ความคิดเห็นที่ 1
บทที่ 12
สายลมและหมอกขาวปลิวปะทะใบหน้าจนรู้สึกเย็นเยือก เพ็ญรตาตัดสินใจผ่อนคันเร่งรถจักรยานยนต์ลง ทั้งนี้ไม่ใช่เพียงอากาศที่หนาวเย็นเท่านั้น แต่เนื่องเพราะเธอจำต้องขับขี่ยานพาหนะอย่างระมัดระวังด้วยเพราะหมอกที่ลงจัดทำให้มองเห็นถนนได้ในระยะที่ไม่ไกลนัก อีกทั้งยังต้องคอยระวังรถคันอื่นรวมถึงผู้คนที่นอนสลบไสลระเกะระกะ
มาไกลขนาดนี้แล้วมันคงตามไม่ทัน เพ็ญรตาเหลียวชำเลืองไปดูด้านหลัง ซึ่งก็ไม่พบว่ามีอะไรแปลกปลอมติดตามมา
สาวน้อยอดีตดาวประจำโรงเรียนจอดมอเตอร์ไซค์คู่ชีพไว้ข้างทาง เธอรู้สึกปวดตุบที่บริเวณข้อมืออย่างมาก และเมื่อยกขึ้นดูก็พบว่าบาดแผลที่โดนเด็กปิศาจกัดเริ่มปริออกอีกครั้งและตอนนี้เลือดกำลังไหลรินเป็นทางยาว
อูย ... เจ็บเป็นบ้า สงสัยเมื่อกี้บิดคันเร่งแรงไปหน่อย เพ็ญบ่นอุบพร้อมกับใช้มือข้างที่ยังดีกุมปากแผลไว้แล้วกดด้วยแรงพอควร เด็กสาวคิดจะห้ามเลือดไว้อย่างน้อยก็ชั่วขณะ
เวลาผ่านไปสักพัก เลือดที่ข้อมือเริ่มออกน้อยลง แต่กระนั้นมันก็ยังไหลเอื่อยๆออกมาตลอด สาวน้อยพยายามคิดหาวิธีเพราะหากปล่อยให้เลือดไหลอยู่ตลอดคงจะไม่ดีแน่ ที่สำคัญตอนนี้เธอก็เปรียบเหมือนอยู่คนเดียว ไม่สามารถมีใครมาช่วยได้อย่างแน่นอน
ต้องไปโรงพยาบาล !
ในที่สุดก็คิดหาวิธีออก ถึงแม้ที่ผู้คนในโรงพยาบาลจะหลับใหลไม่รู้สึกตัว แต่อย่างน้อยก็น่าจะมีพวกผ้าสะอาดๆสำหรับปิดแผล ยังไงความรู้สมัยเนตรนารีก็ห้ามเลือดได้ดีกว่ายืนเอามือกดเฉยๆอย่างตอนนี้
คิดได้เช่นนั้นเด็กสาวจึงขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์คู่กายอีกครั้ง จากนั้นเธอจึงขี่ไปอย่างช้าๆเนื่องด้วยค่อนข้างมั่นใจว่าอย่างไรร่างเล็กๆของเด็กผีนั้นไม่อาจที่จะไล่ตามรถจักรยานยนต์ได้ทันแน่ๆ ที่สำคัญโรงพยาบาลนั้นอยู่เบื้องหน้าในระยะที่ไม่ไกลเท่าไรนัก
แต่ทว่า !
เฟี้ยว
!! อะไรสักอย่างแหวกอากาศเสียงหวีดหวิวจากทางเบื้องหลัง
ด้วยสัญชาตญาณ เพ็ญเตรียมที่จะหันกลับไปดูต้นเสียงดังกล่าว
ทว่า ... ฉึก ! เขี้ยวอันแหลมคมปักเข้าที่ด้านหลังของเธออย่างจัง !?
โอ๊ยยยยยยย !! เพ็ญรตาร้องอย่างดังด้วยความเจ็บปวด เหยื่อสาวเสียการทรงตัวเนื่องจากแรงปะทะและความเจ็บปวดจากเขี้ยวแหลมที่ปักตรึงตรงแผ่นหลัง
โครม !! รถจักรยานยนต์ล้มลง ทั้งที่โรงพยาบาลอยู่ห่างออกไปอีกเพียงแค่ช่วงตึกเท่านั้น
ทันทีที่ตั้งสติได้ เพ็ญก็รีบเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อแกะเอาสิ่งที่กำลังกัดเนื้อแผ่นหลังออก
โอ๊ย ! เพ็ญรตาร้องอีกครั้งเมื่อแกะ อะไร ที่เกาะหลังเธออยู่ ที่เด็กสาวต้องร้องออกมานั่นเพราะเนื้อส่วนหนึ่งถึงกับฉีกหลุดตามออกมาด้วย
สาวน้อยเหวี่ยงสิ่งที่เมื่อสักครู่เกาะอยู่กับหลังของเธอฟาดลงกับพื้นเสียงดังสนั่น
พระเจ้าช่วย ! เด็กผีตนนั้น !!
ปิศาจร้ายที่เจอในบ้านเมื่อสักครู่ บัดนี้มันตามมาทันได้อย่างไร ??
ที่สำคัญ ตอนนี้มันค่อยๆขยับตัวลุกขึ้น กลิ้งกลอกตาไปมาทำให้เห็นเป็นตาขาวสลับกับตาดำดูน่าเกลียดน่ากลัวน่าขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
เพ็ญรตาหันไปยังทิศที่เด็กผีตนนั้นลอยแหวกอากาศจนมาปะทะกับเธอ
ร่างใหญ่ดำทะมึนยืนอยู่ไกลออกไป เด็กสาวมองด้วยความตะลึง เธอเบิกตากว้างด้วยไม่สามารถเห็นร่างในหมอกหนาได้ชัด แต่เพ็ญรตาแน่ใจเป็นอย่างยิ่งว่าร่างที่เห็นนั้นเป็นสุนัขที่มีขนาดใหญ่ผิดแผกไปจากสุนัขทั่วไป อีกทั้งร่างของมันยังทะมึนด้วยสีดำและขนที่ยาวรุงรัง
ที่สำคัญที่สุด ... มันยืนกึ่งๆสองขา เด็กสาวไม่อยากจะคิดเลยว่าไอ้ตัวนี้หรือเปล่าที่เหวี่ยงเด็กปิศาจใส่เธอ ในสมองไพล่คิดไปถึงฝันประหลาดที่ธารนทีเล่าให้ฟัง
พวกมันคือเผ่าพันธุ์ของผีดูดเลือด ? ... เช่นนั้นแล้วสุนัขตัวนั้น ... มนุษย์หมาป่า ?
จากคุณ :
Luckard  
- [
26 ก.พ. 51 18:12:06
]
|
|
|
