ความคิดเห็นที่ 1 การต่อสู้อุบัติขึ้นอีกครั้ง มีอัศวินไม่ใช่น้อยยืนกรานขอลาออกทันทีที่หลงเยี่ยอิ่งถูกถอดตำแหน่ง และถูกขบวนอัศวินมังกรประกาศจับโดยอัตโนมัติทันควัน เพียงแต่อัศวินที่อยู่ข้างหลงเยี่ยอิ่งมีจำนวนน้อยกว่าอัศวินที่อยู่ข้างไร้คุณธรรมไม่โดดเดี่ยวอย่างเห็นได้ชัด มังกรผงาดฟ้าเองก็กระโดดเข้าร่วมวงต่อสู้ทันทีเหมือนกัน แต่ครั้งนี้เขาช่วยฝ่ายที่ตัวเรืองแสงสีม่วง นั่นคือฝ่ายของหลงเยี่ยอิ่งที่เพิ่งจะถูกประกาศจับไปหยกๆ ชั่วอึดใจเดียวพวกเฉินเฟิงก็เปลี่ยนจากดาวเด่นของงานกลายเป็นไร้คนแยแสจนได้แต่ยืนตะลึงดูมหาสงครามอัศวินเบิกโรงแสดงกันอยู่ตรงนั้นเอง เนื่องจากอัศวินแต่ละคนต่างก็มีระดับและฝีมือพอฟัดพอเหวี่ยงกันทั้งนั้น บวกกับไม่ใช่การต่อสู้แบบมีระบบอย่างเมื่อครู่ พวกเรืองแสงสีม่วงซึ่งมีจำนวนน้อยกว่าจึงถูกล้อมจนมากระจุกรวมกันเป็นวงเล็กๆ อย่างรวดเร็ว ส่วนพวกเฉินเฟิงต่างก็ถูกบีบจนออกไปอยู่นอกวงล้อมกันหมดทุกคน ถึงแม้หลงเยี่ยอิ่งกับมังกรผงาดฟ้าต่างก็เก่งกาจห้าวหาญเหนือธรรมดา ต่างก็บัญชาใช้ท่าประสานบุกทะลวงกันไปแล้วคนละครั้งจนฆ่าอัศวินฝ่ายตรงข้ามไปได้ถึง ๗ คนในรวดเดียว แต่คนเก่งก็สู้คนมากไม่ได้อยู่ดี ดูวี่แววแล้วการต่อสู้คงจะยุติลงในอีกไม่ช้า หยกม่วงพูดขึ้นว่า “พี่เฟิง ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดี ? อีตายอดหยิ่งนั่นโดนถอดตำแหน่งซะแล้ว พวกอัศวินที่มาช่วยเราดันหันไปช่วยตานั่นเสียด้วย แล้วพวกเราควรจะช่วยทางไหนดี ?” เฉินเฟิงเองก็กำลังปวดหัวกับปัญหานี้อยู่เหมือนกัน ความจริงถ้าพูดถึงพละกำลังและความสามารถแล้ว ไม่ว่าฝ่ายไหนพวกเขาก็สู้ไม่ไหวทั้งนั้น เมื่อกี้มันเพราะพวกนี้เล็งมาที่เขา เขาหมดทางหลบเลี่ยงถึงได้แข็งใจยืดอกรับ แต่ตอนนี้คนของทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่ได้หันมาสนใจพวกเขากันเลย อย่างนั้นพวกเขายังควรจะกระโดดลงปลักโคลนนี้อยู่อีกหรือเปล่า ? มังกรผงาดฟ้าเคยช่วยพวกเขามาหนหนึ่ง พอจะฝืนใจนับได้ว่าเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เขาดันไปช่วยหลงเยี่ยอิ่งเสียนี่ ถึงแม้จากคำสนทนาของทั้งสองเมื่อครู่ทำให้พอจะเดาได้ว่าหลงเยี่ยอิ่งไม่ได้รู้เรื่องพฤติกรรมของพวกลูกน้องเลยแม้แต่น้อย พอมองแบบนี้แล้วเขาก็น่าสงสารเอาการอยู่ แต่จะน่าสงสารยังไงมันก็เรื่องภายในของเขา แถมกิริยาท่าทางกับวิธีจัดการเรื่องราวของหลงเยี่ยอิ่งเมื่อครู่ทำให้เฉินเฟิงไม่นึกอยากจะช่วยเขาแม้แต่น้อย วันนี้ถ้าหลงเยี่ยอิ่งมีเหตุผลมากกว่านี้หน่อย ยอมรับฟังคำอธิบายและดำเนินการพิสูจน์ข้อเท็จจริง พวกเขา ๗ คนอาจจะไม่ต้องโดนบีบให้รับศึกก็ได้ เฉินเฟิงถามความเห็นของอีก ๙ คน ผลปรากฏว่าต่างก็คิดเหมือนกับเฉินเฟิง กระทั่งผู้เล่นที่เพิ่งจะมาเข้าร่วมกลุ่มแบบฉุกเฉิน ๓ คนก็คิดแบบเดียวกัน สุดท้ายมติเอกฉันท์คือ ไม่ช่วยฝ่ายไหนทั้งนั้น คนทั้ง ๑๐ ต่างก็ค่อยๆ ถอยออกจากวงต่อสู้ช้าๆ ไม่ถึง ๕ นาที ฝ่ายตัวเรืองแสงสีม่วงก็เหลืออยู่แค่ ๕ คน ขณะที่พวกเฉินเฟิงทั้ง ๑๐ คนซึ่งดูอยู่ห่างๆ กำลังถกกันอยู่ว่าจะไปจากสนามรบนี้กันเลยดีหรือเปล่า กลุ่มอัศวินจำนวน ๖ คนก็พุ่งตรงเข้ามาโจมตี ทั้ง ๑๐ จึงถูกบีบให้ต้องทำการป้องกันไปโดยปริยาย ในเพื่อนใหม่ที่เพิ่งมาเข้าร่วมกลุ่ม ๓ คน มีอยู่ ๒ คนถือดาบ อีกคนถือธนู เนื่องจากทั้ง ๓ ได้เห็นเฉินเฟิงร่วมประสานกับคนทั้ง ๖ ฆ่าอัศวินคนหนึ่งไปในพริบตา และตัวคนเดียวร่วมประสานกับพวกสัตว์เลี้ยงฆ่าอัศวินไปอีกคนมาแล้ว จึงยอมรับนับถือพลังความสามารถของเฉินเฟิงโดยไร้ข้อกังขามาแต่แรก และต่างบอกว่ายินดีเชื่อฟังการบัญชาการของเฉินเฟิง การประสานบุกทะลวงครั้งแล้วครั้งเล่าติดตรึงอยู่ในใจเฉินเฟิงอย่างลึกล้ำ ถึงแม้ตัวเขาจะยังไม่มีทักษะนั้น แต่จากประสบการณ์ที่ได้ประสานโจมตีกันมาแล้ว ๒ ครั้ง ทำให้ทราบว่าหากประสานกันได้ดีพอ ผลลัพธ์จะไม่ใช่เล่นๆ เลยทีเดียว เขาแบ่งตำแหน่งรับศึกอย่างรวดเร็ว โดยขอให้ผู้เล่นที่ถือดาบทั้ง ๒ คน กระต่ายคลั่งหนีจาก (เฟิงขวงเป้าโจ่วทู่) และ ฉินซวง (แซ่ฉิน ชื่อซวง-น้ำค้างแข็ง) แยกย้ายยืนอยู่สองด้านซ้ายขวาของเขา พวกเฮยโถว ๖ คนอยู่ด้านหลังเขา ส่วนผู้เล่นที่ถือธนู ปีกของซาตาน (ซาต้านเตออวี่อี้) ยืนอยู่ด้านหลังสุดของขบวน ถึงแม้พลังโจมตีของนักดาบจะสู้อัศวินไม่ได้ แต่ทุกคนจะมีโล่ไว้เพิ่มพลังป้องกัน เฉินเฟิงเองก็เอาโล่เหล็กกลมออกมาถือไว้ในมือซ้าย ทักษะประสานโจมตีน่าจะเป็นทักษะย่อยของระดับที่สูงไม่ใช่น้อย ในตอนนี้ผู้เล่นที่สามารถใช้ทักษะนี้ได้น่าจะมีไม่มากนัก หากให้รับมือแค่ทักษะบุกโจมตีและบุกทะลวงล่ะก็ ยังพอรับมือได้ไม่ยากอยู่ ชั่วขณะนั้นเฉินเฟิงให้คิดถึงพวกขบวนทหารรับจ้างนักเวทและสัตว์ขึ้นมานิดหน่อย ในกลุ่มของเขาไม่มีอาชีพจอมเวทและนักบวช ต่อให้มีคนมากแค่ไหน ก็ไม่ได้ช่วยให้แข็งแกร่งขึ้นสักเท่าไหร่ เฉินเฟิงฉวยโอกาสปลอดส่งยาฟื้นพลังระดับสูง ๓๐ กว่าขวดไปให้ปีกของซาตาน ให้เธอเน้นช่วยฟื้นพลังให้พวกพ้องเป็นหลัก โจมตีเป็นรอง แล้วคนทั้ง ๑๐ ก็สู้พลางถอยพลาง หลงเยี่ยอิ่งบัญชาท่าประสานโจมตีอีกครั้ง ถึงแม้จะเหลืออัศวินอยู่แค่ ๕ คน แต่อานุภาพยังคงมหาศาลจนน่าตระหนกอยู่ดี พริบตาเดียวเก็บอัศวินไปได้ถึง ๔ คน แถมยังประสบความสำเร็จในการทะลวงฝ่าวงล้อม ต่างก็ห้อตะบึงถอยหนีไปทางเมืองมังกรเมฆ ซึ่งเป็นทิศตรงข้ามกับที่พวกเฉินเฟิงถอยพอดี ในไม่ช้าคนของทั้งสองฝ่ายก็หายไปจากคลองจักษุ อัศวิน ๓ คนใช้ท่าบุกทะลวงพร้อมกัน “เคล้ง !” “อ๊าก !” ฉินซวงแผดร้องลั่น แล้วกระอักเลือดออกมา ในมือขวาเหลือแต่ที่จับของโล่ โชคดีที่อเล็กซ์กับอู้คงรีบเข้ามาแทนที่ตำแหน่งนั้นทันเวลา ปีกของซาตานเองก็รีบเติมพลังชดเชยให้เลือดที่เสียไปทันควัน ช่างเป็นพลังโจมตีที่น่าขนลุกเป็นบ้า โล่ที่ฉินซวงถือไม่ใช่โล่เหล็กกลมธรรมดานะนั่น แต่น่าจะเป็น “โล่สัมฤทธิ์” ที่เป็นชุดอาวุธเครื่องป้องกันซึ่งได้รับมอบมาตอนที่ได้อาชีพนักดาบ เมื่อคำนวณจากความสามารถในการรับพลังโจมตีได้สองเท่าตัวของโล่แล้ว พลังโจมตีของการประสานโจมตีครั้งนี้ อย่างน้อยต้องสูงกว่า ๑,๕๐๐ จุด ! เฉินเฟิงทราบดีว่าขืนยังปล่อยให้อัศวิน ๖ คนนี้ประสานโจมตีต่อไปโดยไม่รีบหาทางคลี่คลายสถานการณ์ล่ะก็ โอกาสที่จะเจอท่าประสานโจมตีแบบนี้ต้องมากขึ้นทุกทีแน่ ถ้าทั้งกลุ่มใช้ม้วนคาถากลับบ้าน กลับไปถึงเมืองมังกรเมฆ ก็เป็นถิ่นของพวกอัศวินอยู่ดี ซึ่งไม่ต่างอะไรเลยกับไม่ได้หนี เขาลองมองช่องทักษะในนาฬิกา ก็พบว่าแถบพลังการใช้ทักษะกลับมาเป็นสีเขียวอีกครั้งแล้ว อันหมายความว่าสามารถใช้ทักษะได้อีก ๑ ครั้ง จึงลองพิจารณาทักษะทั้งหมดที่มีในตอนนี้ดู วิชาตรวจสอบมีขั้นสูงที่สุด แต่ไม่มีพลังโจมตี วายุมังกรหมุนก็ไม่แรงพอจะเอามาใช้กับอัศวินพวกนี้ คาถาพรางกายนี่ไม่ต้องแม้แต่จะคิด ทักษะที่เป็นฝ่ายกระทำทักษะเดียวที่เหลืออยู่ มีแต่ทักษะปลุกใจเท่านั้น ประเด็นสำคัญอยู่ที่จะใช้เวลา ๑๐ นาทีที่พลังต่อสู้ของพวกพ้องเพิ่มขึ้น ๑๐% นี้ยังไงดี เฉินเฟิงส่งโล่เหล็กกลมของตัวเองไปให้ฉินซวง แล้วตวัดแส้เทพสีหราชในมือสำแดงอานุภาพอย่างเต็มที่ แส้ยืดออกยาวเหยียดในพรวดเดียว เปลี่ยนแปรเลี้ยวลดยากหยั่งคาด ถึงแม้พลังโจมตีจะไม่สูง แต่ก็ก่อกวนพวกอัศวินที่กำลังเตรียมจะประสานโจมตีอีกครั้งจนเสียขบวนไปเหมือนกัน ทันใดนั้นห่าฝนได้ข้ามผ่านเหนือศีรษะของเฉินเฟิงตรงเข้าโจมตีใส่กลุ่มอัศวินที่ถูกก่อกวนจนเสียรูปขบวน พริบตานั้นสถานการณ์คับขันได้คลี่คลาย พวกเฉินเฟิงสามารถเพิ่มระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายสำเร็จจนได้ ฉินซวงกลับไปยังตำแหน่งเดิมอีกครั้ง พวกเฮยโถว ๖ คนต่างฉวยโอกาสซัดดาวกระจายใส่พวกอัศวินไปกันคนละไม่ใช่น้อย ปีกของซาตานท่องคาถาเบาๆ แล้วแถมทักษะพิเศษย่อยของนายพราน “ศรวายุเพลิงกัลป์” ช่วยซ้ำเข้าให้ “วิชาพิรุณกระหน่ำ !” มีจอมเวทมาช่วยหรือ ? แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะหันไปดูว่าใครมาช่วย เฉินเฟิงส่งข้อความไปบอกให้ทุกคนเตรียมพร้อมเล็งโจมตีอัศวินที่ยืนล้ำออกมาข้างหน้ามากกว่าเพื่อนพร้อมกัน ในที่สุดหลังจากหวดโดนเป้าหมายไปได้ ๒๐ กว่าครั้ง อานุภาพขู่ขวัญที่กำลังรอคอยก็ปรากฏให้เห็น พวกเฮยโถวทั้ง ๖ ใช้ท่าบุกทะลวงพร้อมกันอย่างฉับพลัน “อ๊าก !” อัศวินเคราะห์ร้ายร่วงลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นในบัดดล เฉินเฟิงเองก็ไม่อยู่ว่าง ชักดาบซามูไรออกมา เท้าหนีบท้องซวงเว่ย ใช้ท่าบุกทะลวงสองเท่าโจมตีอัศวินอีกคนทันที แน่นอนว่าอเล็กซ์กับอู้คงตามติดไปด้วยพร้อมกัน “เช้ง ! เปรี้ยง ! เปรี้ยง !” เสียงอาวุธปะทะกันหนักๆ สามเสียง ถึงจะไม่ถึงกับปลิดชีวิตอัศวินคนนี้ได้ แต่ก็ทำเอาเจ้าตัวขวัญบินจนทิ้งเพื่อนพ้องชักม้าหนีทันที แต่คนไร้คุณธรรมแบบนี้จะให้มีจุดจบที่ดีได้ยังไง ? พริบตานั้นเสือดาวหิมะตัวหนึ่งได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังอัศวินคนนี้อย่างกะทันหันราวกับเงาพราย “อ๊ากกกก !” เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีกครั้ง แล้วอัศวินรายนี้ก็กลายเป็นแสงสีขาวติดตามเพื่อนที่ถูกฆ่าในพริบตาเมื่อก่อนหน้าสลายหายไป เนื่องจากพวกนี้เป็นฝ่ายลงมือโจมตีก่อนด้วยเจตนาร้าย ดังนั้นตัวจึงเรืองแสงสีแดง อันหมายความว่าผู้เล่นทุกคนสามารถโจมตีผู้เล่นคนนี้ได้โดยไม่ต้องถูกลงโทษ เสียงแจ้งจากระบบเพิ่งจะหยุดไปหมาดๆ เนื่องจากอัศวินสองคนนี้ต่างก็มีระดับสูงถึง ๔๕ - ๔๖ ดังนั้นทักษะของเฉินเฟิงจึงได้เลื่อนขึ้นหลายอย่างมาก ได้แก่ ทักษะบัญชาการได้เลื่อนขึ้น ๑ ระดับ ชื่อตำแหน่งเลื่อนจากหัวหน้ากลุ่มเป็นหัวหน้าหมู่ จำนวนสมาชิกในกลุ่มสูงสุดเพิ่มขึ้นเป็น ๒๐ คน : ทักษะขี่ม้า , บุกโจมตี , บุกทะลวง , สังหารด้วยโทสะ , ธนู , ยิงรัว , ใช้แส้ , สื่อสาร และทักษะชื่อเสียงต่างก็เลื่อนขึ้น ๑ ระดับ เรียกได้ว่าสุดยอดแห่งการเลื่อนระดับโดยแท้ ทักษะขี่ม้าและทักษะบุกทะลวงต่างก็ครบ ๑๐ ระดับแล้ว ซึ่งก็ได้ทักษะย่อย “รวมร่าง” และ “สองคนบุกทะลวง” มา ในจำนวนนี้ทักษะรวมร่างมีประสิทธิภาพทำให้เวลาขี่สัตว์เลี้ยง กำลังของสัตว์เลี้ยงจะสูญเสียช้าลง ๒๐% ส่วนทักษะสองคนบุกทะลวงเป็นทักษะที่เป็นฝ่ายกระทำ และมีเงื่อนไขติดมาด้วย นั่นคือผู้ที่ร่วมบุกทะลวงด้วยจะต้องเข้าร่วมเป็นกลุ่มเดียวกัน หลังจากจัดรูปขบวนใหม่เสร็จเรียบร้อย ผู้ที่มาช่วยเหลือก็ได้มาถึงข้างตัวของเฉินเฟิง เฉินเฟิงได้แต่ตกตะลึงเมื่อพบว่ากลุ่มผู้ช่วยเหลือคือขบวนนักเวทและสัตว์ที่เขากำลังคิดถึงอยู่หยกๆ นั่นเอง เมื่อมีคนทั้ง ๗ เข้าร่วม อัศวินที่เหลือ ๔ คนก็พากันเผ่นหนีไปทันทีโดยไม่มีการกล่าวทักทาย เมื่อเฉินเฟิงเห็นว่าไม่มีอันตรายแล้ว ก็รีบแนะนำคนของทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกันทันที และฉวยโอกาสแลกเปลี่ยนชื่อในช่องเพื่อนกับเพื่อนใหม่ทั้ง ๓ คน จากนั้นเสียเวลาไปพักใหญ่กว่าจะเล่าจบว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ที่ขบวนนักเวทและสัตว์มาปรากฏตัวที่นี่ได้ เนื่องจากจะไปเมืองมังกรเมฆเพื่อขายก้อนโลหะกันพอดี ตอนนี้ข้างหน้าพวกอัศวินกำลังรบกันนัวเนีย จึงไม่สะดวกจะผ่านไปเสียแล้ว คนทั้ง ๑๗ ได้แต่มุ่งหน้าไปยัง “เมืองห่ายเทียน” (เมืองทะเลสวรรค์) ที่อยู่ทางเหนือแทน เผื่อว่าอีกสักครู่อาจพบพวกอัศวินที่ยังไม่ยอมตัดใจตามมาหาเรื่องต่อ จะได้เลี่ยงไม่ต้องเจอกัน แน่ละว่าไม่ใช่เพราะกลัวพวกนั้น แต่เพราะไม่ควรค่าแก่การลงมือต่างหาก ได้ยินว่าตอนนี้ยังมีผู้เล่นอีกจำนวนมากกำลังมุ่งหน้าไปยังสนามรบ ซึ่งก็คือสมาชิกของสมาพันธ์ต่อต้านสมาคมอัศวินที่เพิ่งจะก่อตั้งขึ้นล่าสุด จำนวนคนอย่างน้อยเกือบ ๑๐๐ คน ถึงตอนนั้นสถานการณ์คงยิ่งสับสนกว่าเดิมแน่ แม้พวกขบวนนักเวทและสัตว์จะคิดว่าหลงเยี่ยอิ่งน่าสงสารอยู่เหมือนกัน แต่เขาก็ทำตัวเองทั้งนั้น จะไปโทษใครเขาได้ จากคุณ : Linmou - [ 1 มี.ค. 51 07:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างที่กำลังว่างๆ กัน เฉินเฟิงได้ถามคำถามขึ้นคำถามหนึ่งที่ทำให้ถูกทุกคนหัวเราะใส่ทันที นั่นคือทำไมตัวหลงเยี่ยอิ่งถึงกลายเป็นสีม่วง ไม่ใช่สีแดงอย่างพวกที่ถูกประกาศจับทั่วๆ ไป ? ปรากฏว่าระบบประกาศจับของเกมราชาฯแบ่งเป็น ๒ ส่วน ส่วนที่ทางระบบเป็นผู้ประกาศ ตัวผู้เล่นจะเปลี่ยนเป็นสีแดง ผู้เล่นทุกคนต่างก็สามารถไล่ฆ่าได้ อีกส่วนคือส่วนที่กลุ่ม สมาคม หรืออาณาจักรประกาศจับ ตัวผู้เล่นจะเปลี่ยนเป็นสีม่วง มีแต่สมาชิกของกลุ่ม สมาคม หรืออาณาจักรเท่านั้นที่สามารถไล่ฆ่าได้ หากผู้เล่นคนอื่นต้องการจะเข้าร่วมในการไล่ล่า ก็จำเป็นต้องได้รับหนังสือเชิญก่อนจึงจะเข้าร่วมได้ แต่เหล่านี้ต่างก็เป็นระเบียบการที่เพิ่งจะประกาศเมื่อเร็วๆ นี้ทั้งสิ้น ถึงแม้เฉินเฟิงจะไปเดินๆ ดูที่บอร์ดสนทนามาแล้ว แต่เขาก็ยังทำตัวเหมือนเคย นั่นคือคำอธิบายของเรื่องที่เขาคิดว่าตัวเองคงไม่ได้ใช้ เขาก็จะไม่เสียเวลาไปอ่านเด็ดขาด เมืองห่ายเทียนเป็นเมืองท่าของระบบอีกหนึ่งเมือง ทุกคนต่างเข้าไปพักผ่อนกันในโรงแรมห่ายเทียน แล้วสั่งอาหารมารับประทานกันเต็มโต๊ะใหญ่ เฉินเฟิงเอาไอเท็มที่ได้มาจากอัศวินทั้ง ๔ คนออกมาวาง มีทวนขนาดมหึมา ๑ เล่ม , แหวน ๒ วง , เกราะอกของอัศวิน ๗ ชิ้น , หมวกเกราะ ๒ ชิ้น , เกราะส่วนสะโพก ๒ ชิ้น ยังมีเหรียญทองอีก ๖๗๐ เหรียญ เหรียญเงินหนึ่งหมื่นกว่าเหรียญ ทุกคนต่างตกตะลึงตาค้าง เพราะไม่มีใครเห็นเลยว่าเฉินเฟิงเอาเวลาที่ไหนไปเก็บมาตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่าว่าแต่อัศวิน ๔ คนนั้นไม่น่าจะให้ของได้ตั้งมากมายขนาดนี้ ทันใดนั้นอะไรก็ได้โพล่งถามขึ้นว่า “คงไม่ใช่ผลงานของหลายฝูหรอกนะ ? ถ้าใช่ล่ะก็ ไม่ว่ายังไงผมต้องไปจับมาสักตัวให้ได้ นี่มันอัจฉริยะในการเก็บสมบัติแท้ๆ !” พออะไรก็ได้พูดขึ้นปุ๊บ ทุกคนต่างก็เข้าใจทันที มีแต่เพื่อนใหม่สามคน กระต่างคลั่งหนีจาก ฉินซวง และปีกของซาตานที่ยังคงงงอยู่ ปีกของซาตานถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “หลายฝูคืออะไรหรือคะ ? เป็นไอเท็มเครื่องป้องกันหรือสัตว์เลี้ยง ? มีประโยชน์ตั้งขนาดนี้ แต่ทำไมไม่เห็นจะเคยได้ยินมาก่อนเลย ?” หนานอี๋ยิ้มพลางอธิบายแทนเฉินเฟิงว่า หลายฝูเป็นชื่อของสุนัขซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงของเฉินเฟิง แต่ได้ยินมาว่าจับยากมาก แถมยังชมว่าชื่อนี้ตั้งได้ดีมาก เธอละอยากให้เฉินเฟิงยกหลายฝูให้เธอสุดๆ แน่นอนว่าตอนท้ายนั้นเธอแค่พูดเล่น มื้อนี้ทุกคนต่างก็หารกันออก เนื่องจากขบวนนักเวทและสัตว์แค่ลงมือช่วยตอนท้ายเพียงเล็กน้อย ดังนั้นจึงขอแบ่งเพียงเหรียญเงินจำนวนเล็กน้อย ไม่ว่าจะคะยั้นคะยอยังไงก็ไม่ยอมรับมากไปกว่านี้ เฉินเฟิงได้รับแบ่งทวนยาว แหวน ๑ วง กับเงินอีก ๓๐๐ เหรียญทอง นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนยืนกรานให้เขารับไว้ เพราะถ้าไม่มีหลายฝูของเขา ทุกคนคงไม่มีทางเก็บของพวกนี้มาได้สักอย่างเดียวแน่ อย่าว่าแต่หากเฉินเฟิงคิดจะแอบฮุบเอาไว้เอง ก็คงไม่มีใครรู้เห็นอยู่ดีว่าเขาเก็บไอเท็มมาได้ตั้งมากขนาดนี้ แต่ทุกคนต่างก็เคยร่วมมือกับเฉินเฟิงมาแล้ว จึงพอจะรู้นิสัยของเขาดี และแบ่งกันหยิบไอเท็มไปคนละชิ้นสองชิ้นอย่างไม่ต้องเกรงใจมากความ กระต่ายคลั่งหนีจาก ฉินซวง และปีกของซาตานเพิ่งจะได้เปิดหูเปิดตาเป็นครั้งแรก ของพวกนี้ใช่ว่าจะมีค่ามากมายอะไรนัก แต่เรื่องที่คน ๑๐ กว่าคนสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมเกลียวนี่สิที่ทำเอาเขาสามคนอดนึกอิจฉาไม่ได้ เฉินเฟิงบอกว่ายินดีรับซื้อก้อนโลหะของพวกขบวนนักเวทและสัตว์ เพราะตอนนี้มีแต่เขาคนเดียวที่สามารถไปมาเมืองมังกรเมฆได้อย่างอิสระ แต่ตอนนี้ราคาก้อนโลหะตกลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง ดังนั้นเขาคงต้องเอาไปวางกองไว้ในคลังเก็บไอเท็มก่อน เมื่อทุกคนทราบว่าเฉินเฟิงซื้อบ้านแล้ว ก็ยิ่งตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าในเวลาสั้นๆ แค่ไม่กี่วัน เขาจะหาเงินได้มากถึงขนาดนี้ แน่นอนว่าที่เขาทำได้นั้นเกี่ยวข้องกับการที่ก้อนโลหะขึ้นราคาโดยตรง พวกเฮยโถวทั้ง ๖ ต่างก็เชิญให้ทุกคนไปขุดแร่ด้วยกัน กอบโกยกำไรจากช่วงเวลานี้ไว้สักหน่อยก็ไม่เลวอยู่ ทุกคนต่างตกลงรับคำเชิญนี้ด้วยความยินดี บางทีอาจเป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากเฉินเฟิง ทำให้ไม่มีใครรู้สึกประหลาดใจว่า ทำไมคนทั้ง ๖ ถึงยอมเผยความลับในการหาเงินออกมาง่ายๆ แบบนี้ได้ ? หลังจากต่างก็เติมไอเท็มกันเป็นที่เรียบร้อย ทั้งขบวนรวม ๑๗ คนก็เริ่มออกเดินทาง จุดหมายปลายทางคือภูเขาแร่เหล็ก ต่างก็รีบไปหากำไรกันสักเล็กน้อยล่ะนะ ! <>::<>::<> หลังจากเร่งเดินทางไปได้กว่าครึ่งวัน ในที่สุดก็มาถึงเมืองมอร์ (More City) ในตอนกลางคืน หลังจากผ่านเมืองมอร์ไปแล้ว ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกขบวนอัศวินตามไล่ฆ่าอีก ความจริงตอนนี้เฉินเฟิงไม่จำเป็นต้องเดินทางแบบนี้เลย เมื่อซื้อบ้านของตัวเองแล้ว การจะไปภูเขาแร่เหล็กก็แค่ออกเดินทางจากเมืองท่าเซียงห่าย ประมาณ ๑ วันก็ไปถึงจุดหมายได้ แต่กรณีพิพาทกับพวกขบวนอัศวินเป็นเรื่องที่ทุกคนเผชิญมาด้วยกัน บวกกับเดินทางคนเดียวมันน่าเบื่อเกินไป เขาถึงได้ยอมรอร่วมเดินทางกับพวกเฮยโถวทั้ง ๖ คน และด้วยเหตุนี้ทำให้มีโอกาสได้พบกับพวกขบวนนักเวทและสัตว์และเพื่อนใหม่อีก ๓ คน ถึงแม้จะเดินทางกันแค่ครึ่งเดียว เส้นทางครึ่งหลังต่างก็ใช้ม้วนคาถากลับบ้านกันแทน แต่เร่งเดินทางกันมาตลอดทางแบบนี้ ทุกคนต่างก็อดเพลียไม่ได้ หลังจากเข้าที่พักอาบน้ำแต่งตัวกันเรียบร้อย เฉินเฟิงก็บอกลาทุกคน แล้วนัดกันว่าค่อยเจอกันที่เมืองท่าเซียงห่ายในอีก ๓ วันให้หลัง เพราะเมื่อมีพวกขบวนนักเวทและสัตว์ไปด้วยแบบนี้ บวกกับเส้นทางที่เหลือไม่ได้อยู่ในเขตอิทธิพลของขบวนอัศวินมังกรแล้ว เฉินเฟิงก็ไม่มีความจำเป็นต้องเสียเวลาไปกับการเดินทางนี้อีก <>::<>::<>::<>::<>::<> จากคุณ : Linmou - [ 1 มี.ค. 51 08:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นหัวหน้าหมู่แล้ว :) จากคุณ : scottie - [ 1 มี.ค. 51 16:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ก็ก้าวสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ^^ จากคุณ : Linmou - [ 8 มี.ค. 51 04:20:56 ]