ความคิดเห็นที่ 11
เข้ามาอ่านเฉยๆ แต่อยู่ๆ ไอเดียกระฉูดฮ่ะ วิเคราะห์ : พระเอก (ขออนุญาตไม่ใช่สรรพนาม ช.ชาย ด้วยเหตุผลส่วนตัวเล็กน้อย) รักผู้หญิงคนเดียว มาห้าปี (บวกลบสามเดือน) สุดท้ายต้องไปดามอก...น่าเห็นใจดีค่ะ แต่นางเอกเรามาทีหลังใช่หรือไม่? เพราะรักพระเอกมาแค่สี่ปี แสดงว่าตอนนางเอก ปิ๊ง/พบ พระเอก เขามีคู่อยู่แล้วใช่ไหม? อืม...นางเอกเราไม่อยากแย่ง เลยต้องปล่อยเขาไป (ผู้ชายไม่มีคนเดียวในโลก แต่ไอ้คนที่เราชอบดันมีคนเดียวนี่...) <<< อุดมคติไปหน่อยแต่พอรับได้ค่ะ สุดท้ายเป็นแค่ได้เพื่อน...สนิท เอามาวิเคราะห์ต่อ...ถึงอาชีพของนางเอกและพระเอกได้นะคะ จากเนื้อความในกระทู้ ของคุณ I (ขออนุญาตย่อ) แสดงว่านางเอกมีนิสัยปกปิด ซ่อนเร้น อย่างเนียนโดยที่เพื่อนรักไม่ระแคะระคายมาก่อนว่าเพื่อนแอบชอบ อย่างนางเอกน่าจเป็นพวกแข็งนอก อ่อนใน (กรุณาอย่าคิดลึก) อาชีพที่เหมาะนี่เลย...หัวหน้าช่างวิศวกรยานยนต์ แผนก ซ่อมบำรุง...(รับซ่อมทุกอย่างกระทั่งอกนาย) ส่วนตาพระเอก ผู้ไม่รู้จะจัดการชีวิตอย่างไร เมื่อโดนผู้หญิงอกหัก...นี่เลย ผู้เชี่ยวชาญวางระบบป้องกันเครือข่าย ป้องกันไวรัส, สปายแวร์, เวิร์ม และ ฯลฯ ยกเว้น ป้องกันหัวใจตนเองง่ะ...เพราะไม่รู้ว่าจะวานให้ใครทำให้...(สม) เอ...เจ้าของกระทู้ว่าไงนะ? รีบรวบหัวรวบหางภายในเจ็ดวัน (มันคุ้นๆ เหมือนหนังเรื่องหนึ่งยังไงชอบกล) ทำไมต้องเจ็ดวันหว่า? นางเอกเรารักเขามาตั้ง สี่ปีเชียวหนา ระหว่างนั้นน่าจะทำความคุ้นเคยเพื่อรักษามิตรภาพและหวังว่าสักวันหนึ่ง... เสนอว่าเป็นแบบนี้ไหม? ระหว่างสี่ปีที่เป็นเพื่อนกัน จะตีสนิทอย่างไร ไม่ให้แฟนเขาหึง? ก็อินเตอร์เน็ตหรือเพื่อนทางเมลไงคะ...แต่มีข้อแม้นิดหนึ่งว่า ตาพระเอกจะตอ้งไม่รู้ว่าคนที่ตัวคุยด้วยอย่างเป็นกันเอง มาตลอดสี่ปีนั่น แท้จริงคือ เพื่อนรักของตนนั่นเอง ดีไม่ดี...มัน-พระเอก อาจจะคิดมาตลอดว่าคนที่เขาคุยด้วยคือ ผู้ชาย (บ๊ะ! ก็นางเอกมีอาชีพ แมนสุดๆ เช่นนั้นนี่นา) ทีนี้ไงล่ะ? พอรู้ว่าพ่อตัวดีอกเดาะเสียแล้ว ไอ้เราอยู่ๆ จะไปทะเล่อทะล่าบอกว่า ฉันรักแกว่ะ...มันก็กระไรอยู่ ซ้ำเดี๋ยวโดนมันโกรธที่ไปโกหกมันมาตั้งสี่ปี...ยังไม่บอกดีกว่า...เซฟ รอถามมันในเน็ตดีกว่า แต่ยิ่งถามยิ่งห่วง สุดท้ายนางเอกผู้แสนจะหวังดี ให้คน (แอบ) รักคลายเศร้า เมื่อตนทำไม่ได้ เลยส่งสัตว์เลี้ยงไปให้ทางไปรษณีย์...เสนอว่าจะเป็นแมว/ สุนัข/ หนู หรือตัวอะไรก็ตามที่นางเอกคิดว่าน่ารัก แต่สุดท้ายแล้วพัสดุหรือของที่ส่งไปให้พระเอกแก้เหงานั้นกลายเป็น...ตัวกิ้งก่า...เขียวปี๋ ที่หาความน่ารักไม่ได้สักกะนิด แต่ที่แย่ที่สุดคือ พระเอกเราเป็นโรคแพ้สัตว์มีเกล็ด (ฮา) แต่แม้ตัวจะจามไอเป็นอาทิตย์...แต่พระเอกเราก็ไม่เอากิ้งก่าไปปล่อยสวนสัตว์ค่ะ (ชักน่ารักแล้วใช่ไหม) และไม่ได้บอกกับใครสักคนเลยว่า เหตุใดเขาถึงอารมณ์ดีขึ้น...เขาบอกแต่เพียงว่า เพื่อนส่งสัตว์เลี้ยงมาให้...นางเอกก็ยังเข้าใจอยู่ว่า หมา/แมว/หนู ที่ส่งไปให้นั้นทำให้พระเอกเราคลายเหงาได้แล้ว...อ๊ะ ชักมีปม ทีนี้ถึงไคล์แมกซ์...ความแตกได้อย่างไร? จะมีอะไรเสียอีกนอกจาก นางเอก คิดว่าไอ้ตัวที่ส่งไปให้พระเอกคือสัตว์เลี้ยงธรรมดาๆ เธอจึงเผลอบอกคนในที่ทำงานคนหนึ่งที่กำลังหาบ้านให้ หมา/แมว/ หนู ให้ไปถามพระเอกว่าอยากได้คู่ให้หมา /แมว/ หนู ไหม? เอาล่ะสิ...พระเอกงง...เพราะไม่เคยบอกใครว่าเขาเลี้ยงตัวอะไรที่บ้าน ใครจะรู้...นอกจาก ไอ้เพื่อนที่ติดต่อกันทางเมลน่ะสิ เพื่อนที่ไม่เคยลืมว่าวันเกิดเขาเมื่อไร ไม่ลืมที่จะส่งการ์ดปีใหม่มาให้ เล่าเรื่องตลก ยืนอยู่ข้างเขาเสมอ และคุยกันข้ามปี ชนิดที่แฟนเก่าแทบวีนใส่เครื่องคอมฯ (รอดตัวมาได้เพราะโกหกว่ากำลังทำงาน) และเขาก็รู้มานานแล้วว่า คนที่คุยด้วยไม่ใช่ผู้ชาย ต่อไปก็สืบต่อสิครับ...อย่าลืมว่าพระเอกเราเป็นผู้เชี่ยวชาญการวางระบบ ฃ เรื่องต่อไป คิดไม่ออกแล้วค่ะ ด้วยไม่ใช่คนเล่าเรื่องหวานๆ รักๆ เทือกนี้ ให้เจ้าของกระทู้ไปต่อก็แล้วกัน นี่...โยนกันเห้นๆ ไปล่ะเจ้าค่ะ อ้อ...ไม่สงวนลิขสิทธิ์หากมีคนไปโมฯ ต่อนะเจ้าคะ ช่วยเขียนมาด้วยก็แล้วกัน
จากคุณ :
ขอโทษที่ตอบยาว (run saya)
- [
20 ก.พ. 51 00:23:36
]
|
|
|