ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามาทักคนไทเดียวกัน ชอบครับ เห็นสัจธรรมดีแท้ ขอคารวะด้วยโคลง ดังนี้ครับ รัก...รักเเรกเริ่มล้น........อุรา คือ...ม่านบังดวงตา........หม่นเศร้า ทุกข์ทุก...เมื่อถึงครา.....หม่นหมาง ร้างกัน สิ่ง...ใดยั่งยื่นเล่า...........เหนือจาก ความจริง แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 51 13:01:37 จากคุณ : ต้นฉุ่ยซัว (ป.ปิยวุโฒ) - [ 14 ก.พ. 51 12:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^^ เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 14 ก.พ. 51 12:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาส่งยิ้มไว้ก่อนนะคะ.. เข้ามานั่งแปะอยู่ในนี้ตั้งแต่เช้าแระ.. แต่ยังเมนท์ไม่ได้อ่ะค่ะ.. ก่อนออกไป ขอฝากรอยยิ้มไว้ก่อนแระกันนะคะ.. จากคุณ : ณ กมล - [ 14 ก.พ. 51 14:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาอีกรอบ..มาเพื่อจะบอกว่า.. ..จำใจลา.. ๐ จริงอยู่...รักคือแหล่งกำเนิดทุกข์ รักนั้น...คุกคามใจหาใดเหมือน เสกสร้าง...ภาพฉาบสุขยามมาเยือน ความหวาน...เฟือนเกลื่อนใจพาลหน่ายจาง ๐ จริงกว่า...เมื่อกาลผ่าน  พ้นห่วงหา ยิ่งรัก...ลา  เลือนไกล  ใจหม่นหมาง....( ขอแก้ไขค่ะ จากเดิมใช้คำว่า..บาดหมาง ) กลับกลาย...คล้าย  เดียวดาย  บนเส้นทาง ยิ่งทุกข์...วาง  สุมใจ  ให้ระทม ๐ ดังนั้น...แน่แท้คือ  มายาภาพ แม้นรัก...ฉาบ  ภาพไว้  ว่าสุขสม ยิ่งนัก...แม้นรักแล้ว  คงหมองตรม จำลา...ก่อนขื่นขม  ข่มใจลา ... แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 51 23:21:39 แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 51 21:35:26 จากคุณ : ณ กมล - [ 15 ก.พ. 51 00:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับ คุณจากคุณ : ต้นฉุ่ยซัว (ป.ปิยวุโฒ)   ขอบคุณมากครับที่เข้ามาชี้แนะ ไทเดียวกัน สวัสดีครับ ขอบคุณครับคุณจากคุณ : KTH (KTHc)  ที่แวะเข้ามาอ่าน แรกรักสุดซาบซึ้ง..............ทรวงถวิล หวานฉ่ำหวานแหววจินต์...เจตแต้ม ใยรักต่างรวยริน................รสรื่น เห็นแต่ดอกรักแย้ม............ยั่วเย้ายวนเสมอ กลีบกุหลาบโรยลาดพื้น....เพลินวิสัย ณ ฟากฟ้าภาพวิไล.............เลิศรุ้ง โลมลมรสละไม................ละเมียดยิ่ง กอปรกรุ่นอันหอมฟุ้ง.......เฟื่องกล้ากลบสวรรค์ นานรักสุขฉาบซึ้ง...........จึงหวน หวานที่เคยรัญจวน..........จากแล้ว ใยรักจึ่งเรรวน.................หลายรส ภาพก่อนเคยเพริศแพร้ว..พร่าพร้อมเลือนสลาย ใยรักกลายซ่อนแร้ว.......รัดรึง โยงรสเป็นเหยื่อขึง.......คร่าไซร้ รสรักที่หวานจึง............จางจืด คงแต่เสียงร่ำไห้............รสห้วงภวังค์ถวิล ..สวัสดีครับ จากคุณ : กลัวที่จะรัก (Abhibhu) - [ 15 ก.พ. 51 08:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ...สวัสดีครับ คุณณ กมล โรคโศกเศร้าเคล้าคนึงรำพึงรัก สุดจะหักห้ามจิตครุ่นคิดขืน หากสบแล้วพลอยช้ำสุดกล้ำกลืน โศกสะอื้นโอดโอยอีกโรยแรง อันสายใยโยงเล่ห์เสน่หา ภาพมายาเย้ายวนชวนแสวง เคยไขว่คว้าคาดหมายมิคลายแคลง แต่ห้วงแห่งเวลากลับพาจาง.. สวัสดีครับ ขอบคุณมากๆครับที่เข้ามาตอบกระทู้ให้ทุกครั้ง ที่ผมตั้งกระทู้ จากคุณ : บ่จีรัง (Abhibhu) - [ 15 ก.พ. 51 08:35:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ๐ เคยโศกกลุ้มรุมเร้า..แล้วเลือนหาย ค่อยค่อยคลายด้วยวาจาพาถวิล คล้ายมีฝันครั้งใหม่ได้ยลยิน น้ำใจรินรดมาชำระล้าง ๐ คล้ายเว้าวอนอ่อนหวาน..วันวานนั้น ปัดเป่าพลันพ้นเศร้าคลายหมองหมาง คล้ายดังรักครั้งใหม่ได้จัดวาง ลงตรงกลางหทัยใฝฝันจินต์ ๐ แท้กลายค่าเป็นดั่งคำลวงล่อ เพียงพนอให้หลงรักแล้วผกผิน เพียงชิดใกล้ได้แค่เงา..เศร้าอาจินต์ จึงคืนถิ่นหทัยหมอง..ครองน้ำตา ๐๐ จากคุณ : ณ กมล - [ 15 ก.พ. 51 09:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ๐๐ ๐ ยามรักแรกเริ่มต้น.......สวยงาม กาลผ่านพบนิยาม..........ซ่อนเร้น ใจมีแต่คำถาม...............ฉงนยิ่ง ในสิ่งที่บีบเค้น...............สิ่งนั้นคืออะไร ๐ ใดจึงจักหลีกพ้น..........หวามไหว ต่อสิ่งที่ลวงใจ................สิ่งนั้น มายาภาพฉาบนัย............เคลือบพิษ คำพูดพาใจรั้น.................อวดดื้อลุ่มหลง ๐ คงเพียงได้ชิดใกล้.........เพียงเงา แนบชิดในใจเรา...............ซ่อนไว้ มิอาจอ่านใจเขา...............ในสิ่ง คิดนอ มีชีพอยู่โดยไร้.................หมดสิ้นความฝัน ๐๐ โคลงนี้วางไว้ในกระทู้ "กลัว" เห็นว่าเนื้อหาเช่นเดียวกันค่ะ..จึงยกมาวางในนี้ด้วย จากคุณ : ณ กมล - [ 15 ก.พ. 51 09:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รักเป็นอารมณ์ อันกระเจิดกระเจิง พาสติ และ สตังค์ หายได้ไว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 15 ก.พ. 51 22:49:44 ]