บางครั้ง ความจริง ก็แอบ ซุกซนเข้าไปป้วนเปี้ยนในความฝัน...และ สำหรับความฝัน ก็ผุดขึ้นมาในความเป็นจริง

ถนนสาย หนึ่งทอดยาวไปข้างหน้า สองข้างทาง ระบาย สีเขียว สุดลูกหูลูกตา มีคลองเล็กๆ ริมทาง ทั้งสองข้าง...จากหมู่บ้านหนึ่งสู่ อีกหมู่บ้านหนึ่ง ฉันปั่นจักยานคู่ใจ มุ่งไปข้างหน้า ดื่มด่ำ กับ สายลมอ่อนๆ พัดหอบเอา กลิ่นต้นข้าว สีเขียวมาปรุงแต่ง ให้ ปอดได้ รับรู้ถึงความวิเศษ และ มหัศจรรย์ ของสีเขียว พร้อมกับบรรยากาศที่ใครบางคน(หรือหลายคน) อาจจะแค่เคยฝัน...

ฉันมุ่งหน้าสู่หมู่บ้าน ที่พ่อเคยอาศัยอยู่ ในหมู่บ้านมีร้านขายหนังสือเล็กๆ ....ในร้าน เป็นทางทอดยาวเข้าไปมีหนังสือ หลายเล่ม แยกไว้เป็นหมวดหมู่ และ มีซีดีหนังมากมาย.....แต่ ทำไมมันมีแต่ซีดีโป๊ละเนี้ย.... โจ่งครึ้ม และ แจ่มแจ้ง มันเป็นซีดีโป๊ล้วนๆ(หรือว่าเราเดินผิดหมวดกันนะ) ...แล้วฉันก็เดินออกจากร้านด้วยอาการงงๆ กับปกซีดี โป๊มากมายเหลือเกิน

ถัดจากร้านหนังสือก็เป็นร้านนั่งดื่มกาแฟเก่าแก่ประจำหมู่บ้าน เป็นรสชาติที่คุ้นเคยตั้งแต่ฉันได้รู้ว่าบนโลกนี้มีเครื่องดื่มที่มหัศจรรย์ (สำหรับคนบ้างาน) ฉันนั่งหย่อนใจ เพื่อรับข่าวสาร ที่ไม่ใช่หนังสือพิมพ์ แต่เป็น หอกระจายข่าวเคลื่อนที่ประจำหมู่บ้าน ยังคงทำหน้าที่กระจายข่าว อัพเดท ความเป็นไปในวิถีชีวิต ของคนในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้.....ฉันรู้สึกดีที่มีบุคคลที่เรียกว่า”หอกระจายข่าว “ ไว้ในหมู่บ้านแห่งนี้ แต่กลับไม่รู้สึกดีกับข่าวที่ฉันได้เสพ...

“น้องสาว ฆาตกรรม พี่ชาย อย่างโหดเหี้ยม เพราะอาการโรคประสาทกำเริบ......”ฆาตกรเป็นบุคคลที่ฉันรู้จัก แล้วความ ทรงจำเกี่ยวกับ ฆาตกรครั้งที่ยัง เป็น “คนดี” ย้อนเข้ามาในมโนภาพอย่างแจ่มชัด ผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ สลับกับ ฉากฆาตกรรม ที่เอ่อล้นไปด้วย ชอกโกแล็ตสีข้น เหนียวๆ ส่งกลิ่นเหม็นคาว พร้อมกับความเจ็บปวด ทรมาน เสียงกรีดร้องโหยหวน..... ฉันรู้สึก เย็นสันหลัง วาบ พยายามสลัด ทุกสิ่งที่กำลังผุดขึ้นมา เหมือน ฟองอากาศที่ปลากำลังหายใจ ในน้ำ...

จันทร์เสี้ยว..น้องสาวผู้มีสติไม่สมประกอบ เป็นครั้งคราว บางวัน ก็ดีใจหาย บางวัน ก็ร้ายจนต้องถูกพันธนาการ...

ไม่ใช่เรื่องยากที่จะนึกภาพย้อนไป และไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนที่ถูกกล่าวถึง....คนดี กลับร้าย เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว ครั้งที่จันทร์เสี้ยวหลับไป แล้วตื่นขึ้นมาอีกทีในห้อง สี่เหลี่ยม ที่เต็มไปด้วยกับสายน้ำเกลือ รุงรัง พร้อม กับเครื่องช่วยหายใจ ร่างกายบอบช้ำ ความทรงจำครั้ง วัยเยาว์หยุดเอาไว้ ตอนอายุ 8 ขวบ สลับสับเปลี่ยน กัน กับวัย 24 เป็นอยู่อย่างนี้ เสมอมา..
เมื่อครั้งที่ออกจากโรงพยาบาล บันทึกที่ไม่อาจลบเลือนในฝัน ร้ายนั้น ...จันทร์เสี้ยวกรีดร้องโหยหวน พร้อมกับใบหน้า ผู้ชายสามคน ที่จันทร์เสี้ยวรู้จัก เป็นอย่างดี...แวบหนึ่งใบหน้าที่อบอุ่นของผู้ชายคนที่เธอเรียกว่า “คนรัก” กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาด กระโจนเข้ามารุมทึ้งร่างของเธอ ขาดวิ่นไม่เป็นชิ้นดี แล้วชายอีกสองคน ที่เธอ เคยสนิทใจ กับคำว่า”เพื่อนแฟน” ก็กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดด้วยเช่นกัน ทั้งสามตัวสนุกสนานกับเหยื่ออันโอชะที่เรียกถูกเรียกว่ามนุษย์ผู้หญิง อย่างไม่ลดล่ะโดยไร้ซึ่งความปราณี ...แล้วสัตว์ประหลาดก็จากไปด้วยความอิ่มเอมในความตะกระ ทิ้งไว้เพียงแต่ ความมืดมิด ณ.เบื้องหลัง

ทุกอย่างดับวูบ และดำดิ่ง สู่ความมืดมิด เหมือนห้องที่ปิดตาย เว้นช่องไว้เพียงให้อากาศได้เล็ดลอดเข้าไปสำหรับฝูงมดตัวน้อยๆ ได้หายใจ...มโนภาพของจันทร์เสี้ยว วนซ้ำไปมา กับสัตว์ประหลาดสามตัวดังเข็มนาฬิกา โดยที่ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ...

จากฉากแห่งความหลัง สลับกับปัจจุบัน ผสมปนเป ระหว่างความจริงและ ฝันร้าย วัตถุผิวมันวาว ก็ทิ่มทะลุ ปักลงด้านหลังทะลุ ตัดขั้วหัวใจ ของใครคนหนึ่ง....ทุกสิ่งหยุดนิ่ง ชั่วขณะ แล้ววัตถุนั้นก็ วนซ้ำ ในการกระทำ แต่เปลี่ยนตำแหน่งเกินที่จะคาดเดา เจ้าของวัตถุนั้น ว่าต้องการทำซ้ำอยู่อย่างนั้นกี่ครั้ง ...ร่างใครคนหนึ่งทรุดลงกองกับพื้น พร้อมกับความเจ็บปวด...ภาพสุดท้ายเด่นชัด ใบหน้ายิ้มหวาดกลัว ปนลนลาน น้ำตานองหน้า ใบหน้า น้องสาวสุดที่รัก ปากบิดเบี้ยว แล้วภาพเด็กหญิงตัวน้อยในครั้งวัยเยาว์ วิ่งไล่จับแมลงปอ และผีเสื้อในสวน กับพี่ชาย ก็ผุดขึ้นมา ภาพที่พี่ชาย ปั่นจักรยานให้น้องสาวซ้อนท้าย ลัดเลาะไปตามถนนที่มีทุ้งข้าวสุดลูกหูลูกตา ท้องฟ้า ที่เป็นสีฟ้าสดใส เปิดกว้าง เหมือน อ้าแขนรับ มนุษย์ตัวน้อยได้ล่องลอยสู่ห้วงความฝันอันไกลโพ้น.....ไกลเกินที่แสดงตะวันจะส่องถึง ....โลกมืดลงอีกครา น้ำตา ณ.บัดนี้ เปลี่ยนเป็น สีชอกโกแลตเข้มข้น ส่งกลิ่น คราวคุ้ง ...

ในอ้อมกอดของน้องสาว...จิตใต้สำนึกที่ขาดวิ่นนำมาประติดประต่อ ถอดความหมายของคำว่า “พี่ชายสุดที่รัก” ออกมาได้ตอนที่ ตะวันได้จากพระจันทร์เสี้ยวไป พร้อมกับแสงสุดท้ายของตะวัน...

แล้วคืนนี้ จันทร์เสี้ยว คงไม่มีวันได้เจอพี่ชายที่แสนดี คนที่คอยดูแล น้องสาวคนนี้ มาเสมอ เมื่อครั้งที่เจ็บป่วย จากฝันร้าย ตะวันทำหน้าที่แทนทุกสิ่งทุกอย่างดังเช่นที่พี่ชายควรจะได้ดูแลน้องสาว และบันทึกสุดท้ายที่เจ็บปวดยิ่งกว่า บันทึกของเจ้าสัตว์ประหลาดสามตัว นั้น ก็กลายเป็น บันทึกสุดท้ายจากพี่ชาย คนดี....


ล่า ลา ล่า ลา ล่า ลา จันทร์เจ้าขา
ขอภาวนา พระจันทร์ คิดถึงตะวัน
เฝ้ารอคอยฝัน ตะวันจะกลับมาวันพรุ่ง..
จันทร์เจ้าขา จะช่วยปรุง...อาหารเช้าให้พี่ชาย ที่แสนดี..
ล่า ลา ล่า ลา ล่า ลา.......