจวบเหมาะพอดีที่เพื่อนของฉันจะบินไปดูงานที่อังกฤษและแวะไปหาแฟนของเขาที่ฝรั่งเศส
2 อาทิตย์แล้วทีฉันไม่เคยห่างหายไปจากชีวิตเขาเช่นนี้ เขาไม่รับโทรศัพท์ ไม่โทรหาฉันเลย หรือว่าเขาอาจจะไปกับอีนางนั่นจริงๆ
ฉันตัดสินใจกลับไปที่บ้านแต่กลับไม่พบแม้แต่วี่แววของเขา ฉันคิดไปต่างๆนานาว่าเขาคงจะไปอยู่กับนางเมียน้อย
ฉันโทรไปที่บ้านแม่ของเขาก็ไม่มีคนรับสาย ฉันเลยจำเป็นต้องบากหน้าไปหาแม่ย่าที่ฉันไม่ค่อยชอบขี้หน้าหล่อนเท่าไรนัก
สงสัยพวกเขาคงจะโกรธเรื่องที่ฉันทะเลาะกับลูกชายเขาล่ะซิท่า พวกเขาไม่ยอมคุยกับฉัน
เสียงที่ฉันได้ยินจากปากของพ่อแม่เขาก็คือ “ สงสารลูกจัง แม่”
“เอาน่าอย่าไป คิดมากเลยเตี่ย เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว “
“ก็อั้วมีลุกคงเลียวนี่ ”
ฉันพยายามอธิบายเรื่องต่างๆที่เราทะเลาะกันให้พวกเขาฟัง แต่เหมือนไม่มีใครต้องการฟัง
แม้แต่หน้าฉัน พวกเขายังไม่เงยหน้ามองด้วยซ้ำ

“แล้วเขาไปอยู่ไหนน่ะ” ฉันสบถในใจ



ผมตามหาเธอวันแล้ววันเล่า กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะความรู้สึกผิดของผม
ผมคิดถึงเธอเหลือเกิน อยากบอกเธอว่าขอโทษจับใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ไหน
เธอคงจะกำชับเพื่อนทุกคนของเธอไม่ให้คุยกับผม และไม่ให้บอกว่าเธออยู่ไหน
แต่ยังไงผมจะรอเธออยู่ที่บ้าน เผื่อเธอจะให้อภัยผมและกลับมา



ฉันตามหาเขามาหลายวันแล้ว ฉันรู้สึกผิดกับเขาอย่างมากที่จากมาโดยไม่ได้บอกได้กล่าว ฉันอยากบอกว่าฉันขอโทษ ฉันจะไม่คิดเล็กคิดน้อย หรือคิดระแวงคุณอีกแล้ว เขาคงจะบอกเพื่อนๆของเขาว่า ถ้าฉันมาถามว่าเขาอยู่ทีไหน เขาคงบอกว่าไม่ต้องคุยกับฉัน
ฉันจะกลับไปหาเขาที่บ้าน เผื่อว่าเขาจะกลับมาแล้ว

ผมมองลอดหน้าต่าง มองเม็ดฝนไหลผ่านกระจกใส น้ำอุ่นๆนัยต์ตาของผมนั้นไหลออกมาจากจิตใจที่เหนื่อยอ่อน ถ้าผมพูดกับเธอดีๆ ถ้าผมไม่.......ขว้างแก้วใส่เธอ.. ถ้าผมไม่ ตะคอก....ภาพในวั้นนั้นย้อมกับมาบรรจุอยู่ในความรู้สึกของเขาอีกครั้ง
“ที่รักคุณอยู่ไหน”......................


สายตาของฉันเหม่อลอยมองไปที่นอกหน้าต่าง บรรยากาศช่างเหมือนกับวันนั้นเหลือเกิน
หยดน้ำตาใสๆนั้นได้ไหลจากผ่านใบหน้าที่เศร้าโศก ก่อนทีจะหยดลงพื้นอย่างไม่แยแส
ถ้าวันนั้นฉัน.................พูดกับเขาดีๆ.................ถ้าวันนั้นฉัน............ไม่คิดระแวงเขา....

ถ้าวันนั้นฉัน................

“ที่รักฉันอยู่ตรงนี้แล้ว”


“ที่รักผมขอโทษ”
“ที่รักฉันขอโทษ”

ฉันจะรอคุณ……….
ผมจะรอเธอ.............



ไฟไหม้คอนโดหรู สาวใหญ่เผลอกินยานอน ถูกไฟคลอกอนาถ

โจรอำมหิตบุกปล้นบ้าน ยิงหนุ่มออฟฟิคดับทั้งยังหลับ

พาดหัวข่าวหน้า 1