นานแล้วนะที่ผมไม่ได้เจอเธอ ไม่รู้ว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
ผมจำได้ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเธอก็สองปีที่แล้ว ตอนนั้นเธอตัดผมสั้น ดูทะมัดทะแมงน่ารัก แต่ไม่ว่าเธอจะผมสั้นหรือยาว เธอก็สวยเสมอในสายตาผม
นั่งฝันถึงใครอยู่เหรอแก
ฝันถึงแกนั่นแหละ ไม่เจอกันนานเลย แกยังเหมือนเดิมนะ ผมยาวขึ้น แต่ผอมไปรึเปล่าเนี่ย
่ชั้นกำลังอินเทรนด์ หุ่นนางแบบย่ะ ไม่ผอมหรอก แกล่ะสบายดีป่าว
หุ่นอย่างแกใครจะเอาไปเดินแบบวะ แห้งจนน่าจะไปเป็นไม้กระดานให้นางแบบเค้าเดิน
แกนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ไม่เห็นจะมองว่าชั้นสวยหรือดีกะเค้ามั่ง แต่ช่างเหอะชั้นชินกะเสียงหอนของแกซะแล้ว
อ้าวนี่แกหาว่าชั้นเป็นหมาเหรอ เดี๋ยวก็กัดซะเลยนี่
นี่คือบทสนทนาอันเป็นเรื่องธรรมดาของเราสองคน ผมอยากจะพูดจาหวานๆหรือชมเธอ แต่ไม่รู้เป็นยังงัยเวลาเจอหน้าเธอทีไรกลับกลายเป็นพูดตรงข้ามกับที่ใจคิดทุกที
ผมมองสำรวจเธออีกครั้ง ใช่เธอยังคงงดงามเสมอสำหรับผม
ไปกันเหอะแก เดี๋ยวไม่ทันรถเราจะอดเที่ยวกันทั้งคู่
นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ไปเที่ยวกันแค่สองคน ปกติเรามักจะไปไหนเป็นกลุ่มเสมอ คงเป็นเพราะเธอเดินทางต่างประเทศบ่อยและเพื่อนในกลุ่มก็ต่างมีแฟนไม่ว่างกันเหมือนเมื่อก่อน คงเหลือแค่ผมกับเธอที่ยังว่างทั้งคู่
นานแค่ไหนแล้วเนี่ยที่ชั้นไม่ได้เจอแก
สองปีกับอีกสามเดือนสิบสองวัน
โห นี่แกจำได้ขนาดนี่เลยเหรอ
เปล่า พูดให้แกดีใจเล่นใครจะไปจำได้ขนาดนั้นวะ
ความจริงผมเฝ้านับวันที่จะได้เจอเธอ จนจำได้ขึ้นใจว่ามันเป็นเวลาเท่าไหร่ แต่ปากเจ้ากรรมก็ไม่กล้าพูดความจริง
สองปีกว่าๆที่ชั้นไม่ได้เจอแก ชั้นไปเจออะไรมาเยอะแยะเลยว่ะ แกล่ะเป็นงัยบ้าง
ชั้นเหมือนเดิมว่ะแก ที่ไม่เหมือนเดิมก็คงเป็นความหล่อว่ะ มันมีแต่เพิ่มขึ้นทุกวันไม่รู้เป็นงัย
จริงๆผมอยากบอกว่าความรู้สึกผมที่มีให้เธอต่างหากที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
บ้านแกกระจกแตกอีกแล้วเหรอ ทำไมไม่บอกวะจะได้ซื้อมาฝาก เอานี่ไปแทนละกัน วันนี้ซื้อกระจกไม่ทัน
เธอยัดเยียดบางสิ่งใส่มือผม พอผมแบมือออกดูก็เห็นเป็นตุ๊กตาเซรามิกรูปแมวตัวเล็กสองตัวนั่งคู่กัน
แกไม่ลงทุนเลยนะ ไม่เจอกันตั้งนานให้ชั้นแค่เนี้ย
เอาไปเหอะน่าแก แมวมันมีเก้าชีวิตนะ ชั้นให้แกสองตัว แกจะได้มีสิบแปดชีวิตงัย
แล้วชั้นจะเอาไปทำไมตั้งสิบแปดชีวิต แค่ชีวิตเดียวชั้นก็เต็มทนแล้วแก
อย่าพูดมากแก ชั้นให้ก็รับไปห้ามบ่น
อะไรวะมีการบังคับกันอีกด้วย
ความจริงสิ่งที่เธอและผมเหมือนกันก็คือ เราทั้งคู่ต่างก็รักแมว ผมเคยอาสาเลี้ยงแมวให้ในวันที่เธอถูกส่งไปทำงานต่างประเทศครั้งแรก และตั้งแต่นั้นมาเรามักจะสื่อสารกันผ่านเจ้าแมวตัวน้อย ที่จริงผมเอาแมวเป็นข้ออ้างในการส่งเมล์หาเธอต่างหาก ดูสิแค่จะเขียนเมล์หาเธอเพื่อถามสารทุกข์สุกดิบผมยังไม่กล้าเลย
เราไปพักที่รีสอร์ทซึ่งเงียบสงบเหมาะแก่การมาพักผ่อนแห่งหนึ่ง หลังจากกินอาหารค่ำเสร็จแล้วเธอชวนผมออกไปนั่งพักผ่อนด้านหน้าบ้านพัก
โจ๊ก.....แกว่าดาวมันเหงาบ้างมั้ย
อะไรอีกล่ะแกทำไมช่างสงสัยในสิ่งที่เค้าไม่ค่อยสงสัยกัน คราวที่แล้วก็สงสัยว่านกมันจะเหงารึเปล่า ชั้นก็บ้าตามแกไปนั่งเฝ้าดูนกมันทั้งวัน
อ้าวแก คิดดูดิบนท้องฟ้าดาวมันอยู่กระจัดกระจายกันนะแก แต่ชั้นว่าดาวน่ะขี้เล่นนะแกมันขยิบตาให้เราด้วย
แกนี่ถ้าจะอ่านนิยายมากไปเปล่าวะ คิดได้งัยว่าดาวกำลังขยิบตา ว่าแต่ว่า ถามจริงเหอะแกลาออกจากงานทำไมไม่บอก แล้วนี่แกจะทำอะไรต่อไปล่ะ
ชั้นเหนี่อยน่ะแก อยากพัก ครั้งนี้คงพักยาวเลยล่ะแก
เออ เหนื่อยก็พักละกัน ทำงานต่างประเทศมาหลายปีแล้ว พักซะบ้างก็ดี
แก ที่นีสวยดีนะ รู้สึกท้องฟ้าอยู่แค่เอื้อมเอง นี่ละมั้งที่เค้าเรียกว่าสวรรค์บนดิน ไม่ต้องตายก็ขึ้นสวรรค์ได้
เออสวยอย่างแกว่านั่นแหละ ถ้าสวรรค์สวยอย่างนี้คงไม่มีใครอยากมาเกิดแล้วมั้ง
ผมแอบมองใบหน้าด้านข้างของเธอ ไม่รู้เพราะบรรยากาศหรืออะไร แต่ผมรู้สึกเหมือนเธอเศร้าๆยังงัยก็ไม่รู้
ปีที่ผ่านมางานคงหนักมากสำหรับเธอ เพราะมีบ่อยครั้งที่เธอส่งเมล์มาปรับทุกข์กับผม ส่วนผมทำได้แค่เล่าเรื่องขำๆให้เธอคลายเครียด ทั้งที่ใจจริงอยากทำมากกว่านั้น ผมมันช่างขี้ขลาดซะจริง
แต่ครั้งนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะสารภาพสิ่งที่อยู่ในใจผมมานาน แม้ผลของมันจะไม่เป็นอย่างที่ผมคิดก็ตาม อย่างน้อยผมอยากให้เธอรู้ความรู้สึกที่เก็บไว้ในใจผมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอเธอ ผมไม่อยากพลาดโอกาสครั้งสำคัญในชีวิตอีกต่อไป เพราะผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผมจะได้เจอเธออีก
ขิง แกรู้ป่ะว่ามีคนแอบรักแกอยู่
เธอเงียบไป ผมคิดในใจว่าคงโดนเธอด่าแน่
อืม ชั้นรู้แล้ว
แล้วเธอก็เงียบอีก ไม่พูดอะไรเลย จนผมทนไม่ได้
ขิง ชั้นรักแกนะ
เธอตอบผมเพียงว่า
ขอบใจนะ
(ยังมีต่อ)
แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 51 18:05:12
จากคุณ :
ข้าวโพดแมวติสต์แตก 
- [
17 มี.ค. 51 18:02:13
]
@@.......เพื่อน........รัก........@@
