ความคิดเห็นที่ 1 ++++++++++++++ เดินขึ้นบันไดอพาร์ทเม้นท์โทรมๆ ฉันก็นึกท้อเหมือนกัน ยาวจังเลย ฉันอยู่ตั้งชั้นห้าแน่ะ ไม่อยากเดินขึ้นมาเลย เจ้าของที่นี่ไม่รู้จักทำลิฟท์ขึ้นมาบ้างนะ แฟนเก่าฉันเคยบ่น บันไดขึ้นสูงขนาดนี้ ผมคงไม่อยากซื้ออะไรมาให้คุณหรอก ไหนของจะหนักและขึ้นมาที่บันไดเป็นชั้นๆอย่างนี้ แต่เขาก็ซื้อชั้นวางทีวี โซฟาและหมอนลายน่ารักๆให้ฉัน เวลาที่บ่นว่าอยากได้ อยากเอาไปทิ้งเหลือเกิน แต่มันหนักจนยกไม่ไหว อาการของคนอกหักมันอ่อนแอจนไม่มีแรงยกหรอก ต้องปล่อยให้มันรกหูรกตาอย่างนั้นแหละ +++++++++++++++++ รู้งี้ซื้อกับข้าวสำเร็จมาก็ดี ไม่อยากทำอะไรเลย แม่แต่การหยิบผักออกมาล้างและต้มกิน แต่เพื่อสุขภาพที่ดี เราต้องทน “ต่อไป ฝ้ายไม่ต้องทำอาหารเองนะ ผมทำกับข้าวเก่ง ถ้าเราแต่งงานกัน ผมจะทำให้ฝ้ายกินทุกมื้อ” อย่างนั้นหรือ ทำไมวันนี้ฉันต้องมาทำกับข้าวเองล่ะ นายทิ้งฉันทำไม บอกฉันทำไมไม่ต้องหัดทำกับข้าวก็ได้ นายจับมือฉันไว้ บอกฉันไม่ให้เดินเอง แต่แล้ววันหนึ่ง นายก็ปล่อยมือ ฉันล้มกองตรงหน้า นายก็ไม่มาดูดำดูดีฉันเลย คนหลอกลวง.......... ฉันไม่อยากมีความรักอีกแล้ว ฉันเจ็บมากแล้วนะ พระเจ้าคะ หนูอยากเจอเนื้อคู่หนู ได้โปรดอย่าส่งคู่ลวงมาให้หนูเลย แต่เอ๊ะ.... ถ้าเราไม่มีเนื้อคู่ งั้นเราก็อยู่คนเดียวตลอดสิ มันเหงานะ เหงามาก เหมือนกับว่ามันอยู่ใต้จมูก ลมหายใจที่สูดมาความเหงามันก็เข้ามาในตัวเราด้วย ไม่เหมือนความรัก ที่พอสูดลมหายใจ มันกลับทำให้ใจพองโต มีโลกสีชมพูอยู่ด้านหลัง เป็นอันว่า ขอใครก็ได้ มาอยู่เป็นเพื่อน ไม่ให้หนูเจ็บ เป็นแฟนหรือไม่ก็ได้ แต่เอ พระเจ้าจะงงกับคำขอเราไหมน้า.... ++++++++++++++++++++++ ทำไมต้องตื่นเช้าเสมอนะ ตื่นมาก็มีเรื่องโน่นเรื่องนี่ให้คิดมากมาย ฉันกลัวเวลาช่วงเช้าจัง ตื่นมาตีสาม ไม่มีอะไรทำ ผ้าก็รีดแต่เมื่อคืนแล้ว เงียบ แม้แต่ทีวีก็ไม่มีอะไรดูมากนัก มันทำให้เหงาจนจะเป็นบ้าจริงๆ ฉันจัดของที่อยู่ในห้องจัดแล้วจัดอีก เช้าเร็วๆทีเถิด ++++++++++++++++++++++ การทำงานน่าเบื่ออ่ะ พองานเสร็จหมด เคลียร์หมด ความเหงาก็มาจู่โจม ฉันเดินออกไปรวมกับกลุ่มเพื่อนร่วมงาน “นี่ฝ้ายรู้ข่าวไหม ตาคนใหม่ที่แผนกขายเป็นเกย์น่ะ ฉันว่าแล้ว อ่อยตั้งหลายทีไม่สนใจฉัน ที่แท้เด็กผู้จัดการเรา” เสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมงานที่เหลือเมาท์กันสนุกปาก สนุกในเรื่องความทุกข์คนอื่นงั้นเหรอ “ฝ้ายเลิกกับ วิทย์แล้วเหรอ” ฉันสะอึกกับคำถามนั้น “อืม เบื่อๆน่ะ เลยว่าจะห่างๆกันสักพัก อาจจะเลิกกัน” “ไม่ใช่เพราะเขามีคนใหม่หรือผ้าย ฉันไม่อยากบอกหรอกนะ ที่จริงฉันเห็นวิทย์จีบเด็กใหม่ด้วย นานมาแล้วล่ะ” เพื่อนร่วมงานพูดต่อไป เขาคงไม่รู้หรอกนะประโยคที่เขาพูดมันทำใจฉันเจ็บ เขาคงเห็นว่ามันสนุก ถ้าได้รู้เรื่องอีกฝ่าย ฉันอยากไม่มีความรู้สึก บางทีฉันอาจจะพูดเรื่องส่วนตัวของฉันได้อย่างสนุกปากมากกว่านี้ +++++++++++++++++++++ เลิกงานไม่มีอะไรทำ มาหาหนังสืออ่าน ที่นี่เป็นที่ๆฉันรู้สึกว่าอยู่ได้นานๆไม่เบื่อเลย นิยายรักหวานๆที่ฉันเคยอ่านและเคลิ้มตาม ฉันไม่อยากหยับมันมาดู สายตากลับมองไปที่หนังสือ แนวจิตวิทยา อยู่คนเดียวก็ได้ สบายดี , จะทำยังไงกับชีวิตโสด , อยู่กับตัวเอง รักตัวเอง , ความรัก ไม่มีคำว่าสาย เปิดๆอ่านและวางที่เดิม ยิ่งอ่านมันเหมือนเป็นการตอกย้ำตัวเอง ฉันอายจนไม่กล้าถือไปคิดเงินหรอก ฉันมองไปที่คู่รักหนุ่มสาว และก็มีบางคนเดินคนเดียว อ่านเงียบๆ ผู้ชายใส่แว่น ยืนอ่านหนังสือหน้าตาเคร่งเครียดกับมัน ดีจังเลยนะ เขาคงไม่เหงา และสนใจเรื่องภายนอกเหมือนฉันหรอกนะ ++++++++++++++++++++ กลับมาเยี่ยมแม่ดีกว่า ฉันใช้วันหยุดนี้อยู่กับแม่ และลาพักร้อนไปในตัว แม่ถามถึงเขา บอกว่าไม่มาด้วยกันเหรอ ฉันยิ้มและชวนแม่คุยเรื่องอื่น ฉันไม่มีแรงใจที่จะเล่าอะไรเกี่ยวกับเขาโดยที่น้ำตาไม่ไหลได้หรอก ในช่วงนี้........ อากาศที่นี่เย็นสบายจนคิดว่า หากมีงานดีๆ ฉันก็อยากอยู่กับแม่อย่างนี้ อยากกอดแม่ทุกวัน อยากคุย และกินกับข้าวฝีมือแม่ แม่ชอบบ่นฉัน ว่าไม่รู้จักโต บ่นทุกเรื่อง แต่ละเรื่องเจือด้วยความห่วงใย แม่น่ารักที่สุด ไม่มีใครรักฉันมากเท่าแม่หรอก อ้อ ใช่ๆ พ่อด้วย ถึงพ่อจะไม่แสดงความรู้สึกฉันก็รู้นะว่าพ่อรักฉัน ว่าแล้วไปกอดพ่อและบอกว่าคิดถึงดีกว่า +++++++++++++++++ มาเดินตลาดนัดที่บ้านนอกดีจัง ได้เจอเพื่อนเก่าๆสมัยเรียนประถมด้วย แต่งงานและมีลูกกันหมดแล้ว น่าแปลกที่วิทยาการก้าวหน้า ฉันกลับไม่ให้เบอร์เพื่อน โทรหาเพื่อนเก่า ทั้งๆที่ตัวเองเหงาจะแย่ แต่ฉันก็รู้นะว่าเพื่อนฉันคงอยู่ตรงนี้เสมอไม่ไปไหน ได้ผักและขนมมาแยะเลย กินอย่างละนิดอย่างละหน่อยและที่เหลือให้พวกหลานๆดีกว่า ฉันชวนหลานกลับบ้านหลังจากซื้อขนมให้มากพอแล้ว ฉันหันไปมองเมื่อรู้สึกว่าเหมือนเห็นคนรู้จัก เขาหันมา แต่แค่แวบเดียวและเดินไป คุ้นๆ คงเป็นเพื่อนสมัยเรียนมั้ง เฮ้อ...กลับดีกว่า ++++++++++++++++ ฉันเอ่ยร่ำลาแม่ แม่ร้องไห้อีกแล้วพอฉันจะกลับ แหมแม่อาทิตย์กว่าแล้ว ใจคอแม่จะให้หนูหยุดจนถูกไล่ออกหรือไง ฉันเดินจากมา ขึ้นรถ และมาที่ท่ารถขนส่ง “เข้ากรุงเทพ 1 ใบค่ะ”ฉันบอก “เข้ากรุงเทพหนึ่งใบครับ” ผู้ชายตัวสูงใส่แว่น มีกระเป๋าสะพายและอีกสองใบที่มือ พูดกับพนักงานขายเช่นกัน ฉันกับเขามองหน้ากัน รู้สึกคุ้นหน้าแปลกๆ เรารอจนได้ตั๋ว ฉันก็เดินหยิบกระเป๋ามานั่งที่ม้านั่ง รอเวลารถออก เขาเดินมานั่งข้างฉัน เพราะมีที่ว่างที่เดียว เขามองมา และฉันก็มองกลับไป และฉันกับเขาก็เอ่ยเกือบพร้อมกัน “เราสองคน เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า คะ/ครับ” จากคุณ : นันทนีย์ - [ 14 ก.พ. 51 19:06:22 A:202.149.25.241 X: TicketID:103865 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ++++++++++ ผมอยากมีแฟน อยากมีแฟน อยากมีแฟน อยากตะโกนก้องอย่างนี้แหละ ช่างประไรก็มันเป็นห้องของผมนี่น่า แถมติดเครื่องปรับอากาศ ใครจะมาได้ยิน มันยาวนานเกินไปแล้วนะ ใครจะไปรู้ ที่ผ่านมาผมไม่เคยมีแฟนจนอายุป่านนี้ นี่มันก็เลยเบญจเพสมาสองปีแล้ว ผมติดเพื่อน ไม่ค่อยสนใจผู้หญิง หน้าตา ผมว่าตัวเองก็ดูดีนะ มีคนมาชอบผมสมัยเรียนเยอะเหมือนกัน แต่ไม่มีใครกล้ามาป่าวประกาศว่ารักผมสักคน ได้แต่มองไปยิ้มไป ผมผู้ชายขี้อายนะครับ ผมคงไม่กล้าไปจีบพวกคุณหรอก กิจกรรมที่โรงเรียน มหาวิทยาลัย ผมก็มีเวลาเต็มที่ เรียนยังไม่ค่อยเรียนเลย ผมจะมีเวลาว่างที่ไหนไปจีบสาวล่ะ แถมยังขยันหางานก่อนจบ พอจบมาเลยได้งานทำก่อนชาวบ้าน น้องใหม่ต้องไฟแรงทุ่มเทกับงานเต็มเวลา กว่าผมจะรู้ตัว เพื่อนๆผมก็มีครอบครัวไปกันหมด แถมสาวที่ออฟฟิซ ที่นี่หาโสดๆยาก โสดแต่ไม่สด หรือโสดไม่จริง ผมก็ไม่ชอบ เลือกมากขนาดนี้ ผมจึงไม่มีแฟนมาถึงทุกวันนี้ บางทีผมก็รู้สึกแปลกใจตัวเอง ว่าตัวเองอยากมีแฟน แต่พอมีคนมาชอบก็กลับปัดให้หนีไปไกลๆตัว พออยู่คนเดียวก็มาเหงาอีก ผมยังงงตัวเองอยู่เลย ผมเองก็ไม่ได้หวังอะไรมากมายนะครับ แค่ผู้หญิงธรรมดาๆสักคน รักเรา เอาใจเรา น่ารักๆ เหมือนหนังที่ผมชอบดู เป็นคนไม่หลอกลวง โกหก แล้วก็รักผมคนเดียว ผมว่าหายากนะครับ ก็ได้แต่อธิษฐานว่าหนุ่มโสดอย่างผม พระเจ้าคงเมตตาส่งผู้หญิงดีๆมาสักคน เอาคนที่เป็นเนื้อคู่นะครับ ผมไม่อยากอกหัก เพี้ยงๆๆๆๆ ความเงียบก็เกิดขึ้นในห้องอันว่างเปล่า เอาล่ะครับ วันหยุดถ้าไม่อยากอดตายต้องลงไปซื้ออะไรมาติดห้องบ้าง ต้นเดือนอย่างนี้ต้องซื้อตุนไว้ ใครจะรู้ปลายเดือนผมอาจไม่มีตังค์สักบาทก็ได้ ผมมองเสื้อที่ตัวเองสวม สีเขียวเข้ม มันคงไม่น่าเกลียดมั้ง จับแว่นให้เข้าที่ ล็อคห้อง ไปซื้อของดีกว่า ++++++++++++++++++++++++ ผมแปลกใจเจ๊คนนี้ ตอนแรกที่ผมเลือกหยิบๆของในซุปเปอร์ตั้งนานแล้ว ขากลับจะเดินไปจ่ายเงิน เจ๊แกก็ยังคงเดินอยู่ล็อคนี้ เดินช้าเป็นหุ่นยนต์ แถมทำท่าเหมือนไร้ชีวิตอีก ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ที่ผู้หญิงชอบเลือกของนาน ก็แบบว่า เรารู้ว่าเราจะซื้ออะไร เราก็หยิบๆไป คิดเงินเสร็จ เอาเวลาที่เหลือไปทำอย่างอื่นได้ตั้งเยอะ แต่การมาติดอยู่ที่นี่เป็นวันๆ เจอกับของหน้าตาเดิมๆ ผมว่าถ้าเป็นผมมันคงรู้สึกแย่ สู้เอาเวลาไปแก้งานดีกว่า จะได้พักร้อนซะทีผมกะจะไปเข้าป่า สูดกลิ่นไอธรรมชาติ ต้องนัดเพื่อนมาเจอ ไม่ไหวไอ้พวกนี้ไม่ค่อยว่างหรอก แฟนชอบลากไปชอปปิ้ง บางทีผมก็สงสารพวกมันเหมือนกัน ตายๆ ลืมซื้อวุ้นเส้น ไปหยิบมาก่อน พอผมไปหยิบ เจ๊คนนั้นก็จะเดินมาคิดเงินพอดี ยิ้มให้ผมอีกแน่ะ แถมบอกให้ผมคิดเงินก่อนด้วย ใจดีเหมือนกันนะ สงสัยจะรู้ว่าผมจะรีบไปดูบอล “ขอบคุณครับ” ผมเลยกล่าวไป แหมผมก็เป็นชายหนุ่มมารยาทดีนะ ++++++++++++++++ บันไดอพาร์ทเม้นผมเยอะมากจนตาลาย ทำไงได้ ที่พักที่ใกล้ที่ทำงาน ราคาถูก แต่บันไดเยอะแบบนี้ โอเคนะ ผมว่ามันเหมือนการออกกำลังกายไปในตัว แต่ผมคงไม่กล้าซื้อของแต่งห้องหรอก อยู่โล่งๆน่ะดี เผื่อย้ายกลับสมบัติก็มีไม่มาก แถมไม่ต้องขนขึ้นมาให้ยุ่งยาก ว่าไปผมนี่ก็ใช้ชีวิตพอเพียงดีนะ +++++++++++++++++++++ ผมชอบกินวุ้นเส้นนะ ผมไม่ชอบกินบะหมี่เท่าไหร่ มันไม่ให้คุณค่าทางอาหารและกินมากก็ไม่ดี ผมต้มผักง่ายๆ ต้มจืด ใส่วุ้นเส้น ยกจากเตากินมันในหม้ออุ่นร้อนๆนี่แหละ ดูบอลเพลินๆ เฮ้อ มีความสุขแฮะ มันจะดีแค่ไหนหนอ ถ้ามีคนรักอยู่ข้างๆ และทำกับข้าวให้ผมทาน ผมว่าถึงมันไม่อร่อยไม่ได้เรื่อง มันก็คงดี ผมคงจะสอนเธอ ให้เธอทำให้ผมกิน ผมนี่ฟุ้งซ่านแฮะ สงสัยอยากมีแฟนจนเข้าขั้น +++++++++++++++++++++ เบื่อการตื่นเช้าจริงๆ อยากนอนให้หลับตลอด แต่ก็มีกิจกรรมมากมาย แถมเมื่อคืนดูบอลจนดึก เลยต้องตื่นเช้าเพลียๆ เพราะต้องมารีดผ้าอีก มันคงดีนะ ถ้ามีคนตื่นแต่เช้ามารีดผ้าให้เรา เฮ้อ... ฟุ้งซ่านอีกแล้ว ++++++++++++++++ ถึงที่ทำงานสาย แต่ก็ยังเช้าไปเพราะที่จริงเขาเข้ากันสายกว่านี้ ทำงานๆๆ ประชุมๆ คุยกับลูกค้า แล้วก็ว่าง ไปกินกาแฟดีกว่า เพลียๆแฮะ “เฮ้ย ธีร์ ไอ้เป้จะแต่งแล้วว่ะ” ผมตกใจกับเพื่อน เพื่อนผมคนนี้มันกะหล่อน สาวๆอยากแต่งงานกับมันเพียบ แต่มันกลับหวงชีวิตโสดยิ่งกว่าอะไร มันนี่นะจะแต่งงาน “อืมๆๆ ไม่ได้ทำเขาท้องหรอก อยากแต่งเอง แปลกนักหรือไงวะ” ผมเห็นมันตาใสเป็นประกาย ก็ได้แต่อวยพรให้มันโชคดี หวังว่าแฟนมันคงไม่เปลี่ยน และทำตัวน่ารักอย่างนี้เสมอนะ แต่ก็ยังสงสัยมันเคลียร์กับน้องๆที่กิ๊กมาหมดหรือยัง สงสัยก่อนงานแต่งคงเคลียร์เรียบร้อย หรือไม่.... ก็ซวยไป +++++++++++++++++++++++ เลิกงานแล้ว ผมไปแวะร้านหนังสือ ผมมาซื้อหนังสือเกี่ยวกับบอลครับ เพิ่งออกวันนี้ อ้าเจอแล้ว ทำไมมีหลายเล่มจัง ผมเลือกเล่มที่เคยซื้อ ซื้อจนมันเต็มห้อง แถมทิ้งไม่ได้สักเล่ม นี่คงเป็นอย่างเดียวที่ผมซื้อมาเป็นของแต่งห้อง แต่เอหนังสือแต่งห้องได้ด้วย? ส่วนเล่มที่ไม่ซื้อ ขอยืนอ่านฟรีแล้วกันนะ อุ้ย.. รู้สึกเหมือนมีคนมอง สาวมองด้วย เก๊กขรึมดีกว่า ทุกทีเลยล่ะผม พอรู้ว่ามีคนมอง ก็ชอบแกล้งทำเป็นโน่นเป็นนี่ ไม่กล้าเดินไปคุยกับเขาสักที ฟอร์มจัดดีจริงๆ ++++++++++++++++ สุดท้ายพักร้อนนี้ก็ไม่ได้เข้าป่า เพื่อนๆที่เคารพรักไม่มีใครว่างสักคน ก็ลาไปแล้ว ไหนๆก็ไหนๆ กลับบ้านดีกว่า พ่อกับแม่ไม่ได้สนใจอะไรผมมากเวลากลับบ้าน ได้แต่ถามคำถามเดิม หาแฟนได้หรือยังลูก ไม่พามาเยี่ยมแม่บ้าง ผมอยากกลั้นใจตายกับคำถามแม่จัง แม่ถามผมทุกเที่ยวที่กลับเลย ได้ยินน้องๆมันแซวว่า แม่คิดว่าผมเป็นเกย์ โหยแม่... ผมไม่ได้เป็นจริงๆคร้าบ งั้นคราวหน้าพามาเยี่ยมเลย พูดไปงั้นๆแหละ ยังหาไม่ได้เลยแฮะๆ กลับบ้านก็ดีเหมือนกันนะ บ้านผมมันก็ดูบ้านนอกทั่วไป เรื่องอากาศนี่ดีสุดๆ อยากเอาใส่ขวดไปปล่อยไว้ในกรุงเทพเยอะๆ ผมขี่จักรยานไปทักทายญาติๆที่บ้านต่างๆ พวกมันชวนผมเตะบอลตอนเย็นด้วย ผมให้สัญญาพวกมัน เพื่อนพวกนี้มันดีนะ ไม่ต้องคุยมาก ไม่สนใจเรื่องอะไร ว่าผมจะเป็นยังไง บางทีตอนว่างๆเย็นๆ อยู่ที่ห้องคนเดียว ผมก็อยากเตะบอลกับพวกมันนะ ++++++++++++++++ ก่อนไปเตะบอล ผมก็แวะทางตลาดนัด ก็ไปเตะที่โรงเรียนใช่ไหม มันต้องผ่านตลาดนัดเข้าไป ว่าไปหิวแล้วนะ ซื้ออะไรไปพวกมันดีกว่า ลูกชิ้นปิ้งนี่แหละ ไม่ได้กินมานาน เอ๊ะ ทำไมคุ้นๆกับคนเดินผ่านเมื่อกี้จัง แต่ไม่กล้าหันไป เดี๋ยวจะหาว่าผมเป็นพวกขี้หลี เฮ้อ...รอคนขายเมาท์แตก และรอลูกชิ้นจนเหนื่อย ได้ของและ ไปเตะบอลดีกว่า +++++++++++++++++++++++ พอผมจะกลับ แม่ก็พูดทันที “สัญญากับแม่แล้วนะ ว่าคราวหน้าจะพาแฟนมา” ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ แหม ไม่ลืมเรื่องที่ผมพูดเล่นเหรอเนี่ย มาคราวหน้าพ่อกับแม่คงลืมแล้วล่ะ ผมลาพ่อกับแม่ และให้น้องชายขี่รถไปส่งที่ท่ารถ เดินโต๋เต๋ไป เกือบจะถึงเวลารถออกแล้ว ไม่รู้จะทันหรือเปล่า ผมวิ่งไปที่ช่องขายตั๋ว “เข้ากรุงเทพหนึ่งใบครับ” “เข้ากรุงเทพ 1 ใบค่ะ” ผู้หญิงคนที่ยืนอยู่พูด เธอหันมามองหน้าผม ผมทำอะไรไม่ถูก เลยยิ้มให้ ความรู้สึกเหมือนว่าเรื่องนี้เคยเกิดขึ้นแวบขึ้นมา ผมรอตั๋วพร้อมเธอ เมื่อรับมาเสร็จแล้วผมก็หาที่นั่ง มันเหลือว่างแค่ที่เดียว อ้าว ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี่น่า ผมกับเธอมองกันอยู่นาน และเอ่ยเกือบพร้อมกัน “เราสองคน เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า คะ/ครับ” ++++++++++++++++++++++ และพวกเราก็มานั่งคุยต่อที่บนรถ ที่นั่งติดกันอีก ผมเลยบอกไปว่าบ้านผมอยู่ในอำเภอ ซึ่งเธอก็บอกว่าเธอก็อยู่ด้วย เราสองคนคงอาจเคยเจอกันผ่านๆล่ะมั้ง แต่ผมมีความรู้สึกว่า น่าจะเคยเจอกันก่อนหน้านั้น น่าแปลก เวลาผมคุย เราสองคนหาเรื่องคุยมาได้เยอะแยะราวกับว่ารู้จักกันมาปีๆ ผมรู้สึกดีกับเธอนะ เธอน่ารักดี แต่ผมรู้สึกว่าเธอมีแววตาเศร้าๆ โหยใจผมร้าวระทม หรือว่าเธอเพิ่งอกหัก งั้นขอให้เธอเลิกโดยเด็ดขาดเถอะเพี้ยงๆ อ้าว... ผมรู้สึกว่าตัวเองเลวแล้ว ยังไง เราก็คงต้องแยกกันอยู่ดีที่กรุงเทพ อ้าวอะไรกัน เธอขึ้นรถเมล์สายเดียวกับผม แถมอพาร์ทเม้นเธอ ก็ที่เดียวกับผม เราหัวเราะกันอยู่นาน และยิ้มมองอีกฝ่าย “งั้น เดี๋ยวว่างๆ ฝ้ายไปเคาะประตูชวนวิทย์ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ” ผมยิ้มกับเธอ ไม่รู้ตอนนี้หน้าผมแดงจนเป็นโทนสีไหน “แล้วผมไปเคาะประตูห้องฝ้ายได้ไหมครับ” เธอยิ้ม และพยักหน้า เราสองคนแยกกลับที่ห้องตัวเอง ผมปิดประตู และตะโกนในห้อง “พระเจ้าครับ ขอบคุณครับที่ทำตามที่ผมขอ” ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องเราสองคนจะเป็นยังไงต่อ แต่ผมก็รู้สึกว่ามันใช่ ใช่จริงๆ โชคชะตาส่งให้เรามาเจอกัน และต่อไปผมก็จะพยายามด้วยตัวเอง คุณว่าผมคิดน้ำเน่าไปหรือเปล่าครับ? +++++++++++++++++++++ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 14 ก.พ. 51 19:08:08 A:202.149.25.241 X: TicketID:103865 ]

ความคิดเห็นที่ 3 +++++++++++++++++++++ เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากหนังที่เคยดูค่ะ ผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวาอะไรทำนองนี้ ขอโทษนะคะถ้าเขียนชื่อเรื่องผิด เคยมีความรู้สึกไหมคะ ว่าคู่ของคุณทำไมเราต้องเจอกันตอนนี้ และทำไมทุกอย่างมันเป๊ะๆ จนน่าเหลือเชื่อ ฉันว่าส่วนหนึ่งคงเป็นที่โชคชะตามั้งคะ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม ขอคอมเม้นนะคะ และเจอกันเรื่องหน้าค่ะ bye bye ฝากเรื่องที่เคยโพสค่ะ ++++เรื่องสั้น ที่ปรึกษา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6309012/W6309012.html จากคุณ : นันทนีย์ - [ 14 ก.พ. 51 19:12:14 A:202.149.25.225 X: TicketID:103865 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บ้านอยู่ที่เดียวกันด้วย :) จากคุณ : scottie - [ 15 ก.พ. 51 01:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบมากกๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อ่านแล้วโด๊นโดน โดยเฉพาะตอนต้นๆ เหอๆๆ จำไม่ผิดหรอกค่ะ ผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา ชื่อภาษาอังกฤษชื่อ Turn left...Turn right เรื่องนั้นก็เป็นหนังอีกหนึ่งเรื่องที่ชอบมากๆเลยค่ะ จากคุณ : Mneme (Mnemosyne) - [ 15 ก.พ. 51 03:30:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่ารักดีค่ะ ว่าแต่พระเอกกับแฟนเก่าของนากเอก  ชื่อเดียวกันเลย ตั้งใจหรือเปล่าคะ ? จากคุณ : Noey :p - [ 15 ก.พ. 51 03:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่าอ่านดีครับ จากคุณ : Psycho man - [ 15 ก.พ. 51 05:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โชคชะตา คืออะไร หาคำตอบยากจริง ๆ เรื่องน่ารักดีคะ จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 15 ก.พ. 51 12:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบจมก่อน คงไม่มีใครมาเม้นเพิ่มแล้วนะ >>>คุณ : scottie ใช่แล้วค่ะ บังเอิญก็ให้มันสุดๆไปเลย อิอิ >>>คุณ : Mneme (Mnemosyne) ตอนต้นๆนี่จากชีวิตจริงเลยนะคะ(อยากจะร้องไห้) แต่ตอนท้ายนี่ไหลมาเองค่ะ..... ชอบดูเหมือนกันเหรอคะ อิอิ เห็นเขาว่าเอามาจากหนังสือน่ะค่ะ >>>คุณ : Noey :p แฟนเก่านางเอกชื่อวิทย์ค่ะ มาจากตรงนี้ >>>ฝ้ายเลิกกับ วิทย์แล้วเหรอ”ฉันสะอึกกับคำถามนั้น ที่สงสัยคงเป็นตอนนี้มั้งคะ >>>แต่ตอนนี้สิ . ฉันร้องไห้จะเป็นจะตาย เธอจะรู้บ้างไหม แทนที่จะปลอบแต่เธอกลับพูดกับฉันว่า “ร้องทำไม เรื่องของเรามันจบไปแล้ว อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิ ..... แต่เห็นในนิยายเขียนว่า ฉันร้องไห้จะเป็นจะตาย เธอจะรู้บ้างไหม แทนทีจะปลอบแต่เธอกลับพูดกับฉันว่า ตรง(ที่) เป็น(ที) สรุปแฟนเก่าชื่อวิทย์ พระเอกชื่อ ธีร์ ค่า (ปล.ถ้านึกหน้าไม่ออกให้คิดหน้าพระเอกโฆษณาดีแทค ฟรีฟีลนะคะ อิอิ) >>>คุณ : Psycho man แล้วไม่รู้ว่าอ่านแล้วหรือยัง? ขอบคุณที่เข้ามาค่ะ >>>คุณ : ใบเตยหอม นั่นน่ะสิคะ ... ขอคุณที่มาอ่านนะคะ บายๆค่ะ เจอกันเรื่องหน้า จากคุณ : นันทนีย์ - [ 16 ก.พ. 51 15:25:33 A:202.149.24.129 X: TicketID:103865 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^^ เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 16 ก.พ. 51 18:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอ่อ มาสายอ่ะครับ ป่ะ คุณเคธี่ เราไปยืนหน้าห้องกันเถอะ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 16 ก.พ. 51 19:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาสายด้วยคน.. เรื่องน่ารักดีค่ะ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 17 ก.พ. 51 00:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แฮะๆ มีคนมาสายเพียบเลย อ่ะหยวนๆนะคะ แวะมาตอบอีกรอบนะคะ^__^ +++คุณ : KTH (KTHc) หวัดดีค่ะ ขอบพระคุณม๊ากมากนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมกัน +++คุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) ไม่ต้องไปยืนหน้าห้องหรอกนะคะ แหมๆๆ เจ้าของบอร์ดออกใจดี๊ใจดี +++คุณ : โยษิตา หวัดดีค่ะ ดีใจนะคะที่เข้ามาอ่าน ++++++ บายๆๆ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 17 ก.พ. 51 08:10:05 A:202.149.24.161 X: TicketID:103865 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แหะๆ  มาสายค่า.. อ่านแล้วรู้สึกว่าความเหงาของผู้ชายกะผู้หญิงต่างกันจัง เรื่องน่ารักดีค่ะ เขียนมาอีกนะคะ จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 17 ก.พ. 51 10:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 บังเอิ๊น...บังเอิญ....ได้เปิดมาอ่านครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 ก.พ. 51 13:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาอ่านเรื่องใหม่ แล้วก็... ความสะพร่าคนเขียนอีกแล้ว...... สรุป ขอแก้ตอนท้ายนะคะ <<<“งั้น เดี๋ยวว่างๆ ฝ้ายไปเคาะประตูชวนวิทย์ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ” เปลี่ยนเป็น <<<“งั้น เดี๋ยวว่างๆ ฝ้ายไปเคาะประตูชวนธีร์ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ” ขอโทษมากๆค่ะ พอดีใช้บัตรผ่านเลยแก้ไขไม่ได้.... ตอบจม +++คุณโยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) นั่นสิคะ ผู้ชายเขาไม่รู้สึกหรอกค่ะว่าตัวเองเหงา มีโน่นมีนี่ทำได้เสมอ.... อิจฉาเหมือนกันนะคะ สงสัยเพศที่ขี้เหงาสงวนไว้สำหรับผู้หญิงมั้งคะ +++คุณ : เจียวต้าย ขอบคุณมากๆนะคะที่มาอ่าน อันนี้ไม่บังเอิญ อิอิ บายๆๆ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 17 ก.พ. 51 18:37:07 A:202.149.24.129 X: TicketID:103865 ]