-1-

โลกยุคโลกภิวัฒน์...

ในวันที่โลกหมุนรอบตัวเองช้ากว่าการหมุนวนของค่าวัตถุในจิตใจคน...

เรายังคงเดินทางตามหาเศษซากแห่งความสุขจากเศษเสี้ยวของความทุกข์ที่เรามักหลงลืมเลือน...

ภาพชายหนุ่ม-หญิงสาว หลงระเริงอยู่กับวัตถุธาตุท่ามกลางเมืองที่กลบกลืนแสงดาวในค่ำคืนที่มืดมิด...

วัตถุนิยม ถูกหลอมกลืนอยู่ในโลกแห่งความเมามายภายในจิตใจมนุษย์...

หลายครั้งที่เรารอคอยการเดินทางเหล่านี้ให้สิ้นสุดลง...

แต่มันมิเคยเป็นเช่นนั้น...

....................................................................................................................

เสียงสำเนียงรักดังอบอวลอยู่ภายในหอห้องหนึ่งกลางตัวเมืองมหานคร...

ภาพหญิงสาวกับชายคนรักหลอมรวมร่างกายเป็นหนึ่งเดียว...

แสงจันทราส่องผ่านม่านหน้าต่างกระทบผิวกายของคนทั้งสองคล้ายเป็นสักขีพยานต่อเรื่องราวแห่งชีวิตของพวกเขา...

สองกายคล้ายอยู่ท่ามกลางพายุฝนที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง...

สุดท้าย...

เมื่อความสุขถูกถ่ายทอดจากกายหนึ่งสู่กายหนึ่ง...

หลังเมฆฝนสงบสิ้น...

แอ่งน้ำก่อเกิดการรวมตัวของสายฝน...

ชีวิตหนึ่งค่อยๆถือกำเนิดเช่นกัน...

อาจบางที จักรวาลอาจเป็นตัวกำหนดสรรพสิ่งแห่งชีวิตและธรรมชาติแห่งการกระทำ...

....................................................................................................................

เสียงสำเนียงแห่งความเจ็บปวดกรีดร้องดังไปทั่วหอห้องหนึ่งจากตัวตึกกลางเมืองมหานคร...

ภาพหญิงสาวนอนรอคอยการสิ้นสุดจากความเจ็บปวดจากแท่งเหล็กที่ขูดกรีดเลือดเนื้อภายในร่างกาย...

แสงแดดแผดเผาตัวตึกแห่งนั้นราวกับเป็นสักขีพยานการกระทำต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น...

ชายหนุ่มที่เรียกตนเองว่า "หมอ" กำลังใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาช่วยเหลือหญิงสาวเคราะห์ร้ายด้วยมโนธรรมของเงินตรา...

หนึ่งกายคล้ายอยู่ท่ามกลางความเจ็บปวดราวพายุฝนที่โหมกระหน่ำอย่างบ้างคลั่ง...

สุดท้าย...

เมื่อสิ่งที่กำลังจะมีชีวิตหนึ่งถูกถ่ายทอดออกจากสิ่งมีชีวิตหนึ่ง...

หลังเมฆฝนสงบสิ้น...

หยดน้ำตาของหัวใจไหลริน...

ชีวิตหนึ่งค่อยๆจากไป...

อาจบางที จักรวาลคงเป็นตัวกำหนดสรรพสิ่งแห่งชีวิตและธรรมชาติแห่งการกระทำ...

....................................................................................................................


-2-

โลกแห่งความฝันและจิตวิญญาณ...

ในวันที่โลกหมุนรอบตัวเองไปอย่างช้าๆ...

มนุษย์ใช้ชีวิตอย่างอิสระ สงบสุข ไร้ซึ่งความทุกข์ หลุดพ้นซึ่งความเจ็บปวด...

วัฒนธรรม อารยธรรม จริยธรรม ความถูกผิด ดีชั่ว รวมถึงวัตถุธาตุทั้งมวล เป็นเพียงกรอบบางกระการ หาใช่กฏเกณฑ์ทั้งหมดไม่...

ดวงจิตแห่งสำนึก น้ำใจ การแบ่งปัน ทุกสิ่งถูกหลอมรวมไว้ภายใต้สังคมที่เรียบง่ายในโลกที่เป็น...

หลายครั้งที่เราหลับใหล...

ภาพเหล่านี้มักปรากฏในห้วงฝันเสมอ...

....................................................................................................................

เสียงสำเนียงรักดังอบอวลอยู่ภายในหอห้องหนึ่งกลางตัวเมืองมหานคร...

ภาพหญิงสาวกับชายคนรักหลอมรวมร่างกายเป็นหนึ่งเดียว...

แสงจันทราส่องผ่านม่านหน้าต่างกระทบผิวกายของคนทั้งสองคล้ายเป็นสักขีพยานต่อเรื่องราวแห่งชีวิตของพวกเขา...

ท่ามกลางพายุฝนที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง...

สุดท้าย...

เมื่อความสุขถูกถ่ายทอดจากกายหนึ่งสู่กายหนึ่ง...

หลังเมฆฝนสงบสิ้น...

แอ่งน้ำก่อเกิดการรวมตัวของสายฝน...

ชีวิตหนึ่งค่อยๆถือกำเนิดเช่นกัน...

อาจบางที จักรวาลอาจเป็นตัวกำหนดสรรพสิ่งแห่งชีวิตและธรรมชาติแห่งการกระทำ...

....................................................................................................................

เสียงสำเนียงแห่งความเจ็บปวดกรีดร้องดังไปทั่วหอห้องหนึ่งจากตัวตึกกลางเมืองมหานคร...

ภาพหญิงสาวนอนรอคอยการสิ้นสุดของความเจ็บปวดจากการให้กำเนิดหัวใจอีกดวงหนึ่งสู่โลกที่สวยงาม...

ชายหนุ่มที่เรียกตนเองว่า "หมอ" กำลังใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาช่วยเหลือหญิงสาวและเด็กน้อยด้วยมโนธรรมแห่งจิตใจ...

ท่ามกลางความเจ็บปวดราวพายุฝนที่โหมกระหน่ำอย่างบ้างคลั่งแต่อบอุ่นด้วยเมตตา...

สุดท้าย...

เมื่อหัวใจดวงหนึ่งถูกถ่ายทอดออกมาจากหัวใจอีกดวงหนึ่ง...

หลังเมฆฝนสงบสิ้น...

สายน้ำเกิดการรวมตัวเพื่อสรรพสิ่งแห่งชีวิต...

อีกหนึ่งชีวิตได้ถือกำเนิดมาแล้วเช่นกัน...

อาจบางที จักรวาลอาจเป็นตัวกำหนดสรรพสิ่งแห่งชีวิตและธรรมชาติแห่งการกระทำ...

....................................................................................................................

-3-

ในโลกแห่งความเป็นจริง...

เรายังพบว่า 1+2 = 3

ไม่ว่ากาลเวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าใด สิ่งเหล่านี้ยังคงปรากฏขึ้นอยู่ในโลกใบนี้ทุกหนแห่ง...

โลกที่มีทั้งด้านลบและด้านบวกอยู่เสมอ...

ในวันเวลาใดที่เรามองจากผู้อยู่นอกกรอบเราจะเข้าใจหลักเหตุและผลทั้งมวล...

แต่หากวันใดที่เรามองจากผู้อยู่ในกรอบเราจะเข้าใจหลักเหตุและผลทั้งมวลได้ดียิ่งกว่า...

หลายครั้งที่ผมนึกมโนภาพแห่งโลกทั้งสองใบนี้เข้าด้วยกัน...

ผมยังอดหวนคิดถึงโลกใบที่สองได้ดียิ่งกว่าใบที่หนึ่งเสมอ...

แต่ความนึกคิดคำนึง ยังคงเป็นเช่นความนึกคิดคำนึง...

ตราบใดที่โลกใบนี้ยังเต็มไปด้วย กฏเกณฑ์ต่างๆมากมาย ด้วย จริยธรรม ความคิด วัฒนธรรม การถูกผิด ดีชั่ว รวมถึงวัตถุที่เราเรียกว่าเงินตรา...

สุดท้าย เรายังคงต้องเลือกเดินอยู่ในโลกที่ผิดที่ผิดทางเสมอ...

ในหลายครั้งของหลายคน ตัวผมเองเชื่อเหลือเกินว่า เราเลือกที่จะทำลาย เพียงเพราะไม่ต้องการให้ผู้ใหญ่ รับรู้การกระทำที่ผิดจากจริยธรรม หรือวัฒนธรรมที่ปลูกฝังภายในใจ...

แต่สุดท้ายเรากลับพบว่า การเลือกกระทำที่จะทำลาย มันผิดเสียยิ่งกว่า...

บางที...การตามหาความเป็นจริงในโลกแห่งความฝันอาจดูสุดเอื้อมที่เราจะไขว่คว้า...

แต่บางครา...การตามหาโลกความฝันในโลกแห่งความจริงใบนี้ ยังเป็นแสงสว่างหนึ่งเดียวในโลกมืด...

ที่ทำให้ชีวิต ยังคงก่อกำเนิดชีวิตได้ต่อไป...