หญิงสาวใต้สำนึก
เห็นมั้ยล่ะ ฉันบอกเธอตั้งกี่ครั้งแล้ว ไอ้น้ำสีอำพันเนี่ยมันมีอะไรดี...ฮึ...กินแล้วก็ไร้สติ ไม่รู้สึกตัว ตื่นมาก็ปวดหัว...
ชายหนุ่มลืมตาหลังจากได้ยินเสียงพร่ำบ่นมาสักพักหนึ่ง ความจริงเขาตื่นมาตั้งแต่ช่วงเช้ามืดแล้วด้วยซ้ำ อาการปวดหัวหลังจากผ่านการดื่มกินกับเพื่อนฝูงและรุ่นพี่ที่ทำงานอย่างหนักมาตั้งแต่เมื่อคืนส่งผลให้เขาไม่อาจหลับอย่างเป็นสุขได้ตลอดคืน และอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นนั่นเองที่ยิ่งส่งผลให้อาการปวดหัวและคลื่นไส้ทวีมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้นจากที่นอนนุ่มอย่างเสียไม่ได้ สายตาเหลือบไปมองนอกหน้าต่างหน่อยหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจใยดีอะไรมากนัก แสงแดดภายนอกบอกให้รู้ว่าขณะนี้น่าจะสายมากแล้ว
ความสนใจพุ่งกลับมายังผู้ที่นั่งอยู่ปลายเตียงอย่างรวดเร็ว...ที่ตรงนั้น...หญิงสาวซึ่งคุ้นเคยกับชายหนุ่มกำลังนั่งและจ้องมองมายังชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความห่วงใยปนเหนื่อยหน่ายอย่างบอกไม่ถูก
ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าตาไม่กระพริบ ดวงตานิ่งเฉยหากแต่ในแววตากลับฉายอะไรบางอย่างออกมา
หญิงสาวที่คุ้นเคยกับชายหนุ่มมาเป็นระยะเวลานาน ตั้งแต่เมื่อไหร่ชายหนุ่มเองก็ไม่แน่ใจ จำได้เพียงรางๆ ว่าตอนนั้นทั้งเขาและหญิงสาวยังคงเด็กอยู่มาก
...ความคิดถอยย้อนกลับไปถึงคืนวันที่ผ่านมาอย่างครุ่นคิด...
........................................
ปืนน่ะมันอันตรายออกนะ...ไม่มีอะไรน่าสนุกหรอก...ถ้าเธอชอบมัน...มันจะทำให้เธอกลายเป็นคนใจร้ายนะ
เด็กชายเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเล็กใสเจื้อยแจ้วจากเด็กหญิงตัวกระจ้อยร่อยที่นั่งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะก้มลงมองปืนเด็กเล่นที่อยู่ในมืออีกครั้ง ปืนพลาสติกสีดำซึ่งเด็กชายขอให้แม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อวานที่ผ่านมา
เด็กชายเห็นเพื่อนแต่ละคนมีปืนเล่นกันทั้งนั้น ต่างคนต่างทำท่ายิงกันอย่างสนุกสนาน หากมีปืนก็สามารถเข้ากลุ่มและเล่นสนุกกับเพื่อนๆ ได้
...แต่ทำไม...เด็กหญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้ากลับบอกว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี...
เด็กชายลุกขึ้นยืนพร้อมกำด้ามพลาสติกสีดำในมืออย่างมั่นเหมาะ ก่อนจะวิ่งออกจากบ้านเพื่อไปเข้ากลุ่มกับเพื่อนซึ่งกำลังแบ่งข้างกันอยู่อย่างไม่สนใจคำพูดของเด็กหญิง
...เด็กหญิงซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่เดิมทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังของเด็กชายเท่านั้น...
........................................
...พลั่ก...
โอ้ย...แงงงงงงง...งงงงง
ว๊ายยย...ไปชกเพื่อนทำไม...ไหนๆๆ ดูซิ...ตายแล้ว...ปากแตกเลย...มานี่
...เพี๊ยะๆๆ...
แต่...เค้าแกล้งผมก่อนนี่ครับ
ไม่ต้องมาเถียงเลย...ไป...ไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้
...ทำไม...ทั้งๆ ที่เด็กชายเป็นฝ่ายถูกแกล้งก่อน...เด็กชายเพียงแค่ตอบโต้เท่านั้น...แล้วทำไมคนที่ถูกลงโทษถึงเป็นเขาเสียเอง...
การใช้กำลังเป็นสิ่งไม่ดีหรอกนะ มันไม่เคยทำให้ใครได้อะไรหรอก ถึงเธอจะแก้แค้นได้ แต่สุดท้ายเธอก็ถูกลงโทษ เธอเองก็เห็นแล้วนี่
เด็กชายในชุดนักเรียนประถมเงยหน้าขึ้นมองไปยังต้นทางของเสียงเล็กใส เด็กหญิงตรงหน้ายังคงพูดกับเด็กชายด้วยน้ำเสียงและแววตาเป็นห่วงเท่าที่เด็กจะแสดงออกได้
หากเธอยังทำอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธอจะกลายเป็นคนใจร้ายที่ชอบใช้แต่กำลัง...เธอลองใจเย็นๆ แล้วถามใจตัวเองดูนะ...เธออยากเป็นอย่างนั้นเหรอ
สายตามองต่ำลงมองดูมือซึ่งยังคงกำแน่นด้วยความโกรธ...มือที่เพิ่งชกเพื่อนไปเมื่อสักครู่...เด็กชายเบือนหน้าหนี ไม่สนใจใยดีกับคำพูดที่ตรงข้ามกับความรู้สึกของเขาซึ่งถูกส่งผ่านมาจากเด็กหญิง
...ปล่อยให้เด็กหญิงยืนอยู่ตรงที่เดิมอย่างไม่มีตัวตนในความรู้สึกของเด็กชายต่อไป...
........................................
...ฟิ้ววว...สวบ...ตุบๆๆ...
เฮ้ย...เวรล่ะ...เตะไม่ดูตามาตาเรือเลยนะเอ็ง...แปลงดอกไม้ที่ห้องอื่นปลูกไว้เละเลย...ไป...รีบไปเก็บมาเลย...เดี๋ยวพวกนั้นมาเจอก็ซวยหรอก
เด็กชายในชุดนักเรียนมัธยมต้นค่อยๆ เดินออกจากสนามไปยังปลายทางที่ลูกฟุตบอลกระดอนไปอย่างไม่รีบร้อนตามเสียงเร่งเร้าของเพื่อนแต่อย่างใด
...สายตากวาดมองรอบบริเวณ ลูกฟุตบอลคงกระเด็นไปทางนั้น ตรงที่แปลงดอกไม้มีร่องรอยความเสียหายเป็นทาง...เด็กชายคิดก่อนจะเดินอ้อมไปอีกทางเพื่อเก็บลูกฟุตบอล
ทำไมเธอทำอย่างนี้...เห็นมั้ยล่ะ ดอกไม้ที่เพื่อนๆ อุตส่าห์ปลูกเสียหายหมดเลย
เด็กชายหันกลับไปมองต้นเสียงอันคุ้นหูที่ดังมาจากทางด้านหลัง
การเล่นกีฬาไม่ใช่ว่าจะไม่ดีหรอกนะ...แต่กีฬาบางประเภทน่ะ ไม่เหมาะกับเธอหรอก...อย่างเช่นฟุตบอลเนี่ยล่ะ ต้องวิ่งเบียดวิ่งชนกันตลอด เดี๋ยวก็เจ็บตัวเป็นแผล
เด็กชายก้มลงเก็บลูกฟุตบอลก่อนจะลุกขึ้นเหยียดตัวตรง สายตายังคงก้มมองลูกฟุตบอลที่อยู่ในมือ
แล้วดูสิ ที่แคบๆ แบบนี้ พอเธอเตะแรงหน่อยมันก็กระเด็นออกมา ทำให้ดอกไม้สวยๆ ที่น่าสงสารพวกนี้ตายหมดเลย
เด็กหญิงทำหน้าเศร้าสายตาจ้องมองไปยังดอกไม้ในแปลงที่ล้มระเนระนาดตามแรงส่งลูกฟุตบอลจากแรงเตะของเด็กชาย
...เด็กชายเหลือบตาตามสายตาของเด็กหญิงหน่อยหนึ่งก่อนที่จะอุ้มลูกฟุตบอลเดินผ่านเด็กหญิงไปยังสนามที่เพื่อนๆ กำลังรออยู่...
........................................
เฮ้ย...พวกเรา...ข้านัดสาวๆ ห้องข้างๆ ไปเที่ยวห้างฯ กันตอนเลิกเรียนว่ะ ไปด้วยกันนะ เยอะๆ สนุกดี
แหม...ทำชวน ทำชวน...แกจะจีบเค้า แต่ไม่กล้าไปคนเดียวล่ะสิ ตัวโตซะเปล่า ใจปลาซิวน่าดูเลย
ไอ้นี่ ทำเป็นรู้ทัน มานี่ มาให้เตะซะดีๆ
เฮ้ยๆๆ...อย่านะเว้ย...ช่วยข้าด้วย
หนึ่งในกลุ่มเพื่อนโผเข้ามากอดคอเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ทำท่าหลบไปหลบมาแต่ก็ยังไม่วายพูดแซวเพื่อนอีกคนต่อไป เด็กหนุ่มมองหน้าเพื่อนในกลุ่มที่ต่างก็หัวเราะชอบอกชอบใจการกระทำของเพื่อนทั้งสองก่อนที่จะเผยยิ้มน้อยๆ ออกมาบ้าง
...ออดดดด.....ดดดดด...
เฮ้ย...ออดดังแล้ว รีบไปดีกว่า วิชานี้อาจารย์ดุด้วย ขืนไปช้ามีหวังซวยแน่
จากคุณ :
KTHc 
- [
15 มี.ค. 51 21:09:39
]
หญิงสาวใต้สำนึก
