ความคิดเห็นที่ 1 เถ้าแก่หูจื่อหลิงแอบกระซิบว่า ราคานี้จะคงอยู่ไปอีกระยะหนึ่ง ยินดีต้อนรับเฉินเฟิงมาเยือนอีกครั้ง แน่นอนว่าถ้าช่วยซื้อผลงานอันยอดเยี่ยมของเขาไปอีกหลายใบได้ด้วยจะยิ่งดีมาก ตอนแรกเฉินเฟิงยังคิดจะถามข้อมูลเกี่ยวกับวิธีสกัดแร่ แต่หูจื่อหลิงดันเริ่มพยายามยัดเยียดขายภาพอักษรของตัวเองอีกแล้ว เขาจึงได้แต่รีบเผ่นหัวซุกหัวซุน และเข้าใจในที่สุดว่ารอยยิ้มไม่น่าไว้วางใจของปิศาจหลิวตอนที่เขาบอกขอตัวมาที่นี่หมายถึงอะไร... ตอนนี้เงินของเฉินเฟิงมากพอจะซื้อบ้านของตัวเองได้แล้ว ตอนแรกเขายังคิดว่าชาตินี้ทั้งชาติก็คงไม่มีทางเก็บเงินซื้อได้เสียอีก ปรากฏว่าแค่อาทิตย์เดียวเขาก็ซื้อบ้านได้แล้ว จำได้ว่าในบอร์ดสนทนามีนักเล่นเกมอาชีพระดับอาวุโสหลายคนเสนอแนะว่า หากต้องการมีรายได้มั่นคงในเกมราชาแห่งราชัน การซื้อบ้านเป็นของตัวเองเป็นเรื่องสำคัญมาก นอกจากช่องเก็บไอเท็มฟรี ๑๐,๐๐๐ ช่องแล้ว ที่น่าดึงดูดใจที่สุดคือ สามารถเพิ่มจำนวนช่องเก็บไอเท็มในบ้านได้ด้วยการซื้อเฟอร์นิเจอร์มาเพิ่ม และสามารถไปกลับเมืองที่ตัวเองกำหนดเอาไว้ ๓ เมืองได้ตามใจชอบ แถมยังมีคุณสมบัติช่วยฟื้นฟูพละกำลังได้เร็วกว่าปกติ ๓ เท่าตัวเหมือนกับศูนย์สมาพันธ์ ถึงขนาดมีนักเล่นเกมอาชีพบางรายยอมโอนเงินจริงเข้ามาในเกมเพื่อซื้อบ้านกันเลยทีเดียว ขอเพียงกุมโอกาสให้ดีๆ รับซื้อตอนราคาตก และปล่อยขายตอนราคาขึ้น บวกกับสามารถไปได้ทั่วทวีป ก็จะสามารถเรียกทุนคืนมาได้อย่างรวดเร็ว ตอนแรกเฉินเฟิงเองก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับหัวข้อสนทนานี้นัก ไม่ต้องพูดถึงว่าในธนาคารของเขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น แต่ถึงจะมีเงินมากพอ เฉินเฟิงก็ไม่คิดจะเสียเงินซื้อของสมมติพวกนี้อยู่แล้ว แต่หลังจากเล่นเกมนี้มาได้พักหนึ่ง เฉินเฟิงก็พบว่า มีผู้เล่นมากมายยินดียอมจ่ายเงินเพื่อแลกกับเวลา ดังนั้นหากสามารถกุมความเร็วไว้ได้และมีพลังมากพอ การหาเงินก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรมากมายนัก ตัวอย่างเช่นแร่เหล็กกับก้อนโลหะที่กำลังขึ้นราคาอยู่ในตอนนี้ ถ้ามีบ้านเป็นของตัวเอง ก็จะสามารถไปกลับระหว่างทางเหนือกับทางใต้ได้อย่างง่ายดาย แค่ค่ารับซื้อก้อนโลหะอย่างเดียว ก็ฟันกำไรอื้อซ่าได้แล้ว หลังจากคิดแล้วคิดอีก เฉินเฟิงก็ตัดสินใจซื้อบ้านของตัวเอง เขาถูกส่งไปยังบ้านของตัวเองผ่านทางคำสั่งใหม่ของระบบ ครั้นเห็นบ้านแล้วรู้สึกว่าคล้ายกับห้องที่เขาอยู่ในโลกความจริงมากทีเดียว ในพื้นที่ขนาด ๔ ผิง(2) มีเตียง ๑ เตียง โต๊ะเขียนหนังสือ ๑ ตัว และตู้ใส่ของ ๑ ใบ นอกนั้นโล่งโจ้งไม่มีอะไรอีก แต่ที่นี่ดีกว่าในโลกภายนอกอยู่หน่อย เพราะด้านหลังมีลานโผล่มาด้วย ดูท่าจะเป็นที่สำหรับใช้เลี้ยงสัตว์เลี้ยง มีรางใส่อาหารกับรางใส่น้ำอย่างละราง เฉินเฟิงกำหนดเมืองที่จะสามารถไปกลับได้ ๓ เมืองดังนี้ เมืองมังกรเมฆ เมืองท่าเซียงห่าย และเมืองเขี้ยวมังกร ซึ่งเป็นตำแหน่งสุดมุม ๓ มุมของทวีปกู่ย่าพอดี เขาใช้เวลาอีก ๓ ชั่วโมงย้ายไอเท็มจากในคลังเก็บไอเท็มมาที่นี่ พอเห็นหลายฝูกับราชาสุนัขป่าน้อยเบนเน็ตต์เล่นกันอยู่ที่ลานหลังบ้าน เขาก็นึกถึงเซียวหยาวขึ้นมาทันที เฉินเฟิงติดต่อเซียวหยาวอีกครั้ง ซึ่งเธอก็กำลังอยู่ในเมืองมังกรเมฆด้วยพอดี ดังนั้นจึงนัดเจอกันที่ภัตตาคาร พร้อมกันนั้นก็นัดพวกเฮยโถวไปด้วยเพื่อเอาเงินค่าขายแร่ไปให้ และแน่นอนว่ากะจะไปเฉ่งเรื่องหูจื่อหลิงด้วยอีกเรื่อง ที่ภัตตาคาร เฮยโถวกับเจี๋ยเต๋อพยายามกลั้นหัวเราะอย่างสุดชีวิต แต่หยกม่วงกับปิศาจหลิวสิพากันหัวเราะคิกคักอย่างเปิดเผยชนิดไม่มีการเกรงอกเกรงใจกันเลย ปรากฏว่าเวลาที่ต้องไปขายก้อนแร่เหล็ก ทั้ง ๖ มีอันต้องเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมาทุกครั้ง ครั้งนี้เฉินเฟิงเป็นฝ่ายบอกขึ้นเองว่าจะไปให้ ทุกคนย่อมจะเห็นพ้องด้วยความยินดียิ่ง แถมยังพร้อมใจกันทำเป็นลืมบอกเรื่องความสามารถในการยัดเยียดขายภาพของเถ้าแก่หูจื่อหลิงอีกต่างหาก เฉินเฟิงจึงได้แต่ถอนหายใจที่ดันมีเพื่อนแบบนี้โดยทำอะไรคนทั้ง ๖ ไม่ได้ พอได้ยินว่าก้อนโลหะเองก็ขึ้นราคาสูงทะลุเพดานเหมือนกัน ทุกคนก็รีบเคลียร์คลังไอเท็มกันทันที แต่ก็ยังไม่มีใครยอมไปหาหูจื่อหลิงอยู่ดี สุดท้ายต่างก็ขายให้เฉินเฟิงที่คิดจะขอกำไรจากค่าแรงในราคาก้อนละ ๑๙๐ เหรียญเงิน ทั้ง ๖ สะสมก้อนโลหะได้รวมกันประมาณ ๙๐๐ ก้อน ทำเอากระเป๋าเงินเฉินเฟิงกลวงไปในพริบตา แถมยังต้องวิ่งไปกลับธนาคารอีก ๓ รอบกว่าจะจ่ายเงินให้ทุกคนได้หมด แน่นอนว่ามีก้อนโลหะบางก้อนเป็นก้อนโลหะระดับกลาง ซึ่งถือว่าให้เฉินเฟิงได้กำไรไป เพียงแต่เฉินเฟิงมีอันต้องหอบภาพอักษรกลับมาอีก ๒ ภาพเท่านั้น หลังจากเคลียร์ก้อนโลหะจนหมดแล้ว ทั้ง ๖ ก็ออฟไลน์ไปก่อน หนึ่งนั้นเป็นเพราะจนตอนนี้ภัยพิบัติที่หุบเขามรณะก็ยังไม่สิ้นสุดลง สองเป็นเพราะต่างก็ออนไลน์มานานเกินไปแล้ว เซียวหยาวมารับเบนเน็ตต์แล้วจากไปอย่างรีบร้อน ได้คุยกันแค่ไม่กี่คำ เธอก็ถูกคนอื่นลากไปเสียแล้ว ถึงเฉินเฟิงอยากจะคุยกันอีกสักหน่อย แต่เห็นท่าทางอ่อนเพลียของเธอ จึงได้แต่บอกให้เธอพักผ่อนเสียบ้าง เฉินเฟิงนับเงินในกระเป๋า เห็นว่าเหลืออยู่แค่ ๓๐๐ เหรียญทองกับ ๑,๕๕๐ เหรียญเงิน ดูท่าไม่ไปขุดแร่อีกสักหลายวัน คงไม่มีเงินเหลือพอมารับซื้อแน่ ขณะเตรียมจะจากไป ชายฉกรรจ์แปลกหน้ารูปร่างสูงใหญ่กำยำคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามาหาเฉินเฟิงแล้วพูดว่า “พี่น้องเฉินเฟิง คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันหรือครับ ! ยังจำผมได้หรือเปล่า ? พวกเรากำลังตามหาคุณอยู่พอดี เพราะมีบางเรื่องอยากจะเตือนคุณเอาไว้น่ะครับ !” เฉินเฟิงมองอยู่พักใหญ่ก็ยังนึกไม่ออกว่านี่ใครกันหว่า จนกระทั่งผู้ชายตรงหน้าเอามือปิดหน้าตัวเองไว้ ๕ - ๖ ส่วน เขาค่อยนึกออกว่าอีกฝ่ายคือมังกรผงาดฟ้าแห่งขบวนมังกรอัศวินของแท้นั่นเอง ก็ใครใช้ให้หมวกเกราะของอัศวินมันชอบบังหน้าไปตั้ง ๕ - ๖ ส่วนกันเล่า ! มังกรผงาดฟ้าบอกว่า “จริงสิ ที่ผมมาหาคุณเพราะมีธุระสองเรื่องครับ เรื่องแรกคือเป็นตัวแทนของขบวนอัศวินมังกรของแท้แสดงความขอบคุณคุณและพวกเพื่อนๆ ของคุณ พูดตามตรง ถ้าไม่เพราะพวกคุณช่วยส่งข่าว พวกเราคงไม่มีโอกาสได้จัดการเศษเดน ๔ คนนั้นแน่ !” “อะไรกันครับ พวกผมต่างหากที่ควรจะเป็นฝ่ายขอบคุณพวกคุณ ! แต่ทำไมถึงแค่ ๔ คนล่ะครับ ? แล้วอัศวินอีก ๔ คนล่ะ ? แล้วก็พวกคุณไม่ได้เจอกับยักษ์สามตาเกล็ดมังกรหรอกหรือครับ ?” มังกรผงาดฟ้ายิ้มแห้งๆ “อีก ๔ ตัวนั้นดันโชคดีอย่างบัดซบ ถูกยักษ์สามตาฆ่าตายในพริบตาไปน่ะครับ พวกเราเองก็พลอยโดนกวาดไปด้วยตั้งครึ่ง แต่ความจริงแค่ที่ฆ่าไปได้ ๔ คนนี่ พวกเราก็ดีใจกันมากแล้ว พี่น้องไม่รู้หรอกว่าพวกเราไล่ตามฆ่าเศษเดนพวกนี้มานานแค่ไหนแล้ว พวกมันลดหายไปตั้ง ๕ คนในรวดเดียวนี่ ต่อไปก็คงกำแหงไม่ออกแล้วล่ะครับ “จริงสิ ยังมีธุระอีกเรื่อง คือเรื่องของเศษเดน ๔ คนที่รอดไปได้นั่น เพราะครั้งนี้พวกมันพ่ายแพ้ยับเยิน ดังนั้นพวกมันเลยสาบานว่าจะฆ่าพวกคุณให้ได้ ระยะนี้เวลาออกจากเมืองจึงอยากให้พวกคุณระวังตัวกันสักหน่อย พยายามอย่าเดินทางเพียงลำพังเด็ดขาด” พอฟังแล้วเฉินเฟิงก็รีบเขียนข้อความฝากถึงพวกเฮยโถวทั้ง ๖ คนทันที จะได้ไม่เผลอเลินเล่อตายไปแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ หลังจากขอบคุณมังกรผงาดฟ้าที่ช่วยมาเตือนแล้ว มังกรผงาดฟ้าก็กำชับอีกครั้งว่าถ้าเจอพวกเศษเดนอัศวินพวกนั้นอีก ต้องรีบส่งข่าวแจ้งให้พวกเขาทราบทันที หลังจากทั้งสองฝ่ายต่างแลกชื่อกันในช่องเพื่อนแล้วค่อยขอตัวจากไป ความจริงเมื่อมีบ้านของตัวเองแล้ว ก็ไม่ต้องไปกลัวอีกว่าอัศวินพวกนั้นจะมาหาเรื่องเขา เวลา ๓ วันต่อมา เฉินเฟิงก็ไปกลับระหว่างเมือง ๓ เมืองทำการค้าเล็กๆ น้อยๆ ด้วยการรับซื้อก้อนโลหะ เนื่องจากไม่สามารถใช้หุบเขามรณะเป็นทางผ่านไปมาได้เป็นการชั่วคราว ราคาของก้อนโลหะจึงไม่มีความเปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก และทรงตัวอยู่ระหว่างก้อนละ ๘๐ - ๑๒๐ เหรียญเงิน แล้วเฉินเฟิงก็อาศัยกำไรก้อนละ ๑๐๐ เหรียญเงินขึ้นไปสะสมเงินไปเรื่อยๆ  ๓ วันมานี้ เขาลืมไปแล้วว่าไปที่ร้านตีเหล็กมาแล้วกี่รอบ ถึงช่วงหลังๆ ราคาของก้อนโลหะจะตกลงเหลือแค่ก้อนละ ๑๒๐ เหรียญเงินโดยประมาณ เงินในธนาคารของเฉินเฟิงก็ยังสะสมได้จนเกือบถึง ๑ ล้านเหรียญอยู่ดี ตอนนี้เงินในบัญชีของเขามีอยู่ถึง ๖,๐๐๐ เหรียญทองกับ ๓๖๙,๗๐๐ เหรียญเงิน การค้าขายครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้ทักษะตั้งแผงลอยเลื่อนขึ้นไปเป็นระดับ ๑๒ ได้ทักษะย่อย “ได้รับส่วนลด ๑๐% จากร้านขายไอเท็มของระบบ” เพิ่มมา ถ้าบวกกับซื้อในปริมาณมาก จะได้ลดมากที่สุดถึง ๑๕% ต่อไปขอแค่ไปนั่งขายยาฟื้นพลังที่ข้างร้านขายไอเท็ม ก็มีกำไรได้แล้ว นอกจากนี้เนื่องจากปริมาณการรับซื้อของเฉินเฟิงแทบจะไร้ขีดจำกัด แถมยังเก็บข้อมูลของผู้ขายเอาไว้ไม่ใช่น้อย ทำให้ทักษะตั้งกลุ่มได้เลื่อนขึ้นเป็นระดับ ๕  ระดับของทักษะชื่อเสียงเองก็เลื่อนขึ้นไปอีก ๓ ระดับ อาจเป็นเพราะ ๓ วันก่อนหน้านี้เขารับซื้อมามากเกินไป พอมาวันที่ ๔ รับซื้ออยู่เป็นครึ่งค่อนวัน ยังรับซื้อก้อนโลหะได้แค่ ๕๐ ก้อน บวกกับกำไรชักจะเหลือน้อย เขาจึงอู้เข้าไปนั่งในภัตตาคารอย่างเซ็งๆ พวกเฮยโถวทั้ง ๖ คนออนไลน์อีกครั้ง แล้วชวนเฉินเฟิงไปขุดแร่ด้วยกัน แต่ยักษ์สามตาเกล็ดมังกรยังคงยึดครองหุบเขามรณะเอาไว้อยู่เหมือนเดิม เฉินเฟิงจึงได้แต่เดินทางอ้อมเป็นเพื่อนคนทั้ง ๖ เมื่อมีม้าแล้วอย่างนี้ ใช้เวลาประมาณ ๒ วันทั้ง ๗ ก็น่าจะไปถึงจุดหมาย เฉินเฟิงฉวยโอกาสที่ทุกคนเตรียมไอเท็มกับเครื่องป้องกันแวะไปที่ร้านตีเหล็กอีกครั้ง แต่พอก้าวเข้าประตูร้านไป เถ้าแก่หูจื่อหลิงกลับไม่ได้พยายามโฆษณาขายภาพอักษรเช่นเคย เฉินเฟิงถามอย่างประหลาดใจ “วันนี้เถ้าแก่ดูแปลกจังครับ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ?” หูจื่อหลิงหัวเราะ “คุณลูกค้าซื้อภาพอักษรของจื่อหลิงไปตั้ง ๑๐ ภาพแล้ว จื่อหลิงจะไปมีหน้าบังคับขายต่อได้ยังไงล่ะครับ ? ผมอยากจะขอให้คุณช่วยอะไรสักอย่าง ไม่ทราบว่าคุณยินดีช่วยหรือเปล่าครับ ?” เฉินเฟิงพูดโดยไม่ต้องคิดว่า “ลองบอกมาก่อนเถอะครับ ! ถ้าช่วยได้ผมจะช่วยแน่ หลายวันมานี้เพราะได้เถ้าแก่ช่วยเหลือแท้ๆ ผมถึงได้กำไรตั้งมากขนาดนี้ !” หูจื่อหลิงพูดว่า “ในภาพอักษรทั้ง ๑๐ ภาพของผมมีเหมืองแร่ซ่อนอยู่ ขอแค่คุณช่วยผมขุดแร่แก้วผลึกจากที่นั่นกลับมา ผมจะให้ของพิเศษแก่คุณ ๑ อย่าง แต่คุณต้องไปทำสิ่งนี้ด้วยตัวคุณเองเพียงคนเดียว ไม่ทราบว่าคุณยอมทำหรือเปล่าครับ ?” เฉินเฟิงตะลึง คิดในใจว่า “หรือนี่จะเป็นภารกิจของระบบ ? คิดไม่ถึงว่าการหัวอ่อนยอมซื้อภาพก็ทำให้ได้รับภารกิจได้ด้วย !” เดิมทีที่เขามายังเมืองมังกรเมฆก็เพื่อสืบข่าวความลับของทักษะอาชีพช่างฝีมืออยู่แล้ว เพียงแต่ทุกครั้งที่ออกปากถาม เถ้าแก่ก็เอาแต่พยายามยัดเยียดขายภาพอยู่นั่นแล้ว ทำให้เขาตัดใจที่จะหาข่าวจากที่นี่ไปเลย ถ้าไม่เพราะก้อนโลหะขึ้นราคากระฉูด ให้ตายเขาก็ไม่มีทางยอมมาที่นี่หลายครั้งขนาดนี้แน่ ! แน่ละว่าเฉินเฟิงย่อมจะรับปากยอมทำภารกิจนี้ หูจื่อหลิงให้หนังสือซึ่งบนปกเขียนเอาไว้ว่า “อักขระบรรยาย” แก่เฉินเฟิง แล้วบอกอย่างมีลับลมคมในว่าความลับอยู่ในภาพอักษรกับในหนังสือเล่มนี้นี่แหละ ตัวเขาเองไม่สะดวกจะบอกมากไปกว่านี้ ได้แต่อวยพรให้เฉินเฟิงหาแร่แก้วผลึกพบเร็วๆ เฉินเฟิงถามต่อว่ามีกำหนดเวลาหรือเปล่า และมีเรื่องอื่นๆ ที่ต้องระวังอีกไหม ? ผลปรากฏว่าไม่มีกำหนดเวลา เงื่อนไขมีเพียงอย่างเดียว นั่นคือ ต้องทำให้สำเร็จด้วยตัวคนเดียว <>::<>::<> จากคุณ : Linmou - [ 23 ก.พ. 51 11:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนทั้ง ๗ เพิ่งจะออกจากประตูเมืองทิศตะวันตกได้ไม่ถึง ๕ กิโลเมตร เรื่องยุ่งยากก็มาเยือน ข้างหน้ามีอัศวิน ๑๐ กว่าคนขวางทางเอาไว้ ต่างขี่ม้าชั้นเลิศสีแดง มือถือทวนขนาดมหึมา พวกที่ไม่ยอมตัดใจเสียทีพวกนั้นอีกแล้ว... เฉินเฟิงส่งข่าวขอความช่วยเหลือไปในช่องมวลชน และแอบติดต่อมังกรผงาดฟ้า ถึงยังไงที่นี่ก็ใช้ม้วนคาถากลับบ้านได้ ขอแค่ไม่ถูกฆ่าตายในพริบตา ก็สามารถหนีได้ทุกเวลา เขาแอบตัดสินใจว่าจะให้คนพวกนี้ได้เจอดีซะบ้าง ไม่อย่างนั้นจะหลงคิดว่าพวกเขากระจอกงอกง่อยจนนึกจะรังแกยังไงก็ได้ การที่พวกนี้เที่ยวมาหาเรื่องกันครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เฉินเฟิงชักโมโหขึ้นมาจริงๆ แล้ว อัศวินที่อยู่ด้านหน้าคนหนึ่งซึ่งบนตัวไม่ได้เรืองแสงสีแดงก้าวออกมาพูดอย่างไร้ซึ่งความเกรงใจอย่างสุดๆ ว่า “ใครเป็นหัวหน้ากลุ่ม ? ออกมาพูดกันหน่อยซิ ! ได้ยินว่าพวกนายใช้แผนสกปรกกลั่นแกล้งพี่น้องของเรา ถ้าวันนี้ไม่มีคำแก้ตัวที่ฟังขึ้นล่ะก็ เกิดฉันประกาศให้สมาชิกทุกคนไล่ฆ่าพวกนายละอย่ามาทำโวยวายเด็ดขาด !” เฉินเฟิงเชิดหน้าก้าวออกไป ร้องว่า “ผมนี่แหละหัวหน้ากลุ่ม ไม่ทราบว่าพวกเราไปใช้แผนสกปรกตั้งแต่เมื่อไหร่หรือครับ ? คุณเองเป็นถึงหัวหน้าสมาพันธ์ การปกครองกลุ่มใหญ่ขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ที่มีเรื่องบาดหมางกับพวกคุณในครั้งนี้ พวกเราไม่ได้เป็นฝ่ายผิด หรือสมาพันธ์ของคุณอนุญาตให้ลูกน้องขวางทางดักปล้นกันครับ ? หรือสมาพันธ์ของคุณเป็นสมาพันธ์มหาโจรมาแต่แรกแล้ว ?” อัศวินที่นำหน้าตะลึง “ขวางทางดักปล้น ? ขบวนอัศวินมังกรที่ฉัน หลงเยี่ยอิ่ง (มังกรในเงาวิกาล) ปกครองเป็นขบวนมหาโจร ? นายกำลังล้อเล่นหรือเปล่า ? ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ตอนที่พี่น้องของเราหลายคนกำลังล้างจุดแดงกันที่ปากทางด้านเหนือของหุบเขามรณะ (การฆ่าสัตว์อสูรธาตุความมืดจะสามารถลดปริมาณจุดแสงสีแดงของประกาศจับได้) พวกนายกลับร่วมมือกับขบวนอัศวินมังกรของแท้ศัตรูคู่อาฆาตของขบวนเรามาลอบทำร้าย ทำให้พี่น้องของพวกเรา ๕ คนต้องถูกลดระดับลงไปถึง ๑๐ กว่าระดับ แถมยังสูญเสียเครื่องป้องกันไปทั้งหมด เรื่องนี้พวกนายมีอะไรจะเถียง ?” เฉินเฟิงหัวเราะลั่น “ฮ่าๆๆ ! น่าขำสิ้นดี ! ดักปล้นกลายเป็นถูกลอบโจมตี ? ท่านหัวหน้าหลงเยี่ยอิ่งขอรับ คุณคิดหรือว่าผู้เล่นไม่กี่คนที่กระทั่งอาชีพก็ยังไม่มีจะกล้าไปหาเรื่องขบวนอัศวินมังกรโดยไม่มีเหตุผล ?” นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าพูดกับหลงเยี่ยอิ่งแบบนี้ ถึงแม้สมาคมอัศวินจะทำให้สมาคมอาชีพอื่นๆ พากันไม่พอใจ แต่เนื่องจากพลังโจมตีของอาชีพอัศวินแข็งแกร่งเกินไป พวกผู้เล่นทุกคนจึงได้แต่กล้าแค้นไม่กล้าพูด เขาพูดว่าขวา จะไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้าว่าซ้ายเด็ดขาด หลงเยี่ยอิ่งผู้ถูกเทิดทูนไว้ในตำแหน่งสุดสูงมาโดยตลอดได้ลืมไปเรียบร้อยแล้วว่าเขาเองก็เป็นแค่ผู้เล่นธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น... หลงเยี่ยอิ่งนึกไม่ถึงเลยว่าหลังจากประกาศชื่อของตัวเองออกไป นินจากระจอกๆ ตรงหน้าจะยังกล้าหัวเราะใส่หน้าเขาได้ ! การเปลี่ยนแปลงระบบของเกมราชาฯในระยะนี้ทำให้สมาคมที่เขาอุตส่าห์ทุ่มเทแรงกายแรงใจสร้างขึ้นมาถูกบีบให้ต้องเปลี่ยนเป็นกลุ่ม แถมตอนนี้เพื่อที่จะแย่งสร้างศูนย์สมาพันธ์ ทำเอาทุลักทุเลแทบด่าวดิ้นอยู่ทุกวันไม่มีเว้น และเขายังยอมเปิดศึกกับกลุ่มเล็กๆ หลายกลุ่มเพื่อที่จะยึดครองเหล็กกล้าอีกต่างหาก ช่วงนี้เป็นเวลาที่ต้องการใช้คนแท้ๆ แต่ลูกน้องที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญดันมาโดนเก็บไปรวดเดียวถึง ๕ ราย ความหงุดหงิดที่พอกพูนสะสมมาตลอดระยะนี้เพิ่มพรวดเต็มจนล้นในพริบตา ทำให้อารมณ์เป็นฝ่ายเอาชนะเหตุผลไปในที่สุด หลงเยี่ยอิ่งหัวเราะดังลั่น ร้องว่า “คนอื่นอาจจะไม่กล้า แต่จากที่เห็นฉันว่าพวกนายก็กล้ากันไม่ใช่เล่นเลยนี่ กะอีแค่มาหาเรื่องพวกเราขบวนอัศวินมังกร คงแค่เรื่องกล้วยๆ มั้ง ! กล้าทำก็ต้องกล้ารับ ประกาศชื่อมา แล้วเตรียมตัวตายซะ แบบนั้นฉันหลงเยี่ยอิ่งยังพอจะนับนายเป็นลูกผู้ชายได้บ้าง ! ให้นายเลือกดวลกับคนไหนก็ได้ตามแต่ใจ ไม่อย่างนั้นนายโผล่มาในเขตอิทธิพลของขบวนอัศวินมังกรเมื่อไหร่ เจอหนึ่งครั้ง ฆ่าหนึ่งครั้ง จะฆ่าจนกว่าพวกนายไม่กล้ามาเล่นเกมนี้อีก !” บัณฑิตเจอนักสู้ เหตุผลไม่เข้าหู(3)โดยแท้ เฉินเฟิงเองก็ชักเดือดแล้วเหมือนกัน จึงร้องอย่างโกรธจัด “ไม่แยกแยะผิดถูก ไม่พิสูจน์จริงเท็จ วันนี้นับว่าผมเฉินเฟิงได้รับทราบแล้วว่าหลงเยี่ยอิ่งเป็นคนแบบไหน ! น่าเสียดายที่พบหน้ามิสู้ยินนาม(4) ให้ผมเลือกดวลกับคนไหนก็ได้ตามแต่ใจใช่มั้ย ? ดีมาก ! ผมเฉินเฟิงขอท้าดวลกับคุณหลงเยี่ยอิ่ง วันนี้เราสองคนไม่ตายไม่เลิก !” พวกเฮยโถวทั้ง ๖ ต่างก็ทราบจากช่องมวลชนแล้วว่าเฉินเฟิงได้ส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปแล้ว เดิมทีต่างคิดว่าขอแค่มีคนมาช่วย ก็น่าจะไม่ถึงกับโดนเล่นงานอะไรมาก ต่อให้ไม่มีใครมาช่วย อย่างมากก็แค่หนีกลับเข้าไปในเมืองมังกรเมฆอีกครั้งเท่านั้น ใครจะไปนึกว่าสองคนนี้จะยิ่งพูดยิ่งเดือด เจี๋ยเต๋อที่ไหวตัวได้เร็วที่สุดในคนทั้ง ๖ เห็นสีหน้าเฉินเฟิงเปลี่ยนไป ก็ทำท่าจะห้าม แต่ดันช้าเกินไปเสียแล้ว จึงได้แต่รีบรั้งเฮยโถวที่มุทะลุที่สุดเอาไว้ เรื่องจะได้ไม่เลยเถิดไปกันใหญ่ รั้งทางนี้ไว้ได้ รั้งทางโน้นไม่อยู่ หยกม่วงโกรธจัดจนก้าวพรวดออกไปข้างหน้า ร้องตะโกนว่า “พี่เฟิง ฉันถือหางพี่ ! ฉันชื่อหยกม่วง ใครจะท้าดวลฉันรับทั้งนั้น !” เข้าออกเรือนอย่างปลอดภัยหันไปมองเจี๋ยเต๋อด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา อู่ชิวเฟิงที่ปกติไม่ค่อยได้เอ่ยปากพูดพลันก้าวพรวดออกไปประกาศนามด้วยอีกคนว่า “อู่ชิวเฟิง นับผมด้วยคน !” เจี๋ยเต๋อยังไม่ทันมีปฏิกิริยาใด ปิศาจหลิวก็ก้าวพรวดตามออกไปประกาศนามทันที เฮยโถวฉวยโอกาสที่เจี๋ยเต๋อมัวแต่ตะลึงชิงก้าวออกไปประกาศนามเหมือนกัน ตอนนี้สายเกินไปที่จะรั้งสถานการณ์กลับเสียแล้ว เจี๋ยเต๋อกับเข้าออกเรือนอย่างปลอดภัยได้แต่แข็งใจก้าวออกไปประกาศนามแบบตามน้ำ เพราะจะยอมอยู่นิ่งให้โดนมองเป็นคนขี้ขลาดกระไรได้ หลงเยี่ยอิ่งเห็นกลุ่มคนตรงหน้าต่างแย่งกันประกาศนามอย่างไม่มีการถอยหนี เหมือนไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา ก็ยิ่งหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่ง ร้องว่า “ดี...ดีมาก...ประเสริฐ ! ต่างก็ไม่กลัวตายกันทั้งนั้น ! วันนี้จะให้โอกาสพวกนายสักครั้ง ไม่ว่าคนไหนก็ตามในพวกนายประมือกับฉันได้มากกว่า ๑๐ กระบวนท่า จะถือว่าฉันเป็นฝ่ายแพ้ !” เสียงจากระบบได้ดังขึ้นกลางอากาศว่า “การนัดดวลตัวต่อตัวของผู้เล่นเฉินเฟิงและหลงเยี่ยอิ่งไม่สัมฤทธิ์ผล เนื่องจากระดับห่างกันเกินที่ทางระบบกำหนด หากต้องการยืนกรานนัดดวล โปรดนัดกันอีกครั้ง แต่จะเปลี่ยนเป็นแบบตัดสินเป็นตาย ก่อนการต่อสู้จะสิ้นสุดลง ผู้เล่นทั้งสองฝ่ายจะไม่สามารถออกจากเกมหรือใช้ม้วนคาถากลับบ้านได้” เฉินเฟิงงงไปชั่วครู่ แล้วค่อยนึกขึ้นได้ว่ากฎใหม่ของการดวลระบุว่าระดับของผู้ดวลทั้งสองฝ่ายจะต้องห่างกันไม่เกิน ๓ ระดับ แต่เขาก็ยื่นคำร้องขอนัดดวลอีกครั้งทันทีอย่างไม่มีการลังเล ขณะนั้นเอง ทางด้านหลังได้มีเสียงฝีเท้าม้าห้อตะบึงมา ผู้เล่นประมาณ ๔๐ - ๕๐ คนกำลังวิ่งเข้ามาหา ผู้เล่นที่นำหน้าซึ่งสวมชุดอัศวินเหมือนกันร้องตะโกนว่า “ช้าก่อน ! หลงเยี่ยอิ่ง ! คู่ต่อสู้ของนายคือฉัน อย่าดีแต่รังแกมือใหม่สิวะ !” ครั้นเห็นว่ามีคนมาช่วยแล้ว เจี๋ยเต๋อก็ระบายลมหายใจอย่างโล่งอก ที่แท้ก็มังกรผงาดฟ้า ศัตรูคู่อาฆาตของหลงเยี่ยอิ่งนั่นเอง เขารีบส่งข้อความไปบอกพวกพ้องอีก ๕ คนว่าอย่าทำอะไรวู่วามอีก ซึ่งความจริง พวกเขามาถือคุณธรรมน้ำมิตรกันในตอนนี้ มีแต่จะยิ่งทำให้เฉินเฟิงถอยลำบากมากขึ้นโดยไม่ได้ช่วยอะไรเลย ปกติเจี๋ยเต๋อเป็นเสนาธิการของคนทั้ง ๖ คนอยู่แล้ว และต่างก็เข้าใจดีว่าที่เขาพูดมาเป็นความจริง <>::<>::<>::<>::<>::<> เชิงอรรถ 1. หูจื่อหลิง : หู เป็นแซ่ จื่อหลิง เป็นชื่อ แต่ในที่นี้ผู้เขียนจงใจเล่นคำ นั่นคือ หูจื่อ แปลว่า หนวดเครา ดังนั้นจึงแปลได้อีกอย่างว่า นายหลิงเคราดก 2. ผิง เป็นหน่วยวัดพื้นที่ของจีน ๑ ผิง = ๓.๓ เมตร 3. บัณฑิตเจอนักสู้ เหตุผลไม่เข้าหู หมายถึง คนมีเหตุผลพูดกับคนที่ไม่มีเหตุผลและไม่คิดจะฟังเหตุผล เหมือนให้นักวิชาการไปพูดกับทหาร ต่อให้พูดจนปากฉีก ฝ่ายทหารก็ไม่ยอมรับฟัง 4. พบหน้ามิสู้ยินนาม หมายถึง เจอตัวจริงแล้วปรากฏว่าด้อยกว่าชื่อเสียงที่ลือกัน <>::<>::<>::<>::<>::<> จากคุณ : Linmou - [ 23 ก.พ. 51 11:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาดูการดวลครับ จากคุณ : GTW - [ 23 ก.พ. 51 21:53:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ มีสำนวนจีนด้วย พบหน้ามิสู้ยินนาม เด็ดๆ จากคุณ : scottie - [ 23 ก.พ. 51 23:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อาจารย์จี @ สวัสดีค่ะ ^^ คุณ scottie @ บัณฑิตเจอนักสู้ เหตุผลไม่เข้าหู  นี่ก็สำนวนจีนค่ะ ^^ จากคุณ : Linmou - [ 1 มี.ค. 51 08:01:17 ]