ไม่รู้ฉันทลักษณ์ผิดหรือเปล่านะครับ หมวดหมู่อะไรก็ไม่ทราบ เอาเป็นว่า "กลอน8ลดรูป" แล้วกันนะครับ วานติติงด้วย(ขอคำชี้แนะครับ)
อยู่ในช่วงหัดเขียน อยากเป็นนักเลงกวีบ้าง
ไร้ความรู้สึก...
สำเหนียกสำนึกลึกสุดหยั่ง
จะปีนป่ายตะเกียกกายไร้กำลัง
แล้วรอยหวังวาดไว้มลายเลือน
ตักน้ำใส่กระโหลก
หวังชะโงกแลเหง้าเงาเสมือน
คลื่นนึกคิดขุ่นคล้ำกลับย้ำเตือน
ตะกอนเปื้อนเกรอะกรังฝั่งข้องมัว
อยู่ในกำมือ
เป็นนกน้อยที่เขาถือน่าชวนหัว
เมื่อได้ทีก็บีบถี่ฉันทั้งตัว
ให้กร้าวกลัวในหัตถาเป็นอาจิณ
เป็นนกซึ่งปีกหัก...
แต่หวังนักดิ้นสุดแรงจะผกผิน
กางปีกกล้าจากกำมือเพื่อโผบิน
ไปซบถิ่นคืนรังที่ยังรอ... (ฉันอยู่เสมอ)
แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 51 09:54:52