พอดีมีแต่รูปตอนแก่เลยใส่ให้ดูน่ะคับ  หารูปตอนเด็กๆน่ารักไม่ได้

“ความทรงจำที่ไม่อยากลืม”

Dodo เป็นสุนัขพันธุ์ดัลเมเชียน เป็นพันธุ์แท้มาจากอเมริกา ตอนแรกได้มา 2 ตัว แต่ญาติเอาไปเลี้ยง 1 ตัว ตัวนี้เป็นตัวผู้ น่ารัก Dodoเกิด พ.ย. 2539 แรกๆที่เอามายังเล็กอยู่ ก็ซน กัดเล่นไปซะทุกอย่าง ลักษณะของเขาขี้เล่น ขี้ประจบ กินเก่ง เห่าเก่ง แต่ขี้กลัว -3- ตอนเล็กๆต้องไปต่างจังหวัด ก็พา Dodo ไปด้วย มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะเดินทาง แอร์รถเสีย ปรากฏว่าเจ้า Dodoอ้วกซะไม่มี แต่ถ้าเย็นสบาย ก็จะนอนบนตัก หรือหนุนตักลูกสาวคนโต
Dodo กินง่าย กินทุกอย่างที่ขวางหน้า พอตัวโตเอาไปไหนด้วยไม่ได้ เพราะตัวโตมาก ขนร่วงมากด้วยซึ่งด้วยความกังวล   พาไปหาหมอ หมอก็บอกว่า สุนัขพันธุ์นี้จะมีขนร่วงมากเป็นปกติ วันนั้นหมอให้ยาบำรุง หมดไป 800 บาท ปกติเขาก็สุขภาพดี แข็งแรง กินเก่ง นอนก็เก่ง ใครไปใครมาก็จะเห่าและวิ่งมาเรียก พอบอกว่ารู้แล้ว เขาก็จะวิ่งนำหน้าไป แต่ถ้าจะคาบจดหมายมาให้ก็คงไม่เอา   - - น้ำลายไหลเยิ้มมากกกกก
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่มีงูอยู่บริเวณต้นชมพู่ ตรงทางเดิน เป็นงู 2 หัวมันไม่ไปสักที และเป็นทางที่ต้องเดินด้วยก็เลยตีงู พอ Dodo รู้ก็เดินเวียนไป-มา ที่จริงแล้วกลัวงูนั่นเอง แต่ Dodoเป็น บอดี้การ์ดที่ดี จะส่งเสียงแฮ่ๆ ถ้ามีคนแปลกหน้ามาคุยกับแม่  
เวลาทำกับข้าว Dodo ก็จะเฝ้าแม่  * -*  Dodoเป็นแผนกชิมอยู่แล้ว
เวลาฝนตก ธรรมดาๆก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามีฟ้าแลบ โดยเฉพาะฟ้าร้อง Dodo ต้องวิ่งมาหาแม่ทุกที จริงๆแล้วแม่ก็กลัวเหมือนกัน เพราะเคยเห็นฟ้าผ่าใกล้ๆในระยะ
20 เมตร คงจะได้  พ่อบอกว่า พี่สาวคนโตเก่ง ไม่ร้อง ตอนนั้นอายุประมาณขวบกว่า 2 ขวบนี่ล่ะ เปล่าหรอก ที่อยู่นิ่งๆน่ะ ช็อก กำขวดนมดูดอยู่ แต่นิ่งๆมองไปมา แล้วแม่ก็บอกว่าฟ้าผ่าน่ะลูก แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไร เพราะยังเล็กอยู่ คงจะไม่เข้าใจ แล้วแม่ก็อุ้มพาไปดูผลงานที่ยังเหลืออยู่ เป็นรอยดำๆตรงเสาไฟฟ้า แม่อุ้มพี่ยืนดูตรงระเบียงบ้านคุณย่า ซึ่งเสาไฟฟ้าต้นนี้อยู่ตรงข้ามอีกฝั่งหนึ่งของถนนนั่นเอง





มีอยู่วันหนึ่งช่างจาก UBCมาเช็คที่บ้าน ปรากฏว่าช่างบอกว่า พี่ครับ อย่าให้มันหลุดออกมานะครับ (Dodo) ไม่งั้นผมไม่มีทางหนีแน่ -๐- หน้าบ้านเป็นซอยยาวๆกว้างๆ รับรองหมาวิ่งทันคนแน่ๆ จริงๆแล้ว Dodo เขาจะเชื่อง ไม่ทำร้ายใคร ฉลาด แสนรู้ บางวันถ้าแม่จะอาบน้ำให้ Dodo ต้องใช้ขนมหลอกล่อ ไม่งั้น   หนีค่ะ ๐*๐
เห็นถือขวดแชมพูละก็ เดินรอบบ้านเลย แต่สุดท้ายเขาก็ยอมทุกครั้ง คงจะสนุกมั้ง และแล้วก็เปียกทั้งคนทั้งหมา สลัดขนตอนจบ บางครั้งฉีดยาป้องกันเห็บให้ เพราะเขาออกไปวิ่งเล่นหน้าบ้าน ก็จะไปเจอหมาจรจัดที่ออกลูกออกหลานอยู่เกือบ 10 ตัว มีคนใจบุญเอาข้าวมาให้ทุกวัน ให้คนมาเอาไปทำหมันด้วย   Dodo จะติดเห็บมา ต้องอาบน้ำต้องฆ่าเห็บ หมัด แต่ก็จะมีมาเรื่อยซึ่งต้องคอยดูเขา ลูกสาวคนที่ 2 เรียกเห็บว่า ตัวปรสิต น้องชายคนสุดท้องบอกเคยขี่หลัง Dodo บอกว่าขี่ม้า ตอนนั้นยังเล็ก ก็เลยไม่มีปัญหา แต่ Dodo ชอบเดินใกล้ๆ พอสะกิดนิดเดียวน้องคนเล็กก็หล่นตุ๊บ นั่งเลย แต่ไม่ร้องไห้ บ่นแต่ว่า Dodoเบียดทำไม -0-
เวลาไปไหนมาไหน พอกลับมาเขาจะดีใจมาก กระโดดโลดเต้น ทำเสียงเหมือนบ่นงั้นล่ะ เวลากินก็กินทุกอย่าง ผัก ผลไม้ ขนม เวลาแม่ต้มข้าวไว้ให้เขา เขาก็มาชะเง้อ สูดดมอย่างมีความสุข อาหารเม็ดก็กิน กินทุกอย่าง เวลากินเสร็จก็เดินๆ ได้ที่ก็หลับ -5-
ตอนเช้าๆ ประมาณตี5 กว่า 6โมง เมื่อครั้งที่พ่อออกกำลังกาย Dodo ก็วิ่งตามพ่อ พ่อเลี้ยวก็เลี้ยวตาม พอพ่อหยุดก็หยุด สมัยนั้นเรียกได้ว่า หุ่นดีทั้งหมาทั้งคน สุขภาพก็ดีด้วย เวลาเขาวิ่ง Dodo จะเบรกไม่ค่อยอยู่ เบรกให้หยุดได้ช้า ไม่ทันที   ก็เคยมีหมาพันธุ์ไทยที่บ้านอีก 1 ตัว ถูกหมาหน้าบ้านรุมกัด Dodo เห็นก็เข้าไปช่วยเขาเห่า แล้วทำเสียงแฮ่ๆแยกเขี้ยว ไม่...ยังไม่กัด พอจะถึงกลุ่มที่หมากัดกันอยู่ ปรากฏว่า Dodoวิ่งไถลเข้าไป เบรกไม่อยู่ ชนกลุ่มหมาเหล่านั้นกระเจิงไปแล้ว วงก็เลยแตก สามารถช่วยเจ้าซ่า ซึ่งเป็นหมาไทยไว้ได้ เจ้าซ่าก็ได้แผลเหวอะหวะ พอรักษาแล้วก็ไม่ค่อยจะหายซ่า หาเรื่องเข้าอยู่เรื่อย คงหวงถิ่นของตนเอง
Dodo จะเป็นหมาที่ชอบสำรวจในบ้านเดินไปทั่ว มีอยู่วันหนึ่ง ตี 3 ฝนก็ตก เจ้า Dodo ก็เห่า ตอนนั้นแม่ก็เอาไฟฉายออกไปส่องดู ปรากฏว่า เห่าเต่า เอ่!!! เต่ามาจากไหน  มานึกตอนนี้ก็น่ากลัว มืดเงียบ และไม่รู้ว่าเห่าอะไร มีอันตรายไหม ตอนนั้นไม่นึกกลัวอะไร ปกติแม่จะไม่ค่อยกลัวอะไร พอรู้ว่าเต่า แม่ก็เลยจับเต่าใส่ถังน้ำ เอาน้ำใส่ไว้ พอเช้าก็บอกลูกๆให้ดูสิว่าเต่าตัวแค่นี้เอง ที่ Dodo เห่า ตัวประมาณฝ่ามือเห็นจะได้ พอเย็นๆก็เอาไปปล่อยในคลองใกล้บ้าน ซึ่งเป็นคลองยาว ก็อวยพรให้เต่าไปสบายๆ
โชคดี เราฝากความทุกข์โศกไปทั้งคลอง ขอให้เรามีความสุข แปลกเหมือนกัน ที่พอจบการกล่าวแล้ว เต่าก็ยังหันหัวมามอง ก่อนที่จะพุ่งลงน้ำซึ่งปริ่มขั้นบันได ที่เราเอาเต่าไปวางให้เขาลงน้ำ ตอนนั้นอิ่มบุญมากที่ได้ช่วยเต่า จากนั้นก็ยังมีเต่าอีก คราวนี้ตัวออกน้ำตาลเหลืองๆ ตัวโตกว่านิดหน่อย แม่ก็เห็น Dodo เห่าอีกหละ ก็เลยไปดู เอ๊ะ! อะไรอยู่ใต้ใบไม้แห้ง ขยับไปมาด้วย ด้วยความสงสัยก็เอาไม้ยาวๆเขี่ยดู อ้าว! เต่าหมายเลข 2 วันนั้นก็ได้ปล่อยเต่าอีก ปลื้มอีกเช่นเคย วันนั้นเต่าก็พุ่งตัวลงลำคลอง ว่ายไปอย่างมีความสุข ก็เหมือน Dodoได้ทำบุญเหมือนกัน
ลูกชายคนสุดท้องจะเดินออกไปเอาของอีกที่หนึ่ง ซึ่งมืด ก็จะชวน Dodo ไปเป็นเพื่อน Dodo ก็จะเดินไปเป็นเพื่อน ไม่อิดออด พอมาส่งเขาก็นอน อายุของคนกับหมาก็สูสีกัน คนเล็ก 2 ขวบกว่า ตอน Dodoมา Dodo ก็ไม่กี่เดือน เดินยังไม่เก่งเท่าไหร่     เขาก็โตมากับลูกๆ เลี้ยงมาแต่เล็กๆ Dodo ตัวโตแข็งแรง มาอ่อนแอลงก็ตอนแก่อายุ 11 ปี เศษเกือบจะ 12 ปี มีอาการเริ่มหลง (มั้ง) @_@  เคยได้กระดูกปลอมไปแล้วเอาไปซ่อน แล้วก็หาไม่เจอ ขาไม่ค่อยแข็งแรง เหนื่อยง่าย หายไปจากบ้าน 1 ครั้ง เขาโดนหมาแถวนั้นเห่าไล่ จนกระทั่งกลับบ้านไม่ถูก แม่ก็ออกตามหา ใจหายหมดเลย บอกได้คำเดียวว่า ใจหาย หัวใจแม่เต้นแรงและเร็วมาก แม่ไม่ท้อ ไม่ยอมแพ้  
หาไม่เจอ ช่วงเที่ยงๆเกือบบ่ายโมงแม่ก็หาอีก จนเจอ นอนหมอบหิวน้ำอยู่ข้างรถเก๋งที่เขาจอดไว้ พอแม่เห็นก็ดีใจมากทั้งคนทั้งหมา แม่เรียก Dodo “ไป...กลับบ้าน”  ครั้งนั้นก็กลับบ้าน ส่วนมากเขาจะออกมาทำธุระของเขา เดี๋ยวก็กลับเข้าบ้าน
วันที่ 5 มิ.ย.50 วันนี้ช่างแอร์มาซ่อมแอร์ก็เลยต้องเอาเจ้าโดโด้เข้ากรง จะได้ไม่ยุ่ง จากนั้นพองานเสร็จ พ่อก็ปล่อยโดโด้ แม่ก็เรียกโดโด้เพื่อจะเอาขนมปังให้ แต่แล้วก็เงียบ ก็คิดว่าคงจะนั่งนอนรอของกินอยู่บ้านย่า ก็เฉยๆ พอ 6 โมงเย็น ช่างมาเอาถังน้ำแอร์ที่ฝากไว้ ก็คุยกับลูกสาวคนโตว่า เอาโดโด้เข้ากรงหน่อยลูก เรียกแล้วเรียกอีกก็ไม่มา พอคืนถังให้เขาเสร็จก็เลยตามหากันใหญ่  2 วันก็แล้ว 3 วันก็แล้ว ทุกคนในบ้านเศร้าหมด ร้องไห้นะ ไม่รู้ว่าแค่สัตว์ “หมาตัวเดียว” ทำให้ร้องได้
โดโด้ฉลาด แสนรู้ หล่อ (ลูกสาวคนโตเขาพูด) เวลาไปไหนมาไหน ก็จะมีของมาฝาก ของกินน่ะ ขนมบ้าง
มีอยู่ช่วงหนึ่งในตอนแรกๆ มีรถกระบะสีเทามาจอดหน้าบ้าน 2 วัน  แม่เดินออกไปดู แต่ก็ไม่เอะใจ และแล้วมาวันนี้ โดโด้ก็หายไป ใจหายมาก แม่เลี้ยงของแม่มาตั้งแต่มันตัวเล็กๆ พี่สาว(น้องสาวคุณพ่อ) เอามาให้ พ่อพันธุ์แม่พันธุ์มาจากอเมริกา โดโด้อายุ 11 ปี แก่แล้ว ไม่คิดว่าจะมีใครมาเอาไป ถามใครๆรอบๆหมู่บ้าน ในหมู่บ้านก็ไม่มีใครเห็น สงสารมากเลย ถ้ารู้ว่าตายไปแล้วก็ยังจะดีกว่า โดโด้แก่แล้ว แถมมีอาการขาเจ็บ ตามอายุนั่นแหละ วันที่รู้ว่า Dodo ไม่อยู่ ใจหายบอกไม่ถูก สังหรณ์ใจว่า Dodo จะไม่กลับมาแล้ว ทุกคนเสียใจ บ้านทั้งบ้านเงียบเหงาไปหมด เห็นกรง ก็คิดถึง ปกติDodo ไม่ได้ดุ หรือกัด เขาจะชอบหยอกล้อ ขี้เล่น แต่คนอื่นๆที่ไม่รู้จักจะกลัว เพราะเขาตัวโต คนที่ส่งหนังสือพิมพ์ทุกเช้า เข้าจะทักทายกัน Dodo จะเห่าๆและวิ่งตามเป็นประจำ ใครๆที่รู้จัก Dodoก็จะถามหากัน
เวลาเห็นที่ๆเขาชอบนอนก็คิดถึง น้ำตาไหลร่วงเลย เวลาเกือบ 12 ปีที่ผูกพันกันมา ไม่คิดเลยว่าจะกินใจขนาดนี้
อยู่มาวันหนึ่ง ญาติๆกันโทรมาบอกว่าให้เปิดดู mail ที่ส่งมาให้ ถามว่าใช่ Dodo ไหม พอดู โอ้โฮ! ดีใจมาก ตอบไปว่าใช่เลย มีเบอร์โทรด้วย พอโทรไป ผู้หญิงบอกว่า Dodo ไม่สบายมาก ตากฝนมาหลายวัน ไม่สบายมีไข้ มีคนเขาอยากเอา Dodo ไปเลี้ยง บอกว่า Dodoน่ารัก สุภาพ แม่ถามว่า Dodoอยู่ที่ไหน จะไปรับ เขาบอกว่า “Dodo ได้บ้านใหม่แล้ว” ตอนแรกแม่ถูกต่อว่า ว่าทำไมปล่อยทิ้ง Dodo อย่างนั้น ตอนแรก ปลอกคอก็ใส่ไว้ พอคอมีแผลถลอด แม่ก็เอาออกใส่ยาให้ กะว่า หายดีแล้ว ค่อยใส่ให้ ตอนนั้นไม่มีการฝังชิพ เหมือนทุกวันนี้ พอคุยไปคุยมา คุณคนนั้นบอกว่าได้พา Dodoไปหาหมอ และส่งไปที่ราชบุรี และเขาไปเสียชีวิตที่นั่น แม่พูดไม่ออกเลยทีนี้ แต่กลั้นร้องไห้ไว้ ใครๆถามแม่ตอนนั้น แม่ตอบไม่ได้ มันอึ้งไปหมด จนคุณคนนั้นบอกว่า แล้วจะส่ง e-mail รูป Dodo มาให้ แต่แล้วก็เงียบ ไม่รู้ว่าเขาคิดว่าเราทิ้ง Dodoไม่สนใจ ก็เลยไม่สงให้ หรือคิดว่า ส่งมาให้เราแล้วยิ่งเห็นก็จะยิ่งเสียใจ
ทุกวันนี้ Dodo ก็ยังอยู่ในใจเราทุกคน และจะอยู่ตลอดไป    
ยังคิดถึง Dodo อยู่เสมอ...


กริชเพชร