ณ บริเวณโต๊ะม้าหินด้านหน้าโฮมออฟฟิตแห่งหนึ่ง ในช่วงเวลาพักเที่ยงหลังอาหารกลางวัน เนตรนภาและนวลอนงค์สองสาวคู่ซี้กำลังนั่งเม้าส์กันถึงเรื่องราวต่าง ๆ นานาตามประดาสาว ๆ

เนตรนภา “เมื่อวันก่อนฉันว่างล่ะนวล ฉันเลยไปเข้าห้องสมุดสาธารณะมาล่ะเธอ”

นวลอนงค์ “อะไรกันเนตร ...เดี๋ยวนี้เธอทำตัวเป็นหนอนหนังสือเหรอจ๊ะเธอ เข้าห้องสมุดกับเขาเป็นด้วยเหรอ? เธอไปหาหนังสืออะไรอ่านล่ะ?”

เนตรนภา “ฉันไม่ได้ตั้งใจเข้าไปหาหนังสืออ่านหรอก”

นวลอนงค์ “อ้าวแล้วเธอไปที่ห้องสมุดทำไมล่ะ?”

เนตรนภา “ฉันก็ไปซุ่มแอบดูตามมุมชั้นหนังสือ ตามซอก ตามมุมต่าง ๆ ในห้องสมุดไงล่ะเธอ”

นวลอนงค์ “อ๋อ เธอกะจะไปส่องดูเด็กวัยรุ่นจู๋จี๋กันใช่ไหมล่ะ? แล้วมีบางไหมล่ะเธอ มีให้เธอดูกี่คู่ล่ะ?”

เนตรนภา “ไม่มีเลยเธอ ไม่รู้ว่าพวกเด็กวัยรุ่นมันหายไปไหนกันหมด ฉันล่ะเซ็งมากเลยเธอ ฉันเลยออกมาเดินเล่นในสวนสาธารณะแทน”

นวลอนงค์ “แล้วในสวนสาธารณะมีหนุ่มสาวมาจู๋จี๋กันให้เธอดูไหมล่ะ?”

เนตรนภา “ไม่มีเหมือนกัน ฉันอุตส่าห์ไปเดินดูตามหลังพุ่มไม้ต่าง ๆ แล้วก็ยังไม่มีเลย แต่ว่าฉันเหลือบไปเห็นคู่หนึ่งกำลังพอดรักกันอยู่ในสระน้ำของสวนสาธารณะเลยล่ะ ฉันเห็นจะจะเลยล่ะ?”

นวลอนงค์ “เหรอเธอ ... หนุ่มสาวลงไปพอดรักกันในสระน้ำเลยเหรอ? แล้วเป็นไงบ้างล่ะ?”

เนตรนภา “หนุ่มสาวที่ไหนล่ะ? ตัวเงินตัวทอง 2 ตัวมันกำลังผสมพันธุ์กันอยู่ในสระน้ำ กอดกันกลมเลย ชูคอขึ้นมาเหนือน้ำโชว์อีกด้วยนะ”

นวลอนงค์ “บ้าแล้วล่ะเธอ แล้วไปดูมันทำไมล่ะ? ดูแล้วเธอได้อารมณ์เหรอ?”

แล้วทั้งเนตรนภาและนวลอนงค์ก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ในช่วงเวลานั้นเองมีอาบังหนวดโค้งขายถั่วคนหนึ่ง แบกโต๊ะขายถั่วอยู่บนหัว เดินตรงเข้ามายังโต๊ะม้าหินที่สาวทั้ง 2 คนกำลังนั่งคุยกันอยู่

อาบัง “อีนี่เธอจ๋า ... ซื้อถั่วกินไหมจ๊ะ?”

อาบังขายถั่วพูดขึ้นพร้อมกับวางโต๊ะขายถั่วลงตรงด้านหน้าโต๊ะที่ 2 สาวนั่งอยู่ เพื่อโชว์ถั่วหลายอย่างที่วางเรียงอยู่ในช่องบนโต๊ะขายถั่วให้แก่ 2 สาวได้ดู

เนตรนภา “ไม่เอาหรอกอาบัง พวกฉันไม่ซื้อหรอก”

เนตรนภาพูดขึ้นพร้อมทั้งหันกลับไปเพื่อที่จะได้คุยกับนวลอนงค์ต่อ

อาบัง “ซื้อหน่อยเถอะน๊าเธอจ๋า ถั่วอร่อย ๆ ทั้งนั้นเลยนะจ๊ะเธอจ๋า”

นวลอนงค์ “ไม่เอาหรอกอาบัง ถั่วกินแล้วตดเหม็น ฉันไม่กินหรอก”

อาบัง “อีนี่ ... ถั่วฉันเป็นถั่วชั้นดีนะจ๊ะเธอจ๋า กินแล้วตดหอมน๊าจ๊ะ ซื้อถั่วกินหน่อยนะจ๊ะเธอจ๋า”

เนตรนภา “เราไม่ซื้อหรอกอาบัง ไปขายคนอื่นเถอะ”

อาบัง “ถั่วอร่อย ๆ ทั้งนั้นเลยนะจ๊ะเธอจ๋า ซื้อกินหน่อยเถอะจ๊ะเธอจ๋า”

อาบังขายถั่วยังไม่ลดละความพยายามที่จะขายถั่วให้กับ 2 สาว อาบังพูดตื้อขายถั่วจนกระทั่งเนตรนภาและนวลอนงค์รำคาญจนทนไม่ไหว

นวลอนงค์ “ถั่วฉันไม่ซื้อหรอก ... ฉันขอซื้ออย่างอื่นจากอาบังได้ไหมล่ะ?”

อาบัง “อีนี่ ... เธอจ๋าจะซื้ออะไร ทำไมไม่ซื้อถั่ว ถั่วอร่อย ๆ ทั้งนั้นเลยนะจ๊ะเธอจ๋า”

นวลอนงค์ “หนวดของอาบังโค้งงอนสวยจังเลย ฉันขอซื้อได้ไหมล่ะ?”

เนตรนภา “ใช่ ๆ หนวดของอาบังดกดำสวยงามมาก พวกฉันขอซื้อได้ไหมล่ะ?”

อาบัง “อีนี่ จะขอซื้อหนวดฉันเหรอ ได้จ๊ะเธอจ๋า”

นวลอนงค์ “แล้วขายยังไงล่ะ? ราคาเท่าไหร่?”

อาบัง “100 เดียวเองจ๊ะเธอจ๋า”

เนตรนภา “100 เองเหรอถูกจัง อาบังเอามาให้ฉันเลย”

เนตรนภาพูดจบก็หันไปยิ้มและหัวเราะกับนวลอนงค์ นวลอนงค์หยิบแบงค์ร้อยขึ้นมา 1 ใบ เอามาโบกไปมาให้อาบังขายถั่วดู

นวลอนงค์ “เนี่ยเงิน 100 นึง อาบังรีบเอาหนวดของอาบังมาให้ฉันเลยนะ”

อาบัง “ได้จ้าเธอจ๋า”

อาบังหนวดโค้งขายถั่วพูดเสร็จ ก็เอามือทั้งสองข้างปลดเข็มรัดที่คาดเอวของเขาออกให้พอหลวม แล้วอาบังก็เอามือขวาล้วงเข้าไปในกางเกงของเขา ล้วงลงไปตรงเป้ากางเกงด้านหน้าของอาบังเอง

ทั้งเนตรนภาและนวลอนงค์เห็นอาบังเอามือล้วงเข้าไปในเป้ากางเกง ทั้งคู่ก็ตกใจแหกปากร้องลั่น

เนตรนภา “กรี๊ด ๆ ...ไอ้บัง ไอ้โรคจิต จะทำอะไร? หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

นวลอนงค์ “กรี๊ด ๆ ไอ้บังโรคจิต ไอ้บังเอามือล้วงไปในกางเกงทำไม?”

อาบัง “อ้าว ... ก็เธอจ๋าขอซื้อหนวดไม่ใช่เหรอ? อีนี่ ... ฉันก็จะหยิบให้ไง”

นวลอนงค์ “พวกฉันหมายถึงหนวดที่อยู่บนหน้าอาบัง อาบังไม่รู้จักหนวดเหรอไง?”

เนตรนภา “ใช่ ... ไอ้บังโรคจิต อย่ามาทำวิตถารแถวนี้นะ เดี๋ยวฉันเรียกตำรวจมาจับจริง ๆ ด้วย”

อาบัง “อ้าว ..ก็เธอจ๋าจะซื้อหนวดไง อีนี่ ...หนวดที่อยู่บนหน้ามันเป็นสินค้าตัวอย่างจ๊ะเธอจ๋า ถ้าจะเอาจริง ๆ ฉันจะเอาในสต๊อคมาให้ไงล่ะจ๊ะเธอจ๋า”

นวลอนงค์ “ไอ้บังวิตถาร ไปเถอะเนตร เข้าออฟฟิตดีกว่า”

เนตรนภา “ไอ้บังโรคจิต เดี๋ยวฉันจะไปแจ้งตำรวจมาจับ ... ไปกันเถอะนวล ไปเร็ว ๆ เข้าออฟฟิตกันเถอะ”

อาบัง “อ้าว ... แล้วเงินฉันล่ะเธอจ๋า .... จะขอซื้อหนวดฉันก็จะเอาในสต๊อคให้ไงล่ะจ๊ะเธอจ๋า หนวดบนหน้าเนี่ยเป็นสินค้าตัวอย่าง เอาไว้โชว์อย่างเดียว เอามาขายไม่ได้นะจ๊ะเธอจ๋า”

ทั้งเนตรนภาและนวลอนงค์รีบวิ่งหนีอาบังขายถั่วเข้าออฟฟิตไป ปล่อยให้อาบังขายถั่วยืนเอามือลูบหนวดอันโค้งงามบนใบหน้าอยู่คนเดียวที่โต๊ะม้าหินนั้นเอง

อิอิ