 |
น้ำตา มารยาหญิงหรือจริงใจ.. ???
น้ำตากับผู้หญิงเป็นของคู่กันมานาน.. จนควานหาจุดเริ่มต้นไม่ได้.. ว่าคำกล่าวที่ว่า..
น้ำตาเป็นหนึ่งในกระบวนท่ามารยาหญิงได้อย่างไร..
วันนี้.. นั่งทำงานอยู่ตามปกติ บุ๋มบิ๋ม ลูกสาวคนโตของน้านพ กลับจากโรงเรียน..
มาถึงก็เร่งๆ ให้น้าไปรับ บัลเล่ต์ เพื่อนตัวน้อยของเธอ ที่หายจากบ้านไป
ร่วมสองเดือนกลับมา
ย้อนหลังกลับไป..เมื่อราวๆ สองเดือนที่แล้ว.. บัลเล่ต์ สุนัขพันธ์ชิสุ หายไปจากบ้าน..
สร้างความโศกเศร้าให้เราๆ ซึ่งเป็นเจ้าของ และบุ๋มบิ๋มเป็นอย่างมาก คนทั้งบ้าน
ไม่ว่าจะเป็นย่า.. น้องใหม่ (ลูกสาวคนรองของน้านพ) ตัวน้านพเอง ต่างออกตามหา
ไม่ว่าจะได้ข่าวใครเก็บสุนัขไปเลี้ยงที่ไหน ก็ตามไปขอดูทุกบ้านไป..
นานเหลือเกิน..นานเหมือนหมดความหวัง ว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกันอีก..
บัลเล่ต์เป็นสุนัขเจียมตัว ขี้อาย และขี้น้อยใจ.. ได้มาจากเจ้าของร้านที่ขาย
เครื่องถ่ายเอกสารให้เรา เอามาให้เลี้ยงต่อ..เนื่องจากเป็นสุนัขที่ค้างฟาร์ม..เจ้าของ
ฟาร์มเขาจะเลิกกิจการ..เราก็เลยได้บัลเล่ต์มาร่วมชะตากรรมโดยไม่ต้องเสียเงิน
เสียทองซื้อสุนัขสวยๆ อย่างบัลเล่ต์
แรกๆ บัลเล่ต์ก็อยู่กับเราที่ร้านนี้แหละ... แต่ต่อมาเนื่องจากของเราเป็นร้านค้า..
บางทีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่สามารถจับต้องตัวสุนัขได้ ขอขยายความตรงนี้นะคะ..
ว่าจริงๆ แล้วคนที่จับต้องไม่ได้นี้เป็นเรื่องของ..กฎบางอย่าง แต่ทุกคนก็ใจดี
มีเมตตา ไม่ได้รังเกียจ เพราะบัลเล่ต์ตัวกลมๆ เล็กๆ ขนปุยน่ารัก .. น่ากอด
แต่สุนัขถึงแม้เป็นสัตว์แสนรู้ ฉลาด แต่มันแยกไม่ได้ ว่าเหตุใดคนที่หน้าตาน่ารัก
แววตาเมตตา เขาสามารถมองดูห่างๆ อย่างเดียว ห้ามเข้าใกล้.. มั๊น..ก็จะวิ่งเข้าหา
เขาซะเรื่อย จนต้องห้าม บางทีอาจมีกักกัน..
เขตกักกันบัลเล่ต์หรือคะ... หึหึ.. แค่จับไว้บนเก้าอี้พลาสติก ธรรมด๊า..ธรรมดา
นี่แหละ เธอก็ลงไม่ได้แล้วค่ะ.. แต่ก็นะ ..บางทีเราลืมบ้าง เผลอบ้าง อัธยาศัยเธอ
ก็ดีซะด้วยสิ ใครไป ใครมาก็อยากออกนอกหน้า..เอ๊ย..อยากต้อนรับ
เราก็เลยตัดสินใจเอาไปไว้บ้านย่า.. ซึ่งที่บ้านก็มีย่า บุ๋มบิ๋ม และน้องใหม่ สามชีวิต
กับแมวอีกจำนวนหนึ่ง.. บัลเล่ต์จึงได้ชื่อว่าเป็นสุนัขที่เจียมเนื้อ เจียมตัว ไม่แย่งอาหารแมว
วันไหนหากถูกแว้ด ก็จะซึมไปเป็นนาน จนน่าสงสาร..
ชีวิตบัลเล่ต์อยู่กับย่า ซึ่งเลี้ยงดูปูเสื่อ ดีกว่าอยู่ที่ร้านเราเสียอีก เพราะว่า..ย่าเขาอาบน้ำ
แปรงขนให้ อะไรให้ บ่อยๆ มีที่ให้วิ่งเล่น วันดี..อารมรณ์ดี แม่หนูบัลเล่ต์วัยหกเดือนก็
จะไปไล่ไก่ข้างบ้านให้เขาแว๊กๆ เอาเล่นๆ
บัลเล่ต์กับบุ๋มบิ่ม..เป็นชีวิตที่ลงตัว เพราะพ่อ(น้านพ) เพิ่งจะให้ของขวัญที่เป็นสิ่งมี
ชีวิตสวยงามแบบนี้ให้กับเด็กๆ เป็นครั้งแรก..ทุกอย่างเกิดมาเพื่อถูกเป็นเจ้าของทั้งสิ้น..
บัลเล่ต์ก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกสุนัขของบุ๋มบิ๋ม โดยมีย่าเป็นพี่เลี้ยง คอยดูแล วันที่บิ๋มไป
โรงเรียน จนต่อมาบิ๋มย้ายมาอยู่ที่ร้านกับพ่อ(น้านพ) บัลเล่ต์ไม่ได้มาด้วย
เพราะเหตุที่บอกมาแล้วเบื้องต้น
วันหนึ่ง...ย่าโทรมา...
บัลเล่ต์หายออกไปจากบ้าน..
บุ๋มบิ๋มปล่อยโฮ...ตั้งแต่คุยโทรศัพท์ได้มั๊ง.. และยังร้องไห้เรื่อยมา หากเจอสุนัข
หน้าตาคล้ายๆ หรือมีใครเอ่ยถึง...
ผู้เป็นเจ้าของ..ก็มักจะรักของเขา..
โลกหมุนทุกวัน..แต่สำหรับการจากพรากต่อสิ่งที่เรารักมันเนิ่นนานเหลือเกิน...
ป่านนี้..จะอยู่อย่างไร จะนอนอย่างไร.. จะมีกินไหม.. ใครเก็บบัลเล่ต์ไป บอกต่อๆ ไป
กับรถขายไอติมตามหมู่บ้านจัดสรร บอกคนนั้น..ถามคนนี้ เจอใครที่มีสุนัขหน้าตา
คล้ายกันก็บอกเล่า ว่าเคยเป็นเจ้าของ แต่เวลานี้เธอหายไปจากบ้าน...
รัก... คำนี้ยังทรงอิทธิพลต่อหัวใจ..
รัก... อาการนี้ยังมีอิทธิพลต่อความรู้สึก
จากคุณ :
สีน้ำฟ้า  
- [
31 ม.ค. 51 23:34:07
]
|
|
|
|
|
|
... เข้ามาดู
