PANTIP.COM : W6418479 แล้วเราจะข้ามเวลามาพบกัน []

ความคิดเห็นที่ 3

ตั้งแต่ภรรยาของอาจารย์กฤษณ์เสียไป เค้าก็กลายเป็นคนเก็บตัว พูดจาน้อยลง และดูคล้ายๆคนลึกลับ ที่เอาแต่คลุกในห้องทำงาน ไม่คบค้าสมาคมกับใคร
ฉันเป็นลูกศิษย์อาจารย์ที่มหาวิทยาลัย และเค้าก็เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาฉัน ฉันเองแรกๆที่อาจารย์หนุ่มคนนี้ ไม่สิ เค้าก็อายุประมาณ 35-36 เท่านั้นเอง ที่จริงอายุอาจารย์ก็ยังไม่มากเท่าไร สามารถจะมีสาวๆ มีผู้หญิงได้อีกตั้งมากมาย และฉันก็รุ้ ว่ามีคนพร้อมที่จะมอบทั้ง"กาย"และ"ใจ"ให้เค้า
แต่อาจารย์ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย
เค้าคงรักภรรยาเค้ามาก
อาจารย์กฤษณ์เป็นอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์ เค้าสอนได้ดีทีเดียว ทำให้วิชาที่ดูน่าเบื่อ ง่วงนอน เป็นวิชาที่สนุกและน่าติดตาม
และในวันนั้น เป็นวันที่ฉันจะต้องส่งรายงาน ฉันส่งช้ากว่ากำหนด เพราะว่าฉันไม่สบายในวันที่เพื่อนๆส่งงาน
ฉันเดินเข้าไปส่งงานที่ห้องพักครู น่าประหลาดใจเล็กน้อย หรือว่าฉันจะคิดไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้ ฉันรู้สึกว่า บรรยากาศห้องพักครูภาควิชาประวัติศาตร์ มันช่างเงียบและวังเวงสิ้นดี
ฉันขนลุกชันเล็กน้อย รีบมองหาโต๊ะของอาจารย์
"กฤษณ์ ปาริยะ กฤษณ์ ปาริยะ" ฉันท่องชื่ออาจารย์ไปเรื่อยๆ นิ้วก็กวาดไปตามโต๊ะต่างๆ
"ไปไหนกันหมดน่า" ฉันบ่นพึมพำ ให้พอมีเสียงให้หายกลัว มันช่างเงียบและวังเวงเกินไป
ที่โต๊ะตัวหนึ่ง มีรูปผู้หญิงหน้าสวยทีเดียว และมีแจกันดอกกุหลาบสีขาว ดูเหมือนว่า คงจะเปลี่ยนดอกไม้ทุกวัน อ๊ะ! ฉันเจอแล้ว
"กฤษณ์ ปาริยะ เฮ้อ เจอสักที"
ฉันจัดการวางรายงานไว้โต๊ะ เอ..จะวางมันเฉยๆ หรือจะโน้ตข้อความอะไรสักอย่างทิ้งไว้ดี อาจารย์จะได้รู้ ว่าฉันมาส่งงาน และฉันก็ไม่ได้ตั้งใจเบี้ยวอาจารย์
ฉันคิดว่า คงทิ้งข้อความไว้จะดีกว่า
"อาจารย์กฤษณ์ค่ะ เมื่อวานนี้หนูไม่สบายค่ะ เลยต้องมาส่งวันนี้ นัธมน นันท์มานพ"
ขณะที่ก้มลงเขียนข้อความ สายตาของฉันก็ไปประสานกับรูปผู้หญิงคนนั้นพอดี คงเป็นภรรยาอาจารย์สินะ เธอสวยจริงๆเลย ดูอ่อนโยน อบอุ่น อาจารย์คงรักภรรยามาก ถึงได้ไม่สนใจใคร เก็บเนื้อเก็บตัวแบบนี้
ฉันเลิกจ้องมองรูป และคิดว่า ได้เวลาไปคืนหนังสือที่ห้องสมุด ฉันควรรีบไป ฉันยังต้องค้นข้อมูลอีกหลายอย่าง เรียนวิชาแบบนี้ ทำให้ฉันต้องเดินเข้าออกห้องสมุดเป็นว่าเล่น แต่ฉันก็พอใจนะ
ระหว่างที่หันตัวกลับ ฉนตกใจแทบสิ้นสติ
อาจารย์มายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไร
"อาจารย์....."
อาจารย์ไม่ยิ้มเท่าไร แต่ก็ไม่ได้บึ้งตึง เดาอารมณ์ไม่ถูกเลย
"คือๆ.....หนะ...หนูมาส่งงานค่ะ เมื่อวานนี้ หนูไม่ได้เรียน เลยมาส่งเองค่ะ"
ฉันจะปากคอสั่นทำไมนะ
อาจารย์ยังเงียบ
"คุณแอบดูอะไรที่โต๊ะผมรึเปล่า"
ฉันหน้าเสีย ก้มหน้าเล็กน้อย ไม่กล้าสบสายตาที่จ้องมา ฉันเดาอารมณ์ไม่ถูกเลย เค้าคงโกรธแหละ คงคิดว่าฉันละลาบละล้วง
"หนูจะเขียนโน้ตให้อาจารย์น่ะค่ะ เลยเห้นรูปพอดี เลยมองนิดหน่อยค่ะ ไม่ได้เจตนา เออ...ถ้าอาจารย์ไม่พอใจ หนูขอโทษนะคะ"
ฉันกลัวจนจะร้องไห้อยู่แล้ว นึกโกรธอาจารย์หนุ่มคนนีขึ้นมา ฉันก็ไม่ได้หยิบของอะไรนี่ แค่มองดูรูปเท่านั้นเอง แค่นี้ จะห่วงอะไรกัน แค่มอง ไม่ได้สึกหรออะไรนี่
อาจารย์คลายสีหน้าลง คงดูออกว่า ฉันหน้าขาวโพลน ซีดไปหมด เค้ายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
"ฉันล้อเธอเล่น ฉันไม่ได้ว่าอะไรหรอก" อาจารย์พูดพลางหยิบรายงานของฉันขึ้นมาดู
"นัทธมน ชื่อนัทธมนงั้นเหรอ เธอรู้มั้ย ชื่อเธอแปลว่าอะไร"
"มีใจผูกพัน" เค้าชิงตอบก่อนที่ฉันจะบอก แล้วจะถามฉันทำไม ก็รู้อยู่แล้ว
"เธอกำลังจะไปไหน"
ฉันนิ่งคิด รู้สึกประหลาดใจ อาจารย์ไม่ใช่คนที่ชอบชวนใครคุยนี่ ทำไมคราวนี้ เค้าถามเอาๆ แถมล้อฉันเล่นอีกต่างหาก
"ห้องสมุดค่ะ มีหนังสือที่ต้องคืน แล้วก็ต้องยืม"
อาจารย์นั่งลงที่เก้าอี้ ดูสบายๆ
"เธอตั้งใจเรียนดีนะ เอ้านี่....ครูให้เธอยืมหนังสือเล่มหนึ่ง กรมพระยาดำรงท่านเขียน อ่านเข้าใจง่ายดี มันช่วยเธฮได้มากนะ ในรายงายหัวข้อต่อไป"
ฉันรับหนังสือมางงๆ อาจารย์จะดูแปลกเกินไปแล้ว เค้าให้ฉันยืมหนังสือ แถมยังชวนฉันคุย
เท่าที่เห็นเค้าไม่ใช่คนแบบนี้ หรือว่าฉันตัดสินเอาเองจากภาพลักษณ์ที่เห็น แต่ก็ช่างเถอะ วันนี้...ฉันคงแบกหนังสือกลับบ้านเพิ่มอีก 1 เล่ม

จากคุณ : snow drop - [ 14 มี.ค. 51 16:16:51 A:203.148.162.137 X: TicketID:170699 ]