ความคิดเห็นที่ 1 7 มิย 50   เปิดร้านได้เพียงไม่กี่วัน ณ วันนั้น  เรามีเด็กผู้หญิง 3 คนทำงานกะเดียว  เลิกสี่ทุ่ม หลังเก็บร้านเสร็จแล้ว    น้อง2คนเดินไปเซเว่นใกล้ๆ   เหลือคนนึงนั่งเล่นอยู่หน้าร้าน ข้างๆร้านเรา  ถัดไปห้องนึง  มีคลีนิคเปิด 24 ชั่วโมง  และมีเจ้าหน้าที่อยู่อย่างน้อย 5 คน ข้างซ้ายและขวา  มีผับ 2 อัน  แต่จะปิดตอนตีหนึ่ง ตรงข้ามมีปั้มคาลเท็กซ์และปั้มบางจาก  แต่ก้อปิดช่วงสี่ทุ่มเหมือนกัน “นาง”รูปร่างอวบอั๋น   นั่งรอเพื่อนอยู่หน้าร้าน พร้อมเปิดไฟ   โดยปิดประตูม้วนเล็กแล้ว  แต่ปิดประตูม้วนใหญ่ไว้เพียงครึ่งเดียว ความมืดในเวลาสี่ทุ่มครึ่ง   ทำให้เธอที่นั่งกลางแสงไฟ  “สว่างวาบ”ในสายตาคนที่ผ่านไป เธอเห็นมอไซค์วิ่งผ่านหน้าร้านไป แล้วมองเธอ    สักพัก  มันขับวนกลับมาหาเธอ มันลงจากรถ  จับไอ้นั่นและควักออกมา  แล้ววิ่งมาหาเธอ   นั่นคือ  คดีแรก   คนเมาหมายจะ “ข่มขืน”เธอ เธอต่อสู้สุดแรง  ด้วยความตัวใหญ่พอควร   เธอดิ้นหลุด   แล้ววิ่งเข้าร้าน เธอจับประตูม้วนใหญ่    ดึงปิดลงมา   แล้วเหยียบไว้    พร้อมร้องกรี๊ดๆ  ให้คนมาช่วย ขณะที่ไอ้บ้านั่น   ก้อทุบประตูเหล็กอย่างบ้าคลั่ง  ด้วยความเมา เธอโทรหาเพื่อนที่ไปเซเว่นให้รีบกลับมาช่วยเธอ     สักพัก  ไอ้บ้านั่นไป   เพื่อนๆกลับมา  เธอขวัญเสีย   ร้องไห้ แต่... คนต่างด้าวเหล่านี้  แกร่งจริงๆ   เธอยังคงทำงานกับเราต่อ คืนที่เกิดเหตุนั้น  คลีนิคที่ติดกัน, ผับ,ปั้มน้ำมัน  ไม่ได้รับรุ้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย ความคิดเดิมที่เห็นว่า  มีคลีนิค 24 ชม.จะช่วยดูแลเราได้   ตอนนี้  มันหายไปแล้ว อยากแจ้งตำรวจ ก้อไม่ได้  เพราะเธอไม่ใช่คนไทย เราเคยย้ำเด็กมานานตั้งแต่แรกแล้วว่า  เมื่อเก็บร้านเสร็จ  ให้ปิดประตูล็อคทันที เพราะช่วงเปิด/ปิดร้านนี่แหล่ะ  เป็นช่วงที่เปราะบางที่สุดของร้าน สิ่งที่เราทำได้  คือ  เพิ่มความจอแจในร้าน   ด้วยการขึ้นป้าย  ให้คนเช่าพักอาศัย  หรือเช่าวางคีออสขายของ แต่คนแรกที่โทรมาคือ  เจ้าของตึก  บอกไม่ให้เช่าช่วง เราเลยใส่เข้าไปเต็มๆเลยว่า   เกิดอะไรขึ้นบ้างในร้าน ซึ่งก่อนหน้านี้สองวัน   ตอนเที่ยงๆ    (ร้านเราปิดอยู่) เด็กเรามองจากข้างบนตึกลงมา เห็นคนเมายา   ยืนอยู่หน้าคลีนิคข้างๆ   พอมีผู้หญิงขับมอไซด์มาจอด มันถีบผู้หญิงล้มลง   กระชากกระเป๋า  และเอามอไซด์ซึ่งยังไม่ได้ถอดกุญแจไปด้วย (เรื่องนี้ไม่เห็นกับตา   แต่เด็กเล่าให้ฟัง    ยังอึ้งไป  เพราะเหตุเกิดตอนเที่ยง  บนสุขุมวิทร้อยเศษ) (ซึ่งพอเล่าให้เพื่อนฟัง   เพื่อนก้อบอกว่า  ตนเองเพิ่งโดนกระชากกระเป๋าตอนห้าโมงเย็นที่ถ.วิทยุ) นี่หรือเมืองไทย..... จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 12 ก.พ. 51 01:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 18 สค 50   เหตุการณ์ที่ 2 ก้อเกิดขึ้น    “ขโมย” วันศุกร์   มีผู้ชายคนไทย  อายุ 25 ปี  โทรมาสมัครงาน       เราสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์แบบผ่านๆ  เพราะคนโทรมาเยอะ  แต่นัดเวลาก้อไม่มาทำจริง เขาบอกว่า   เขาเป็นคนยะลา  เพิ่งกรีดยางเสร็จ   จึงมาหางานทำกรุงเทพฯ เราบอกว่า   ถ้าสนใจจริง  ก้อมาฝึกงานดูก้อได้ วันรุ่งขึ้น   วันเสาร์ 18 สค   ชายคนนี้  ชื่อ “ชิน”  เขามาทำงานจริงๆ     เด็กในร้านเราชื่อรุ้งโทรมาบอกเรา  ขณะที่เราไปเที่ยวบางแสน ด้วยความระวังระดับนึง   เราบอกให้รุ้งขอบัตรประชาชนเขามาดู  เทียบหน้าให้ตรงกัน และขอชื่อนามสกุล  พร้อมเลขที่บัตรฯ   พร้อมสำเนาเก็บเอาไว้ เราโทรไปใช้บริการที่สถานีตำรวจท้องที่ของเรา     บอกชื่อนามสกุล เลขที่บัตร เพื่อให้ตำรวจตรวจสอบข้อมูลทะเบียนประวัติ   ว่ามีคดีอะไรหรือไม่ ตรวจสอบแล้ว   ไม่มีประวัติอะไร      (อันนี้เพื่อนๆใช้บริการได้ทุกคน) เราจึงบอกให้เด็กเข้ามาทำได้   แต่ให้คนเก่าจับตาดูหน่อย คืนนั้นเขาขยันขันแข็งดี    ทำงานเป็นปกติ   เราก้อวางใจ แต่เหตุเกิดขณะเก็บร้านตอนเช้า    ขณะที่ทุกคนวุ่นกับการขนของเข้ามา   และล้างภาชนะ นายชิน   อาศัยทีเผลอของทุกคน   เดินไปที่ลิ้นชักเก็บเงิน   หยิบกระเป๋าและกล่องเศษตังค์ทั้งหมด เดินเงียบๆ เรียบๆ ออกไปจากร้าน       ลอยนวลไปโดยเด็กๆไม่มีใครทันสังเกตเลย  นอกจากวงจรปิด..... เพราะเราเปิดมานาน2 เดือนครึ่ง  จนชะล่าใจ   ไม่คิดว่า ขโมยมันจะใช้วิธีง่ายๆอย่างนี้ วันนั้น  คาดว่าน่าจะเสียเงินไปหมื่นสอง   เพราะเราไม่ได้มาเก็บเงินออกจากกระเป๋าเมื่อคืน   จึงมีเงินยอดขาย 2วันหลังหักค่าใช้จ่าย   เสียค่าประสบการณ์เยอะพอสมควร (ไม่ใช่ไม่มีมาตรการนะคะ   แต่เด็ก ก้อเลินเล่อ ไม่ทำตามกฎ  และเราก้อหละหลวม ไม่บังคับทำ) เรามีกฏว่า   หากได้รับแบงค์พันและห้าร้อย ต้องนำไปใส่  “ตู้เซฟ” ซึ่งเป็นตู้ล็อคกุญแจ   ที่เราเจาะช่องให้ใส่เงินเข้าไปได้ แบบกระปุก เรามีกุญแจคนเดียว และถ้าห้ามมีเงินเกิน 3,000 ในกระเป๋าทอนและสำรอง     โดย ต้องเอาส่วนเกินไปใส่ตุ้เซฟนั้นทุก 4ชั่วโมง นอกจากนี้  กระเป๋าทอน จะใส่เงินบางส่วนราว 1500  ที่เหลือจะใส่ในกระเป๋าสำรอง ซึ่งวางในลิ้นชักด้วย จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 12 ก.พ. 51 01:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 5 กย 50   เหตุการณ์ที่ 3 ก้อเกิดขึ้น    “วัยรุ่นตีกัน” ตีหนึ่ง   มีวัยรุ่นชายคนนึง  สมมุติชื่อ A เข้ามาในร้าน “โจ๊กไข่ชามนึง” เด็กตักไปให้  พร้อมเสริ์ฟน้ำแข็งและน้ำกรองฟรี สักครู่นึง   มีวัยรุ่นอีกกลุ่มนึง 4 คน  เดินเข้ามาในร้าน  สั่งโจ๊ก เมื่อเดินเข้ามา  พวกมันเห็น A  คู่อริเก่า   พวกมันจึงปรี่เข้ามา ,   A เหลือบตาขึ้นเห็นพวกมัน  จึงรีบคว้าขวดซิอิ๊ว  ยกขึ้นเต็มแรง แล้วเหวี่ยงฟาดลงบนหัวของวัยรุ่นคนนึง เสียงดัง “โพ๊ะ”     ซิอิ๊วกระจายเต็มไปทั่ว แต่....  ขวดไม่แตก....เพราะมันเป็นเพียงขวดพลาสติก วัยรุ่นนั้นไม่เป็นอะไร    แต่   มรึง  ไอ้ A  โดนสกรัมตีนแปดขา นอนอ่วมกองอยู่บนพื้น     เด็กของเรา “นนท์” ได้แต่ยืนมอง วันรุ่งขึ้น   ไอ้ A ผูกใจเจ็บ   มันทำอะไรพวกนั้นไม่ได้ จึงเอามีดมาโวยวาย นนท์ ที่ร้าน   ว่าทำไมไม่ช่วยมัน นนท์บอก  “ถ้าผมช่วยพี่   ผมก้อโดนแปดตรีนนั่นน่ะสิ.... ..........ถ้าพี่ไม่งก  สั่งเป๊ปซี่ซะหน่อย   ขวดแก้วคงช่วย พี่ไม่อ่วมขนาดนี้” กลายเป็นเรื่องฮาๆไป.... ตค 50   เหตุการณ์ที่ 4 ก้อเกิดขึ้น    “เด็กแวนต์ยิงกัน” อันนี้เราไม่ทราบช่วงเวลาที่แน่นอน    เพราะเด็กมาเล่าให้ฟังทีหลัง จึงไม่ได้ดูภาพจากวงจรปิดด้วย เด็กเล่าว่า    “มีวัยรุ่นสองคนวิ่งหลบกระสุนเข้ามาในร้าน   แล้ววิ่งทะลุร้านขึ้นไปหลบที่ชั้นลอย พวกเด็กๆ จึงทำตัวเป็นจิ้งจก   กลืนกับกำแพงให้มากที่สุด ส่วนกลุ่มเด็กแวนต์ที่ถือปืนมา    ยืนรอหน้าร้าน   ไม่บุกเข้ามา เพราะพวกนี้  มากินโจ๊กที่ร้านประจำ     จึงให้ร้านเราเป็นแดนสันติ มันรออยู่ข้างนอกสักพัก   ก้อกลับไป” จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 12 ก.พ. 51 01:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 28 ธค 50   เหตุการณ์ที่ 5 ซึ่งสะเทือนใจเรามากที่สุด   “ผู้หญิงตบกัน” เรื่องนี้เกิดก่อนปีใหม่นิดเดียว    เป็น “เรื่องไม่เป็นเรื่องที่สุด” และทำให้เราหมดกำลังใจขายทันที  และสั่งปิดปีใหม่  พร้อมตั้งใจปิดร้านโดยเร็วที่สุด เวลา 23.55 น.  ในร้านเรามีพนักงานอยู่ทั้ง 3 คน  พร้อมแฟนอ้อย(เด็กปั้ม ตัวสูงใหญ่มาก) มีลูกค้าชายหญิงขาประจำเดินเข้ามา   อายุประมาณ 25 ปี   สั่งโจ๊ก 2 ชาม “อ้อย”มารับออเดอร์ปกติ   แล้วเดินไปตักโจ๊กมาให้ ด้วยความรีบร้อน หรืออย่างไรไม่ทราบ   เธอวางโจ๊กบนโต๊ะแบบลวกๆ  แล้วเดินหันหลังจากไป ชายหญิงนั้นไม่พอใจ   ลุกขึ้นบอกเสียงดังให้เก็บตังค์ เด็กๆ เห็นว่ายังไม่ทานเลย   จึงบอกไม่คิดตังค์ค่ะ ชายหญิงนั้น  ยังไม่พอใจ    ตามมาราวี   โดยขอเบอร์เจ้าของร้าน “อ้อย” จึงเขียนเบอร์โทรเราให้เขาไป      ผู้หญิงรับ แต่ไม่มอง  ขยำแล้วขว้างลงพื้น ประหนึ่งว่า   เด็กร้านเรากวนตีน    ท้าทายเขา เขาชี้หน้าด่าสักพัก     แล้วเดินออกไป เรื่องน่าจะจบตรงนี้     แต่ความตกต่ำของมนุษย์โลกเรา      ทำเราสะเทือนใจมาก อีกห้านาทีต่อมา    ชายหญิงนั้นกลับมา   พร้อมปืน   และเพื่อนผู้ชายอีก 2 คน เธอพุ่งตัวเข้ามาแบบไม่ทันตั้งรับ     จิกหัวอ้อย  ซึ่งยืนอยู่หน้าร้าน  แล้วตบ เธอไม่หยุด  เธอไปจิกผมซ้ำ     แล้วลากเข้ามาในร้าน   ตบซ้ำอย่างแรง แล้วผลักอ้อยลงไปนอนที่พื้น   กระโดดขึ้นนั่งคร่อม   สองมือจับหัวโขกพื้นหลายครั้ง     จนอ้อยสลบไปเลย ขณะที่แฟนของเธอ    พร้อมเพื่อนชายอีกสองคน   ถือปืนขึ้นมาชี้หน้าทีละคน บอกว่าอย่ายุ่ง    แล้วชายสามคนนั้น  ยืนคุมเชิงรอบๆ    เพื่อนหญิงของเธอ เด็กของเราคนนึงยกโทรศัพท์ขึ้น  เพื่อโทรหาเรา มันเอาปืนจ่อหัวเด็ก  แล้วบอกว่า  มรึงอย่าโทรหาตำรวจ    เด็กจึงวางหูลง เมื่อเธอได้ตบจนสาสมแก่ใจแล้ว      พวกมันก้อกลับออกไป เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเพียงไม่เกิน 5 นาที   ซึ่งไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ทันเลย (ปล. โดยส่วนตัวเราเชื่อว่า  มันเป็นกฎแห่งกรรม...เราสาปแช่งไว้ว่า ขอให้คนที่มันขโมยเงินเรา (ทุกวัน)  ให้กรรมมันสนองทันตาเห็น... เราสงสัยอ้อยมาตลอด  แต่หลักฐานยังชัดไม่พอ   จึงทำอะไรไม่ได้) เรื่องนี้ทำเราเสียขวัญอย่างมาก     เราเคยเห็นเด็กสาดมาม่ากันในเซเว่น    เด็กตบกันในคลิปวีดีโอ เราไม่นึกว่า  เราจะได้เห็นภาพชัดๆ จากกล้องสี่ตัวในร้านเราอย่างนี้เลย เด็กรุ่นใหม่พวกนี้ มันกินอะไรมา   จึงได้เติบโตมาเป็นแบบนี้ เราก้าวออกจากบ้าน   เราจะหาความปลอดภัยได้อย่างไร     ปัญหาสังคมมันทวีความรุนแรงขึ้นทุกวัน   จนไม่รู้ว่า จะรอดตายจนแก่หรือเปล่า????? จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 12 ก.พ. 51 01:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เล่าเรื่องเพิ่มเติม     เนื่องจากเราไม่ค่อยไปร้าน   แต่จำเป็นต้องไป สองวันสุดท้ายเก็บของ 30 มค 51  ราวตีสอง   ขณะเก็บของ  มีคนเมามาก  คืบแบบหนอน (เมาจนคลานไม่ได้ ยิ่งกว่าหมา) คืบตัวราบพื้นเข้ามาหน้าร้าน    พนมมือท่วมหัว  “เจ้  ขอโจ๊กถุงนึง” เราก้อตกใจ  แต่รีบให้เด็กตักให้ถุงนึง     เขาก้อคืบตัวออกไป..... ฮีเมาซะ.... 31 มค 51  ราวตีสอง  ขณะเก็บของไปเรื่อยๆ(วันสุดท้าย)  มีชายคนนึงเดินมาปกติ พูดว่า “เจ้  ขอตังค์ยี่สิบ จะนั่งมอไซด์กลับบ้าน”     เด็กสาวหน้าร้านเงยหน้าขึ้นมา  แล้วกรี๊ด วิ่งเข้ามาในร้าน เราจึงรีบเดินไปดูชายคนนั้น   เขาเลือดอาบตั้งแต่ไหล่ถึงมือขวา แขนและมือถูกฟันลึก นับสิบแผล   แบบบั้งปลาทอด เนื้อที่มือถลกจากการกระชากอย่างแรก  เลือดหยดติ๋งๆ เรามองดูอย่างพินิจ    แล้วคิดว่า  มันเดินมาได้ไงวะเนี่ย     รีบหยิบเงินให้ไป เขายืนเรียกรถมอไซด์อยู่หน้าร้าน   นานพอควร  ไม่มีใครรับไปเลย (แหง ซิ) เขาเดินกลับมา    “เจ๊  ขอถุงมาห่อมือหน่อยสิ”   สักครู่  “เจ๊  ขอหนังยางห้ามเลือดหน่อย” เราหยิบให้   แต่ไม่กล้าช่วยห่อนะ  เพราะไม่แน่ใจว่าเลือดสะอาดพอ เราช่วยไปเรียกรถมอไซด์  แท๊กซี่อยู่นาน   ก้อไม่มีใครรับ แม้สายตรวจวิ่งผ่านมา    ยังวิ่งผ่านไปเฉยๆ (จะบอกว่าไม่เห็น   ก้อไม่น่าเชื่อ) เราบอกให้เดินไปที่เซเว่นใกล้ๆ   ก้อไม่ไป     ท้ายสุดมีมอไซด์รับจ้างคันนึง   ยอมรับไปจนได้ ........ เฮ้อ....เมื่องไทย จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 12 ก.พ. 51 01:46:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรามาจากห้องสีลมค่ะ   ไม่เคยมาถนนนักเขียน เพิ่งทราบจาก นสพ.ว่ามีคนมาโพสต์เรื่องสั้นไว้ในห้องนี้  เลยมาวางให้อ่านค่ะ ขอเชิญอ่านบทก่อนหน้านี้   ได้ตามลิ้งค์ค่ะ [บทนำ]   เพื่อนๆอยากอ่านเรื่องจริงของคนลองทำธุรกิจไหม http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6271302/B6271302.html บทที่1 "เสี้ยนนี้มีมาอย่างไร"   http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6277143/B6277143.html บทที่ 2 ดำเนินการเปิดร้าน ความลำบากของคนไม่เคย   http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6283496/B6283496.html บทที่ 3 ตื่นเต้นจัง เมื่อเปิดร้านจริงจะเป็นยังไงหนอ บทที่ 4 เริ่มเล่าเรื่องด้วย P ตัวแรก  Promotion http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6293461/B6293461.html บทที่ 5 เรื่อง P ตัวที่ 5 -Personel   http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6306343/B6306343.html บทที่ 6 เรื่องของซัพพลายเออร์ - ทั้งโกรธ ทั้งขอบคุณ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6313188/B6313188.html จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 12 ก.พ. 51 01:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ากลัว น่าสลดใจ จากคุณ : GTW - [ 12 ก.พ. 51 05:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น่ากลัวค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 12 ก.พ. 51 06:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมืองไทยของเรา ^ ^" จากคุณ : ปฤษณะ - [ 12 ก.พ. 51 23:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห น่ากลัวจัง จากคุณ : scottie - [ 13 ก.พ. 51 12:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามอ่านทุกตอนแล้วค่ะ - - ได้แต่อึ้ง   --  ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ขอบคุณค่ะ ที่มาเล่าสู่กันฟัง จะได้เก็บไว้เป็นอุทาหรณ์ค่ะ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 13 ก.พ. 51 14:08:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มีแต่เรื่องทั้งนั้นเลย นี่หรือเมือไทย !!! น่าสลดใจจริง ๆ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 13 ก.พ. 51 23:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาจ่ายค่าหน่วยกิตแล้วครับ One more voting. จากคุณ : soniasio (soniasio) - [ 15 ก.พ. 51 17:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โหวตครับ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวครับ จากคุณ : ป่าเหนือเมื่อหน้าดอกไม้บาน - [ 16 ก.พ. 51 09:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาเช็คชื่อช้าไปหรือเปล่าคะนี่.. สอนได้ดีมากเลยค่ะ..ขอบคุณที่เขียนมาเป็นความรู้ประดับกันค่ะ.. จากคุณ : MyLifeUp2Me - [ 27 ก.พ. 51 22:04:33 ]