หอมกลิ่นเกสร
-----------------------------------------------------



{     1      }




ผัวะ!

ฝ่ามือเขาซัดเข้าเต็มแรงตรงกกหูของเธอ

รัตนารู้สึกอื้ออึงสับสนไปหมด เพราะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับธีระ ที่อยู่ๆ ก็ลงไม้ลงมือโดยไม่ได้บอกกล่าวกันล่วงหน้า  และแรงที่ลงมือลงมาก็หนักหน่วงจริงจังกว่าที่เคย

“ตบอีกทีสิคะ  ตนรัตน์ให้ตายคามือ…”

ไม่ทันจบคำ รัตนาก็มีอันต้องเอียงหน้าหลบวูบ แม้พ้นจากฝ่ามือที่สองของธีระไปได้ แต่ก็ไม่พ้นจากปลายนิ้ว เธอเจ็บแปลบที่ข้างแก้ม ยกมือขึ้นลูบคลำ แล้วก็ได้เห็นเลือดซึมติดออกมา

ธีระเหมือนยิ่งเห็นเลือดแล้วจะยิ่งคลั่ง เขาโถมตัวมาหาเธอ จนรัตนาผงะหงาย ยังดีที่ด้านหลังเป็นโซฟาตัวใหญ่ยาว เธอจึงเพียงเจ็บและจุกเล็กน้อย แต่เขาก็ยังทิ้งตัวตามลงมาคร่อมร่างเธอเอาไว้

“ร่านนักหรือไง!!!”

ในที่สุดธีระก็ตะคอกออกมา มันเป็นถ้อยคำซ้ำๆ เดิมๆ ที่รัตนาไม่เคยเบื่อหน่ายที่จะได้ฟัง แต่อะไรบางอย่างทำให้เธอฉุกใจ ไม่พยักหน้ารับคำอย่างท้าทายเหมือนเคย

ใช่…ธีระไม่เคยทิ้งร่องรอยไว้บนใบหน้าเธอ

และหากเธอไม่หลบ ฝ่ามือที่เหวี่ยงลงมานั้น คงฟาดฉาดลงเต็มหน้า

นี่มัน…แสดงว่า…?

รัตนายิ่งงุงงง จนลืมขั้นตอนต่อไปในการตอบสนองอารมณ์ของธีระอย่างที่ควร

เกือบจะดูเหมือนเธอขัดขืน และนั่นทำให้ธีระยิ่งไม่ออมเรี่ยวแรง

เขากระชากเสื้อเนื้อบางออกจากร่างของรัตนาอย่างไม่ปรานี ไม่สนใจว่าสายไส้ไก่หรือเชือกรูดตรงแขนและคอ จะครูดเนื้อหนังของเธออย่างไร

รัตนารู้ว่าจะทำเป็นเชื่องช้าไร้อารมณ์อีกต่อไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องเจ็บตัวมากกว่านี้ ขณะที่กระแสเลือดเริ่มฉีดพล่านไปตามใต้ผิวเนื้อ เธอก็สวนฝ่ามือซ้ายผลักเขาขึ้นไป อีกมือยกขึ้นปกป้องส่วนหน้าอก พร้อมกับใช้ปลายนิ้วปลดตะขอของบราเซีย ซึ่งเธอสวมชนิดมีขอเกี่ยวอยู่ระหว่างร่องอกเป็นประจำอยู่แล้ว

สิ่งที่เผยให้ธีระเห็นแจ่มแจ้งในสายตาเวลานี้ มันยิ่งเร้าอารมณ์ของเขาให้ห่ามหนัก เขาบีบเคล้นไปตามลำแขนนุ่มเนียนของรัตนาอย่างไม่บันยะบันยัง ฟอนทั้งหน้าซุกซอนลงไปทุกที่ที่ต้องการ

…แล้วเขาก็หยุดการกระทำทั้งหมดลงอย่างฉับพลัน

เหวี่ยงรัตนาลงไปกองกับพื้นพรมหน้าโซฟา ส่วนเขาทิ้งตัวลงแทนที่ หันไปคว้าบุหรี่มาจุดสูบ สูดควันเข้าปอดจนสุดปอด แล้วผ่อนลมหายใจยาวออกมาอีกสามสี่เที่ยว ก่อนจะละจากมันมาที่เธออีกครั้ง

ในนาทีต่อจากนั้น รัตนาเพียงเล่นไปตามเพลง เปลี่ยนลีลายักย้ายไปตามจังหวะ ซึ่งมีธีระเป็นผู้บรรเลง

…นานมาแล้วที่เธอไม่เคยเป็นอย่างนี้

…เพียงปล่อยร่างกายให้เป็นไปสุดแต่เขาจะบงการ ขณะที่ในสมองในหัวใจยังคิดถึงใครคนอื่น…

เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี่เอง ที่เธอกับเขาใช้เวลายามเย็นเดินเล่นเลือกซื้อหาไม้ดอกไม้ใบมาประดับบ้าน วันนี้ธีระชวนเธอขับรถเรื่อยไปถึงแถวนนทบุรี เป็นครั้งแรกที่รัตนารู้สึกตื่นตากับบรรดาพรรณไม้นานา เครื่องตกแต่งสวนสารพัน ซึ่งเปิดร้านเรียงรายกันไปตลอดถนน

รัตนายังนึกชื่นชมสามีที่เพิ่งอยู่กินกันมาได้เพียงสองปี ว่าช่างสรรหาสถานที่แปลกตาให้เธอได้เห็นเสมอ ตอนก้าวลงจากรถยังแอบคิดฟุ้งซ่าน ไปถึงแผนการที่เขาอาจจะวางไว้ สำหรับใช้มุมใดหรือร้านไหนสักแห่ง เป็นที่บรรเลงอารมณ์รัก

ไม้ใบทรงแปลก ไม้ดอกสีสันฉูดฉาด ไม้แขวนออกดอกระย้าเป็นพวงยาว ยังมีไม้หอมบางชนิดที่ส่งกลิ่นเชิญชวนให้เธอก้มลงไปสูดกลิ่นใกล้ๆ แม้รัตนาจะรู้มานานแล้วว่า สายน้ำผึ้ง  แย้มปีนัง พุทธชาด หรือพุดน้ำบุศย์ จะมีกลิ่นหอมใกล้เคียงกัน แต่ก็ยังแตกต่าง แม้สายน้ำผึ้งจะหอมเย็นกว่า ขณะที่พุดน้ำบุศย์จะหอมฉุนกว่า แต่เธอก็ไม่เคยเบื่อหน่ายที่จะสูดกลิ่นเหล่านั้น

ธีระเลี่ยงไปเลือกกระถางดินเคลือบรูปทรงใหม่ๆ อยู่อีกร้านหนึ่ง ตอนที่เกิดเรื่อง

ลมหวนมาหา พากลิ่นอันคุ้นเคยมาแตะที่ปลายจมูกของรัตนา เธอกวาดสายตามองหาแล้วก็พบ ต้นทางห่างออกไปอีกสามร้าน แตกต่างจากร้านอื่นๆ ตรงที่มีไม้ชนิดเดียว ทั้งร้านมีแต่ต้นแก้วที่ขนาดพุ่มขนาดความสูงแตกต่างกัน และขาวพราวไปหมดด้วยช่อดอกขนาดใหญ่กว่าปกติ ซึ่งดูเหมือนจะมีมากกว่าใบด้วยซ้ำ

เหตุที่ทำให้รัตนาชื่นชอบกลิ่นแก้วมากกว่าไม้หอมชนิดอื่น ก็เพราะเกือบทุกชนิดไม่ว่าจะหอมเย็นหรือออกกลิ่นฉุนนิดๆ แต่ทั้งหมดมักส่งกลิ่นออกไปทางหอมโศก ชวนให้หัวจิตหัวใจหม่นเหงามากกว่ารื่นเริง

กลิ่นแก้วหอมอ่อนๆ และปรุงจิตใจให้สดใสได้มากกว่า

ที่สำคัญ กลิ่นแก้วช่วยย้อนเวลา ให้รัตนาได้นึกถึงเมื่อครั้งหนึ่งที่ความรักยังชื่นบาน กับใครอีกคนที่เธอรักที่สุด…ใครอีกคนที่ไม่ใช่…ธีระ…

รัตนาเดินตามกลิ่นแก้วเข้าไปเหมือนต้องมนตร์  เพราะร้านรวงเป็นแนวยาวตามถนน ธีระจึงไม่ห่วงว่ารัตนาจะเลี้ยวหลงไปไหน เขาละสายตาจากการเลือกเครื่องแต่งสวนเพื่อมองดูเธอเป็นระยะ เมื่อเห็นว่าภรรยายังเพลิดเพลินกับบรรดาพรรณไม้นานา จึงปล่อยเธอตามสบาย

ยิ่งใกล้ กลิ่นแก้วก็ยิ่งส่งกลิ่นหอมชื่น รัตนาหยุดยืนอยู่หน้าร้าน บังตัวเองไว้จากสายตาคนภายในด้วยต้นแก้วทรงพุ่มสูงเลยศีรษะ  

ราวกับว่าจะพิจารณาแต่ละกลีบแต่ละใบให้แน่ชัด แต่แท้ที่จริงเหมือนว่าเธอจะเห็นใครบางคนที่คุ้นตาอยู่ลึกเลยเข้าไปด้านในสุดของร้าน

หัวใจของรัตนาเต้นแรง  จะใช่เขาหรือเปล่าหนอ คนที่หลงรักหลงใหลกลิ่นแก้วเช่นเดียวกับเธอ คนที่ขาดการติดต่อกันมาร่วมสองปี หลังจากที่เธอบอกกับเขาว่าจะแต่งงานกับคนอื่น แล้วเขาก็เหมือนสาปสูญไปจากโลกนับแต่วันนั้น

เรื่องนี้ธีระก็ยังไม่เคยรู้ ว่าเมื่อตอนที่เขาเข้ามาจีบเธอ รัตนามีสกลอยู่แล้ว และเช่นกัน สกลก็ไม่เคยรู้เลยว่า รัตนามีใครอีกคนนอกจากตัวเขาเอง

รัตนาโทษตัวเองคนเดียว โทษว่าตนเองไม่มั่นคงในรักเพราะความอ่อนแอของความรู้สึก มีเพียงอีกส่วนหนึ่งในหัวใจเท่านั้น ที่ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกเหล่านั้นได้บ้าง นั่นก็คือ แม้ว่าเธอจะรักสกลมากมายสักเพียงไหน รักเขาด้วยหัวใจทั้งดวงอย่างไร  สกลก็ไม่เคยเติมความรู้สึกของเธอให้เต็มได้เลยสักครั้ง

หันกลับไปมองที่ร้านขายเครื่องตกแต่งสวน รัตนายังเห็นธีระก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงนั้น เขาต่างหากที่เติมเต็มความรู้สึกให้เธอได้ทุกอย่าง…ยกเว้นไว้อย่างเดียว…คือความรักสุดหัวใจ

รัตนาแสร้งยืนชื่นชมร้านดอกแก้วอยู่อีกครู่ ก่อนที่สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งจะก้าวเข้ามาสมทบ

“สวยนะคะ ดอกใหญ่กว่าที่อื่น หอมกว่าเสียดัวย พันธุ์อะไรคะนี่”

ผู้เป็นภรรยาหันมาปรารภกับรัตนาด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร แต่ก็ทำให้คนถูกทักทายต้องรีบก้มลงสำรวจตนเอง  กระโปรงยาวจีบรอบตัวสีครีมเกือบขาว กับเสื้อผ้าฝ้ายสีฟ้าเนื้อบาง แขนยาวคอตั้งตัดแบบกี่เพ้า ทั้งหมดไม่ได้ทำให้เธอดูเหมือนคนขายต้นไม้เลยสักนิด

รัตนาได้แต่ยิ้มตอบ และต่อบทสนทนาตามมรรยาท

“ไม่ทราบซีคะ แต่ว่าหอมดี คิดว่าจะซื้อสักต้นเหมือนกัน”

คู่สามีภรรยาซึ่งท่าทางอัธยาศัยใจคอดี พยักหน้าอย่างเข้าใจในความหมายของคำพูดทั้งหมด

คนเป็นภรรยาขยับจะพูดอะไรกับรัตนาอีก พอดีว่าคนในร้านเดินออกมาต้อนรับเสียก่อน

หญิงสาวเจ้าของร้านหันมาสบตาและส่งยิ้มให้กับรัตนา เป็นเชิงให้เดินชมตามสบาย เธอหันไปหาลูกค้าคู่นั้น แล้วก็หันกลับมาในเกือบจะทันที พร้อมสีหน้าแปลกใจนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ส่งยิ้มให้เต็มใบหน้า ก่อนจะหันกลับไปสนทนากับลูกค้าของเธออีกครั้ง

รัตนาเองก็แปลกใจ หากจะอธิบายให้ชัด เธออาจจะรู้สึกทึ่งมากกว่า เพราะหญิงสาวที่กำลังต้อนรับลูกค้าอยู่ด้านในของร้านขณะนี้ ดูเป็นสุภาพสตรีในสวนไม้ดอกส่วนตัว มากกว่าจะมาเป็นแม่ค้าร้านขายต้นไม้

ดวงหน้าหมดจดสดใสปราศจากเครื่องสำอาง คิ้วโค้งรับตากลมโตขนตางอนยาว จมูกโด่งสวยสมริมฝีปากฉ่ำ ผุดผาดไปทั้งใบหน้าเพราะผิวผ่องซับสีชมพูของเลือดฝาดไว้ตรงสองแก้ม รวบผมดำยาวพาดไว้หน้าไหล่ข้างหนึ่ง โดยใช้เคลียวไหมถักสอดดิ้นทองพันผูกไว้หลวมๆ

เครื่องหน้าและสีผิวนวลกระจ่างไม่คล้ายกับรัตนา และก็ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจหรือทึ่งเท่ากับการแต่งตัว

กระโปรงยาวสีงาช้างจีบรอบตัวเช่นกัน ต่างแต่มีลูกไม้ถักริมชายและปักลายดอกไม้ห้ากลีบไว้ระยะอย่างสวยงาม กับเสื้อคอจีนผ้ามันแขนกุดเอวสูงสีเทอร์คอวยน์ต่างหาก ที่ทำให้หญิงสาวทั้งคู่ต่างประหลาดใจในความใกล้เคียงกันของรสนิยมการแต่งตัว

ผมที่รวบไว้ข้างหนึ่งนั่น เผยให้เห็นต่างหูเพชรเม็ดเดี่ยวแบบก้านเกสร ทำให้รัตนาลืมตัวยกมือขึ้นปัดผมตนเองมาปกปิดต่างหูแบบเดียวกันกับของเธอ ก่อนที่จะพยายามมองหาใครอีกคนซึ่งน่าจะอยู่ถัดเข้าไปด้านหลัง

รัตนาค่อนข้างแน่ใจว่าคนที่เธอเห็นเมื่อแวบแรกไม่ใช่หญิงสาวผู้กำลังอธิบายสินค้าของตนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มคนนี้…และก็ต้องไม่ใช่ผู้หญิงแน่ๆ

“รัตน์ชอบเหรอ ผมก็ไม่เคยเห็นดอกใหญ่และหอมขนาดนี้ที่ไหน”

รัตนาสะดุ้ง ไม่รู้สึกสักนิดว่าธีระเดินเข้ามาประชิดตัวแล้ว

“เอ้า!…ขวัญอ่อนจริง”

ธีระพูดยิ้มๆ พร้อมบีบต้นแขนของรัตนาอย่างหมั่นเขี้ยว อาการอย่างนี้ละ ที่กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้เสมอ

“ไปช่วยผมเลือกกระถางต้นไม้หน่อยสิ มีแบบแปลกๆ เยอะเลย สวยๆ ทั้งนั้น”

เขาเปลี่ยนจากการบีบเป็นการใช้นิ้วหัวแม่มือคลึงไปมาบนเนื้อนิ่ม ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ พร้อมขบริมฝีปากตัวเองเล่นๆ เมื่อพูดจบ

เช่นกัน อาการอย่างนี้ในเวลาปกติ จะเป็นที่รู้กันว่าเขาต้องการอะไร

หัวใจของรัตนาเต้นแรง จริงอยู่ที่ตลอดมาเธอไม่เคยปฏิเสธเขาเลยสักครั้ง แต่คราวนี้กลับรู้สึกแปลกไป เธอปลดมือเขาออกจากแขน ทันเขี่ยปลายนิ้วกับกลางฝ่ามือของเขาก่อนปล่อยมือ ยิ้มและเลิกคิ้วให้อย่างยั่ว ส่งคำถามผ่านทางสายตา…ในรถ?…หรือหลังร้านขายกระถางล่ะคะ?…

แต่ทั้งหมดที่แสดงออกมาสวนทางกับคำพูดของรัตนาอย่างสิ้นเชิง

“ตามใจธีร์เถอะค่ะ เลือกให้รัตน์ด้วยก็แล้วกัน รัตน์ว่าจะเลือกต้นแก้วสวยๆ สักพุ่ม…เอ่อ…ขอกระถางดินเคลือบ เอาทรงแป้นๆ เตี้ยๆ สีขาวๆ นะคะ …อ้อ… ขอกรวดก้อนสักเท่าเหรียญสิบ ถุงหนึ่งด้วยค่ะ รัตน์จะเอาไว้ใช้โรยบนปากกระถาง”

รัตนาแจกแจงโดยไม่สนใจสีหน้าแปลกใจระคนหงุดหงิดของธีระเลยสักนิด เธอจับเขาให้หันไปยังร้านขายกระถาง บีบเนื้อแน่นตรงข้างสะโพกของชายหนุ่มก่อนดันให้เดินกลับไป

ธีระทำท่าไม่เต็มใจ เขากุมมือเธอไว้และส่งสายตาวิงวอน จนรัตนาต้องแกล้งถอนหายใจ ก่อนจะโน้มคอเขาลงมากระซิบที่ข้างหู

“เลือกให้ดีนะคะ ถ้าสวยถูกใจแล้วรัตน์จะให้รางวัล…”

เธอกรีดเล็บลงบนต้นคอของเขาเป็นการตอกย้ำสัญญาว่าจะให้รางวัลเป็นอะไร

ธีระยอมผละกลับไปที่ร้านขายเครื่องตกแต่งสวนด้วยความรู้สึกเริงโลด นึกไม่ออกว่าจะมีผู้หญิงคนไหนอีก ที่ทำให้เขารู้สึกซ่านได้ขนาดนี้ ไม่ผิดเลยที่เขาเลือกเธอมาเป็นคู่ชีวิต

ดูเหมือนการต่อรองของคู่สามีภรรยาวัยกลางคนกับสุภาพสตรีเจ้าของร้านจะยังไม่ลงเอยกันได้โดยง่าย รัตนาจึงยังทำเป็นก้มๆ เงยๆ พินิจพิจารณาต้นแก้วแต่ละกระถางเป็นการฆ่าเวลา

แก้วทุกต้นสวยงาม ออกดอกสะพรั่งและแสดงให้เห็นถึงการได้รับการเอาใจใส่ดูแลอย่างดีเพราะไม่มีใบแห้งหรือดอกโรยให้เห็นเลย กิ่งก้านสมบูรณ์เป็นพุ่มสวยด้วยการตัดแต่ง ใบเป็นมันแทบจะปราศจากฝุ่นจับ นอกจากพวกที่ตั้งอยู่ริมถนน

รัตนาเกือบสะดุดสายยางสำหรับรดน้ำ ขณะที่นึกชื่นชมคนขาย ว่าช่างเอาใจใส่ต้นไม้ของตนเหลือเกิน ด้วยแม้กระทั่งสายยางรดน้ำ ก็ยังติดปลายเป็นฝักบัว ซึ่งช่วยผ่อนแรงส่งและแรงดันของน้ำ ที่อาจทำให้ใบช้ำหรือดอกหลุดร่วง

ใครอีกคนผ่านเข้ามาทางหางตา…

ก่อนที่รัตนาจะหันไปมอง เสียงทักทายก็แว่วเข้ามา

“รัตน์…”

เสียงนั้นเบาจนแทบเป็นกระซิบ แต่กลับสะท้อนก้องอยู่ในโสตประสาทของรัตนาอีกเป็นอึดใจ หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนอยากจะกระโดดออกมาอยู่นอกร่าง กว่าที่รัตนาจะเอ่ยออกมาได้

“สกล…”

เสียงนั้นก็ไม่ได้ดังไปกว่าเสียงกระซิบเช่นกัน

********************