Love is all around รักนี้ที่มอชอ...(1)

คุณเคยมีสักครั้งหรือเปล่าในความคิดที่คุณเคยรักใครสักคน เป็นรักแรก ที่ไม่สามารถลืมได้ลง มันเป็นความทรงจำที่อยู่ในห้วงของอารมณ์ในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต ถ้าคุณเคยคุณอาจจะเป็นอย่างฉันก็ได้ สิ่งที่ฉันจะเล่าทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นในชีวิตในช่วงคาบเกี่ยวที่สำคัญของชีวิต มันมีทั้งสุขและเศร้า มันเป็นความทรงจำที่ฉันไม่อาจจะลืมลงได้ ความรักของฉันมันเป็นรักแรกที่เกิดความประทับใจ แต่ฉันอาจจะพูดได้ไม่เต็มปากว่าสิ่งที่ฉันเรียกว่า ความรัก หรือ แอบรัก ก่อนอื่นฉันขอย้อนกลับไปตอนที่ทำให้ฉันคิดว่า สิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องความรัก และมันคือจุดเริ่มต้น

ฉันเป็นคนโดดเดี่ยว
ฉันเป็นคนที่ง่ายๆ หน้าตาไม่ได้ดีอะไร ฉันเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่เคยเลยที่จะมีใครเข้ามาในชีวิต ในช่วงเวลานั้นน่าจะเป็นตอนม.ปลาย คือ ชั้นมัธยมปี5 ช่วงคาบเกี่ยวชั้น ม.6 ฉันเรียนอยู่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ ฉันก็เหมือนกับเด็กทั่วๆไป ที่จะต้องเตรียมเอนทรานช์ สมัยนั้น เด็กนักเรียนม.ปลายอย่างฉันจะต้องมีการสอบวัดคะแนน เพื่อนนำไปยื่นเพื่อสอบเข้ามหาลัย โดยมีการสอบ ถึง2 ครั้งคือ ตอนตุลาคม และตอนมีนาคม เด็กๆที่จะขึ้นม.6ก็ต้องไปเรียนเพื่อเตรียมความพร้อม สมัยนั้นจะฮิตมากที่เราต้องไปกวดวิชาตามโรงเรียนกวดวิชาชั้นนำ ซึ่งสมัยนั้นโรงเรียนกวดวิชาที่กรุงเทพได้มาเปิดจึงเป็นค่านิยมของเด็กจังหวัดเชียงใหม่ที่นิยมไปเรียนกัน ไม่ว่าจะเป็น คณิตศาสตร์ สังคม ภาษาอังกฤษ เคมี ซึ่งแปลกมากที่พวกเราต้องเสียเงินไปเรียนกับวีดีโอ แต่ก็นะ มันฮิต เราก็ลองสักครั้ง นี่แหละที่ฉันกำลังจะบอกพวกคุณว่า นี่เป็นที่ที่แรกที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า ความรักมันช่างสวยงามอย่างไร

สถานที่แห่งรักแรก
ฉันลืมไปว่า ฉันเรียนแผนการเรียนวิทย์-คณิต ฉันไม่ได้เรียนเก่งหรอกนะ แต่ก็พอถูไถ ดังนั้นฉันเห็นโปรชัวร์ของสถานกวดวิชาที่มาจากกรุงเทพ แห่งหนึ่งที่สอนคณิตศาสตร์ ที่อาจารย์ ชื่อ จ. ฉันก็ลองขอคุณแม่ดู แต่ค่าเรียนสิ แพงมาก ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ5พันได้ เอาละฉันก็จะลองดู เพราะฉันคิดว่า ถ้าฉันเรียนคณิตรู้เรื่อง วิชาอื่นๆก็คงไม่เป็นอะไร เพราะคณิตมันอธิบายได้ง่ายสุดแล้ว เพราะเราเรียนกับวีดีโอ ฉันจึงเลือกเรียนที่นี่เป็นที่แรก เมื่อฉันเข้าไปสมัยที่ โรงเรียนกวดวิชา จ.(ขอเอ่ยนามสมมติ) ฉันก็พบกับพี่เคาเตอร์ใจดี ชื่อว่า พี่ติ๊ก พี่ติ๊กเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวสองชี หน้าตาใจดี พูดเก่ง ซึ่งพี่ติ๊กเป็นคนแนะนำคอร์สเรียนให้เรียนคอร์สม.6เตรียมเอ็น ซึ่งฉันก็งงว่าฉันอยู่ม.5อยู่เลยจะเรียนได้ยังไง แต่พี่ติ๊กก็บอกว่า เราเรียนเนื้อหาเตรียมไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย ฉันเลยเลือกลงเตรียมเอ็น ที่แห่งนี้ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นยังไง ฉันก็เดินดูสถานที่รอบๆ ก็โอเค เหมือนกับไม่ใช่โรงเรียนกวดวิชาเลย เหมือนเป็นร้าน หรือร้านเสริมความงามมากกว่า ฉันก็พร่ำไปเรื่อย ฉันมาเข้าเรื่องดีกว่า หลังจากที่สมัครเรียนได้ประมาณ1สัปดาห์ ก็เปิดเรียน ฉันก็เตรียมตัวไปเรียนพิเศษ พอไปถึง จ. ก็ไปรับหนังสือ พูดคุยเช็คชื่อกับพี่ติ๊ก ทำความรู้จักไว้ก่อนเพราะเค้ามีเช็คชื่อ เวลาแม่มาถามจะได้รู้ว่าลูกตัวเองไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหน ฉันก็พูดคุยเรื่อ่ยเปื่อยตามประสาคนคุยถูกคอ พอคุยได้สักพัก ก็มีกลุ่มนักเรียนกลุ่มหนึ่งได้เดินเข้ามาประมาณ 5-6คน แต่มีคนหนึ่งที่ฉันสะดุดสายตา เค้าเป็นคนตัวสูง ขาว ตาตี๋ ถ้าเทียบกับตอนนี้คงอินเทรนสุดๆ แต่ถ้าย้อนกลังไป6-7ปีก็คงจะธรรมดา ถูกแล้ว คนที่ฉันกล่าวถึง คือเรียกว่า รักแรกของฉัน ในตอนนั้นฉันรู้สึกว่าตนเองประหม่า ทำอะไรไม่ถูก
ฉันจึงถามพี่ติ๊กว่าเค้าเป็นใคร พี่ติ๊กก็ตอบมาว่า เป็นพวกเด็กโรงเรียนสาธิต เค้ามาเรียนกันเป็นกลุ่ม หลังจากนั้นก็ย้ายขึ้นไปเรียนในห้อง ห้องที่ฉันเรียนเป็นห้องกว้างๆ มีโต๊ะเรียงกันสามแถว แถวหนึ่งมีโต๊ะสามตัว คนคนนั้นเค้านั่งหน้าฉันพอดี เพราะฉันกับเพื่อนมักจะชอบนั่งข้างหลัง ตอนนั้นฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าตนเองนั้นได้ตกหลุมรักเข้าแล้ว ฉันคิดว่าแค่เจอคนน่ารักๆคนหนึ่ง ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร ซึ่งนี่คือจุดเริ่มแรกที่ฉันได้รู้จักคนคนนี้ ซึ่งต่อมาจะมีผลกับชีวิตของฉันอย่างมากอย่างคาดไม่ถึง