สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า บ๋อย

เจริญพรทุกคน
อย่าเพิ่งตกใจคิดว่าผมเป็นพระหรือสมภาร จริงๆแล้วผมมันก็แค่หมาวัด เอ๊ย ไม่ไช่ ผมมันก็แค่ ผู้ชาย หล่อ อารมณ์ดี ขี้เล่น เป็นกันเอง ซึ่งประกอบอาชีพสุจริต และไม่เคยเลี่ยงภาษี หรือโกงกินชาติบ้านเมือง ผมมันก็แค่คนๆนึง ซึ่งอยากอาศัยอยู่ในแผ่นดินบ้านเกิดกับครอบครัวอย่างมีความสุขเท่านั้น ฮิฮิฮิ
เอ่อพูดมาซะมากมาย ขอเข้าเรื่องนะครับ การเขียน blog นี้ขึ้นมา ผมเขียนจากประสบการณ์ทางด้านงานที่ผมทำ และมีความสุขที่จะทำมัน โดยไม่ได้คิดจะดูถูกหรือดูหมิ่นไครในทางแง่ร้าย บางประโยคหรือคำพูดใดอาจเป็นที่ไม่พอใจ หรือไม่สบอารมณ์ท่านผู้อ่านท่านใด ขอไห้ท่านคิดซะว่ามันเป็นเรื่องตลกที่เขียนมาไห้อ่าน และอย่าถือโทษโกรธกันเลย ผมจึ่งขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ
เริ่มกันเลยนะครับ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าบ๋อย (waiter บริกร หรือเสี่ยวเอ้อ)
แล้วแต่ไครจะเรียกนะครับ แต่สำหรับผม ผมชอบที่จะเรียกตัวเองว่าบ๋อยมากกว่า เพราะมันดูเป็นธรรมชาติดี แล้วอีกอย่างเวลาเพื่อนๆได้ยินก็มักจะอารมณ์ดีไปด้วย สังเกตได้จากหลายคนที่หัวเราะเวลาเราเรียกตัวเองว่าบ๋อย
ท้าวความกันก่อน ผมเริ่มชีวิตการเป็นบ๋อยมาได้ประมาณ 5 ปีแล้ว ถึงแม้ผมจะไม่ได้เรียนจบด้านนี้มา แต่ผมได้รู้จักกับ คนกลุ่มหนึ่งซึ่งเรียกตัวเองว่า
swat project (จะกล่าวถึงรายละเอียดกลุ่มนี้่ในคราวต่อไป) นำพาไห้ผมมีความฝันอยากมาเป็นบ๋อยและอยู่ร่วมกลับพวกเค้าหรือพูดง่ายๆว่ามาทำงานกะเค้าว่างั้นเหอะ ก่อนอีื่นผมเริ่มจากการมาฝึกงานในสถานที่ทำงานกะพวกเค้า ประมาณสามเดือน ไม่รู้ว่าโชค หรือวาสนาที่ผมจะได้มาทำงานเป็นบ๋อยที่นี่หรือเปล่า หลังจากผมฝึกเสร็จ ก็มีบ๋อยคนนึงลาออก ทำไห้ผมได้มีโอกาสมาเสียบแทนตำแหน่งบ๋อยที่ว่างอยู่ ซึ่งวันแรกที่ผมมาทำงานผมก็ได้ตั้งใจไว้ว่า ข้าจะต้องเป็นบ๋อยที่ดีไห้ได้
แต่ผมก็ได้พบศรัตรูของมนุษย์โลกทำไห้ความเป็นบ๋อยที่ดีของผมเป็นได้แค่คริ่งเดียว ศรัตรูตัวนั้นคือความขี้เกียจ ผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยโดนเจ้าตัวนี้เล่นงานแน่ๆ แต่ยังดีที่ผมยังเสียภาษีโดยไม่หลีกเลี่ยง ผมจึงยังมีโอกาสเป็นบ๋อยดีเด่นแห่งชาติิได้อยู่ เอาละหลังจากทำงานมาห้าปีก็ทำไห้ผมได้รับรู้ว่าบ๋อยในที่นี่มีหลายระดับ และอาจแบ่งได้ตามนี้
1. ผู้จัดการบ๋อย เป็นตำแหน่งที่ไหญ่ที่สุดแล้วละพี่น้อง ตำแหน่งนี้สามารถที่จะปรับปรุงตำแหน่ง หรือโยกย้ายบ๋อยที่มีอยู่ในการปกครองได้ ซึ่งบ๋อยอย่างเราต้องยอมรับไห้ได้ว่า ของเค้าดีจริงๆ
2. รองผู้จัดการบ๋อย ใหญ่ไม่แพ้กันละครับพี่น้อง บางที่ผู้จัดการบ๋อยไม่ว่าง รองผู้จัดการนี่แหละที่ จัดการเรื่องต่างๆแทน
3. ผู้ช่วยรองผู้จัดการบ๋อย ตำแหน่งนี้จะค่อนข้างคุ้นเคยกะบ๋อยมากหน่อยเพราะจะต้องเดินไปไห้ความช่วยเหลือตามที่ต่างๆทำไห้ได้รู้จักบ๋อยทุกคน
4. หัวหน้าบ๋อย บุคคลที่อยู่กะเราตามห้องอาหาร หัวหน้าบ๋อยมีได้หลายคน แล้วแต่ว่าเราจะมีกี่ห้องอาหาร หนึ่งห้องอาหารจะมีหัวหน้าบ๋อยได้ หนึ่งคน แล้วหัวหน้าบ๋อยนี่แหละที่เปลียบเสมือนไม้เบื่อไม้เมากะบรรดาบ๋อยต่างๆ แล้วจะเล่ารายละเอียดไห้ฟังในตอนต่อไป
5. ผู้ช่วยหัวหน้าบ๋อย อันนี้ทำงานเหมือนพนักงานแต่จะรับงานจากหัวหน้ามาแจกจ่ายพวกเรา มีบ้างที่จะต้องรองรับอารมณ์บ๋อย แล้วรายละเอียดจะตามมา
6.เอาละคราวนี้มาถึงพระเอกของงานกันบ้าง ซิ่งเค้าคือสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าบ๋อย
บ๋อย ตามพจนานุกรมฉบับ ku_story แบ่งไว้เป็นหลายประเภท เช่น
6.1 บ๋อยไหม่ พวกนี้จะมีอายุงาน1-2ปี ปากเสียงไม่ค่อยมี พูดได้ไม่กี่คำ ทำแต่งาน ประโยคที่ดิดปากพวกนี่ส่วนมากมี ได้ครับพี่ ดีครับท่าน ทันครับผม เหมาะสมครับเจ้านาย สบายมากครับพี่ มีไรไห้ทำอีกมั๊ย พวกนี้แถวบ้านเรียกไฟแรง และแต่ละคนจะเป็นคนน่าเอ็นดูเพราะยังอายุน้อย เค้าเลยพาไปออกกำลังกายบ่อย มีงานพิเศษอะไรพวกนี้จะโดนก่อน แถวบ้านเรียกอีกละว่า ขัดไม่ได้วะ
6.2 บ๋อยเก่า พวกนี้อายุงาน2 ปีขึ้นไปไม่มีกำหนด (ซึ่งตัวผมก็จัดอยู่ในประเภทนี้) บ๋อยจำพวกนี้่เค้าเรียกว่า พวกมีประสบการณ์สูง ผ่านการบริการแขกมาหลายรูปแบบ โดนชมก็มี โดนด่าก็เยอะ แต่พวกนี้อาศัยประสบการณ์เอาตัวรอดได้หมด
หรือแถวบ้านเรียกพวกนี้ว่า ก๋าว หรือ เก๋า รายละเอียดยังมีอีกเยอะ คอยติดต่ามตอนต่อไป
6.2 บ๋อยพวกสุดท้ายนี้เราจะไม่อธิบายรายละเอียดเพราะยังไม่มีประสบการณ์ได้ไปสัมผัสในจุดนั้น เรียกพวกนี้ว่า บ๋อยแก่ จบข่าว
บ๋อยยังแบ่งได้อีกหลายประเภท ผมจะพูดคร่าวๆไว้ก่อนรายละเอียดค่อยมาว่ากันต่อในวันต่อไปนะครับ
เด็กเก็บตังลูกค้า หรือ แคชเชียร์ พวกนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเครียด
เด็กส่งอาหาร หรือพนักงานที่นำอาหารไปไห้แขก พวกนี้ต้องเช็ดน้ำลายบ่อยเพราะบางทีเวลาหิวอาหารมันก็น่ากินด้วยไม่อยากจะคิด
เด็กเก็บจาน พวกนี้ต้องมาดูตอนเช้าๆ เวลาแขกทานอาหารเช้า พวกนี้จะค่อนข้างทำงานหนักหน่อยเพราะต้องทำทุกอย่างไม่ว่าจะเก็บจาน ปัดกวาดเช็ดถูโต๊ะ
เด็กรินชา กาแฟ คงไม่ต้องบอกนะว่าทำอะไร
เด็กชงเหล้า อันนี้น่าทำมากที่สุด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเค้าทำไรกัน แต่เด็กชงเหล้าที่นี่พูดได้คำเดียวว่า แหล่ม มากๆๆๆ เพราะเป็นผู้หยิงซะ80% สนมะละ
แต่ก็ยังมีแยกไปอีกหลายเด็ก อาทิ เด็กลาป่วย และเด็กลาครึ่งวัน อันนี้ค่อยมาว่ารายละเอียดกันทีหลัง
วันนี้เอาแค่พอหอมปากหอมคอกันก่อนนะพี่น้อง วันหลังผมจะมาเขียนรายละเอียดต่างๆ ของขีวิตบ๋อย ในที่ที่ผมอยู่และที่เกี่ยวกับตัวผมไห้ฟัง