ความคิดเห็นที่ 1 ...๒... ภาพของหญิงสาวในชุดขาวซึ่งกำลังเดินเหมือนเต้นรำอยู่บนชายหาด ซึ่งมีฟองคลื่นสีขาวตัดกับผืนน้ำที่มืดสนิทยามค่ำคืน ทำให้สองพี่น้องรู้ สึกอยากซึมซับฟองเบียร์จากกระป๋องนั้นให้นานขึ้นอีกหน่อย "ถ้าเวลาหยุดไว้อย่างนี้ก็ดีสินะ" ปณตรำพึงเบาๆ ผู้เป็นพี่ชายถึงกับยิ้ม นิดๆก่อนจะหันมาถาม "นายแน่ใจหรือว่าอยากให้หยุดแค่นี้" "ความจริงก็ไม่หรอก แต่กลัว" ปณตตอบโดยยังไม่ละสายตาจากหญิงสาว "กลัวแพ้หรือกลัวชนะล่ะ" "กลัวทั้งคู่นั่นล่ะ" เขาถอนหายใจ "ถ้าวันนี้พี่ชนะ" ปณตสมมุติพร้อมกับหันไปมองหน้าพี่ชาย "นายก็จะได้กินกาแฟแก้วเดียวกับพลอย" ปณัฐตอบยิ้มๆก่อนจะถอนหายใจ "แล้วเมื่อไรจะบอกเธอ" ปณัฐถามน้องชาย "แล้วพี่ล่ะ" "ต้องแข่งกันอีกรอบไหม" ปณัฐถามพร้อมกับเอื้อมมือมาโอบใหล่น้องชาย "พี่ก็แกล้งแพ้ทุกที และผมก็ได้รางวัลเสมอ แต่ยกเว้นกับยัยนั่น" ปณต โบ้ยปากไปยังหญิงสาวที่ยังเดินเล่นอยู่ "เป็นกรรมการที่ไม่ยุติธรรมเลย สงสารคนแพ้เสมอ" ปณัฐพูดยิ้มๆ "นั่นละที่ผมกลัว" ปณตตอบทำให้ผู้เป็นพี่ชายถึงกับหันมามอง "เพราะพี่จะเป็นคนที่ต้องแพ้ให้ผมเสมอนี่นา" "ไม่แน่นะ ครั้งนี้พี่อาจชนะนายก็ได้" ปณัฐบอกน้องชาย ปณตมองหน้าพี่ชายก่อนจะหัวเราะ "ขอให้จริงเถอะ" "พรุ่งนี้" ปณตเอ่ยขึ้นหลังจากปล่อยให้ความเงียบปกคลุมอยู่นานพร้อมกับ เปิดเบียร์กระป๋องใหม่ยื่นให้กับพี่ชาย "อะไร" ปณัฐถามที่จู่ๆน้องชายพูดขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย "ผมจะบอกเธอพรุ่งนี้ ถึงความรู้สึกที่ผมมี" น้องชายตอบทำให้ผู้เป็นพี่ชาย ถึงกับอึ้งไปก่อนจะพูดยิ้มๆ "คิดว่านายจะบอกก่อนพี่ได้หรือ" "ทำไม" ปณตถาม "ใครๆก็รุ้ว่านายมันคออ่อนแค่ไหน กว่านายจะตื่นพรุ่งนี้พี่คงบอกเธอไปแล้ว" ปณัฐตอบ "นี่ทั้งสองคนน่ะ รู้จักความเป็นสุภาพบุรุษบ้างไหม" หญิงสาวตะโกนขึ้น มาจากชายหาด "จะปล่อยให้สาวสวยเดินคนเดียวอีกนานไหม" สองพี่น้องต่างหัวเราะพร้อมๆกันกับท่าทางของหญิงสาวก่อนจะพากันไป เดินเล่นเป็นเพื่อนเธอ ......................... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ก.พ. 51 11:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ...๓... ปณตถึงกับตั้งนาฬิกาปลุกแต่เช้า แต่เมื่อตื่นมาก็พบว่าปณัฐนั้นลุกจากเตียงไป แล้วถึงกับใจหาย ก่อนจะเห็นโน้ตที่ประตู "ไม่ต้องตกใจไปน้องชาย พี่มีคอร์สดำน้ำแต่เช้า แวะไปบอกไม่ทันน่ะ" ปณตถึงกับหัวเราะ "ไอ้พี่บ้า อย่างนี้ทุกทีสิ" วันนี้ล่ะที่เขาตั้งใจจะบอกความรู้สึกของเขาให้เธอรู้ ความรู้สึกที่เก็บอยู่ในใจ แต่ไม่เคยมีใครพูดมันออกมา เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าหลังจากบอกไปแล้ว มิตรภาพของทั้งสามคนจะเป็นอย่างไรต่อไป จะเหมือนเดิมอยู่อีกไหม ปณตพาหญิงสาวมาที่ร้านกาแฟริมหาด ร้านกาแฟร้านนี้ถูกเปลี่ยนมือมาแล้ว หลายครั้ง ครั้งนี้เจ้าของร้านเป็นชายหนุ่มผิวคล้ำหน้าตาคมเข้มแบบคนท้อง ถิ่น แต่เขาจะมาที่ร้านในวันหยุดเท่านั้น "นึกว่าจะไม่มีใครทำร้านนี้ต่อแล้วสิ" หญิงสาวพูด "เห็นว่าจะทำแค่สามปี" ปณตบอก "อ้าวทำไมล่ะ ลูกค้าก็เยอะออก" พลอยถาม "ไม่รู้สิ เคยคุยกับเจ้าของร้าน เค้าว่างั้น" "พี่ณัฐออกไปแต่เช้าเลยเหรอ" พลอยถาม "ฮื่อ มีคอร์สแต่เช้า" "โรงเรียนอะไรไม่รู้ มีแต่นักเรียนสาวๆ" ปณตบ่นจนหญิงสาวหัวเราะ "ก็พี่ณัฐเค้าออกจะหล่อเข้มอย่างนั้น" "แล้วผมล่ะ" ปณตถาม "จ้า หล่อเหมือนกัน ก็พี่น้องกันนี่" หญิงสาวตอบพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ "พลอยคิดยังไงกับพี่ณัฐ" ชายหนุ่มถาม "คิดยังไง" หญิงสาวทวน "ใช่ ผมจำเป็นต้องรู้ เพราะผมมีเรื่องจะบอกพลอย" หญิงสาวหลบสายตาของเขาและมองผ่านกระชกสีชาของร้านออกไปยังผืนน้ำ กว้าง "ทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกที" เธอพูดเบาๆ "เพราะเราแบ่งของที่เรารักไม่ได้ พลอย หัวใจมีเพียงดวงเดียวเท่านั้น" "จากวันนี้ทุกอย่างจะเหมือนเดิมไหม" เธอถาม "ไม่รู้เหมือนกัน" ชายหนุ่มตอบ กว่าปณัฐจะกลับมาที่บ้านพักก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว น้องชายตัวดีเอนตัวนอน อยู่บนเปลสนามพร้อมเบียร์กระป๋องอย่างสบายใจ "เป็นไงบ้าง ได้บอกหรือยัง" ปณัฐถามพร้อมกับโยนกระเป่าลงบนเตียง "ฮื่อ บอกไปแล้ว" ปณตตอบ "ถึงมานอนชมวิวอย่างสบายใจอยู่นี่ไง" "ผลเป็นไง" ปณัฐถามพร้อมกับหยิบเบียร์อีกกระป๋องหนึ่งออกจากตู้เย็น "ดูเหมือนผมจะชนะแฮะ" ปณัฐเดินเข้ามาและใช้มือยีผมน้องชายจนยุ่ง "ดีใจด้วย" "อีกสองวันผมจะพาพลอยไปกรุงเทพนะ" ปณตบอกพี่ชาย "ชนะแล้วยึดเลยเหรอนี่" "ไม่ได้หรอกก็รู้อยู่ว่าพลอยชอบสงสารคนแพ้" คนพูดยังคงยิ้มในขณะที่พูด แต่คนฟังถึงกับคิ้วขมวด "เห็นพี่เป็นคนยังไง" "ล้อเล่นหรอกน่า ทางต้นสังกัดผมอยากได้นางเอกใหม่ เค้าอยากให้พลอยไป ลองแคสดู" "งั้นช่วงนี้ให้เวลาร่ำลากันก็แล้วกันนะ" ปณตพูดก่อนจะเปิดเบียร์อีกกระป๋อง ชายหนุ่มยังคงยืนมองผืนน้ำ แม้จะมืดสนิดแต่ที่สุดขอบน้ำและฟ้าบรรจบกันก็ ยังคงมีแสงเรืองให้เห็นเส้นแบ่งระหว่างสวรรค์เบื้องบนและเบื้องล่าง "ข้างล่างนั้นมีอะไร" หญิงสาวถามเมื่อเดินเข้ามาใกล้ "สวรรค์สีน้ำเงิน" ชายหนุ่มตอบ "มิน่าล่ะ " หญิงสาวเว้นจังหวะทำให้ชายหนุ่มหันกลับมามอง "พี่ณัฐถึงมักจะหนีไปอยู่ที่นั่นเสมอ" "มันเป็นโลกที่สวยงาม และสงบ" ปณัฐตอบ "มีนางเงือกไหม" "หือ" "ณตบอกว่าที่นั่นมีนางเงือกสาวๆเยอะพี่ณัฐเลยชอบไป" หญิงสาวบอก ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะพูด "นี่คนชนะเค้าลงทุน แต่งนิทานหลอกเด็กเลยหรือนี่" "แล้วไม่รู้เหรอว่าพลอยมักจะเห็นใจคนแพ้เสมอ" เธอพูดเบาๆ "จะบอกว่าตัวเองใจดีเหรอ สาวน้อย" เขาบอก หญิงสาวส่ายหน้าก่อนจะพูด "ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก" "นั่นเพราะพี่ณัฐเป็นคนแพ้ต่างหาก"หญิงสาวพูดหลังจากหยุดเว้นระยะทำให้ ชายหนุ่มหันมามองหน้าด้วยความไม่แน่ใจ "อยากไปมั่งจัง สวรรค์สีน้ำเงิน" เธอพูดพร้อมกับมองออกไปยังท้องทะเลกว้าง ชายหนุ่ม มองตามออกไปก่อนจะพูดยิ้มๆ "ไปหัดว่ายน้ำมาก่อนเถอะ" "ตกลงเจ้าณตชนะหรือเปล่า" เขาถาม "ใช่ เพราะณตเข้ามาบอกก่อน พร้อมกับกาแฟ" หญิงสาวยิ้ม "แต่พลอยไม่ใช่ของรางวัลสำหรับคนชนะ" เธอพูดต่อ "พลอยเลือกคนที่พลอยรัก แม้ว่าเค้ามักจะหนีไปเสมอก็ตาม" หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะหันกลับไปมองทะเล "งั้นพรุ่งนี้ พี่จะบอกมั่ง พร้อมกับของที่ดีกว่ากาแฟ" ปณัฐพูด "อะไรคะ" "รอพรุ่งนี้ก็แล้วกัน" "ถ้างั้นบอกก่อนแล้วค่อยเอาของมาให้พรุ่งนี้ได้ไหมคะ" "ไม่ แต่คงพอมัดจำก่อนได้" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าแต่กลับโน้มตัวไปจูบหญิง สาวซึ่งหลับตาพริ้มด้วยความเต็มใจ .............................. แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 51 10:53:54 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ก.พ. 51 11:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...๔... ปณัฐใช้กล้องใต้น้ำถ่ายฝูงปลาและแนวประการังสีสันสดใสใต้ท้องทะเลที่ เขาตั้งชื่อให้ว่าสวรรค์สีน้ำเงิน นี่คงเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในการบอกรักคนที่ ว่ายน้ำไม่เป็นอย่างพลอย  จุดที่เขาดำลงมา นับเป็นจุดที่ลึกที่สุดของสถานที่ ดำน้ำในแถบนี้ น้อยคนที่จะได้เข้ามาสัมผัสกับสวรรค์สีน้ำเงินที่ว่า เขาตรวจ สอบความดันในถังอากาศก่อนจะปิดกล้องวิดีโอ ให้สัญญาณกับบัดดี้และ ค่อยๆลอยตัวขึ้น ในขณะที่เขากำลังลอยตัวขึ้นช้าๆ ปณัฐเห็นการเคลื่อนไหวรางๆห่างออกไป ดูเหมือนคนกำลังจมลงไปใต้น้ำ เขามองไปยังบัดดี้ที่ลอยตัวขึ้นไปก่อนในระยะ ห่างพอสมควรก่อนจะพุ่งไปยังทิศทางที่ร่างนั้นกำลังจมลง ปณัฐไปถึงร่างนั้นและสามารถคว้าเอาไว้ได้ นักดำน้ำคนนั้นเป็นเด็กสาวซึ่ง กำลังหมดสติและคายเรคคูเรเตอร์ออกเขาจำเป็นต้องนำเธอขึ้นสู่ผิวน้ำให้เร็วที่ สุด  ด้วยระดับความลึกที่เธอจมลงมาคงไม่มีปัญหาแต่สำหรับเขาที่อยู่ใต้น้ำลึก มาเป็นเวลานานหากลอยตัวขึ้นเร็วกว่าปกติอาจเกิดการช็อคจากความกดดันที่ ลดลงได้ แต่หากช้าเด็กสาวคนนี้คงไม่มีโอกาสรอด ปณัฐตัดสินใจพาเธอขึ้นสู่ ผิวน้ำทันที เด็กสาวคนนั้นได้รับการปฐมพยาบาลจากปณัฐและบัดดี้ของเขาจนสามารถกลับ มาหายใจอีกครั้งและรอเรือกู้ภัยเพื่อนำเธอส่งโรงพยาบาล "นายเป็นยังไงบ้าง" บัดดี้ของเขาถามด้วยสีหน้าห่วงใย "ยังไม่เป็นไร" ปณัฐตอบ "นั่นไง เรือมาแล้ว" บัดดี้ของเขาชี้ให้ดูเรือกู้ภัยที่กำลังใกล้เข้ามา แต่ภาพที่เขา เห็นกลับมืดลงอย่างรวดเร็ว ความปวดแล่นไปทั่วร่างกายก่อนที่เขาจะล้มลง หายใจติดขัดและไม่เหลือความรู้สึกใดๆ ปณตและพลอยมาที่โรงพยาบาลหลังจากที่ปณัฐถูกส่งตัวมาด้วยเครื่องบิน "เป็นอย่างไรบ้างครับหมอ" ปณตถามเมื่อหมอออกมาจากห้องปรับความดัน "เขาถูกส่งมาช้าเกินไป" แพทย์ผู้ทำการรักษาตอบก่อนจะพูดต่อ "ก๊าซที่รับเข้าไปมีปริมาณมากจนเกิดเป็นฟองในอวัยวะสำคัญเกือบทุกส่วน" "ทางเราทำดีที่สุดแล้ว เสียใจด้วยนะครับ" นายแพทย์กล่าว ร่างที่นอนอยู่บนเตียงดูเหมือนเพียงจะหลับไปเท่านั้นแต่ทั้งปณตและพลอย รู้ดีว่าไม่ใช่ จากนี้ไปรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เคยมีร่วมกันมันคงไม่กลับมาอีก หญิงสาวนั่งลงที่ข้างเตียงอย่างหมดแรงก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของปณัฐ "ทำไมถึงทำอย่างนี้" หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่รั้นขอบตา "ทำไมถึงหนีไปครั้งแล้วครั้งเล่า" "กลับมาสิ กลับมา" หญิงสาวตัดพ้อทั้งน้ำตา "พี่ณัฐยังไม่เคยบอกรักพลอยสักครั้ง กลับมานะ" หญิงคร่ำครวญพร้อมทั้ง ฉุดดึงร่างที่ไร้วิญญาณของคนรักอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ "พลอย พอเถอะ" ปณตห้ามพร้อมกับจับตัวเธอไว้ทั้งที่ตัวเขาเองก็มีน้ำตาอาบ อยู่เต็มใบหน้า "พี่ณัฐเขาไปแล้ว พอเสียทีเถอะ" ปณตพูดพร้อมกับสะอื้น ก่อนจะโอบหญิงสาว เอาไว้และร้องให้ไปด้วยกัน จนแพทย์และพยาบาลต้องเบือนหน้าหนีภาพที่ สะเทือนใจนั้น ทะเลสีเขียวมรกตยังคงส่งฟองคลื่นให้ขึ้นมาวิ่งล้อสายลมและแสงแดดบนหาด ทรายสีขาว หญิงสาวในชุดดำยืนมองเหม่อออกไปยังจุดที่ฟ้าและทะเลบรรจบ กัน ก่อนที่เสียงของชายหนุ่มจะเรียกให้เธอหันกลับมา "คิดว่าพี่ณัฐคงอยากให้พลอยได้สิ่งนี้" ปณตพูดพร้อมกับยื่นกล้องวีดิโอขนาด เล็กให้หญิงสาว พลอยรับเอากล้องตัวนั้นมาและเปิดดูภาพที่บันทึกไว้ ภาพเหล่านั้นบันทึกเรื่องราวของโลกใต้น้ำ ซึ่งเต็มไปด้วยฝูงปลาและประการัง หลากสี มันเป็นที่ที่สวยงามและมีชีวิตชีวาแต่ก็แฝงไว้ด้วยความสงบ หญิงสาวรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่รั้นขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะพูดเบาๆ "สวรรค์สีน้ำเงิน" ปณตยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะพูด "ใช่ ของขวัญสำหรับคนว่ายน้ำไม่เป็น" "พี่ณัฐคงอยู่ที่นั่นใช่ไหม" เธอถาม "ฮื่อ ก็นั่นเป็นที่โปรดของเขานี่" ชายหนุ่มตอบก่อนจะสูดอากาศเข้าเต็มปอด และตะโกนออกไป "พี่ณัฐ ได้ยินไหม" "อยู่ที่นั่นใช่ไหม" "แล้วผมจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะ" หญิงสาวมองชายหนุ่มที่ตะโกนออกไปด้วยดวงตาที่พร่าก่อนจะตะโกนแข่ง กับเขา "พี่ณัฐ ได้ยินไหม" "พลอยรักพี่นะ" หญิงสาวตะโกนออกไปทั้งน้ำตา "ได้ยินไหม" ปณตเอื้อมมือมาแตะแขนเธอเบาๆอย่างปลอบโยน พร้อมกับมองออกไปยัง ท้องทะเลกว้าง เหมือนจะถามคนอยู่ไกลว่า...ได้ยินไหมพี่ชาย....ที่เธอบอกรัก.... ................. *** อาจไม่เข้ากับบรรยากาศเดือนกุมภาพันธ์เท่าไรนะครับ *** จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ก.พ. 51 11:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^^ เข้ามาอ่านครับ (เศร้า) จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 11 ก.พ. 51 12:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เศร้าจังค่ะ.....อ่านแล้วนึกถึงเพลง เพ้อ...ของ paradox.. เพ้อ...หากฉันมีแต่เธอ และสองเราคงเพ้อ หากฟ้าลืมสว่าง ท่ามกลางโขดหินโพ้นทะเลดำ เธอ ผู้แสนงามเพียงเธอ แผ่วพริ้วกายกลิ่นเธอ อ่อนหวานละมุนจนเพ้อ... เปลี่ยนแปลงความรักทั้งสองรวมกัน เปล่าเปลือยลงน้ำเย็นฉ่ำ คืนนี้มีแต่หมู่ดาว กลาดเกลื่อนกระพริบพร่างพราว มีแต่เราสอง กอดเธอไว้ลืมตามอง สิ่งที่สวยงาม เราล่องลอยดั่งความฝัน จนสุดขอบฟ้าราตรี เกยหาดทรายขาว ห่างไกลโพ้นกลางทะเล ตราบนานแสนนาน ปล.อิจฉาคนมีเวลาแต่งเรื่องสั้น ฮื่อ ฮื่อ...^^" แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 51 15:48:51 จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 11 ก.พ. 51 15:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณเคธี่อย่าเศร้าเลย ดีกว่านายเอกตั้งเยอะ โดนผีปณัฐหลอกด้วยอ่ะ นายกลิ่นได้หยุดเสาร์อาทิตย์ครับคุณผึ้ง เนื่องจาก อาทิตย์ที่แล้วทำงานต่อกัน 14 วันรวด เจ้านายเลยให้พักก่อนจะบ้า555+ พอดีไปอ่านงานเก่าๆ เลยเอามาเติมต่อ(มันต่อตรงไหนวะเนี่ย) จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ก.พ. 51 16:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ........ว้า...เสียน้ำตาเลย จากคุณ : จุดตานิด - [ 11 ก.พ. 51 18:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เศร้า ซึ้ง กินใจ แต่งได้ดีมากๆ จากคุณ : yoda (yodaorathai) - [ 11 ก.พ. 51 19:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 งือ ก็รู้อยู่ว่าต้องไม่รีบขึ้นอะ แล้วพาร์ทเนอร์ของผู้สาวไปไหน ย้ากอยากไปเรียนดำน้ำ แต่กลัวขาดสติเวลาจะขึ้นจริงๆ (สำคัญกว่าคือถ้าเป็นต้องออกไปตะลอนแน่ๆ จนแหงๆ) จากคุณ : scottie - [ 11 ก.พ. 51 20:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่า... ปกติไม่ถูกกับทะเลอยู่แล้ว ยิ่งไม่อยากไปใหญ่เลย ตามลิ้งก์ไปอ่านแล้วค่ะ สงสารปณตมากกว่าพลอยอีกแฮะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 11 ก.พ. 51 22:24:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เศร้า.... จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 12 ก.พ. 51 01:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหม.... ช่วงแรกๆ บรรยากาศกำลังดี นึกว่าจะหวานใสวัยสวยซะอีก มาช่วงท้ายอึ้งเลย งือ.. จากคุณ : GTW - [ 12 ก.พ. 51 05:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 can I cry now? anyway,thanks for your story . Love 's got both happiness and unhappiness ka. จากคุณ : Valentine's coming soon. (Tyra) - [ 12 ก.พ. 51 08:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วรู้สึกเศร้าครับ แต่ว่าซึ้งครับ เป็นเรื่องรักที่ไม่ได้จบแบบแฮบปี้เอนดิ้งเท่าไหร่  แต่อย่างน้อยพลอยก็ยังได้อยู่กับปณตผู้ที่เป็นน้องชาย  และคาดว่าคงจะมีรักที่หวานซึ้งต่อไป ผมชอบงานเขียนของคุณนะครับ   โดยเฉพาะเรื่องรักโรแมนติค  คุณเขียนได้ดีมาก ๆ ครับ ชอบครับ พยายามจะให้ข้อสังเกตุว่า  ทุกเรื่องที่คุณเขียน ตัวละครจะต้องถือแก้วกาแฟ ไม่ก็ขายกาแฟ กินกาแฟ ฯลฯ ให้สมกับชื่อของนามปากกาของผู้แต่งใช่ไหมครับ?  อย่างนี้น่าจะไปขอสปอนเซอร์จากบริษัทกาแฟได้เลยครับ อิอิ ปล. มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมอ่านค้างอยู่  ที่พระเอกเป็นเจ้าของบริษัททัวร์  แล้วปลอมตัวมาขายกาแฟที่อยุธยา  จนมาเจอนางเอกที่วาดภาพเขียน .... ผมอยากอ่านตอนจบครับ?  ผมหาไม่เจอครับ  อยู่ในบล็อคไหน? หรือว่ากระทู้ไหนครับ? ผมอยากจะอ่านตอนต่อครับ อิอิ จากคุณ : อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง) - [ 12 ก.พ. 51 11:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาทวงด้วยคนค่ะ.....พระเอกอยู่อยุธยา.....อื่มๆๆๆ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 12 ก.พ. 51 16:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แวะมาขอบคุณคำทักทายคร้าบ คุณจุดตานิด ครับ นานๆทีเนาะ เพราะนายกลิ่นก็ไม่ค่อยแต่งเรื่องเรียกน้ำตาสักเท่าไร ขอบคุณคุณ yoda (yodaorathai)ด้วยครับ อยากไปเรียนเหมือนกันครับคุณสก๊อตตี้แต่ผมว่ายน้ำไม่เป็นง่ะ คุณปิยะรักษ์ก็ไม่ชอบทะเลเหรอครับ ผมเป็นคนนึงที่มักจะเลือกภูเขามากกว่าทะเล เพราะทะเลนั้นให้ความรู้สึกเหงาได้มากเหลือเกิน... แหะๆ นานๆทีครับคุณโก้ ที่ฮาๆก็มีเยอะน้า อ่าแสดงว่าอาจารย์จีจำเรื่องปาปารัสซี่ไม่ได้ล่ะสิเนี่ยถึงจำไม่ได้ว่าปณัฐตายไปแล้วง่ะ หุ หุ เห็นคุณTyra ทานอมยิ้มมาหลายเรื่องแล้วไงครับแบบว่าเป็นห่วง กลัวฟันผุง่ะ 5555 ผมโดนจ้างโดยบริษัทกาแฟครับ เจ้ย ไม่ช่ายยยยย แค่ชอบกินกาแฟเท่านั้นครับคุณอาคุงกล่อง อิ อิ ผมยังหาสองคนนั่นไม่เจอเลยครับคุณอาคุงกล่อง กว่าผมจะเจอพลอยกับปณตก็เกือบปีเลยนะเนี่ย ง่ะ คุณผึ้งเอาเรื่องมาลงเลยนะ ทวงแต่ของคนอื่นน่ะ นี่ยังขาดคุณโยเกิตอีกคนนะที่เป็นนักทวงตัวยง จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 12 ก.พ. 51 17:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เง้ออออ ว่าเรื่องนี้เศร้าแล้ว ตามไปอ่านมาอีกเรื่อง ยิ่งเศร้าหนักเข้าไปอีก T T ไม่รู้เป็นไง สงสารปณัฐที่สุด อะค่ะ T T จากคุณ : โยษิตา - [ 12 ก.พ. 51 21:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เค้าเรียกว่าเศร้ากำลังสองไงครับคุณโยษิตา จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 12 ก.พ. 51 22:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 12 ก.พ. 51 23:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จำได้ว่าเห็นทู้คุณกลิ่น แต่หาไม่เจอ (แก่แล้วตาลาย) ถึงกับต้องกดคอนโทรล เอฟเลยนะครับเนี่ย พอดีผมอ่านบลูฯ ก่อน แล้วค่อยไปอ่านปาปาฯ ล่ะ (ตอนนั้นเข้ากรุงครับ เลย พลาดไป)  แบบว่า... มันเศร้ามากๆๆๆๆๆ แง้...  เศร้าจนพูดไม่ออกเลย จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 13 ก.พ. 51 07:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ... ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะทำร้ายคนอ่านนะ ไม่รู้สึกว่าใจร้ายไปหน่อยรึคุณกลิ่นฯ .. .. แง....เศร้าอ่ะ จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย (สิงห์อมบ๊วย) - [ 13 ก.พ. 51 11:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ใจร้ายอ่ะ... จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 13 ก.พ. 51 15:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 23 บรื๋อ ตามไปอ่านเรื่องปาปารัสซี่แล้วแอบสยองเล็กๆ เรื่องนี้เศร้าเลย จากคุณ : TSURUGI - [ 13 ก.พ. 51 16:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่ะ คุณผึ้งมาจุดพลุก่อนนอนทำไมเนี่ย หรือจะฉลองกระทู้ตัวเองครบร้อยหว่า แหะๆงั้นเรื่องหน้าเอาแบบหวานๆเนาะคุณพีท แก้ตัวไง(ที่ทำใจร้ายไว้อ่ะ) เอ่อจริงๆก็พอรู้ตัวเหมือนกันครับคุณสิงห์อมบ๊วย แต่ถ้าเขียนแต่เรื่องหวานๆเดี๋ยวมันไม่ครบรสอ่ะ จ้าก คุณโยเกิตมาแบบสั้นๆเลยง่ะ โหดร้าย ฮือๆๆๆ อืม ปณัฐอาจจะไปสร้างฮาเร็มแล้วมีเงือกสาวๆเต็มไปหมดก็ได้นะครับคุณ TSURUGI จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ก.พ. 51 17:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่ะ คุณกลิ่น มายาวๆก็ว่าทวงต้นฉบับ มาสั้นๆก็ว่าโหดร้าย แหมๆๆๆๆๆ... จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 15 ก.พ. 51 16:44:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หนับหนุนคุณโยเกิด อิๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 17 ก.พ. 51 18:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย คุณโยเกิตกะคุณพีทนี่ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 18 ก.พ. 51 12:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ง่ะ กาแฟแก้วนี้เค็ม เค็มเพราะน้ำตา จากคุณ : maigo - [ 18 ก.พ. 51 14:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แหะๆ ดูท่าจะเค็มพอๆกับโก้โก้เย็นแก้วนั้นแหงๆเลยครับคุณ maigo :) จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 19 ก.พ. 51 09:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เศร้าจัง...สวรรค์สีน้ำเงิน จากคุณ : @takky_nur@ - [ 29 ก.พ. 51 12:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ชอบเรื่องที่คุณเขียนทุกเรื่องเลยค่ะ จากคุณ : Angel N. - [ 1 มี.ค. 51 08:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แหะๆ พอดีเรื่องมันโดนบังคับตอนจบน่ะครับว่าต้องลงแบบนี้เพราะเขียนทีหลัง ปาปารัสซี่อ่ะครับคุณ @takky_nur@ ขอบคุณคุณ Angel N. คร้าบ แล้วจะหาเรื่องใหม่ๆมาลงให้น้า จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 1 มี.ค. 51 10:55:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แล้ว พลอย จะลืมพี่ณัฐ หันมารัก ปณต ได้หรือเปล่าคะเนี่ย??? จากคุณ : ให้ฉันเป็นอะไรก็ได้ - [ 5 เม.ย. 51 01:27:20 A:88.106.31.71 X: TicketID:172174 ]