ความคิดเห็นที่ 1
บทที่ 13
แม้เพ็ญรตาจะรู้กฎที่จะให้คำขอฟื้นคืนชีวิตแก่เกศนีย์เพื่อนรักสัมฤทธิ์ผล ตัวเธอและเพื่อนพ้องต้องเผชิญหน้ากับวิญญาณร้ายที่แต่ละคนหวาดกลัวมากที่สุดแบบ ตัวต่อตัว ถึงจะรู้ ... แต่ภาพที่ปรากฏในทีวีเบื้องหน้ามันช่างทำให้ความหวังที่มีอยู่อย่างเลือนรางจนแทบมลายสิ้น
ไม่มีใครที่จะเข้ามาช่วยเธอได้ !
เธอจะต้องเอาตัวรอดจากสถานการณ์อันเลวร้ายให้ได้จนถึงรุ่งเช้า มิฉะนั้นนอกจากชีวิตของเกศนีย์จะไม่คืนกลับ ... ชีวิตของเธอเองก็อาจถึงคราวแตกสลายไปด้วย
เพ็ญรตาเงยหน้าขึ้นด้านบน หลับตาข่มกลั้นน้ำตาแห่งความสิ้นหวังและโดดเดี่ยวเอาไว้ เด็กสาวรู้ดีว่าเวลาเช่นนี้สติเท่านั้นที่สำคัญที่สุด
แกรก ... แกรก .... เสียงฝีเท้าลากพื้นเป็นจังหวะเข้ามาใกล้
เด็กสาวสะดุ้งสุดตัวด้วยรู้ดีว่าไม่ใช่อย่างอื่นเป็นแน่ มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น และมันกำลังล่าเหยื่อ !
ใช่ ! ตัวเธอคือเหยื่อ ... ส่วนมันคือผู้ล่า !!
ร่างเล็กที่โชกไปด้วยโลหิตสีแดงฉานยืนจังก้าอยู่หน้าประตูห้อง สายตาที่ถลนออกแทบจะนอกเบ้าสอดส่ายมองหาเหยื่อ มันเพียรพยายามหาอย่างเต็มที่ทั้งนี้เพราะนอกจากท้องที่หิวกระหายแล้วตัวมันเองยังได้รับคำสั่งจาก บางสิ่ง ที่มีอำนาจมืดทรงพลัง คำสั่งที่ให้มันทำการล่า ... ล่าเอาชีวิต !
ปิศาจร้ายที่เพ็ญกลัวมากที่สุดค่อยๆขยับเคลื่อนกายเข้าในห้อง มันมองหาเหยื่อที่มีเลือดอันแสนโอชะไม่พบ สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามีเพียงโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ ส่วนมนุษย์ร่างอื่นที่นอนสิ้นสตินั้นมันไม่ได้รับอนุญาตให้ทำร้ายได้ คนเดียวที่ตัวมันตามหาอยู่ คนเดียวที่ทำสัญญาเลือดเท่านั้นที่จะเป็นเหยื่อแห่งการไล่ล่า
ผีร้ายเอียงคอเล็กน้อยด้วยความฉงนใจ มันแปลกใจระคนสงสัยที่มองไม่เห็นเหยื่อ หรือว่าเหยื่อสาวได้หนีไปที่อื่นแล้ว ... ไม่น่าใช่ ก็กลิ่นคาวเลือดที่ได้ลิ้มรสเมื่อครู่ยังหอมอบอวลอยู่เต็มห้องเลยนี่ ผีร้ายเขม้นมองที่ที่เหยื่อของมันจะสามารถเข้าไปแอบซ่อนได้
เพ็ญรตานั่งกอดเข่าตัวสั่นเทา ตอนนี้เธอนั่งขดอยู่ในห้องแคบๆที่มีเพียงล็อกเกอร์เล็กๆสำหรับใส่ผ้าเปลี่ยนของสุภาพสตรี
ตอนนี้อดีตดาวโรงเรียนมัธยมชื่อดังเข้ามาหลบอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของแผนกเอกซเรย์ เด็กสาวพยายามเงี่ยหูฟังสรรพสำเนียงด้านนอก เธอแน่ใจว่าเมื่อสักครู่ผีร้ายได้เข้ามาในห้องเอกซเรย์แน่นอน แต่ตอนนี้เสียงการเคลื่อนไหวด้านนอกกลับเงียบกริบ จะมีก็แต่เสียงโทรทัศน์ดังแว่วเข้ามาเพียงเบาๆเท่านั้น
หรือว่ามันไปแล้ว ? ถ้าอย่างนั้นเราอาจจะหนีพ้นก็ได้ ?
คิดได้ดังนั้นเด็กสาวก็เริ่มมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง เพ็ญค่อยๆลุกขึ้นยืนช้าๆโดยมีเป้าประสงค์ที่จะแง้มเปิดประตูเพื่อดูด้านนอกว่าผีร้ายได้จากไปหรือยัง
เมื่อยืนได้จนตัวตรง เพ็ญรตาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อุ่นข้น มันหยดโดนที่ต้นคอจากนั้นจึงค่อยๆไหลย้อยลงมาที่หลังและรักแร้ของเธอ ทีละหยดๆ
ด้วยสัญชาตญาณเด็กสาวจึงใช้มือจับบริเวณต้นคอ
และเมื่อชักมือกลับมาดู เธอจึงพบว่าของเหลวอุ่นๆนั้น
มันคือเลือด ! เลือดสดๆ !? ตอนนี้เองที่จมูกเริ่มรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือด กลิ่นที่เริ่มคละคลุ้งอยู่เต็มห้องที่ได้มาอาศัยหลบซ่อน
เพ็ญเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนช้าๆ ทั่วร่างสั่นเทาด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง
เด็กนรกตัวนั้น ! มันเกาะอยู่บนขอบกำแพงห้องโดยอยู่ในท่าทางที่กำลังจะปีนลงมาด้านใน มันปีนข้ามผนังมาจากทางด้านนอก นั่นก็เพราะกำแพงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านี้ด้านบนและด้านล่างยาวไม่ชิดถึงขอบพื้นและเพดาน
เลือดที่หยดใส่ต้นคอของเพ็ญนั้นเป็นเลือดจากบาดแผลเหวอะหวะทั่วร่างกายของมัน
กรี๊ดดดดดดดด !!! เพ็ญรตากรีดร้องลั่น
เด็กปิศาจหันขวับมาทันที ดูเหมือนมันพยายามที่จะแอบเข้าใกล้เหยื่อโดยที่ไม่ให้เจ้าตัวรู้ แต่ตอนนี้การณ์เปลี่ยนไปเนื่องจากเด็กสาวเกิดรู้ตัวเสียก่อน
ปิศาจจากขุมนรกจึงเปลี่ยนใจพุ่งทะยานเข้าจู่โจมทันที เป้าหมายของคมเขี้ยวอยู่ที่เส้นเลือดแดงใหญ่บนลำคอที่ยาวระหงนั้น
ดูเหมือนว่าเพ็ญรตายังคงมีสติและโชคอยู่ เด็กสาวเอี้ยวตัวหลบไปด้านข้างแทบจะในวินาทีเดียวกัน ทำให้เขี้ยวแหลมคมพลาดจากลำคอไปอย่างเฉียดฉิว แต่กระนั้นคมของมันก็ยังถากต้นแขนขวาของเธอจนเป็นแผลยาว
โอ๊ยยยยย !! เพ็ญร้องด้วยความเจ็บปวด แต่เธอไม่มีเวลามานั่งสำรวจบาดแผลแล้ว เด็กสาวพุ่งออกทางประตูทันที
จากคุณ :
Luckard  
- [
2 มี.ค. 51 11:05:34
]
|
|
|
