ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 16 เพ็ญรตาเข่าอ่อนทรุดตัวลงกับพื้น ปิศาจร้ายที่ไล่ล่าเธอมาตลอดทั้งคืน บัดนี้มันกลับแปรเปลี่ยนสภาพกลายเป็นเด็กชายในความฝันยามที่เธอสลบ และในฝันอันแสนอบอุ่นนั้น เด็กชายตัวน้อยที่น่ารักคนนั้นร้องเรียกเธอว่า ‘ แม่ ’   สมองน้อยๆของเด็กสาวบัดนี้ได้รู้แจ้งถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ราวกับชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ที่กระจัดกระจายได้รวมต่อกันจนกลายเป็นภาพความจริงเพียงหนึ่งเดียว ตั้งแต่เรื่องที่กระจกมนต์ดำสามารถล่วงรู้ถึงจิตใจคนและจะส่งวิญญาณร้ายที่บุคคลนั้นหวาดกลัวที่สุดเพื่อไล่ล่าเอาชีวิต แปลว่าเธอกลัววิญญาณดวงน้อยที่ยืนร่ำไห้อยู่เบื้องหน้า ? ฉับพลันความคิดก็สว่างวาบขึ้นในหัว  ใช่แล้ว ! จริงๆแล้วเรากลัวต่อการผิดบาป กลัวบาปที่ทำร้ายเลือดเนื้อของตนเองเสียมากกว่า !! ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่ผ่านมาทั้งหมดประกอบกับความฝันที่ได้พบกับเด็กชายผู้เป็นทายาท นั่นอาจสรุปได้ว่า ดวงวิญญาณร้ายที่ไล่ล่าเอาชีวิตนั้น ... คือดวงวิญญาณของลูกเธอเอง !! ลูกที่ถูกทำแท้งจนไม่มีโอกาสที่จะถือกำเนิดออกมาดูโลก “ ลูก ... ลูกเคียดแค้นแม่ขนาดนี้เชียวหรือ ” เพ็ญพึมพำ น้ำตาเอ่อคลอที่เบ้าทั้งสอง เด็กสาวจ้องมองร่างตรงหน้าด้วยจิตใจอันปวดร้าว พลัน ! ดวงตาทั้งคู่สังเกตเห็นเงาอะไรบางอย่าง เงานั้นมีสีดำสนิท มันแอบอยู่ด้านหลังวิญญาณของเด็กน้อย ลักษณะที่แอบอยู่นั้นคล้ายๆจะเรียกว่า ‘ แฝง ’ อยู่ก็ได้ และแน่นอนว่าไม่ใช่เงาจากหลอดไฟฟ้าเพราะนั่นมันเป็นคนละทิศทางกัน เพ็ญรตาขยี้ตาเพื่อมองอีกครั้งให้แน่ใจ และเมื่อลืมตาจ้องดูดีๆ เด็กสาวพบว่าเงาดำลึกลับกำลังขยายใหญ่ครอบคลุมทั่วร่างของเด็กน้อยมากขึ้นทุกขณะ “ หิว ... หิวเลือด ... ” เสียงครางอันแสนน่าพรั่นพรึงเริ่มดังจากปากของเด็กผีอีกครั้ง ตอนนี้มันหยุดร้องไห้แล้ว และร่างที่เมื่อครู่ดูเหมือนเด็กมนุษย์ทั่วๆไปบัดนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นร่างปิศาจที่เต็มไปด้วยบาดแผลโชกเลือดอีกครั้ง เงาดำคลุมเกือบจะทั่วทั้งร่างของเด็กนรก พร้อมกับร่างกายที่ดูเหมือนมนุษย์ได้แปรเปลี่ยนเป็นปิศาจจนเกือบจะเต็มร้อย เมื่อเด็กสาวเห็นดังนั้น ทางรอดของเธอจึงมีทางเดียว เพ็ญรตารีบวิ่งไปที่หน้าต่างในระหว่างที่ปิศาจร้ายยังไม่ขยับตัวไปไหน นี่คือโอกาสสุดท้ายจริงๆ หากหนีรอดจากตรงนี้ได้ อีกเพียงไม่กี่อึดใจก็จะอรุณรุ่ง และตัวเธอก็จะรอดพ้นจากเกมนี้ เพ็ญยืนอยู่ริมหน้าต่าง ส่วนเด็กปิศาจเริ่มขยับตัวเข้าหาเหยื่อช้าๆ มันส่งเสียงครางอือๆ สลับกับร้องว่าหิวอยู่ตลอด มันเป็นวินาทีที่ต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ตัดสินใจที่จะกระโดดทะลุหน้าต่างออกไป เพราะนี่ก็เป็นเพียงแค่หน้าต่างชั้นหนึ่งเท่านั้น เธอคงไม่เจ็บตัวเท่าใดนัก สาวน้อยหันไปที่หน้าต่างเพื่อพร้อมจะพุ่งตัว ทว่าด้วยอนุสติหรือสัญชาตญาณแห่งความเป็นแม่ หรือจะเพราะอะไรก็แล้วแต่ เพ็ญรตาหยุดรั้งตัวเองไว้ชั่วขณะ แล้วลูกล่ะ ? ลูกจะเป็นยังไงต่อ ? เสียงหัวเราะอันสดใสของเด็กน้อยในความฝันยังคงดังก้องอยู่ในใจ ลูกจะต้องตกเป็นทาสของกระจกมนต์ดำนั่นตลอดไปหรือเปล่า ? ลูกต้องทรมานไหม ? เด็กสาวค่อยๆหันกลับไปดูร่างปิศาจที่บัดนี้ถูกเงาดำแฝงคลุมทั่วทั้งตัว นี่เรากำลังจะทำผิด เรากำลังคิดจะหนีลูกอีกครั้งหรือ ?? เพ็ญหันกลับไปมองใบหน้าของปิศาจที่บูดเบี้ยวจนน่ากลัว ทว่าเธอกลับเห็นเป็นเพียงใบหน้าที่ทุกข์ทนด้วยความเจ็บปวดทรมาน เด็กสาวหลับตานิ่งชั่วครู่ก่อนที่จะตัดสินใจเด็ดเดี่ยว จากคุณ : Luckard - [ 14 มี.ค. 51 12:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ ขอโทษนะเพื่อนๆ ... ขอโทษนะเกด เพ็ญคงช่วยเกดไม่ได้แล้วล่ะ ” สาวน้อยเอ่ยเบาๆ มือยังกำสร้อยพระไว้แน่นด้วยเป็นสิ่งเดียวที่สามารถยึดมั่นได้ “ เพ็ญคงจะทำผิดทิ้งลูกไปอีกครั้งไม่ได้ ” เพ็ญรตาตัดสินใจเผชิญหน้ากับดวงวิญญาณอีกครั้ง คราวนี้เธอค่อยๆก้าวไปหาร่างตรงหน้า “ แฮ่ .... ” ร่างปิศาจที่โชกไปด้วยเลือดจากบาดแผลที่เกิดจากเครื่องมือขูดมดลูกร้องขู่ มันยิงฟันให้เห็นเขี้ยวแหลมคม เพ็ญรตาละแล้วซึ่งความกลัว เด็กสาวยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดของดวงวิญญาณที่หลงผิด และเด็กสาวยอมรับแล้วที่จะเผชิญหน้ากับความตายหากแม้ว่ามันจะสามารถแบ่งเบาความทุกข์ทรมานของดวงวิญญาณที่ครั้งหนึ่งเคยสถิตอยู่ในครรภ์ของเธอ เด็กสาวทรุดนั่งลงตรงหน้าร่างปิศาจ บัดนี้เธอไม่เหลือความกลัวแม้เพียงน้อยนิด “ หิว ... หิวเลือดเหลือเกิน ... ” ร่างตรงหน้าครวญครางออกมา มันแสยะเขี้ยวจนเห็นฟันที่แหลมคมเรียงอยู่เป็นตับ เพ็ญรตาค่อยๆเอื้อมมือทั้งสองเข้าไปหาร่างเด็กนรกที่โชกชุ่มด้วยเลือด มือของเธอที่ยื่นไปนั้นปราศจากการสั่นเทา เป็นมือที่ยื่นออกไปอย่างไร้ซึ่งความลังเล เด็กสาวเอื้อมมือไปจับร่างตรงหน้า ร่างนั้นช่างเย็นเฉียบ เย็นราวกับเป็นเพียงซากศพที่ไม่มีชีวิตและไม่น่าที่จะลุกมาเดินเหินได้ เพ็ญรตาดึงร่างน้อยนั้นเข้ามากอดแนบไว้กับอก เด็กสาวหลับตาลง เตรียมรอรับความเจ็บปวดของคมเขี้ยวที่จะฝังลงที่ต้นคอในอีกไม่กี่อึดใจ พลัน ! เพ็ญรตารู้สึกอุ่นวาบที่หน้าอก เด็กสาวก้มลงมองด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง สร้อยพระของเธอ ! บัดนี้องค์พระกำลังส่งแสงสีทองเหลืองอร่าม แสงสว่างค่อยๆขยายวงกว้างขึ้นทุกขณะ พร้อมๆกับความเย็นเยียบของร่างปิศาจที่เธอโอบกอดค่อยๆเปลี่ยนเป็นอบอุ่น ราวกับว่าผีร้ายจะสามารถกลับคืนชีวิตเฉกเช่นมนุษย์ทั่วไปอีกครั้ง !? สาวสวยประจำโรงเรียนมองดูร่างวิญญาณที่ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นทายาทของเธอ ร่างนั้นถูกฉาบไปด้วยแสงสีทองสว่างไสว เงาดำที่แฝงเร้นอยู่ทั่วกายบัดนี้ค่อยๆถูกแสงสว่างกลืนหายจนหมดสิ้น และเมื่อเพ็ญรตามองที่ร่างน้อยนั้นเต็มๆตา ไม่มีแล้วซึ่งความน่าเกลียดน่ากลัว ไม่มีแล้วซึ่งรอยแผลที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิต ร่างน้อยนั้นงดงามราวกับเทพบุตร ร่างนั้นเหมือนกับเด็กชายไร้เดียงสาในฝัน และที่สำคัญเด็กน้อยที่เธอโอบกอดกำลังยิ้มให้ มันช่างเป็นยิ้มที่ไร้ซึ่งพิษภัย รวมถึงแววตาที่สดใสนั้นหมายถึงดวงวิญญาณบริสุทธิ์ที่ได้หลุดพ้นจากอำนาจชั่วร้ายแล้ว ก่อนที่เพ็ญรตาจะทำเช่นไร เด็กสาวรู้สึกคล้ายมีใครมายืนอยู่ข้างๆ เธอสังเกตได้จากชายผ้าที่พลิ้วไหวทางหางตา ชายผ้านั้นเป็นสีเหลืองเข้ม เด็กสาวค่อยๆหันไปมอง ร่างนั้นยืนอยู่ข้างๆอย่างสงบนิ่ง พระภิกษุในความฝัน ? ท่านกำลังยิ้มให้เธอและลูกอย่างอ่อนโยน จากนั้นท่านค่อยๆยื่นมือมาทางเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเพ็ญรตา เด็กชายตัวเล็กก้าวลงจากอกของผู้เป็นแม่ ยื่นมือเข้าไปจับกับมือของพระภิกษุ ก่อนที่จะหันมาหาเธออีกครั้ง โบกมือและยิ้มน้อยๆก่อนจะกล่าวประโยคสุดท้าย “ บ๊าย บาย ” จากนั้นสิ่งที่เด็กสาวเห็นก็คือร่างพระภิกษุและลูกของเธอค่อยๆเลือนหายไปพร้อมๆกับแสงสีทองที่ค่อยๆจางลงจนดับสนิท จากคุณ : Luckard - [ 14 มี.ค. 51 12:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพ็ญรตานั่งเงียบอยู่คนเดียว ทุกสรรพสิ่งเข้าสู่ความสงบ ไม่มีอีกแล้วสำหรับร่างของผู้ล่า อีกทั้งเพ็ญรับรู้ได้ถึงสาเหตุที่ดวงวิญญาณของลูกอาฆาตแค้น เธอรู้ในขณะที่โอบกอดร่างนั้นไว้ เด็กสาวรับรู้จากสายสัมพันธ์แม่ลูกที่ยังคงเหลืออยู่ ไม่ใช่เพียงเพราะเธอทำแท้ง ทำลายชีวิตเท่านั้น แต่ยิ่งกว่านั้น นั่นคือเพ็ญรตารับรู้ได้ว่า ลูกของเธอหรือแม้แต่เด็กทุกคนนั้นย่อมรักพ่อกับแม่ และเมื่อรักมากเท่าไร ... หากผิดหวังย่อมเจ็บปวดมากทวีเท่านั้น วิญญาณของลูกจักเจ็บปวดทรมานเมื่อรับรู้ได้ว่า พ่อกับแม่ไม่ยอมรับว่าตัวเขาเป็นลูก นั่นเป็นความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่นักสำหรับเด็ก เพ็ญนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว สักพักเมื่อตั้งสติได้ เด็กสาวจึงนึกได้ว่ายังมีหน้าที่สุดท้ายที่ต้องกระทำอยู่ เธอจึงค่อยๆฝืนความเจ็บปวดลุกขึ้นยืนอีกครั้ง บ้านของเกศนีย์อยู่ไม่ห่างจากที่นี่ หากค่อยๆเดินไปคงไม่เกินไปกว่าสิบนาที สาวน้อยเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เหลืออีกเพียงยี่สิบกว่านาทีเท่านั้นก็จะถึงเวลาหกโมงเช้า ... เวลาที่ลำแสงแรกของสุริยเทพจะสาดส่องบนพื้นโลกอีกครั้ง เด็กสาวผู้กล้าค่อยๆหอบสังขารเดินช้าๆ เธอคิดว่าตัวเธอโชคดีมากที่วิญญาณที่ได้เผชิญเป็นดวงวิญญาณของลูก และนั่นเด็กสาวถึงรู้ว่าเพราะเหตุใดเมื่อสลบไปเกือบค่อนคืนเธอกลับเพียงแค่ฝันเห็นลูก ทำไมจึงไม่ถูกจู่โจมเอาชีวิต อาจเพราะสายใยแม่ลูกที่ยังหลงเหลือและลูกของเธอคงยังไม่ถูกอำนาจมืดครอบคลุมเสียทั้งหมด อีกทั้งยังมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยคุ้มครอง แม้ว่าอะไรบางอย่างจะทำให้ลืมไปว่าได้เก็บสร้อยพระไว้ในกระเป๋าเสื้อก็ตาม แล้วเพื่อนคนอื่นล่ะ ? วิไลวรรณนั้นเป็นคนขี้กลัวและอ่อนแอ รันจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์เลวร้ายและโชคดีเหมือนเช่นเธอหรือไม่ ส่วนธารนทีนั้น เพ็ญจำสิ่งที่ธารนทีได้เคยเล่าและประสบพบมา วิญญาณร้ายที่ยายน้ำกลัวที่สุด ... วิญญาณร้ายที่จะต้องเจอ ธารนทีคงไม่โชคดีเหมือนเธอเป็นแน่ และที่สำคัญที่สุด ... เงาดำที่แฝงเร้นในวิญญาณลูกชาย ราวกับมันคอยควบคุมจิตใจของลูกเธอไว้ ... ราวกับเงาดำนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ดวงวิญญาณน้อยๆต้องแปรเปลี่ยนเป็นปีศาจดูดเลือด อีกทั้งสัตว์อสูรครึ่งมนุษย์ครึ่งหมาป่านั่นเล่า ? มันคอยช่วยเหลือฝ่ายปีศาจร้ายในเกมล่าวิญญาณอย่างนั้นหรือ ? ตัวเธอเองสามารถหลบหนีมาด้วยรถจักรยานยนต์ทว่าอสูรร้ายตัวนั้นได้นำพาดวงวิญญาณของลูกเธอไล่ตามจนทันได้ แล้วเพื่อนคนอื่นจะได้เจอสุนัขปีศาจตัวนั้นหรือไม่ ? เพ็ญรตาหนาวเยือกไปทั่วทั้งกาย บางทีเกมไล่ล่าที่มีดวงวิญญาณเป็นเดิมพันครั้งนี้อาจจะมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว อย่างน้อยก็ไม่ใช่เป็นการดวลตัวต่อตัว ... บางทีมันอาจเป็นกับดักที่ร้ายกาจที่สุดก็เป็นได้ ! เด็กสาวได้แต่ภาวนาให้เพื่อนอีกสองคนรอดพ้นถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย ขณะที่บัดนี้หมอกขาวอันหนาทึบค่อยๆจางลง พร้อมกับท้องฟ้าทางทิศตะวันออกเริ่มเห็นแสงสีเหลืองทอง เด็กสาวเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ เหลืออีกไม่ถึงสิบนาทีก็จะหกโมงเช้า สาวน้อยผู้รอดชีวิตเปิดประตูเข้าในบ้านด้วยกุญแจที่ปั๊มไว้เมื่อวันก่อน เธอทรุดตัวลงนั่งไม่ห่างจากกระจก เด็กสาวเขม้นมองไปข้างนอกเพื่อเฝ้าหาร่างของเพื่อนรักทั้งสอง เพ็ญรตามาถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย จากคุณ : Luckard - [ 14 มี.ค. 51 12:46:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮ้ออออ ผ่านไปคนนึงแล้ว  ลุ้นน่าดู จากคุณ : หมูน้อยห้อยหัว - [ 14 มี.ค. 51 16:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ้ววว... เด็กผีกลายเป็น เด็กดี แถมหลอกแล้ว บ๋ายบายอีกต่างหาก อิอิ บอกแล้วผีเด็กก็มีหัวใจอยากได้ความอบอุ่นบ้าง แล้วคนอื่นจะรอดมั้ยเนี่ย จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 14 มี.ค. 51 16:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จะเป็นลม มีขี้โกงหรือเปล่าคะเกมส์นี้ จากคุณ : ความรักมีวันหมดอายุ - [ 14 มี.ค. 51 16:42:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ จากคุณ : KoKo - [ 14 มี.ค. 51 18:45:01 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 8   พี่หมอ...สู้ ๆ ๆ ค่ะ   แอบมากรี๊ด..ส่ง มาเป็นกองทัพด่านหน้า แบบว่าไม่ได้เข้ามานานเลยไม่ได้มาตามอ่านเลย คิดถึงจัง....แล้วจะส่งเสียงทักทายตามสายไปหานะค่ะ จากคุณ : Donut_ty - [ 15 มี.ค. 51 13:11:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ ^ ลิมบอกไปว่าอีตาพี่มาโน๙นี่น่าโดนกินเลือดมากกว่าน้องเพ็ญอีกค่ะ โกรธๆๆ ผู้ชาย... จากคุณ : ความรักมีวันหมดอายุ - [ 15 มี.ค. 51 19:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาลุ้นให้อีก ที่เหลืออยู่รอดปลอดภัย  คนจิตใจดีพระคุ้มครองแน่นอน จากคุณ : ดอกจันทร์*กานพลู - [ 16 มี.ค. 51 13:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เด็กน้อยน่ารักจังเลย สงสารเพ็ญรตาค่ะ เฮ่อ จากคุณ : Nobody's waiting for me - [ 17 มี.ค. 51 18:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อัพเดตครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6432191/W6432191.html จากคุณ : Luckard - [ 17 มี.ค. 51 21:34:19 ]