PANTIP.COM : W6358713 กระจกล่าวิญญาณ ภาคสัญญาเลือดแห่งมนต์ดำ : องก์ที่ 2 เพ็ญรตา บทที่ 11 [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 1

บทที่ 11

ร่างของชายหญิงวัยกลางคนที่นอนนิ่งอยู่ในห้องรับแขกทำให้เพ็ญรตากรีดร้องออกมาไม่เป็นภาษา เนื่องเพราะร่างทั้งคู่นั้นเป็นบุพการีที่ให้กำเนิดตัวเธอ เด็กสาวกระโจนพรวดเดียวเข้าไปถึงร่างของพ่อและแม่ ทันทีที่ไปถึงเด็กสาวผู้เป็นลูกก็รีบเขย่าร่างบุคคลทั้งสองอย่างแรงโดยหวังว่าจะยังคงมีชีวิต

“ พ่อ ! แม่ ! ” เพ็ญรตาตะโกนเรียกบิดาและมารดา ดูเหมือนในตอนนี้เด็กสาวจะลืมแล้วซึ่งความหวาดกลัวที่มีต่อวิญญาณร้ายซึ่งตอนนี้อยู่ที่ชั้นบนของตัวบ้าน ณ วินาทีนี้เธอเป็นห่วงก็แต่เพียงพ่อและแม่ผู้ให้กำเนิดเท่านั้น
ร่างทั้งสองยังคงนอนนิ่ง ไม่มีการตอบสนองแม้สักนิด

เพ็ญรตาไม่ลดละความพยายาม เธอยังคงร้องเรียกบิดาและมารดาต่อไป หัวใจของเด็กสาวทั้งเต้นเร็วและเต้นรัว ความกลัวว่าบุพการีทั้งสองจะเป็นอันตรายได้ครอบคลุมจิตใจของเธอจนแทบหมดสิ้น

เพ็ญหยุดเขย่าด้วยเห็นว่าเขย่าไปก็ไม่บังเกิดผล ร่างทั้งสองที่รักมากที่สุดยังคงนอนนิ่งไม่รับรู้ถึงความเศร้าโศกกังวลของบุตรสาว เพ็ญรตาผู้มีใบหน้าอันงดงามบัดนี้น้ำตาได้ล้นปรี่จนปริ่มถึงขอบนัยน์ตาล่าง แต่ทว่าเธอยังไม่ทันร้องไห้ออกมา เด็กสาวก็สังเกตเห็น

ที่หน้าอกของบิดาและมารดานั้น
หน้าอกของทั้งคู่ขยับขึ้นลงช้าๆ นั่นเป็นสัญญาณแห่งชีวิต ใช่ ! พ่อและแม่ของเพ็ญรตายังคงมีชีวิต มีลมหายใจ ถึงแม้ตอนนี้จะหมดสติไม่รับรู้เรื่องราวภายนอกก็ตาม

“ พ่อกับแม่ยังไม่ตาย ” สาวสวยอดีตดาวโรงเรียนเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง และในวินาทีนั้นเธอก็เกิดนึกสงสัยขึ้นมาว่าเพราะเหตุใดทั้งพ่อและแม่ถึงได้หมดสติพร้อมๆกัน

เพ็ญรตาพยายามนึกหาเหตุผล ตอนนี้เด็กสาวเริ่มควบคุมสติและพยายามใช้ความคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป และเมื่อได้ใช้สมาธิดีๆ เธอจึงเริ่มสังเกตว่ารอบๆตัวตอนนี้มันเงียบผิดปกติ
เงียบเกินไป ทั้งที่เป็นเพียงแค่เวลาหัวค่ำของเชียงใหม่เมืองท่องเที่ยว

เด็กสาวเหลือบมองเข็มนาฬิกา ตอนนี้เวลาเพียงแค่ ทุ่มสิบห้านาทีเท่านั้น สาวน้อยผมยาวเพียงแค่เหลือบตาดูเวลาเท่านั้น หากเพียงแต่เพ็ญรตาได้สังเกตดีๆแล้วล่ะก็

เธอจะต้องเห็นความผิดปกติของนาฬิกา ?

“ ต้องออกไปเรียกคนมาช่วย ... จะได้พาพ่อกับแม่ไปโรงพยาบาล ” อดีตดาวโรงเรียนบอกกับตัวเอง เธอตัดสินใจที่จะออกไปขอความช่วยเหลือ
เด็กสาวถลันไปที่ประตูหน้า เปิดออกกว้างพร้อมทั้งตะโกนขอความช่วยเหลือทันที

“ ช่วย ... ด... ” พยางค์หลังถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อพบความผิดปกติด้านนอกของตัวบ้าน
เบื้องหน้าเต็มไปด้วยหมอกที่ดูขาวนวลและลึกลับ แม้หมอกจะลงไม่หนักแต่ก็ทำให้ไม่สามารถมองฝ่าในระยะที่ห่างไกลได้ กระนั้นเพ็ญก็ยังสามารถเห็นความผิดปกติเบื้องหน้า

พระเจ้าช่วยเถิด !
ผู้คนนับสิบคนนอนแน่นิ่งอยู่ตามฟุตบาท รถราที่เคยวิ่งกันขวักไขว่บัดนี้จอดนิ่งสนิท บางคันชนกันจนยับแต่กลับไม่มีใครออกมาสักคน และเมื่อเขม้นมองเข้าไปในหน้าต่างของยานพาหนะเหล่านั้น ไม่น่าเชื่อ !? ทุกคนล้วนอยู่ในสภาพที่หลับใหล ... หลับสนิทเช่นเดียวกับบุพการีของเธอ !!

หรือนี่คืออำนาจแห่งกระจก ... อำนาจของมนตราสีดำ !?
‘ หนึ่งคนต่อหนึ่งวิญญาณ ’ เด็กสาวนึกถึงประโยคนี้ขึ้นมา นี่คือสภาพที่กระจกทำให้ตรงกับเงื่อนไขหนึ่งต่อหนึ่งที่ว่า ?

ตายล่ะ ! นี่เธอต้องดวลเดี่ยวกับวิญญาณเด็กผีนั่นจริงๆหรือนี่
เด็กผี ! แย่แล้ว ! ป่านนี้มันจะลงมารึยัง มันคงไม่ทำอะไรพ่อกับแม่ของเราหรอกนะ ... ก็หนึ่งต่อหนึ่งนี่นา ? สาวผมยาวคิดได้ดังนั้นจึงรีบวิ่งกลับเข้าไปในตัวบ้านอีกครั้ง

เพ็ญรตาใจชื้นขึ้นมาบ้างเมื่อพบว่าพ่อและแม่ยังคงนอนหลับอย่างปลอดภัย ไม่มีร่องรอยบาดแผลที่เกิดจากเด็กนรกนั่นแม้แต่น้อย
ตุบ ! ตุบ ! เสียงเดินเป็นจังหวะช้าๆลงมาจากบันไดชั้นสอง
เด็กผีนั่น ! เพ็ญรตาสะดุ้งสุดตัว ใช่แน่ๆในเมื่อทุกคนในที่นี้หลับกันหมด ก็เหลือแต่เธอกับปิศาจร้ายนั่นเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้

ตุบ ! ตุบ ! เสียงฝีเท้ายังคงไล่ลงมาจากชั้นบนช้าๆ เพ็ญเหลียวซ้ายแลขวาแล้วจึงตัดสินใจพุ่งตัวเข้าในที่ซ่อนทันที

จากคุณ : Luckard - [ 23 ก.พ. 51 09:52:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2

เด็กสาวเพ่งมองออกมาจากช่องระหว่างประตูสองบานที่เข้ามาแอบ เธอนั่งเบียดอยู่กับกองผ้า ทางด้านบนของศีรษะมีเสื้อกางเกงแขวนเรียงราย ใช่แล้ว ! สาวน้อยผู้น่าสงสารได้เข้ามาแอบอยู่ในตู้เสื้อผ้า แม้มันจะเป็นตู้บานใหญ่แต่การที่คนทั้งคนต้องเข้ามาอยู่ข้างในนั้นก็ลำบากมากพอควรทีเดียว

แต่ก็ยังดีกว่าต้องออกไปเผชิญกับเด็กผีนั่น
เพ็ญรตามองเห็นเด็กนรกนั่นเต็มๆ ร่างของมันยังเต็มไปด้วยโลหิตที่หลั่งไหลจากบาดแผลเหล่านั้น ดูเหมือนปิศาจร้ายจะดูหงุดหงิดที่หาเหยื่อของมันไม่พบ เพ็ญรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อยที่ดูเหมือนว่าเด็กผีนั่นจะไม่สนใจร่างของพ่อกับแม่ที่นอนสลบไสล

เด็กปิศาจยังคงเดินวนไปมาทั่วห้อง ดูเหมือนมันยังคงเพียรหาเหยื่อที่กำลังล่า แต่ถึงจะหาพบเพ็ญรตาก็คิดว่ามันคงไม่สามารถเปิดประตูตู้ใบใหญ่นี้ได้ เพราะจากที่ประเมินคร่าวๆ เด็กผีตนนั้นไม่น่าจะมีความสูงพอที่จะเปิดประตูตู้ได้ และแม้หากสูงถึงก็คงไม่มีแรงพอที่จะเปิดบานประตูออกได้ง่ายๆ

ถ้าอย่างนั้น ก็ซ่อนอยู่ในนี้จนสว่าง ? ถึงตอนนั้นเกมก็จะจบลงอย่างปลอดภัย เด็กสาวนึกวางแผนพร้อมทั้งพยายามสอดส่องสายตามองดูพฤติกรรมของเด็กปิศาจ ซึ่งการที่มันเดินวนไปมาก็ทำให้สามารถมองเห็นร่างอันอัปลักษณ์ได้เป็นบางครั้งเนื่องจากมุมมองอันจำกัดจำเขี่ย

เวลาผ่านไปอึดใจใหญ่ ทุกอย่างเงียบสนิท ดูเหมือนอมนุษย์ตนนั้นจะออกไปตามหาเหยื่อที่ห้องอื่น เพ็ญรตารู้สึกง่วงเหลือกำลัง เธอง่วงจนนั่งสัปหงก

เด็กสาวสะดุ้งตื่นจากภวังค์เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆสากๆสัมผัสบริเวณสีข้าง เพ็ญรตาค่อยๆเอี้ยวตัวดูช้าๆ ในใจคิดว่าอาจจะเป็นจิ้งจกหรือตุ๊กแก ถ้าเป็นสองอย่างนี้ล่ะก็ไม่เป็นไรยังพออยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขได้
( ในเวลาสั้นๆ ) ซึ่งก็ยังดีกว่าต้องออกไปเจออะไรแย่ๆที่รออยู่นอกตู้

แต่สิ่งที่คิดไว้ ... มันไม่ใช่ ?
ภาพที่เห็นก็คือ ลิ้น ! ลิ้นที่สากแข็งและเย็นเยียบกำลังยืดโผล่เข้ามาทางรอยแตกของตู้ไม้ มันพยายามที่จะเลียบริเวณสีข้างของเธอ

ลิ้นอันน่าเกลียดนั้นตวัดไปมาส่งเสียงดัง แผลบๆ !!

“ กรี๊ดดดดดดดดด ..... !!! ” เพ็ญรตากรีดร้องออกมาดังลั่น กระโจนพรวดเดียวแทบจะทะลุประตูตู้เสื้อผ้าออกมาข้างนอก
เมื่อเด็กสาวออกมายืนข้างนอกตู้แล้ว เธอหันกลับไปมองจึงได้เห็นว่าเด็กนรกตนนั้นกำลังเอาหน้าของมันแนบชิดกับผนังตู้เพื่อพยายามเอาลิ้นแหย่เข้าไปให้ได้มากที่สุด

สาววัยรุ่นถอยกรูด ขณะที่เด็กผีหดลิ้นของมันกลับพร้อมกับชักใบหน้าออกจากผนังตู้เนื่องเพราะมันรู้แล้วว่าเหยื่อไม่ได้แอบอยู่ในตู้อีกต่อไป
เพ็ญรตาถอยจนชิดกับขอบโต๊ะ เธอเห็นว่าบนโต๊ะมีนาฬิกาข้อมือของผู้เป็นแม่กับกุญแจวางอยู่อีกพวงหนึ่ง เด็กสาวหยิบขึ้นมาทั้งสองอย่าง หย่อนกุญแจลงกระเป๋ากางเกงพลางใส่นาฬิกาข้อมือด้วยอาการร้อนรนจนใส่ผิดๆถูกๆ

ต้องหนี ! หนีให้ถึงเช้า !! เพ็ญคิดพลางนึกตำหนิตนเองที่ใส่นาฬิกาไม่ได้สักที
เด็กนรกค่อยๆสืบเท้าเข้าใกล้ทุกขณะ

ในที่สุดเด็กสาวก็ใส่นาฬิกาจนเสร็จ เข็มสั้นและยาวบอกเวลาประมาณสองทุ่ม ราตรียังอีกยาวไกล
ทว่าด้วยอารามร้อนรนประกอบกับความตื่นเต้นที่อสูรร้ายกระหายเลือดเข้าใกล้ในระยะประชิด เด็กสาวอดีตดาวโรงเรียนจึงไม่ทันได้สังเกตความผิดปกติบางอย่าง

ความผิดปกติของนาฬิกา ... ทั้งนาฬิกาที่ข้อมือ ทั้งที่แขวนผนัง เด็กสาวไม่ทันสังเกต ?

ผีนรกค่อยๆย่างก้าวเข้ามาใกล้ในระยะอีกไม่เกินสามสี่เมตรเท่านั้นและนั่นทำให้เธอเห็นเขี้ยวและฟันอันแหลมคมของมันอย่างชัดถนัดถนี่
เพ็ญรตารู้สึกปวดตุบๆบริเวณแผลที่ถูกกัดในตอนแรก แม้เลือดจะหยุดไหลแต่อาการปวดก็ร้องเตือนให้รีบหนีออกจากที่นี่ทันที

อดีตดาวโรงเรียนตัดสินใจหยิบแจกันดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะขว้างไปที่ผีนรกอย่างแรง นั่นทำให้มันผงะไปนิดหนึ่ง
ช่องว่างเพียงเสี้ยววินาทีที่ปิศาจร้ายผงะด้วยแรงปาแจกันนั้น เด็กสาวตัดสินใจวิ่งฝ่าออกมาจนได้ เธอวิ่งไปที่หน้าประตูบ้านอีกครั้งอย่างไม่ลังเล ด้านข้างของประตูมีรถมอเตอร์ไซค์ของผู้เป็นพ่อจอดอยู่

เพ็ญรตาล้วงในกระเป๋ากางเกง ควานหาพวงกุญแจที่หยิบมาจากโต๊ะเมื่อสักครู่
ในพวงนั้นมีกุญแจรถจักรยานยนต์ !

เด็กสาวหยิบกุญแจรถออกมา พร้อมกับขึ้นขี่คร่อมบนตัวถังทันที แม้เธอจะขี่ไม่คล่องเท่าใดนัก แต่ตอนนี้มันเป็นเวลาที่จำเป็นอย่างยิ่ง ว่าแล้วเด็กสาวก็สตาร์ทรถเสียงดังกระหึ่ม

ปิศาจจากนรกค่อยๆเดินออกมาทางปากประตู สายตาจ้องจับอยู่ที่เหยื่อ
เพ็ญไม่รอช้า บิดคันเร่งอย่างแรงทำให้ตัวรถกระชากไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในสภาพที่เกือบจะยกล้อ
สาวน้อยไม่รีรอที่จะหันกลับไปดูร่างอมนุษย์อันน่าเกลียดน่ากลัว เธอขับทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว

และนี่เป็นเวลาของการหนี หนีให้รอดเพื่อจบเกม ... เกมที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน !!

จากคุณ : Luckard - [ 23 ก.พ. 51 09:54:10 ]