ความคิดเห็นที่ 1 ๒๑. ฝากฝนฝากคลื่นน้ำ.....คอยครวญ คอยบอกความเรรวน..........อกนี้ ฝากหอมกรุ่นลำดวน..........โชยกล่อม แม่นา กล่อมผ่านลมเรื่อยรี้...........ร่วมพร้อม, หอม-ถวิล ฯ ๒๒. ก่อนเรื่ออรุณะเรื้อง......ราศี แว่วกระหน่ำฆ้องตี.............ตอบเช้า แถวยาวพระจะลี-..............ลาศสู่ เรือนเฮย ข้าวแลกธรรม, ธรรมเข้า.....ข่มร้ายคลายแสลง ฯ ๒๓. เปลื้ยงชุดเปลี่ยนชาติเบื้อง...ปัจจุบัน เป็นแบบอย่างบุราณอัน......พระเอื้อ ก้าวตามเหล่าผู้บรร-..........ลุบท โลกแน ตามพระ, ตาพิศเนื้อ..........ร่มเนื้อบุราณสมร ฯ ๒๔. สางรุ่งสุริยะเรื้อง.........รัศมี ยาวเหยียดแถวพระลี-........ลาศคล้อย คำข้าวคำพระมี.................มอบต่าง ตอบนา มอบตอบแม้นเพียงน้อย......ทุกน้อยเหลือประมาณ ฯ ๒๕. ปราศผู้ปองพิศเลี้ยง....อาลัย ทำอกผู้มาไกล.................หม่นเศร้า จีวรพระพลิ้วไหว...............ลมวูบ ผ่านนา คิดหวั่น, หวั่นรูปเย้า...........ยั่วท้าแล้วถอย ฯ ๒๖. ถึงวัดในหว่างมื้อ........อาหาร ถามไถ่ท่านสมภาร............เพิ่มรู้ ช่วงยามอยู่รัชกาล............ใดเล่า ท่านเอย หลงยุคมาเกินกู้................กลับย้อนยามหลัง ฯ ๒๗. ยุคเอกาทศรถเจ้า.......จอมสยาม พ่อเอย หมดศึกม่านคุกคาม...........เขตแคว้น กิจกรรมหลากหลายตาม.....แต่ชอบ พ่อเนอ ใครใคร่ค้า-ค้า, แม้น..........ใคร่รู้-ดูสอน ฯ ๒๘. ร่มบุญพระนเรศป้อง....ปรากฏ สูงเยี่ยมฟ้า, เกียรติยศ.......สุดยั้ง เหนือ-บรรพต, ใต้จด.........โพ้นสมุทร ไกลเฮย ใครเล่าอาจเหนี่ยวรั้ง..........ร่มนี้เลือนเงา ฯ ๒๙. เจ้าฟ้าสุทัศน์ผู้...........โอรส เป็นหน่อเนื้อกำหนด...........นั่งแคว้น เสวยพิษทิวงคต...............เนื่องแต่ ชนกนา หลังชนก- ระแวง, แค้น......หวั่นเอื้อมเอาเมือง ฯ ๓๐. พ่อเล่า, มาจากบ้าน.....เมืองใด คำพูด, เสื้อผ้า – ไย..........แปลกพ้น บ้านช่องอยู่หนไหน............หนาพ่อ แลเยี่ยงไรดั้นด้น...............ดั่งไร้เหย้าเรือน ฯ ๓๑. เมื่อนั้น..ยินแว่วถ้อย....ถามหา แล้วร่างหนึ่งตรงมา...........กราบน้อม เครื่องแบบแห่งยศถา.........สวมอยู่ กราบพระ, กราบผู้พร้อม.....เพิกร้อนผ่อนสลาย ฯ ๓๒. แว่วเสียงกระซิบเนื้อ....นัยความ เหมือนต่อเรื่องติดตาม.......ต่างรู้ ตอบ, นิ่ง- ต่อคำถาม.........ควรแต่ พระนา งัน, เงียบตาสองผู้.............สบ - พ้องมองสมัย ฯ ๓๓. รูปหนึ่ง-มือเอื้อมตบ....ไหล่หลัง ร่างหนึ่ง-สำรวมฟัง............พากย์ชี้ ร่มบุญดั่งทอดบัง..............บ่มคิด กระนั้นนา เงาทอด, ร้อนก่อนกี้..........กลับร้างจางรอย ฯ ๓๔. ทาสสี่, วอหนึ่ง-ล้วน....ลับตา ผู้บ่มวัตรศรัทธา................กลับแจ้ง ร่องรอยอุเบกขา...............วามคู่ ตาแฮ วามอยู่, เกินจิตแว้ง...........วกข้องทุกขัง ฯ ๓๕. หัวหมื่นมหาดเล็กผู้.....ทรงศักดิ์ จมื่นศรีสรลักษณ์...............ฉลาดรู้ ใจคอชอบทางนัก-.............เลงฉกาจ ยิ่งเนอ เล่ห์เหลี่ยม, เลือดนักสู้.......อยู่พร้อมในตน ฯ ๓๖. เคยบวชเรียนจบแจ้ง....พรหมจรรย์ เป็นศิษย์ผูกสัมพันธ์...........อยู่พร้อม ใกล้ชิดแวดล้อมบัล-..........ลังก์อยุธ ยาเฮย สนองบาทยุคลน้อม...........นอบเกล้าถวายกร ฯ ๓๗. แม่หญิงผู้ร่วมท้อง......มารดร ตามพี่มาขอพร.................พระ - เจ้า คืนค่ำภาคจันทร...............เพ็ญอยู่ นั้นนา ตองจีบเทียนธูปเฝ้า...........ฝากถ้อยอธิษฐาน ฯ ๓๘. หูฟัง, ใจนึกหน้า........นวลทรง ฤๅจักเป็นฝ่ายหงส์.............ห่านฟ้า ใครเล่ากระต่ายดง............ด้อมอยู่ งัน, เงียบ - อกวุ่นว้า..........หว่างหน้าในคะนึง ฯ ๓๙. หูยิน, ใจคิดย้อน........รูปยล คืนดาษดาวอำพน............แผ่นฟ้า ใครเล่าจิตสับสน..............สะท้อนอยู่ ให้เงียบงันทั้งหล้า............อยู่พร้อมประนอมคะนึง ฯ ๔๐. มองพระ, มองผู้ผ่าน...ทางเพียร ผู้วัฏฏะรอบเวียน..............หยุดเว้น ท่วงทีทำนองเธียร............ทอดแผ่ ร่มเนอ ร่มแผ่, ใจกลับเร้น............สู่ร้อนวัฏฏะกระแส ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 22:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ๔๑. อัสดงจวนค่ำแล้ว.......รอนรอน เมื่อปักษีแว่ววอน.............ว่อนฟ้า ห่วงเห็นรูปอัปสร..............สายสวาดิ กูเอย แต่สบหน้าหายหน้า..........หวั่นร้างเลือนรอย ฯ ๔๒. ริมน้ำคลื่นน้ำเชี่ยว.....โชยละออง คิดหนึ่งกลับเชี่ยวนอง.......กว่าน้ำ สบงามรูปงามครอง..........ครวญคร่ำ อกเอย ดลสวาดิเชี่ยวกราก-ล้ำ.....ลากล้มจมกระแส ฯ ๔๓. ถ้วนองค์ทั้งอกฟ้า......แลดิน นบเทพทังสาวสินธุ์..........สื่อรู้ พระเอยสะโรชริน.............มนต์ร่าย ร่วมฤๅ ร่วมพากย์แจ้งใจชู้...........ชื่นด้วยชายเดียว ฯ ๔๔. มือจบหมายจิตแก้ว...รู้การณ์ สำเร็จดั่งอธิษฐาน............พากย์ตั้ง คืนบุญร่วม, บาปลาญ.......แหลกล่ม นาแม่ ทุกภพ, สบเพียง-ครั้ง.......คิดละห้อยคอยเห็น ฯ ๔๕. จนเอิกอึงข่าวร้าย......คนลือ ราวอัคคีโหมกระพือ..........พลุ่ง-ร้อน เมื่อร่มฉัตรเปลี่ยนมือ........เกินมาด หมายแฮ ฟ้าเปลี่ยน, เมฆหม่นย้อน...พยับฟ้ารอฝน ฯ ๔๖. พลัดหลงย้อนสู่โพ้น บุพกาล หลังช่วงแสงวันวาน..........วาบซ้อน เผยภาคยุคโบราณ...........รออยู่ รอจิต, รอกายย้อน...........ย่ำเวิ้งกรรมเวร ฯ ๔๗. มาเดียวเปลี่ยวอกโอ้..อนาถา ความคิด, ขนบ, ศรัทธา.....แปลกสิ้น เห็นแต่พระศาสนา............หยัดอยู่ หยัดกล่อมใจเดือดดิ้น.......ดับร้อนผ่อนสลาย ฯ ....พศ.๒๑๖๓.... ๔๘. ฟ้าศรีเสาวภาคย์ขึ้น....ครองเมือง ด้อยสมรรถภาพเปลือง......เปล่าแท้ ขุนนางอำมาตย์เคือง.........ขุ่นอยู่ ทั่วเนอ เกรงเสื่อมเกียรติเกินแก้.....จึ่งล้างชีวาตม์สูญ ฯ ๔๙. เชิญพระอินทราชขึ้น..บัลลังก์ สามัคคีชอบ, ชัง..............เหล่าเชื้อ ร่วมท่านรับฝากฝัง...........ร่มฉัตร อำมาตย์ขุนนางเอื้อ..........อกน้อมใจประนัง ฯ ๕๐. จมื่นศรีสรลักษณ์ย้อน..มาเยือน น้อมรับคำตักเตือน............พระให้ พูดคุยถูกคอเหมือน..........เช่นมิตร ชวนร่วมงานรับใช้.............ชิดเบื้องบาทนรินทร์ ฯ ๕๑. จมื่นศรีฯ ผู้ชิดไท้.......พระทรง ธรรมนา เป็นพระยาศรีวรวงศ์..........ว่านเชื้อ ช่วยเหลือราชกิจบง-.........การเหล่า พวกเนอ เกียรติยศเติบใหญ่เอื้อ.......เอ่ยอ้างบารมี ฯ ๕๒. แคล่วคล่องภารกิจย้ำ..เมื่อยิน ควรคู่ต่อองค์นรินทร์.........เรียกใช้ กฎเกณฑ์ระเบียบระบิล......ระบบเชี่ยว ชาญเนอ คอยปรึกษาชิดใกล้...........รับใช้พระบัญชา ฯ ๕๓. จวบมาฆะมาสย้อน.....บรรจบ ร่วมศรัทธาครัน, ครบ........บ่าว-จ้าว รอบธรรมาสน์เนืองนบ.......นอบจิต อยู่เฮย หวังพึ่งธรรมช่วยน้าว.........เหนี่ยวร้อนทอนแรง ฯ .....สบหน้า..... ๕๔. ตามพี่มาร่วมสร้าง......สมบุญ หยิบจับละเมียดละมุน........แม่เอื้อ แววเนตรบอกการุณ..........ในอก ดั่งคำว่าชาติเชื้อ..............ย่อมเชื้อสกุลหงส์ ฯ ๕๕. ผมกระพุ่มเกล้าปัก.....ปิ่นทอง ผ้านุ่งเหลือง, สไบกรอง.....ห่มเนื้อ ห้อยรูปพระคุ้มครอง..........ตัดข่ม ทุกข์นา เข็มขัดคาดเอวอะเคื้อ........ข่มสิ้นสุรางค์สวรรค์ ฯ ๕๖. เวียนสบเนตรลอบเร้น.ฝากรอย ว่าอกหนึ่งนาน- คอย.........โปรดรู้ เกิดแต่เมื่อประทีปลอย......น้ำหลาก กลับหลากน้ำใจชู้.............เชี่ยวล้ำกระแสสินธุ์ ฯ ร่าย ๕๗. ศรีศรีไพจิตรลักษณ์...รำไพพักตร์สืบขวัญ จรรโลงฝันในอก..............จนสุดยกสุดย้าย จนสุดถ่ายสุดถอน............ในทุกตอนสู่ตา สิ้นทุกหน้าอันเนา.............จักพริ้มเพราเฉกเช่น รูปให้เห็นให้โหย..............ที่โบกโบยบ่มหวัง ที่ต่อตั้งปรารถนา..............เฝ้าไขว่คว้าอกรัว ตราบหวาดกลัวรูปหาย......จนแม่ปรายเนตรนั้น ก็มุ่งมั่นเหมือนเช่น...........จักไม่เว้นไม่วาย สืบสานสายเยื่อใย............ผูกคล้องใจแน่นแล้ว...แม่เอย ๕๘. ครั้นสดับโอวาทซ้อง..สรเสริญ สาธุการจำเริญ.................ร่ำอ้าง สืบเสียงพระผู้เพลิน..........วิมุติภาค นั้นนา ปลิดป่นหมายล่มร้าง.........รุ่มร้อนรอนสลาย ฯ ๕๙. พักตร์เชิด, เชิงชั้น-ใช่...แชเชือน ใจหนึ่ง, ตาหนึ่งเตือน........ตอบรู้ หมายเนตรอีกเนตรเบือน....บอกรับ เลศแม่ บอกรับเลศนัยชู้...............ชื่นรู้เชิงสมร ฯ ๖๐. โอนฤทธิ์ออรูปให้ ....ถวิลเห็น อกดั่งหยาดฝนเย็น...........หยดแต้ม แต่ภาคอำไพเพ็ญ............เผยออก ใจยิ่งมาลย์แยกแย้ม.........กลีบแย้มรอฝน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 22:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๖๑. ใจเอยต่อแต่นี้...........นับนาน พิมพ์หนึ่งจักเบ่งบาน.........บีบเค้น ชะลอรูปลงผลาญ............เผาอก จนสุดทางลอบเร้น............ล่วงพ้นพิสมัย ฯ ๖๒. จำหลักในจิตล้วน.......อาวรณ์ จักเหนี่ยวดึงถอดถอน........ยากแท้ ดั่งนทีสิทันดร..................ดึงร่าง ลอยล่วงห้วงวัฏฏ์แม้..........มอดม้วยยังหมาย ฯ ๖๓. ฤๅทิพหนุนส่งให้........เห็นงาม ย่อมจักสมพยายาม...........เยี่ยงนั้น ตรึงอกแต่สบทราม...........สวาดิรูป แก้วเนอ จักหลบเลี่ยงดื้อรั้น............ดั่งไร้แรงขืน ฯ ๖๔. สบรูป, รูปอาจเร้น......เลือนไฉน สบเนตร, หวังเนตรไหว......หวั่นสะท้าน อำความ, แอบความใน......ห้วงอก เถิดแม่ จิตหนึ่งจักเพ่งคว้าน...........ฝากรู้แรงถวิล ฯ ๖๕. สรรพเพฯ, เสียงพากย์เอื้อน...ออกสอน โปรดสัตว์ - ขัดอาวรณ์......ข่มไว้ พากย์ธรรมบอกทางถอน....ยึดติด นั้นนา หวั่นแต่รูปเดียวไซร้..........สุดรู้ถอดถอน ฯ ๖๖. สไบบางปลายปัดเย้ย..ลมยอ คน-กราบท่านผู้ขอ...........อ่อนน้อม ชดช้อยย่างขึ้นวอ.............นิ่งอยู่ ให้อีกใจแห่ห้อม...............ห่วงละห้อยคอยเห็น ฯ ๖๗. คนพี่ - มองครุ่นคล้าย...ครวญความ คล้ายแจ่มแจ้งนัยตาม........เหตุต้อง ยิ้มแย้มเยือกเย็นงาม.........สง่าอยู่ พ่อเอย เห็น-เหมาะควร, ขัดข้อง......อยู่ข้างใดหนอ ฯ ....จำพราก.... ๖๘. บัดนั้นแขดับร้าง........จางรอย ลมตื่นคลื่นฟ้าพลอย..........ปิดหล้า ทั้งหลับ, กลับเหมือนลอย...ล่วงขอบ กาลนา แทรกร่างสู่อีกฟ้า..............แจ่มแจ้งแสงสูรย์ ฯ ๖๙. สัญญาในจิตคล้าย.....ยังคง ตราประทับรูปทรง.............แม่สร้าง เรื่องราวอื่นจางลง............จนลบ สิ้นเนอ ชุดเก่ากลับใส่ค้าง............อยู่คล้ายก่อนเคย ฯ ๗๐. รูปพระฝุ่นจับต้อง.......หมองตา รอยธูปเทียนไหม้คา..........ที่ตั้ง เสียงนกแว่วยินมา.............เหมือนก่อน บ้านเงียบดังเก่าครั้ง..........ก่อนร้างพรากไป ฯ ๗๑. คำนึงในอกนี้.............ตรองการณ์ กลวงเปล่าสัญญาญาณ......หยุดสะท้อน เรื่องราวแห่งวันวาร...........เหมือนว่า ฝันเนอ ฝันว่ายุคสมัยย้อน............ภาพให้แลเห็น ฯ ๗๒. คล้ายฝัน, ฝันว่าน้ำ....นองสาย โอภาสแห่งจันทร์ฉาย.......ฉาบฟ้า ประทีปอธิษฐานราย.........รอบถิ่น ธารแล ณ แหล่งนั้นปะหน้า...........หนึ่งหน้ารอถนอม ฯ ๗๓. ในฝัน, ฝันว่าหน้า......นวลใย ลอยกระทงเล่นไฟ...........ฝากน้ำ จันทร์, พักตร์แข่งอำไพ.....รอพิศ เพ่งนา นวลผ่อง, ผุดผาดย้ำ.........หยัดล้อมใจหลง ฯ ๗๔. อาดูร, หวั่นแม่ว้าง....วายถวิล เฉกเชี่ยวกระแสสินธุ์.........ยากย้อน เห็นแต่ฝากฝันบิน............เชื่อมบท แม่ฤๅ เชื่อมบทบอกขวัญอ้อน.....ออกรู้ปรารถนา ฯ ๗๕. พระเอยสะโรชท้อง....ชลธี ท่านแฮ ทวนวัฏฏะเดือนปี.............กลับย้อน โอนบุญแลกสู่ศรี..............สวาดิลูก ท่านฤๅ เลื่อนกรอบกาลทับซ้อน.....วกซ้ำคืนสม ฯ ๗๖. เดือนสิบสองขึ้นแปด...ค่ำยาม หลับเพ่งรูปพักตร์ตาม........จิตต้อง อารมณ์จดเพียงทราม-.......สวาดิแม่ แม่เอย ฟังเถิด, ฟังอกพร้อง..........พร่ำถ้อยอธิษฐาน ฯ ๗๗. เดือนสิบสองขึ้นสิบ-...ห้าคาบ ยามนา เทียน, ธูป, มาลย์กุมกราบ..พระ-เจ้า เพ่งจิตฝ่าบุญบาป.............ทุกบท โอนบทสุขบทเศร้า...........ถ่วงสิ้นกระแสสาย ฯ ....ย้อนคืน.... ๗๘. ก่อน..กรุ่นหอมกลิ่นแก้ว...กำจาย แล้วม่านมืดค่อยสยาย.......เยี่ยมฟ้า จึงน้ำแตกฟองฟาย...........โถมฝั่ง หมุนจิตผู้อ่อนล้า..............ดับร้างหว่างถวิล ฯ ๗๙. แดดเปรี้ยงลอดไม้เยี่ยม...แยงตา ฟื้นสำนึกตรึกตรา.............แต่ต้น ฤๅหลงยุคเช่นครา............ครั้งก่อน แปลกที่แปลกทางพ้น.......อยู่ล้อมรอบราย ฯ ๘๐. ก้มลงกราบเทพไท้....ทั่วทิศา ผู้ผ่านฤทธิ์บัญชา.............ช่วยเกื้อ พระคุณนี่เหลือคณนา.......นับสุด ท่านเอย ขอมอบแล้วเลือดเนื้อ.......ชีพนี้ทดแทน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 23:00:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๘๑. รูปหนึ่งในอกเสื้อ.......ติดมา ผองเพื่อนนักศึกษา..........ร่วมชั้น แปดคนแต่บรรดา............ชายชาติ พบแม่, หมายแม่นั้น.........พิศรู้กาลหลัง ฯ ๘๒. ดุ่มเดินผ่านหมู่บ้าน....เข้าถาม เขาบอก, ย่ำเดินตาม........ตอบไว้ ที่นี่ป่าโมกคาม................เขตอ่าง ทองเนอ เดินสู่อยุธยาได้..............จากนี้สองวัน ฯ ๘๒. เลาะลัดเดินเลียบเส้น...ทางจร ผ่านค่ำขอพระนอน...........พักค้าง มุ่งทางสู่ถิ่นอร.................เนื้ออ่อน แม่แม่ เกรงผิดยุคมา, ร้าง...........รูปเนื้อนวลสมร ฯ ๘๓. โกกิลกรวิกเอื้อน.......ออกเสียง จับกิ่งยูงยางเพียง.............พร่ำร้อง พระลบกัลโหยเคียง..........แขรูป เคียวนา จับม่านหม่นคลี่คล้อง........ขอบฟ้าคลุมฝัน ฯ ๘๔. เรียมมาพิโยคพื้น......รัตนภูมิ แผ่นอกเป็นแผ่นปูม..........จดร้อย หมึกจารจากนัยน์ฟูม.........น้ำหลั่ง บอกหนึ่งผู้แน่งน้อย..........แน่วรู้ - คอยรอ ฯ ....แผ่นดินพระเอกาทศรถ พศ.๒๑๕๔.... ๘๕. ถามพระ, พระบอกให้...รู้ความ ปีเคลื่อนเดือนคล้อยยาม....กลับย้อน หมดสิ้นม่านคุกคาม...........แคว้นเขต ต่อยุคพระเอกาฯ ซ้อน.......กลับซ้ำอีกหน ฯ ๘๖. พรายพรายพระธาตุเจ้า....เจียรสูรย์ แจ่มแฮ สามโลกรับจำรูญ.............ค่ำเช้า เจดีย์ยอดชี้ปูน................โปรดสัตว์ บอกมรรคาทวนเศร้า........โศกร้อนกร่อนระรุม ฯ ๘๗. ศาลาเอนกสร้าง........แสนเสา โสดแฮ ธรรมข่มใจมืดเมา.............หมดสิ้น พระมาศเลื่อมเลื่อมเงา......งำอก ใจเอย งำอกใจเดือดดิ้น..............ดับร้อนทารุณ ฯ ๘๘. ตระการหน้าวัดแหว้น..วังพระ บวงบำรุงสัจจะ.................จบไหว้ ร่มธรรมรูปพุทธะ..............สถิตอยู่ จิตต่างดวงดอกไม้............เพ่งน้อมประนอมคะนึง ฯ ๘๙. กุฎียกยอดช้อย..........ชูทาง บอกวัตรเข้าขัด, ขวาง.......ขวากร้อน เรือนรัตน์ภิรมย์ปรางค์........ปราสาท เหลื่อมระยับแสงย้อน........เยี่ยมท้าทรมาน ฯ ๙๐. อยุธยายศท่วมทั้ง.......ธานินทร์ งามดั่งนาครอินทร์............เอี่ยมฟ้า แสนโกฏโสตอาจยิน.........เสียงอยู่ ธรรมเปล่งเสียงกล่อมหล้า..หล่อล้อมใจเมือง ฯ ๙๑. อยุธยาไพโรจน์ไต้.....ตรีบูร ไตรรัตน์จำรัสจรูญ............ร่วมพ้อง บัลลังก์ร่มไพบูลย์............บาลบ่ม ชนแฮ เย็นศิระอุระต้อง...............ตอบรู้อภิรมย์ ฯ ๙๒. ยามพลบเสียงกึกก้อง...กาหล แม่ฮา ซอ, กรับ, รับฉิ่งปรน.........โสตรู้ โคลงกลอนกาพย์ระคน......ครวญขับ ขับกล่อมทรวง, กล่อมชู้.....ชื่นล้ำคำเกษม ฯ ๙๓. ป่านนี้แก้วข้าตื่น........ฤๅหลับ อรเอย นอนนั่งฉันใด, พรับ..........เนตรเฝ้า- คอยเรียมวกย้อนกลับ.......คืนสู่ คอย-สู่, อยู่ค่ำเช้า............อาจรู้ฤๅสมร ฯ ๙๔. ป่านนี้รูปแน่งน้อย......เกลาองค์ อยู่ฤๅ ตั้งกระดานชนวนลง..........จดถ้อย ฤๅมุ่งเพลาะผ้าผจง...........จับจีบ ใจเล่าเจ้าจักคล้อย............อยู่ข้างเรียมไฉน ฯ ๙๕. ดวงเดียวบัวมาศแพ้...พิมทอง พี่เอย เรียมบ่หลับไหลครอง........ค่ำนี้ หวังเดียวแม่, แม่มอง........หาอยู่ อยู่ออดอ้อนชวนชี้...........ชิดเนื้อโอบถนอม ฯ ๙๖. ยามดึกเดือนเด่นฟ้า...แฝงโพยม นึกนุชแอบแฝงโฉม..........บ่าวใช้ พักตร์งามจักงำโลม..........เล้ารูป ได้ฤๅ แววประหม่าแม่มอบไว้......กระหวัดล้อมใจหลง ฯ ๙๗. มุ่งมาสายสวาดิเนื้อ....เนาทรวง ตามสิทธิ์คำสัตย์บวง.........บอกไว้ วอนเทพประเทียบทวง.......ฤทธิ์กล่อม แม่นา กล่อมแม่, ทรวงแม่ให้.......ห่วงรู้คอยเรียม ฯ ๙๘.จรลิ่วไต้ฟ้าต่ำ............เตือนยาม โหยบ่เห็นหน้าทราม-.........สวาทแก้ว เลือดตายิ่งฝนลาม............หล่นโลก แม่เอย ท่วมจิตจมมิดแล้ว............จากร้อนแรงถวิล ฯ ๙๙. อาสูรศรีสวัสดิ์สร้อย...สาวสวรรค์ กูเอย ใคร่จักกล่อมทรวงขวัญ.....ฝากอ้อน เรียมใฝ่รอบกัปกัลป์..........เวียนกลับ แม่แม่ ใฝ่รอบกาลกลับย้อน.........เยี่ยมหน้าพะนอนวล ฯ ๑๐๐. เวียนรำลึกแล้วหลับ...ใหลฝัน รูปเนอ ย่อมรูปสมบูรณ์จันทร์........แจ่มหน้า ละเมอรับรองขวัญ............ฝากสวาดิ ดื่มด่ำด้วยรสฟ้า...............สั่งฟ้าโรยริน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 23:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ๑๐๑. หลังมองโฉมแม่แต้ม...ติดตา รูปพักตร์นงโพธพา...........ผ่าวไส้ ดาลระลอกกระแสกา........เมศมุ่ง ขวัญเฮย มุ่งกระเวนทรวงไหม้..........หมื่นร้อนทรมาน ฯ ๑๐๒. คำนึงฤๅว่างเว้น........นาที จวบรอบสุริเยศลี-.............ลาศคล้อย เสนาะเสียงสุโนกมี...........มากล่อม กลว่าเสียงแน่งน้อย..........เอ่ยน้อมประนอมนัย ฯ ๑๐๓. สัญญาเก่ากลับย้อน...มาเยือน นี่วัด, โน่นวังเตือน.............ตอบรู้ สองฝั่งฟากคลองเหมือน....เคยผ่าน กับพี่ชาย, โพธผู้..............เพียบพร้อมลำเพาเพ็ญ ฯ ๑๐๔. มุ่งสู่อาวาสครั้ง........เคยนอน หมายกราบพระท่าน, วอน..วากย์ชี้ ถามข่าวพี่อัปสร-..............สายสวาดิ ผู้ผูกใจหนึ่งนี้...................แน่นแฟ้นเกินฝืน ฯ ๑๐๕. ถึงวัดดอกไม้หอบ....หอมหา ร่ำรำเพยลมพา................อยู่พร้อม นึกกระแจะจันทน์สุดา-......ดวงแม่ กลกลิ่นรสแม่ล้อม............กักล้อมใจเรียม ฯ ๑๐๖. คำนึงมาโนชน้อง......ฤๅวาย แต่ตรู่เช้าตราบสาย...........เที่ยงแล้ว ตากตนประดาษดาย.........อยู่เดี่ยว แม่เอย หวั่นหวั่นตาจักแคล้ว..........คลาดรู้รูปถวิล ฯ ๑๐๗. สบผู้กอปรวัตรไว้.....หว่างธรรม ผู้กอปรกิจด้วยสัม-...........มะมรรคพร้อม แววตาสบเก็บงำ...............ฉงนอยู่ ราวแปลกหน้า, ผู้น้อม.......นบไหว้หนักหนา ฯ ๑๐๘. ไหว้พระเถิดพ่อ, แม้น...มงคล ให้พระเตือนตาตน............สติรู้ ทันทุกข์ทุกครั้งหน............ที่แห่ ห้อมนา ไว้เช่นเรือรอกู้.................ชีพพ้นมิจฉะกระแส ฯ ๑๐๙. แปลกตาแปลกหน้าแปลก...อาภรณ์ ฤๅพ่อมาจากตอน.............ต่างด้าว กิจใดเล่าจึงจร.................มาอยุธ ยาฮา มาพ่อมา, หาข้าว.............กับน้ำกินเอา ฯ ๑๑๐. กินอิ่ม, พระบอกรู้....เรื่องราว นี้- ยุคเก่ากว่าคราว...........ก่อนนั้น กาลต่างใช่ว่ายาว.............นานนัก สองขวบปีก่อน, ครั้น.........พบ-คล้ายเพิ่งเห็น ฯ ๑๑๑. แล้วอีกผู้หนึ่งนั้น......เป็นไฉน จักผุดผ่องยองใย.............แรกแย้ม เติบเต็มรูปอำไพ..............งามอยู่ ฤๅแม่ คิ้วปากคางจมูกแก้ม.........จักเกลี้ยงเกลาหรือ ฯ ๑๑๒. คืนจันทร์เพ็ญภาสครั้ง...ก่อนยาม ตองจีบประทีปลาม...........หลากน้ำ ครั้งนั้นเนตรใครวาม.........วับอยู่ ให้อีกอกรื่นล้ำ................จากชม้อยเมียงเมิน ฯ ๑๑๓. ยอมตนอยู่ใต้ร่ม.....ใบบุญ หมายสืบละม่อมละมุน......แม่แล้ว แท้เทียวพระการุณ...........รับตอบ คงพบพี่ชายแก้ว..............เมื่อย้อนมาเยือน ฯ ๑๑๔. รู้การณ์รู้กล่าวรู้.......รอคอย อีกไม่นานรูปรอย.............จักรู้ ร่วมเถิด, รื่นรมย์พลอย......ผ่อนอยู่ ไฉนนา ร่วมเรื่องราวข่าวชู้.............ชื่นรู้เถิดหรือ ฯ ....พศ.๒๑๕๖..เหตุการณ์ซ้ำรอยเดิม.... ๑๑๕. รุ่งสางรังสิมะผ้าย.....พลังขุม วันพระ, แถวพระกุม..........บาตรก้าว ริมทางท่วมด้วยสุม-..........ะนัสจิต พร้อมนา หมายร่มธรรมช่วยน้าว.......จิตรู้อภิรมย์ ฯ ๑๑๖. โกสุมหอม,กับ,ข้าว...ถือรอ เอื้อมใส่บาตรผู้ขอ...........อ่อนน้อม สำรวมจิตโน้มคอ.............ก้มต่ำ รูปหนึ่ง,โสตหนึ่งพร้อม......กล่าวถ้อย,สดับธรรม ฯ ๑๑๗. เสร็จสิ้นโปรดสัตว์ผู้...ยังเพลิน โลกแน สาธุการจำเริญ................ร่ำอ้าง ทางพระ,พระดำเนิน..........ตรงแน่ว ทางโลก,โลกจักล้าง.........ทุกข์ร้อนฤๅสลาย ฯ ๑๑๘. ตามพระ, ผ่านผู้เลิศ...รูปลักษณ์ แรกรุ่นลำเพาพักตร์..........ผ่องล้ำ ราวหัตถ์ทิพจำหลัก...........รูปสู่ โลกเฮย ตรึงอกตามตอกย้ำ...........สุดเขยื้อนขยับยล ฯ ๑๑๙. จีวรปลิวปัดล้อ.........แรงลม พร้อมปัดปลิวเส้นผม.........หนึ่งผู้ ขันข้าวอีกเนตรคม............คอยอยู่ คอยพระ,คอยตารู้............รูปเนื้อรอยนวล ฯ ๑๒๐. ของถวายจีบจับเอื้อม...เอาวาง นาสิกเสี้ยวนวลปราง.........โผล่เร้น พระจำพรากสู่ทาง.............ควรที่ พระนา ตาหนึ่งจักพรากเว้น...........ว่างพ้นรูปไฉน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 23:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๑๒๑. งามภาคงามพักตร์พ้น...พรรณนา งามท่วงทีกิริยา................อ่อนช้อย รูปเอยแทรกลงตา............สุดต่อ ต้านแน สุดต่อต้านเนตรชม้อย........แม่ชม้ายชายเมียง ฯ ๑๒๒. รอคอยวันพระหน้า...แม้นนาน ใช่ชั่วกัลปาวสาน..............จากแก้ว เพียงต้องข่มทรมาน..........ระทมอยู่ ใจเอย หมายภพชาตินี้แล้ว...........บาปแล้วคืนครอง ฯ ๑๒๓. อกเอยอุโฆษครื้น....เกินควร เหมือนรื่นรมย์เริงขบวน......บุกเร้า ที่ถูกย่อมต้องทวน............ธรรมบท กลับถูกรูปยั่วเย้า..............ยุดให้คอยหา ฯ ๑๒๔. ตาหนึ่งรูปหนึ่งพ้อง...พาสนา ฤๅจักร่วมมรคา.................คู่ข้าง วิญญาณจักขุพา...............พะนอรูป แม่แม่ จบรูป, จิตล่องคว้าง..........ฝากฟ้ากระซิบขวัญ ฯ ๑๒๕. ข้าว, ใจ, ช่อดอกไม้...ล้วนหอม รอบาตร, จึงใครยอม.........เยี่ยมหน้า ข้าว, มาลย์มอบผู้ออม.......อัตภาพ แม่นา แลกอกใจวุ่นว้า................ฝากไว้ทรวงสมร ฯ ๑๒๖. คำข้าวเจ้าคดน้อม.....นำวาง ทำอีกใจริมทาง................ทุกข์ร้อน เกรงบุญช่วยบังพราง.........ผูกจิต ใครนา หวั่นเนตรปลาบไม่ช้อน ...ฉ่ำซึ้งขึ้นผสาน ฯ ๑๒๗. จีวรพระพลิกพลิ้ว.....พะนอลม เมื่ออกหนึ่งพะนอคม.........เนตรค้อน ธรรมสัจจ์และรูปสม..........รอสืบ เสาะนา สืบบท, เสาะหวานย้อน......อยู่เลี้ยงอาลัย ฯ ๑๒๘. เค้าหน้าพิมพ์นุชน้อง...จมื่นศรี กอปรแช่มช้อยท่วงที........เท่าย้ำ ชั่วยามชั่วพระลี...............ลาศหยุด คือชั่วชื่นรื่นล้ำ.................ล่วงเค้นใจใคร ฯ ๑๒๙. ทุกรอบวันพระพ้อง...พบกัน ตาสบ, ใจผูกพัน...............อยู่พร้อม ดอกไม้ธูปเทียนบรร-.........ดาบท ธรรมเนอ ร่วมรูปใจแนบน้อม............ก่อเนื้อนาบุญ ฯ ๑๓๐. คร่ำเคร่งคอยเร่งรู้....ลายสือ เขียนอักษรลายมือ..........อ่านได้ โคลงฉันท์หมั่นฝึกปรือ......วางประโยค คำพจน์เขียนฝากไว้..........หว่างย้อนบุพสยาม ฯ ๑๓๑. สองขวบปีผ่านพ้น....คาบยาม เดือนสิบสองน้ำลาม..........หลากแล้ว โคมสรวงส่องแสงวาม.......สว่างอยู่ ใจหวั่น, หวั่นจักแคล้ว........คลาดเนื้อรอยนวล ฯ ๑๓๒. คล้ายดั่งรอบวัฏฏ์ย้อน...ตายล ทุกที่ทางเหมือนวน...........วกซ้ำ ฝูงชนทั่วตำบล.................เดินไขว่ ภาพเก่าที่ท่าน้ำ...............รอบล้อมเช่นเดิม ฯ ๑๓๓. ดาวเกลื่อนเดือนก่ำคล้าย..โคมแขวน ลอยรูปอำไพแดน.............เด่นฟ้า ใครหนึ่งนั่งวอแหน............รูปแห่ งามเฮย งามยิ่งงามเช่นหน้า............หนึ่งนี้มีไฉน ฯ ....งานแผ่นดิน.... ๑๓๔. รูปการณ์พารู้จัก......จมื่นศรี ร่วมผูกพันไมตรี...............พวกพ้อง ช่วยเหลือร่วมงานมี...........ท่านมอบ หมายฮา ช่วยพี่หมายชิดน้อง..........รูปเนื้อควรถนอม ฯ ๑๓๕. จมื่นศรียุคท่านไท้....พระทรง ธรรมเฮย เป็นพระยาศรีวรวงศ์..........ว่านเชื้อ พระ-วานหยั่งเสียงองค์......หน่อราช เหมาะฤๅ เสียงตอบรับไม่เอื้อ...........ตรัสให้ช่วยสนอง ฯ ๑๓๖. ฝากฝังโอรสไว้.......ในมือ ท่านนา ทรงมาดมั่นเชื่อถือ............พวกพ้อง ราชองค์ต่อไปคือ.............พระเชษ ฐาแฮ จึงจัดการให้ต้อง..............ตรัสใช้-บัญชา ฯ ๑๓๗. เดือนอ้ายแรมเจ็ดคล้อย...ค่ำยาม พระสู่สวรรคตตาม............เหตุต้อง รุ่งเช้าท่านแจ้งความ..........ตามรับ สั่งเนอ เชิญพระเชษฐ์แซ่ซ้อง.......สู่เบื้องบัลลังก์ ฯ ๑๓๘. ครั้งนั้นท่านสั่งให้....จับกุม ผู้คัดค้าน, ก่อทุม-............ะนัสไท้ พระยาศรีสั่งให้คุม...........ไปประหัต สิ้นนา ริบทรัพย์สมบัติไว้............แจกผู้ร่วมการณ์ ฯ ๑๓๙. เกริกก้องเกียรติยศคล้าย...กลองประโคม สมุหพระกลาโหม.............อาชญ์ล้ำ ดั่งระลอกคลื่นโถม...........ทักฝั่ง ดินอ่อนริมฝั่งน้ำ..............จักต้านทานไฉน ฯ ๑๔๐. ครั้นราชผ่านภพได้...ปีเศษ หลงบทบาทเป็นเหตุ..........ล่มล้าง ราชันย์สำแดงเดช............โดยไม่ ตระหนักเนอ ว่าร่มฉัตรนั้นสร้าง.............เสกด้วยผู้ใด ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 23:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ๑๔๑. ถึงกาลมรณะม้วย.....มารดา งานศพเจ้าพระยา.............จัดให้ ขุนนางอำมาตย์ดา-...........หน้าร่วม งานเนอ งดกิจเข้าเฝ้าไท้...............ธิราชกริ้วหนักหนา ฯ ๑๔๒. เจ้าพระยาขบถแล้ว...หรือไร จึงเพิกเฉยเรื่องใน............ฝ่ายนี้ ส่งแกล้วสั่งความไป..........บอกพระ ประสงค์นา รับสั่งให้มาชี้...................กล่าวแก้ข้อหา ฯ ๑๔๓. ทอดตัวเข้ารับใช้.....ราชันย์ กลับเคลือบแคลงต่อกัน....เช่นนี้ จำกูจักขบถพลัน..............ตามพระ ประสงค์เวย ลืมเถิดเรื่องก่อนกี้............แต่นี้คอยดู ฯ ๑๔๔. คุมพลยกพวกล้อม..เวียงวัง บุกยึดราชบัลลังก์............ล่มล้าง ชีพพระเชษฐ์เด็ดฝัง..........ฝากปัถ วีนา ยกอนุชาธิราชอ้าง............ออกขึ้นนั่งเมือง ฯ ๑๔๕. ชีพเอยเคยปกป้อง...มาเปลือง สำเหนียกฤๅนองเนือง........เลือดเนื้อ มาหวาดระแวงเคือง...........ใจขุ่น จำจักป่นชีพเชื้อ...............ชดใช้โอหัง ฯ ๑๔๖. หมายโศกหมดสิ้นจาก...ใจอร แต่เมื่อศพมารดร.............ดับไหม้ คงเหลือ-บ่วงอาวรณ์.........วางอยู่ รอผูกคล้องใจให้..............ห่วงละห้อยคอยเห็น ฯ ๑๔๗. ชำนะ-อำนาจน้อม...นำวาง พันหมื่นแสนยอพยางค์.....ยกซ้อง ใครเล่าจักคอยขวาง.........ฝากคิด เห็นแต่รู้ร่ำร้อง................ร่วมสร้างสรเสริญ ฯ ๑๔๘. อาทิตย์วงศ์หน่อเชื้อ...ราเชนทร์ สิบขวบปีคอยกระเวน........เล่น-ร้อง พี่เลี้ยงช่วยกันเกณฑ์........เข้ากล่อม เสวยนอ จนทุกเสียงร่วมพ้อง..........ฉุดพ้นบัลลังก์ ฯ ๑๔๙. ขุนนางอำมาตย์น้อม....ใจประนัง เชิญท่านรับฝากฝัง...........แว่นแคว้น ยกขึ้นสู่บัลลังก์................ร่มฉัตร ร่วมจิตใจแน่นแฟ้น...........ฝ่ายไท้ทังสถาน ฯ ๑๕๐. ทรงพระนามพระเจ้า...ปราสาท ทองแล เช่นพระสุรีย์โอภาส...........แผดร้อน เข่นปวงศัตรูปราศ.............ชีพป่น เกินคิดอ่านสุมส้อน...........เล่ห์ร้ายตลบหลัง ฯ ๑๕๑. ใครหนึ่งคอยใฝ่เฝ้า...ฝากฝัน เหมือนว่าห่างไกลกัน........ยิ่งแล้ว พี่ชายเช่นราชันย์..............แคว้นเขต พาหวั่น, หวั่นรูปแคล้ว........คลาดพ้นวาสนา ฯ ๑๕๒. ตัดใจกราบบาทไท้...ทูลความ ว่าภักดีนงราม..................สุดรั้ง หวังพระเมตตาตาม...........เอื้อตอบ พระนา รักแม่แต่เมื่อครั้ง..............แรกครั้งพบเห็น ฯ ๑๕๓. นิ่งฟัง, งัน, เงียบไท้..ธิราชตรอง ตัวเปล่าไร้คนครอง...........คู่ข้าง ซื่อสัตย์ภักดี, มอง............เห็นอยู่ ร่มฉัตรเคยร่วมสร้าง..........นอบเกล้ากรถวาย ฯ ๑๕๔. ทีท่าข้างนุชน้อง.....ขนิษฐา ดูตอบรับเสน่หา...............อยู่พร้อม คงร่วมบาตรกันมา............ชาติก่อน สบรูปจึงสื่อน้อม..............นอบรู้อธิษฐาน ฯ ๑๕๕. เอ็นดูขนิษฐ์น้อง......คำนึง พระเอย ศรรักปักอกตรึง................ต่างรู้ บ่วงบาศก์อาจตัดรึง..........รัดออก เจ้าเอย บ่วงสวาดินั่นสุดกู้.............กร่อนให้ขาดหาย ฯ ๑๕๖. ครั้งนั้นธิราชใช้........บัญชา มอบมิ่งแก้วขนิษฐา...........ท่านให้ อวยเกียรติศักดิ์ยศถา.........ประทานเทียบ แม่นา ตกแต่ง, ห้องหอ-ไท้.........ท่านเอื้ออำนวย ฯ ๑๕๗. กอปรบุญกราบบาทไท้...จอมสยาม ปีติอภิรมย์ลาม................โลกแล้ว โลกผู้รูปงดงาม................งำอยู่ งำอยู่เกินจักแคล้ว............คลาดแม้นโมงยาม ฯ ๑๕๘. สู่หน้า, กุมกอดเนื้อ...นวลถนอม เอื้อมอาจเกินอดออม........อกแล้ว หอมเอยเมื่อพะยอม..........ยอกลิ่น กลิ่นนิ่มเนื้อนางแก้ว..........ผ่าวล้อมใจหลง ฯ ๑๕๙. ผ่าวผ่าวดวงมนัสร้อน...รมสกนธ์ นาสิกจ่อมจำนน...............นุ่มเนื้อ หอมกรุ่นกลิ่นสุคนธ์..........คลายคลี่ คลี่กลิ่นคลายอุ่นเอื้อ.........ออกเฝ้าแหนขวัญ ฯ ๑๖๐. แผ่วไล้, พรรณอ่อนเกลี้ยง...เกลาทรง ใจจ่อมปากจบบง-............กชเคล้า เรณูหยาดหวานลง............หลามเขื่อน ฟ้าเนอ ให้ตฤปหอม, หวาน-เร้า......เร่งรู้แรงถวิล ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 23:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ๑๖๑. ครืนครืนใช่ฟ้าคร่ำ...อกครวญ แว่วบอกความรัญจวน........ออกรู้ นาภีแผ่นพลิ้วอวล............ออสวาดิ พี่แม่ ออทราบโสมนัสชู้............อยู่ช้าเวียนชม ฯ ๑๖๒. ปลาบเปรี้ยงผ่านเมฆคลุ้ม...คลั่งประโคม แว่วแต่เมื่อมือโลม............ลูบเนื้อ ลมหาว, สวาดิโหม............เหิมระลอก พาผ่าวร้อน, โชนเชื้อ.........อยู่เชื้อเชิญประชัน ฯ ๑๖๓. หวีดหวิววาตะห้อม....ตลบหาว พัดกระพือเดือนดาว..........ดับร้าง เมฆหม่นวิชชุวาว..............วาบวิ่ง กระหึ่มเนอ ก่อนเม็ดฝนหล่นคว้าง........พรากฟ้าโซมฝัน ฯ ๑๖๔. ครวญครืนฟ้าค่ำคล้าย...คลั่งฝน ล่อพยุทะยานพล..............พล่านฟ้า วิเชียรวิโรจนะจล-.............ะนะกึก ก้องแฮ ตระหนกอกวุ่นว้า..............หว่างเนื้อแนบทรวง ฯ ๑๖๕. ชวาลวชิระเฟื้อย......เฟ็ดโพยม แต่เมื่อใครรับโจม............จบเนื้อ คร่ำครวญคระโหยโหม.......เหิมออก โอษฐ์แม่ ร่วมสำเริงราคเชื้อ.............เร่งชู้บำรูโฉม ฯ ๑๖๖. สุชลกลางช่วงเชื้อ....โชติวิเชียร ละหยาดละหยดเจียน........จบแล้ว แนบสนิทเสน่ห์เนียน.........นวลแน่ง จบฤๅ เมื่อผ่าวพรรณะผ่องแผ้ว.....กระเพื่อมพลิ้วปลิวผืน ฯ ๑๖๗. พระพายพะพลิ้วผ่าน...ผันขบวน คลอคลื่นฝน, คร่ำครวญ....ข่มละห้อย แว่วหวีดกลบหวีดอวล........อึงแต่ ลมฮา ก่อนกระซิกระส่ำสร้อย......ซาบรู้ฟูภิรมย์ ฯ ....ชั่วฟ้าดินดับ.... ๑๖๘. หยิบรูปจากอกเสื้อ....อวดศรี หวังแม่เห็นไมตรี..............เพื่อนพ้อง งัน, เงียบ, เนตรแม่มี.........มองสบ พลัน..กฎเกณฑ์สวรรค์ฟ้อง..ฝากให้ตาเห็น ฯ ๑๖๙. รูปตนเคยซีดร้าง.....จางรอย กลับแจ่มชัดให้พลอย........เพ่งซ้ำ รูปเพื่อนอีกเจ็ดคอย..........แม่สบ อยู่นา ครั้นสบ..แสงวาบย้ำ..........รูปสิ้นเลือนสูญ ฯ ๑๗๐. เพียงตน, เหลือรูปให้...แม่เห็น เหลือหนึ่ง, ทำอกเย็น........วาบแล้ว วงวัฏฏ์กัปกัลป์เข็น............ขวางคั่น ไฉนนา จึงวาบแสงขวางแก้ว..........กีดข้ามยุคสมัย ฯ ๑๗๑. หลังใจมั่นอยู่ด้วย.....ดวงสุดา ตรึงกรอบกาลเวลา...........หยุดหนิ้ง ลบนิมิตแห่งสัญญา...........ยามก่อน ลบทุกผูกพัน, ทิ้ง.............ถ่ายพ้นจินตพิสัย ฯ ๑๗๒. โลกเก่าจักค่อยคล้อย...เลือนหาย ทุกร่องรอยลบกลาย.........กลบรู้ เพื่อนญาติพ่อแม่คลาย......จำ-คิด สิ้นเนอ เหมือนไม่เคยมี, ผู้............ผ่านย้อนบุพสยาม ฯ ๑๗๓. พิศแม่ยากฝ่าข้าม....ยุคสมัย คือเงื่อนเหตุปัจจัย............บอกแจ้ง หนึ่งร่างหนึ่งรูปนัย............สมัยหนึ่ง กฎแห่งกาลยากแย้ง.........ขยับให้เบนหนี ฯ ๑๗๔. อุ่นอยู่กลางอ้อมกอด...ในกาล ร่วมหล่อหลอมวิญญาณ.....อยู่-ยั้ง ร่างแอบจักอุ่นนาน............นิรันดร์อยู่ แม่เอย แม้นขอบฟ้าเหนี่ยวรั้ง........พรากร้าง-ขอขืน ฯ ๑๗๕. กำลูนมาเลศสร้อย...ทรามสงวน พี่เอย อกหนึ่งรอพักตร์ซวน.........ซบอ้อน รอเนื้อนิ่มแขนนวล............เหนี่ยวโอบ รอบแม่ รอเกลือกแก้มเนตรช้อน.....ฉ่ำซึ้งแววผสาน ฯ ๑๗๖. กฤษฎางค์ชุลิตน้อม...นอบกร ปรุงภาษเป็นอนุสรณ์.........สืบไว้ สองใจตราบม้วยมรณ์........ขอมั่น รักนา อย่าจืดจางร้างได้.............ชั่วฟ้าดินสมัย ฯ จบ จากคุณ : สดายุ... - [ 1 มี.ค. 51 23:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 งามภาพงามคำ งามล้ำงามเหวย งามชื่นงามเชย งามเอยงามจริง จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ 2 มี.ค. 51 14:57:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อะโห.. พี๊..... !!! จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 2 มี.ค. 51 16:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้โห ติดตามอ่านครับ จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 2 มี.ค. 51 17:48:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับทุกท่าน.... ๐ เฝ้าละห้อยคอยท่า..ดอกฟ้าร่วง เฝ้าจนทรวงแหลกลาญอยู่นานเนิ่น เกรงแต่ก้านกิ่งเรียวนั้นเหนียวเกิน จนสุดเหินเวหนเข้าด้นดึง ๐ โลกเติบเต็มงดงามเติมความหมาย ในจิตที่วนว่าย..ของชายหนึ่ง ระอุร้อนรุมร่ำ..ห้วงคำนึง ผ่านซาบซึ้งอาวรณ์..ลงซ้อนทับ ๐ เกิดแต่เมื่อดวงจิตสัมฤทธิ์รู้ ระลอกหวานโหมสู่เข้าจู่จับ ดาลละมุนละม่อมผุด..จนสุดนับ จนสุดใจจะขยับเขยื้อนย้าย ๐ ผิดมากหรือ..มากไหมที่ใจหนึ่ง เฝ้าคำนึงใครอยู่..ไม่รู้หน่าย สืบอาลัยตอบเต้นไม่เว้นวาย ผิดมากมายฤๅไฉน..นะใจเอย ๐ ปองจะเด็ดดอกฟ้า..ลงมาหอม รอเพียงดอกดวงพะยอมจะยอมเผย โน้มกลีบงามกลิ่นฉม..ให้ชมเชย จะแหงนเงยรอถนอม..ด้วยอ้อมทรวง ๐ จะป้องกลีบเรียวดอก..จากชอกช้ำ ป้องรุกล้ำกลิ่นหอม..พะยอมสรวง ป้องจากผู้เหิมเหนี่ยว..เด็ดเรียวรวง จะทาบทวงหอมอยู่...แต่ผู้เดียว ๐ โน้มเถิดกิ่งดอกพุ่ม..โกสุมหอม โอนกลิ่นกรอม..หล้าผองให้มองเหลียว เผยสีสันรอยจีบทุกกลีบเรียว ร่วมเก็บเกี่ยวความวิตก...ในอกชาย ๐ ฟังเถิดฟังกระซิบบอก..ดวงดอกฟ้า แตกต่างช่วงมรคา..เกินกว่าป่าย เถิด..โน้มกิ่งลงล้อมให้หอมกราย พาใจว่ายวนถวิล..อย่าสิ้นเลย. แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 51 22:41:11 จากคุณ : สดายุ... - [ 6 มี.ค. 51 22:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อะโห สาวคนโปรดท่านชายอีกแล้ว ขอบอกว่าอ่านได้ แค่ 3 บทแรก แล้วจะตามอ่านที่เหลือนะค่ะ คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตัวเบ้อเริ่มเลย อิอิอิ จากคุณ : sugarhut - [ 10 มี.ค. 51 12:08:00 ]