1.
เป็นเพราะโลกร้อนแน่ๆที่ทำให้ฉันต้องมานั่งอยู่ที่นี่
หลังเลิกงานเย็นวันศุกร์ ขณะที่ฉันยืนรอรถเมล์
จู่ๆฟ้าก็ครึ้มและฝนก็ตกลงมา ปลายเดือนมีนาคมที่อบอ้าว
ฉันไม่อยากยืนตัวลีบหลบฝนที่ป้ายรถเมล์ จึงเลือกที่จะวิ่งเข้าร้านกาแฟที่อยู่มุมถนนแทน
ยืนเล็งไว้ก่อนที่ฝนจะตก ร้านน่ารักดี หน้าร้านมีเก้าอี้ยาวสีขาวไว้นั่งเล่น
กระถางต้นโมกที่ออกดอกเต็มต้นส่งกลิ่นหอมจรุงใจ
กระจกใสของร้านทำให้มองทะลุเข้าไปเห็นด้านใน
เก้าอี้ไม้สี่เหลี่ยมหลากสี เขียว เหลือง แดง ฟ้า ขาวและน้ำตาล คล้ายสีลูกกวาด
ตู้ขนมเค้กขนาดย่อม ร้านกาแฟกับขนมเค้กเป็นของคู่กัน
และเป็นของโปรดของฉันซะด้วย

สายฝนขับไล่อากาศร้อนอบอ้าวทั้งวันหายไป

ฉันเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่มุมหนึ่งของร้าน
ฉันชอบนั่งตามมุม อาจเป็นเพราะมุมห้องทำให้เกิดความรู้สึกอบอุ่น
อาจเป็นเพราะมุมห้องทำให้ได้มองเห็นสิ่งต่างๆรอบๆโดยไม่ต้องระวังว่าด้านข้างหรือด้านหลังจะมีใครจ้องมองเราอยู่

ฉันสั่งคาปูชิโนร้อนและstrawberry-kiwi shot cake
ขณะรอก็มองสำรวจรอบร้าน
ชั้นวางหนังสือและโปสการ์ดทำมือ เจ้าของคงชอบเดินทางน่าดู
เพราะมีหนังสือบันทึกการเดินทาง และโปสการ์ดสถานที่ต่างๆมากพอสมควร
บนฝาผนังของร้านประดับด้วยภาพวาดสีน้ำ
ร้านกาแฟ ขนมเค้ก หนังสือและงานศิลปะ ถูกจับมาอยู่รวมกัน

กาแฟและเค้กที่ฉันสั่งถูกยกมาให้
กลิ่นของชินนามอนที่โรยมาบนฟองนมหอมสดชื่น

แล้วฉันก็นั่งยิ้มคนเดียวเมื่อคิดถึงเรื่องกาแฟกับผู้หญิง
ความจริงคือเมนูของร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มีคนนำไปลงในอินเตอร์เน็ต
ฉันเปิดไปเจอเมื่อหลายวันก่อน
เป็นร้านกาแฟสด
จำได้ไม่กี่ชื่อ
อย่างคาปูชิโน เขาเขียนว่า ผู้หญิงบอบบาง
มอคค่าก็จะเป็นผู้หญิงสองใจ
บลูเมาเท่นเป็นผู้หญิงลึกลับ
และอะไรอีกจำไม่ได้แล้ว
เข้าใจคิด

กาแฟเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมกับชีวิตผู้คนในยุคนี้มากเหลือเกิน
ธุรกิจเกี่ยวกับกาแฟผุดขึ้นยัง:-)กเห็ดหน้าฝน
ฉันเองบางครั้งยังแอบฝันอยากมีร้านกาแฟเป็นของตัวเอง
แต่ฝันทีไรก็ตื่นจากฝันง่ายๆทุกที มีฝันแต่ไม่มีไฟ

ข้างนอกร้านสายฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่องแม้จะเบาลงบ้างแล้ว
คาปูชิโนถูกยกขึ้นมาดื่มก่อนที่กลิ่นหอมจะจางหาย
ฉันยังไม่ได้วางถ้วยกาแฟลงด้วยซ้ำตอนที่ “ เขา ” ผลักประตูร้านเข้ามาในร้าน
ผู้ชายคุ้นตาที่หอบของเต็มอ้อมแขน ห่อของรูปทรงสี่เหลี่ยมน่าจะเป็นกรอบรูป
ควรจะเป็นกรอบรูปก็ “ เขา ” เคยเป็นอาจารย์สอนวาดรูปให้แก่พี่สาวของฉันน่ะสิ
…
หลังจากที่เจอเขาที่วังเวียง แล้วฉันก็กลับมา
ในขณะที่เขาไปหลวงพระบางต่อหลังจากวันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีก
ปล่อยให้วันเวลาผ่านไป
ปล่อยให้โลกหมุนไป
แม้แกนโลกจะเอียง โลกก็ยังหมุนรอบตัวเอง
โลกกลมๆหมุนรอบตัวเอง
เราหมุนไปกับโลก
ใครบางคนหมุนไปกับโลกและ
หมุนมาเจอกันในที่สุด
…
ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักกับพนักงานในร้าน
ฉันเห็นพนักงานคนนั้นเดินไปด้านหลังร้านและต่อมามีผู้หญิงเดินออกมาจากด้านหลังของร้าน
และทันทีที่เธอเห็นเขา และเขาเห็นเธอ ทั้งคู่ต่างโอบกอดกัน
ฉันไม่ได้ยินว่าเขาคุยกันเรื่องอะไร ความจริงเป็นเพราะไม่สนใจจะฟังมากกว่า
ฉันไม่เห็นอะไรอีกเพราะทันทีที่เธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา
ฉันก็เบือนหน้ากลับมาสนใจกาแฟและขนมเค้กที่อยู่ข้างหน้า

มองถ้วยกาแฟ มองออกนอกร้าน เมื่อไหร่นะฝนจะหยุดตก
อาจบางทีฉันจะกลับก่อนที่ฝนจะหยุด
ขนมและกาแฟกำลังจะหมด ฉันไม่มีเหตุให้ต้องนั่งแช่
ไม่มีกลิ่นหอมของกาแฟ ไม่มีรสละมุนนุ่มลิ้นของฟองนม
หลังหมดฟองนมกาแฟก็มีรสชาติขมคออยู่ดี
กาแฟยังไงก็คงเป็นกาแฟ…หอมและขม
..
2.
เสียงริงโทนมือถือดังเบาๆโทรศัพท์สั่นเป็นเจ้าเข้าในกระเป๋าสะพาย
“ เดี๋ยวจะกลับแล้วค่ะ รอฝนซาสักพัก ค่ะ…ค่ะ สวัสดีค่ะ ”
เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า
มีเงาของใครบางคนยืนอยู่ข้างๆ “ เขา ” เป็นเขาน่ะเอง
ไม่แปลกใจสักนิดที่เขาจะเห็นฉันก็ร้านกาแฟออกจะโล่งโปร่งและไม่ได้กว้างใหญ่อะไร
“ สวัสดีครับ นั่งด้วยได้มั้ย “ ฉันพยักหน้า ยิ้มให้เขานิดหนึ่ง
“ ผมไม่อยากจะแปลกใจเท่าไหร่นัก ที่เราพบกันอีก เพราะคุณอาจจะบอกผมว่าเพราะโลกกลม และ…ผมอาจจะบอกคุณอีกว่าเพราะโชคชะตา ” ประโยคนั่นเขาหมายความว่าเขาไม่แปลกใจที่เจอฉันอย่างนั้นหรือเปล่านะ
“ สวัสดีค่ะ หลวงพระบางเป็นอย่างไงบ้าง ” คนเคยพบกันควรจะคุยกัน ฉันคิดว่าอย่างนั้น
เพราะน้ำเสียงหรือท่าทางอันเรียบเฉยของฉันหรือเปล่านะที่ทำให้เขาทำหน้าแปลกๆ
“ สวยมาก เรียบง่าย สงบ งาม กลับจากหลวงพระบางผมยุ่งมาก เพราะต้องเตรียมจัดนิทรรศการภาพสีน้ำต่อทำให้ผมไม่ได้ติดต่อไปหาคุณเลย ตั้งใจว่าจะติดต่อไปหาคุณในวันสองวันนี้ ให้บังเอิญหรือจะเป็นโชคชะตาที่ทำให้ผมมาเจอคุณที่นี่ ร้านกาแฟของน้องสาวผม ” นั่นเขากำลังจะบอกฉันถึงเหตุผลที่เขาไม่ติดต่อฉันหลังจากที่เขาเคยบอกว่าอยากพบฉันอีก ใช่มั้ย “ นิทรรศการ ” “ ร้านของน้องสาว ”
“ แล้ว…ที่ยุ่งๆเรียบร้อยหมดแล้ว ? ” ฉันได้ยินน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของตัวเอง ไม่ยักห้วนเหมือนประโยคสั้นๆนั่น
“ เรียบร้อย หมายถึงเราเตรียมงานเรียบร้อยอีกสองวันจะเปิดให้เข้าชม มีศิลปินหลายท่านเข้าร่วม รายได้ส่วนหนึ่งจากการขายภาพเราจะมอบให้องค์กรเพื่อสาธารณกุศล ผมตั้งใจจะติดต่อหาคุณเพื่อชวนไปชมนิทรรศการ อยากให้คุณไป มีบางภาพที่ผมอยากให้คุณได้เห็น ” มีความอ่อนโยนในแววตาของเขา
ฉันถามเขาถึงวันเวลาสถานที่ พี่สาวของฉันคงไม่พลาดถ้ารู้เรื่องนี้ คิดอีกทีพี่น่าจะรู้ก่อนฉันด้วยซ้ำ
“ แล้วฉันจะไป ” ฉันบอกเขายิ้มๆ ตอนที่เขายิ้มตอบมันทำให้ฉันรู้สึกใจสั่นนิดๆ จนต้องมองออกนอกร้าน

ฝนซาเม็ดแล้ว และก็มืดมากแล้วฉันควรต้องกลับเสียที
“ ฉันคงต้องกลับแล้ว พี่จะเป็นห่วง ” ฉันบอกเขาและหันไปมองหาพนักงานของร้าน
“ ไม่ต้องหรอก มื้อนี้ผมเลี้ยง มาเถอะผมจะไปส่ง รถของผมจอดอยู่เยื้องร้านไปไม่ไกล รอผมเดี๋ยวนะ ” เขาลุกเดินไปด้านหลังของร้านและกลับออกมาพร้อมผู้หญิงคนนั้น คนที่เขาบอกว่าเป็นน้องสาว
เขาแนะนำให้เรารู้จักกัน และบอกลากันในครั้งเดียว
..
ระหว่างทางจากร้านกาแฟมาถึงบ้าน
เราพูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น ไม่อยากเป็นเพียงคนเคยพบ เคยรู้จัก
“ ผมเชื่อเรื่องโลกกลมและโชคชะตา ที่ทำให้เราได้พบกัน แต่ต่อจากวันนี้ผมจะไม่ปล่อยให้โชคชะตากำหนด ผมจะกำหนดโชคชะตาและเรื่องราวระหว่างเราเอง ” เขาว่าอย่างนั้น
และฉันจะว่าอย่างอื่นอย่างไรได้ในเมื่อฉันดันเชื่อในเรื่องเดียวกันกับเขานี่นา
…