ความคิดเห็นที่ 1 แล้วก็มาเจอเพื่อนๆ จากสิบชาติ บางประเทศเกี่ยวก้อยกันมาเป็นคู่ อย่างลาว พม่า เวียดนาม กัมพูชา ติมอร์เลสเต แล้วก็สิงคโปร์ ที่เหลืออีก 5 ประเทศก็ลุยมาเดี่ยวๆ ที่ต้องเรียนมีสามวิชา เรียนในห้องคอม ส่วนใหญ่พวกเราได้เรียนในแล็บ A ซึ่งเป็นคอมขี้อายมุดลงไปใต้โต๊ะ ต้องก้มอ่านตลอด ตอนแรกก็โอเคอยู่ นานๆ เข้าก็ Zzzzz  คร่อกฟรี้   มันหลับไปแล้วค่า ปลุกโหน่ยยย ได้มีโอกาสเรียนกับอาจารย์สามท่านสามสำเนียงเลย Dr. Chan สอน Computer as Teacher Resource   Dr Ward (เป็นรองผู้อำนวยการ RELC) สอน Using Commercial Software in Education สำเนียงบริติชนุ่มหูมาก   แล้วก็ Dr. Gloria ผู้แสนอ่อนหวานและมีสำเนียงอเมริกัน สอน Technology in the Classroom Dr. Chan มีสำเนียง Singlish แบบเต็มๆ แต่ฟังไม่ยาก และสอนวิชาที่ข้าพเจ้าชอบน้อยที่สุด แต่กลับเป็นวิชาที่สนุกที่สุดได้ ด้วยอารมณ์ขัน ความเป็นกันเอง และก็ความเอาใจใส่ digital citizen ของเขา พอมานั่งเรียนรวมกัน ก็เห็นได้ถึงช่องว่างทางไอที อย่างสิงคโปร์แน่นอนว่าล้ำหน้าไปมาก ขณะที่ลาวนั้นมีสองหนุ่มเป็นตัวแทนมา และส่ายหน้าเป็นจังหวะเดียวกันว่า โรงเรียนเขาไม่มีคอมพิวเตอร์ใช้ ถ้าเข้าใจไม่ผิดนี่เป็นครั้งแรกที่ได้แตะคอมเลยก็ว่าได้ Dr. Chan ให้ Lin เพื่อนเจ้าถิ่น เป็นพี่เลี้ยงให้หนุ่มลาว Thanousak หรือเจ้า Oke  ซึ่ง Lin ผูกพันกับลูกศิษย์คนนี้ไม่น้อย บรรยากาศการเรียนสนุกสนานเฮฮา เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อาคารของ RELC ไม่ได้มีเพียงห้องเรียนอย่างเดียวเท่านั้น แต่รวมห้องพักไว้ด้วย ที่นี่จึงมีผู้คนหมุนเวียนมาตลอด เป็นกลุ่มนักเรียนจากญี่ปุ่นบ้าง อาจารย์จากอัฟกานิสถานก็มี มาสัมมนาก็ด้วย หรือไม่ก็เป็นนักท่องเที่ยว พวกเราได้พักชั้นเก้า พอถึงเวลาก็ลงมากินข้าวเช้าที่ชั้นสอง แล้วก็ขึ้นไปเรียนที่ชั้นสี่ สะดวกสบายเป็นอย่างยิ่ง ห้องที่เขาจัดให้อยู่มีลักษณะเป็นหอพัก ไม่ใหญ่มาก แต่ก็โอเค มีระเบียงให้ออกไปสูดอากาศชมวิวด้วย ตอนแรกที่เห็นก็เข้าใจว่าจะให้พักกันสองคนเพราะมีสองเตียง แต่ปรากฎเขาจัดให้พักแค่คนเดียวแฮะ เบื่อเตียงนี้ก็ไปนอนอีกเตียงได้มั้ง ^^  แต่ต้องแชร์ห้องน้ำกับเพื่อนอีกคนด้านนอก ทุกเช้าจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องให้ (มุมจากระเบียงห้องพักค่ะ) จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชั้นสองมีห้องอาหารสองแห่ง คือ Xpress Deli  และ Tang Court ซึ่งเป็นภัตตาคารจีนดูหรูหรากว่าร้านแรก ทว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ชิมก่อนกลับเมืองไทย ตอนเช้าจะได้คูปองอาหารมาหม่ำที่ Xpress Deli   ประเภทและรสชาติของอาหารก็โอเค ไม่ถึงกับเลวร้าย มีก๋วยเตี๋ยว ซาลาเปา ฮะเก๋า โรตีกับแกง (อันนี้ไม่ได้ลอง) สลับกันไปมา ยืนพื้นด้วย ข้าวต้ม ขนมปัง นม ชา กาแฟ แรกๆ ตอนเที่ยงและเย็นเราก็มาใช้บริการ Xpress Deli ซึ่งเป็นอาหารประเภทข้าวแกง และกับข้าวประมาณสิบอย่าง บางวันก็มี Laksa (ก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กราดน้ำแกงกะทิรสชาติเผ็ด) ราคาก็ประมาณ 2-4 เหรียญ (1 เหรียญประมาณ 23 บาท) แสดงบัตร course member ก็ได้ลดราคาอีกนิดหน่อย แต่ก็เอา อิอิ ร้านอาหารเปิดถึงหนึ่งทุ่ม แต่กว่าจะปิด อาหารก็หนีกลับบ้านหมดแล้ว ฉะนั้นไม่เกินห้าโมงครึ่ง (สิงคโปร์เร็วกว่าเมืองไทย 1 ชม เพราะงั้นที่เมืองไทยก็แค่สี่โมงครึ่ง) เราก็จะไปนั่งหม่ำข้าวเย็นกันแล้ว อาหารที่นั่นก็คล้ายๆ กับไทย เช่นปลาทอด น้ำพริก(ไม่เหมือนเสียทีเดียว แต่ก็โอเคล่ะ) แกงกะทิ (คิดว่าถ้าราดบนเส้นหมี่ก็กลายเป็นลักซาได้) ผัดผัก ปลาเปรี้ยวหวาน ข้าวผัด ผัดก๋วยเตี๋ยว กินได้ดีไม่มีปัญหา แต่พอย่างเข้าวันที่สามก็เริ่มนี่สิ งือ อยากกินอะไรแตกต่างแล้วจิ ว่าแล้วก็เมลหาAnn (เพื่อนสนิทรู้จักกันตอนข้าพเจ้าไปเรียนโทที่อังกฤษ) นัดเจอกันที่ สถานี MRT  (Mass Rapid Transit รถไฟที่มุดใต้ดินเมื่ออยู่ใจกลางเมือง และเหินฟ้าขึ้นมาสูดอากาศหายใจเมื่อแล่นออกนอกเมือง) ของ Orchard RELC มีทำเลที่ดีมากเลยค่ะ เพราะเดินออกจากที่พักไปประมาณเกือบสิบนาทีก็ไปโผล่ย่านช็อปปิ้งหลักของสิงคโปร์ สถานทูตไทยก็อยู่บนถนนสายนี้ (เจ้านี่หน้าตารสชาติละม้ายผัดไทยค่ะ สั่งมาจานเล็กสุด 4 เหรียญ ) แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 51 23:31:27 จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Orchard อุดมสมบูรณ์ไปด้วย shopping Mall เลี้ยวเข้าไปในนั้นก็มีร้านอาหารมากมาย เท่าที่เห็นก็แนวๆ ภัตตาคารจีนส่วนใหญ่ แล้วก็ไปตกหลุมหิวที่ food Court ที่ Food Republic ราคาอาหารที่นี่ไม่แพง เริ่มต้นที่ 4 เหรียญ ร้านก็หลากหลาย (จานนี้เห็น Ann ว่าเป็นแนว Nonya คือผสมผสานระหว่างจีนกับมาเลย์ ใช้เครื่องเทศของมาเลย์ รสชาติก็เลยจัดจ้านกว่าอาหารจีน จานนี้อร่อยค่ะ สมราคาประมาณ 5-6 เหรียญ) จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จานนี้เป็นรวมมิตรขนมหวาน ขายแบบสามชิ้นใหญ่ 2 เหรียญ สี่ชิ้นเล็ก 2 เหรียญ เลือกได้ตามใจชอบ ตั้งใจจะกินแค่ 3-4 ชิ้น ปรากฏ Ann ต้องมนตร์คนขาย โดนกล่อมให้หยิบมาหลายชิ้น กินกันหนุกหนาน บางอย่างก็เหมือนของไทยอ่ะค่ะอย่างขนมชั้น ขนมโค ซึ่งลูกใหญ่อ่ะ แต่แข็งไม่ค่อยอร่อย จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เจ้าบ้านชาวสิงคโปร์ทั้งสอง Lin และC M (ชื่อเธอเป็นภาษาจีน ออกเสียงยาก ก็เลยให้เรียกเฉพาะตัวอักษรต้นแทน) น่ารักมากกมาย เขาบอกว่าประทับใจและตกหลุมรักพวกเรา ก็เลยอาสาเป็นไกด์เถื่อนพาเที่ยวให้ ออกกันคนละ 20 เหรียญ เป็นค่าเช่ารถ พวกเราก็ได้ไปเฮกัน Merlion and Esplanade หรือตึกทุเรียน คิดว่าใครมาสิงคโปร์ก็คงต้องมาถ่ายภาพ Merlion หัวเป็นสิงโตหางเป็นปลา ที่พ่นน้ำฟู่ๆ พ่วงด้วยภาพตึกทุเรียนแฝดและชิงช้าสวรรค์(คงได้แรงบันดาลใจมาจาก London Eye  แต่ที่สิงคโปร์เรียกว่า Singapore Flyer) เป็นแน่ นี่เป็นจุดแรกที่เราหยุด ลงไปถ่ายรูปกันพอหอมปากหอมคอ จากประสบการณ์ตัวเองที่ไปมาสามรอบ ถ่ายทุกมุมมาแล้ว พบว่ามุมนี้เวิร์คสุด ได้เห็นตึกทุเรียนด้วย เพราะMerlion ตนนี้ ถ่ายรูปด้านข้างขึ้นกว่า ด้านหน้าจะดูไม่ค่อยหล่อนัก จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Lin กับ C M พาเราๆ ไปช็อปที่ Mustafa Centre ซึ่งเป็นห้างใหญ่โตเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่อยากเบียดใครก็ตื่นตีสามมาช็อปได้ ฮา เสียดายไม่ได้ลองมาตอนกลางดึกหรือตอนไก่โห่ดู คงได้บรรยากาศ ละเมอไป เลือกของไป สองสาวจากพม่าซื้อกระเป๋าสะพายไปเยอะมาก รวมๆ กันแล้วได้สักยี่สิบใบ จนแอบล้อว่าเป็น Queen of the bag ข้าวของที่ระลึกก็มีตรึม โปสการ์ดใบละ 30 เซนต์ (ที่ RELC มีร้านขายของที่ระลึกเหมือนกันแต่ขายใบละ 1 เหรียญ โฮกก ม่ายซื้อออ) แต่ก็มีบางอย่างที่ซื้อจาก China Town จะถูกกว่า  ตอนไปเป็นกรุ๊ป เราได้แค่ของที่ระลึกมาฝากท่านอธิการ ไม่ได้ซื้ออะไรมาก เพราะเรามีเวลาไม่นาน ก็เลยต้องมีโครงการมารอบสอง ครั้งที่สอง ไปกับเพื่อนชาวพม่านี่ล่ะ นั่ง MRT ไปลงที่ Farrer Park แล้วก็ข้ามถนนมา รอบนี้ หลังจากสองจิตสองใจจ้องกระเป๋าเดินทางใบขนาดกลางอยู่พักหนึ่งก็ตัดสินใจควักตังค์ 28 เหรียญพากลับด้วย อ่า ราคาทู้กถูกอย่างนี้ ไม่รู้จะอายุยืนยาวได้เท่าไหร่เหมือนกันแฮะ ช็อปที่นี่มีบริการทำภาษีคืนให้ด้วยค่ะ เวลาไปยื่นที่สนามบินจะได้ไม่ต้องรอนาน แต่ข้าพเจ้าไม่ได้เอาพาสปอร์ตไปก็เลยส่งมอบใบเสร็จทั้งหลายแหล่ให้เพื่อนชาวพม่าแทน (ตึกอาคารบริเวณ Little India พาหุรัดของสิงคโปร์) จากคุณ : bookmark - [ 21 มี.ค. 51 23:56:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สองสาวชาวสิงคโปร์พาเราไปที่ Sim Lim Square น่าจะประมาณ Pantip ของไทยได้อ่ะค่ะ สามารถหาของราคาถูกได้ แต่ก็ต้องระวังเรื่อง piracy เนื่องจากก่อนมา ข้าพเจ้าซื้อกล้องถ่ายรูปเรียบร้อยแล้ว USB ก็ได้รับแจกจากอาจารย์มาหลายอันแล้ว ก็เลยไม่ได้ใช้เวลาอยู่นี่นานเท่าไหร่ ข้ามสะพานลอยไปดูตลาดกลางแจ้งฝั่งตรงข้ามแทน เดินได้เพลินๆ มีอะไรหลายอย่างให้ดู ทั้งเสื้อผ้า เครื่องประดับ ต้นไม้ ดอกไม้ ของแต่งบ้าน จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากนี้ เราก็ไป Malay Village ซึ่งเน้นขายพวกผ้าๆ เป็นหลัก               Vivo City shopping mall ที่ได้ยินมาว่าใหญ่ที่สุดในขณะนี้ (คิดว่าในอนาคตน่าจะมีห้างที่บิ๊กบึ้มกว่านี้ เพราะนอกจากต้นไม้แล้ว รู้สึกว่า สิงคโปร์ปลูก Shopping Mall เยอะแยะมากมาย ) แล้วก็ Harbour Front จากที่นี่ เป็นสถานีสู่ Sentosa เกาะเลื่องชื่อของสิงคโปร์ ซึ่งไปได้สี่ทาง รถยนต์ เคเบิลคาร์ (ค่าตั๋วประมาณ สิบสองเหรียญ) Sentosa express (สามเหรียญ) แล้วก็เรือเฟอร์รี่ อันนี้ไม่ทราบราคา เคยอยากลอง แต่กลัวเมาเรือก็เลยตัดสินใจใช้บริการ Sentosa Express เมื่อแวะไปชมเทศกาลดอกไม้วันสุดท้ายกับ Ann วันนั้น เราปิดท้ายด้วยการไปกินข้าวเย็นบ้านของ Lin กัน ย่านที่อยู่อาศัยจะอยู่กันนอกเขตตัวเมือง ใช้เวลาประมาณ สามสิบนาทีถึง Orchard     Lin บอกว่าถ้านั่งแท็กซี่จากบ้านไป RELC ก็ประมาณสามสิบเหรียญ โฮกก แพงมั่ก เป็นอาคารค่ำแสนอบอุ่น เต็มไปด้วยความสนุกสนานและเสียงหัวเราะและความทรงจำดีๆ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาสิงคโปร์ครั้งนี้ได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านของเจ้าของประเทศสองครั้ง นอกจากบ้าน Lin ก็คือบ้านของ Ann และสามี Alvin (เป็นคู่รักที่น่ารักมั่กๆ คนละเรื่องกับคู่อลิซและเดสมอนเลยค่ะพี่น้อง) จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ได้มีโอกาสไปชมเทศกาลดอกไม้ที่ Sentosa ในวันสุดท้ายพอดี คนเยอะแยะมากมายมหาศาล แต่ดอกไม้ก็สวยค่ะ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นปี น้องหนู เพราะฉะนั้นอะไรๆ ก็จะเป็นหนู จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่เริงร่าอยู่ในน้ำนี่ก็ทำจากดอกไม้ล้วนๆ เห็นเป็ดแล้วนึกถึงใครบางคน ^^ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:14:38 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อีกหนึ่ง Merlion ใน Sentosa แต่จะดูน่าเกรงขามกว่า Merlion เวอร์ชั่นพ่นน้ำที่อยู่ตรงข้ามตึกทุเรียน จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ออกจาก Sentosa Ann พาไปเดินเล่นริมแม่น้ำสิงคโปร์ เดินเลียบชมอาคารบ้านเรือนไปเรื่อย ผ่าน อนุสาวรีย์ Sir Raffles โดยตั้งอยู่บริเวณที่เชื่อว่าเป็นจุดที่เขาเหยียบสิงคโปร์ครั้งแรกในปี คศ 1819 จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จบท้ายวันนั้นด้วยการไปกินอาหารค่ำที่ China Town Alvin รออยู่และเป็นเจ้าภาพ เจอกันอีกครั้งในอาทิตย์หน้า เขาก็เป็นฝ่ายเลี้ยงอีก เกรงใจมั่กๆ แต่ก็กิน ผ่างงง พอบอก Ann เขาก็ว่า Alvin ยินดีและเต็มใจอยากเจอเรา เพราะตอนที่เขามาเมืองไทยพร้อม Ann (ก่อน สึนามิ เข้าสักปีสองปี) ก็ประทับใจไทยแลนด์อยู่ ช่างเป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆ ^^ ไชน่าทาวน์ฉลองเทศกาลตรุษจีนเป็นวันสุดท้าย มีขบวนพาเหรดมากมาย พร้อมแสงสีอลังการ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 00:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รอมา 20 นาทีแล้ว สงสัยเน็ตหลุด อิจฉาๆ อยากไปเรียนมั่งจังค่ะ งือ จากคุณ : scottie - [ 22 มี.ค. 51 00:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นเพื่อนจขกท.นะค้า จขกท.ฝากมาบอกว่าเน็ทหลุด ต่อใหม่ไม่ได้ค่า คืนพรุ่งนี้จะมาโพสท์ต่่อให้จบ (ถ้าต่อเน็ทได้) ปฏิบัติการเรียบร้อย ไปละค่า จากคุณ : the grinning cheshire cat - [ 22 มี.ค. 51 01:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รอของฝากจากสิงคโปร์ครับ ก็ว่าทำไมหายไปน้าน นาน (นานจนหนูหนีหลับไปก่อนซะงั้น = =') จากคุณ : waidhaya - [ 22 มี.ค. 51 08:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ลงชื่อ เข้าอ่านค่ะคุณนี ^^ จากคุณ : คณิตยา - [ 22 มี.ค. 51 14:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ว่าแล้วเชียว... (เมื่อคืน แอบหนีไปนอนก่อนเหมือนกันค่ะ แหะ ๆ) ดูแล้วน่าไปเรียนจัง... แต่ยังไม่มีสตางค์จะไป T^T จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 22 มี.ค. 51 14:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาโพสต่อแล้วค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวก เมื่อคืน เน็ตทีโอทีใจย้ายยย ไล่คนโพสให้เข้านอนเหมือนกันค่ะ ได้มีโอกาสไป Chinese Garden กับ Ann อาทิตย์ต่อมา เข้าฟรี ^^ สวนสวยร่มรื่นดีค่ะ แต่ไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่ น่าเสียดาย รู้สึกรัฐบาลไม่ค่อยโปรโมตยังไงไม่รู้ ทั้งที่น่ามาเดินเล่นมากๆ ไม่ใกล้ไม่ไกลมีสวนญี่ปุ่นด้วย แต่ ญี่ปุ่น แต่ชื่อเท่าน้านนน >_< เพราะไม่มีอะไรเลย นอกจากรูปปั้นตามจักรราศีจีน แล้วก็สะพานไม้เล็กๆ เขียนว่า romantic ส่องยังไงก็ไม่เก็ทว่า ญี่ปุ่น ตรงไหนอ่ะ เอิ๊กกก สวนจีนเวิร์คกว่าเยอะค่ะ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 21:42:28 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จังหวะที่ไป มีการแสดง Greek Masterpieces from Louvre พอดีค่ะ รู้สึกว่าทางนั้นจะปิดซ่อม ก็เลยเอาบางส่วนมาฝากไว้ที่ พิพิธภัณฑ์แห่งชาติสิงคโปร์ Ann ทำงานในนั้นพอดี โชคจึงเด้งเป็นสองชั้นเมื่อ Ann สามารถขอตั๋วฟรีให้ได้ ชวนเพื่อนพม่าไปด้วย อยากให้รู้จักกัน เพราะรู้สึกว่าสามสาวนี่เป็นพี่สาวที่น่ารักมากๆ สำหรับเรา จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 21:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 24 Athena เทพเจ้าที่ชื่นชอบที่สุด จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 22:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อืมมม ดูท่าเขาจะไว้ใจคนมาเยี่ยมชมมากเลยค่ะ ไม่มีอะไรกั้นไว้เลย บางที่มีเชือกบางๆ คั่นเท่านั้น กลัวสะดุดวุ้ย แอบคิดว่าเกิดตื่นเต้นได้เจอ อพอลโลจนเป็นลมล้มทับรูปปั้นหักเป็นสามสี่ท่อนเนี่ย Louvre จะหั่นหัวอะฮั้นมั้ยเนี่ย ^^" ได้ดูพอหอมปากหอมคอ ยังไม่มีวาสนาได้ไปปารีส ก็ดูที่นี่ไปก่อน หลังจากนี้ Ann บอกว่าบรรดาเทพเจ้าคงไปผจญภัยที่มาเก๊าต่อ O_o จะชวน Athena Cupid ฯลฯ ไปกาสิโนหรือเปล่าหว่า อยากให้มาเมืองไทยจัง ค่าเข้าชมที่นี่ก็ไม่แพงอ่ะค่ะ เห็นเขาเขียนไว้ว่า 8 เหรียญ หลังจากนี้ก็ไปเยี่ยมชมส่วนอื่นต่อ เป็นพิพิธภัณฑ์ภาพถ่าย ของกิน เสื้อผ้า ซึ่งห้องค่อนข้างเล็ก ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ค่ะ แต่มาครั้งนี้ได้ทักทายเทพเจ้าบางส่วนก็คุ้มแว้วว หอเอน เอ๊ย leaning Aphrodite ค่า จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 22:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปะ... ปะ... ปาดดดดดดด ^__________^ v จากคุณ : ตัว(Z) - [ 22 มี.ค. 51 22:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เสียดายว่างานนี้ไม่ได้ไปสวนสัตว์ สวนนกจูร่ง หรือไนท์ซาฟารี เลย คุยกับ Ann เขาจะบอกว่าคนสิงคโปร์ส่วนใหญ่ไม่ชอบเมอร์ไลออน!??? เขาสงซั้ยสงสัยว่าทำไมเราถึงอยากไปถ่ายรูปเมอร์ไลออนเวอร์ชั่นพ่นน้ำนัก เพราะความเห็นเขามันเป็นรูปปั้นที่น่าเกลียด ตัวที่อยู่ Sentosa ก็ดูดุดัน ที่สำคัญเขารู้สึกว่าเป็นสิ่งที่การท่องเที่ยวสิงคโปร์พยายามจัดฉาก แต่งเติมเรื่องราวจนเกินงาม ไม่ใช่ความเป็นสิงคโปร์แต๊ๆ งั้นอะไรเป็นสัญลักษณ์ของสิงคโปร์ล่ะ ถ้าไม่ใช่คุณพี่เมอร์ไลออน อุรังอุตัง Ann บอก O_o คนสิงคโปร์ชอบไปป้อนกล้วยให้อุรังอุตัง "อาเม้ง" อุรังอุตังที่เพิ่งม่องไปนี่ทำเอาเศร้ากันมากมาย มีการจัดงานศพให้ด้วย อ่า สิ่งที่ Ann บอกนี่ทำเอามึนๆ สิงคโปร์ แดนแห่งอุรังอุตัง ไม่ใช่เมอร์ไลออนหรอกฤา นั่นไม่จริงเลย C M แย้งขึ้นมา เมื่อไปถามเขา เมอร์ไลออน นั่นล่ะสัญลักษณ์ของเรา C M ยืนยัน อ่า ด้วยมารยาทแล้ว เราก็จะไม่แทรกแซงกิจการภายในของประเทศเขาละกันเนาะ แต่อืมม ถ้าเปลี่ยนจากรูปปั้นเมอร์ไลออนพ่นน้ำเป็นอุรังอุตังโยนกล้วยก็คงน่ารักดีเหมือนกันแฮะ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 22:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ก่อนไปสิงคโปร์ ได้ข้อมูลมาว่าหนังสือที่นั่นถูก ปฏิบัติการตามล่าร้านหนังสือบนถนน Orchard จึงเริ่มต้น มีร้านใหญ่อยู่สองสามแห่งเท่าที่หาเจอคือ Borders อยู่ในอาคาร Wheelock ซึ่งโดดเด่นสุดๆ เพราะเป็นตึกทรงกรวย Kinokuniya ในห้าง Takashimaya หาตึกนี้ไม่ยากเลยค่ะเพราะช็อปของหลุยส์ฯ ตั้งโดดเด่นเตะตาอยู่ ส่วนร้านหนังสืออยู่ชั้นสามนะคะ (ถ้าจำไม่ผิด)              คิโนะฯ ที่นี่ค่อนข้างใหญ่ เดินหลงไปสามวันกว่าจะหาทางกลับออกมาได้ ฮา กับอีกที่เพิ่งเจอวันท้ายๆ คือร้าน Popular อยู่ในสถานี MRT Orchard นั่นเอง ก่อนจะเข้าไปในตัวสถานี มีบันไดเลื่อนขึ้นไปชั้นบน เดินผ่านอยู่หลายครั้งแต่ไม่ได้สนใจจะขึ้นไปสำรวจ เอิ๊กก แต่ราคาหนังสือ คำนวนดูแล้วก็ไม่ต่างจากเมืองไทย ไม่ได้ถูกอย่างที่คิดแฮะ แต่ถ้าจะซื้อตำรับตำรา เพิ่งได้เมลจากอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งพาเด็กไปทัศนศึกษาที่สิงคโปร์สองอาทิตย์ก่อน เขาว่า Popular สาขา Raffles Square หรือ City Hall นี่ล่ะค่ะมีตำราราคาถูกขาย เพิ่งรู้ว่ามีสาขาที่นั่นด้วย เสียดาย ไม่ได้ไปสำรวจ ที่เห็นอีกแห่งคือร้านหนังสือมือสองใน Holland Village ร้านค่อนข้างเล็ก อันนี้คงถูกจริง แต่ไม่มีโอกาสได้ไปคุ้ย ค้น ค้นอ่ะค่ะ สรุปงวดนี้ได้หนังสือเรียนจาก RELC กลับมาเสียส่วนใหญ่ จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 22:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ก่อนมาสิงคโปร์ ไม่คาดคิดมาก่อนว่าช่วงเวลาเพียงสามอาทิตย์จะก่อให้เกิดความผูกพันระหว่างกันขนาดนี้ มีความทรงจำดีๆ มากมายเกิดขึ้น ณ ที่นี่ โดยเฉพาะบรรยากาศแห่งมิตรภาพ น้ำใจที่ต่างมีให้กัน คอยช่วยเหลือกัน ไม่มีการกั๊กความรู้เก็บไว้ ในบรรดาภาพความทรงจำทั้งหมดทั้งมวล เรื่องราวน่ารักของน้องชายจากลาวดูจะเด่นชัดกว่าใครเพื่อน สองหนุ่มลาวซึ่งอายุน้อยที่สุดในกลุ่มเป็นขวัญใจของห้อง โดยเฉพาะเจ้า Warm (กว่าจะแกะชื่อจริงได้ ห่มพัน ชื่อน่ารัก แต่คนอื่นออกเสียงลำบาก เจ้าตัวก็เลยให้เรียก Warm และอธิบายว่า I’m not cool.) ซึ่งมักมีคำพูดติดปากเวลาจะเรียกความสนใจจากเพื่อนๆ ว่า Hands off key (เลียนแบบ Dr. Chan) It’s very nice but  expensive. (หมอนี่เอาบะหมี่สำเร็จรูปมาสามสิบห่อ แล้วไม่ค่อยยอมออกไปไหน ทุนที่ได้มาก็เก็บไม่ยอมใช้ บอกว่ามีเหตุผลที่ต้องเก็บตังค์ จะเอาไปแต่งงาน ฮา) เป็นต้น Lin ได้สร้างบล็อกเอาไว้เพื่อเป็นสื่อกลางในการติดต่อในอนาคต เราบอกเจ้าสองหนุ่มนี่ไปว่า ถ้ายังไม่มีอินเตอร์เน็ต ให้ข้ามสะพานมิตรภาพมาเมืองไทย อย่าขาดการติดต่อไป หวังใจว่าครูใหญ่ของโรงเรียนจะซื้อคอมให้พวกเขาด้วย ไม่แน่ ในอนาคตสองคนนี้อาจเป็น รมต กระทรวง ICT ของลาวก็ได้ วันสุดท้ายมีพิธีมอบประกาศนียบัตร หลังจากส่งรายงานไปหนึ่งฉบับกับเข้าห้องเรียนสม่ำเสมอ    สาวๆ ทุกคนสวมชุดประจำชาติสวยงามกันมา ยกเว้นสิงคโปร์กับไทยแลนด์ ^^” ครืออ ถ้าดิฉันใส่ชุดไทย ประเทศชาติอาจเสียหายมากกว่านี้ ส่วนหนุ่มๆ ก็หล่อในชุดสูท อ๋าย ถ้ามีโอกาสได้ไปอะไรอย่างนี้อีก จะลงทุนตัดชุดสวยไปเลยค่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็เฮไปห้อง recreation ทั้งชุดสวยนั่นล่ะ ร้องเล่นเต้นระบำกันสนุกสนาน อยู่ที่นี่ไม่เคยขาดเสียงหัวเราะเลย แต่พอถึงเวลาต้องล่ำลาจากกัน ก็เก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่ โดยเฉพาะเมื่อเห็น C M ซึ่งปกติจะดูนิ่งๆ เฉยๆ กว่า Lin (เจ้าแม่ขาแดนซ์ผู้ร่าเริง เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ขัน และน้ำใจ) ร้องไห้ พอมาดูรูปถ่ายตอนหลัง ถึงเพิ่งสังเกตว่า C M มีรอยยิ้มที่น่ารักและอ่อนหวานมาก เป็นสามอาทิตย์แห่งความประทับใจ และแอบหวังว่าถึงไม่ได้โยนเหรียญอธิษฐานใส่ Merlion (ตำรวจจะจับไหมเนี่ย ซี้ซั้วทิ้งของ) แต่วันหนึ่งคงได้มีโอกาสกลับไปที่นั่นอีกครั้ง Dr Ward ผู้มอบประกาศนียบัตรให้พวกเรา จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 23:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 กลับจากสิงคโปร์ได้สามอาทิตย์แล้วค่ะ แต่งานยุ่งมากมายไม่มีเวลาได้มาอัพเล่าเรื่องให้ฟังกันเลย ข้างบนเล่าตามภาพ ซึ่งก็ถ่ายมามากมายเลือกมาโพสไม่ถูกเลย ฮา เนื้อหาอาจโดดไปมา ขออภัยนะคะ อยากหาทุนระยะสั้นให้เด็กๆ ที่มหาลัยได้มีโอกาสไปอยู่ที่นั่นเหมือนกันคะ แต่ค่อนข้างยาก ลองดูค่าเรียนที่ RELC คอร์สที่ตัวเองเรียนสามอาทิตย์ประมาณ 1000 เหรียญ แต่ค่าที่พักนี่สิ แพงมั่ก หอที่นอนคืนละ 100 เหรียญ O_O ตรายยย ทั้งที่ในห้องพักก็ธรรมด๊า ธรรมดา ทีวียังไม่มีให้ ยังราคาขนาดนี้ โรงแรมในย่าน Orchard จะคืนเท่าไหร่เนี่ย ไปกางเตนท์นอนกับเมอร์ไลออน(หรืออุรังอุตังดี) ได้มั้ยอ่า ส่วนค่าเดินทาง ใช้บริการ MRT จะค่อนข้างถูกค่ะ บางที่ 90 เซนต์เอง (แต่ที่นี่จะหวงบัตร เขาจะชาร์จค่าบัตร 1 เหรียญ พอถึงสถานีปลายทางเราต้องเอาบัตรไปคืนที่ตู้แล้วจึงจะได้เงินคืน)  อาหารก็ราคาพอไหวอยู่ ถ้ากินใน food court ก็ประมาณ 4 เหรียญขึ้นไปค่ะ อยากได้ทุนไปเปิดโลกทัศน์อย่างนี้อีกเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้กลับมาทำงานชดใช้ก่อน ฮา แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 51 00:32:02 จากคุณ : bookmark - [ 22 มี.ค. 51 23:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แอบฮาเรื่องถ้าเอาอุรังอุตังกินกล้วยมาเป็นสัญลักษณ์ประเทศ คิดว่าคงไม่น่าเกรงขามเท่าสิงโตทะเลละมั้งครับ เหอๆๆ จากคุณ : waidhaya - [ 22 มี.ค. 51 23:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แล้วก็มาประกาศรายชื่อผู้ได้หนังสือ หิมะอุ่นฯ นะคะ อยากให้หนังสือกับทุกท่านที่ช่วยกันครีเอทความเห็นเลยค่ะ แต่งืด บุกโรงพิมพ์ไม่ทันแล้ว ก็เลยขอมอบให้สองเล่มละกันนะคะ เล่มแรก แต่น แต๊นนน คุณ Pretear ค่า ส่วนเรื่องพาคู่ไหนไปสิงคโปร์ดี เชียร์คู่เป็ดเจนกับหมาป่านะคะ เพราะสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วดูเฮฮาดีค่ะ (คู่เอกในเรื่องนี้ก็เด่น + หวานกันมากแล้วค่ะ) ถ้าให้เจนกับหมาป่าไปสิงคโปร์ด้วยกัน พวกเรานักอ่านก็คงได้เห็นอะไรๆสนุก + อาจจะคาดไม่ถึงได้หน่อยๆ (หรือเปล่า) เห็นคุณหมาป่าเจ้าเล่ห์ออกอย่างนั้น นะคะคุณ bookmark ให้เป็นคู่นี้นะคะ พาคู่นี้ไปเที่ยวเนื่องในโอกาสตรุษจีนก็ได้ จะได้เห็นบรรยากาศเทศกาลนี้ที่เมืองลอดช่องด้วยอะค่ะ อิอิ ได้เจออะไรคาดไม่ถึงหน่อยๆ ที่นั่นจริงๆ อ่ะค่ะ อ่านความเห็นนี้แล้วก็นึกภาพตอนดูขบวนพาเหรดที่ไชน่าทาวน์ตามมาด้วย ^^ อีกเล่มนะคะ คุณ river (ริเวอร์) ขอแตกต่างมั่งละกัน ถึงคู่ทรีกะลัญจ์จะเข้าใจกัน หนักแน่นกัน ก็อยากให้มีภาพปั่นป่วนของการหลง คลาด พลาด ตามหากันซะหน่อง แอบคิดถึงสมัยก่อนที่ยังไม่มีมือถือ เวลานัดเพื่อนกันที ก็ต้องรอกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ไม่มีหรอกที่จะมาขอแว่บไปเดินเล่นแล้วค่อยโทรหากันอย่างสมัยนี้ อ่านเมนท์นี้แล้วก็นึกถึงตัวเองกับ Ann อ่ะค่ะ ถึงจะนัดเจอเขาหลายหน แต่เป็นการนัดผ่านอีเมลตลอดอ่ะค่ะ ไม่สามารถโทรหาเขาได้เลย? ก็ต้องไปยืนคอยเมื่อถึงเวลานัดอ่ะค่ะ ชะเง้อชะแง้ผ่านฝูงชนในสถานี Orchard  ไม่มีโอกาสแวบไปลั้ลลาในห้าง แล้วค่อยโทรตามตัวกัน ส่วนหนังสือ แฟรงเกนสไตน์ ยังไม่ทราบกำหนดออกอ่ะค่ะ เพื่อนก็เลยไม่รู้ว่าจะได้หนังสือมากี่เล่ม ก็เลยขอมอบหนึ่งเล่มก่อนนะคะ น้องส้ม ปิยะรักษ์ สำหรับเรื่องลึกลับซ่อนเงื่อนในใจตลอดกาล คือ เรื่องสยองขวัญ (รวมเรื่องสั้น) ของ เอโดงาวะ รัมโป แปลโดยคุณผุสดี นาวาจิตรค่ะ มีทั้งเรื่องลึกลับ สยองขวัญ หักมุม และสืบสวนเชิงจิตวิทยารวมอยู่ในเล่มเดียว อ่านคนเดียวตอนกลางคืนก็มีหวาด ๆ อยู่บ้างเหมือนกัน แต่สิ่งสำคัญที่ทำให้ติดใจเรื่องของรัมโป คือ พฤติกรรมของมนุษย์ในเรื่องที่ทำให้รู้สึกว่าซับซ้อน น่ากลัวกว่าสถานการณ์ในเรื่องอีก ถ้าเป็นการ์ตูนละก็ ยกให้ MPD Psycho ของ เอจิ โอทสึกะกับโช ทาจิม่าค่ะ คดีฆาตกรรมในเรื่องเป็นเหตุการณ์เหนือจริงที่น่าเชื่อถือจนอ่านแล้วกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นจริง ๆ   ภาพสวย แต่ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชนอายุต่ำกว่า 20 ปี (และคนขวัญอ่อน) เป็นอย่างยิ่ง เพราะเต็มไปด้วย Violent Content รบกวนคุณ Pretear และคุณ ริเวอร์ ช่วยหลังไมค์บอกที่อยู่มาด้วยนะคะ ส่วนน้องส้มมีที่อยู่แล้ว ^^ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์และการติดตาม หิมะอุ่นฯ เสมอมานะคะ การโพสครั้งนี้อาจเร่งรีบด้วยข้อจำกัดด้านเวลาของคนเขียนบ้าง ไม่ได้ตอบความเห็นเป็นรายบุคคลบ้าง ต้องขอโทษด้วยกั๊บ แต่ได้อ่านทุกเมนท์ และจะพยายามนำข้อคิดเห็นที่ได้ไปปรับปรุงหรือเป็นข้อระมัดระวังสำหรับงานเขียนครั้งต่อๆ ไปนะคะ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 51 00:35:51 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 51 00:26:20 จากคุณ : bookmark - [ 23 มี.ค. 51 00:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตามไปเที่ยวสิงคโปร์ต่อค่ะ แต่ละที่เข้าข่ายที่ชอบ ๆ ของตัวเองทั้งนั้น โดยเฉพาะพิพิธภัณฑ์ ร้านหนังสือ และอาหาร แหะ ๆ ตั้งใจจะคุยเล่น ๆ กะหาพรรคพวกเป็นเพื่อนอ่าน แต่ปรากฏว่าได้จริง ๆ ... ขอบคุณนะคะ ^ ^ ใช้สัญลักษณ์เป็นอุรังอุตังคงไม่เวิร์กมั้งฮับ ไม่งั้นคงต้องเปลี่ยนเป็นชื่ออื่น (อ่า เพิ่งสังเกตว่าวาดหาง Merlion ผิดด้าน... ขอโทษค่า ^ ^") แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 51 01:05:54 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 23 มี.ค. 51 00:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ อย่างฮาเลยเพื่อนจ๋า กร๊ากกกกกกกกกกกก จากคุณ : waidhaya ยืมเครื่องหมีเล่น (ตัว(Z)) - [ 23 มี.ค. 51 01:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่าตามมาเที่ยวฮะพี่นี อิอิ มาตามกระแสจิตที่ส่งถึงกันว่าพี่นีตั้งกระทู้ อิอิ เห็นแล้วอยากไปเนอะ ชอบเจ้าเป็ดที่ทำจากดอกไม้จังเลยพี่นี แล้วหน้าตาอาหารก็ อิอิ ของไทยน่ากินๆ กว่าเป็นไหนๆ ยิ่งเจ้าจานที่เหมือนผัดไท อ่า อ่อๆ แต่จานที่เป็นไข่ห่อนั่นอ่า น่ากินอยู่ อิอิ เพิ่งรู้ว่าลาวเขาไม่มีคอมพิวเตอร์ ความรู้ใหม่ๆ หวังว่ากลับไปครั้งนี้เขาจามีคอมเนอะ แต่เอ่ จริงอ่ะพี่นี ที่เมอร์ไลออนไม่ใช่สัญลักษณ์ แต่กลายเป็นอุรังอุตัง อ่า ถ้าเขาจะเปลี่ยนจริงๆ คงจะมีคนแย่งกันถ่ายรูป อิอิ ด้วยความที่ไม่คาดคิดหรือคิดไม่ถึง   แต่ก็คงน่ารักไปอีกแบบเนอะ ปล.คิดถึงพี่นีเหมือนเคยนะค๊า เลิฟๆ  ค๊า ^^ จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ 23 มี.ค. 51 18:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อยากไปเรียน(ฟรี) บอกแล้วบอกอีก เผื่อได้ไปมั่ง :) จากคุณ : scottie - [ 24 มี.ค. 51 10:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อิจฉาจังเลยค่ะ ได้เที่ยวด้วย เสียดายจังไม่ได้หนังสือแฮะ คงต้องไปซื้อเองแล้ว จากคุณ : pumpam (pumpam) - [ 24 มี.ค. 51 11:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากชิมไอ้ที่อยู่ในจานจริงจริ๊งงงงง 555 มีคนบอกว่าที่สิงคโปร์ไม่มี tax อยากไปช้อปหนังสือมั่ง ราคาจะถูกกว่าเมืองไทยมั้ยเนี่ยพวก textbook ทั้งหลาย จากคุณ : Canossa - [ 24 มี.ค. 51 12:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาตามไปเที่ยวค่ะ อยากจะตามไปจริง ๆ ด้วยหละ ถ้าเิกิดว่าอยากจะ backpack ไปเอง ปรึกษาพี่นีได้เลยม่ะคะเนี่ย อิอิ ยินดีกับคนที่ได้รับหนังสือแล้วค่ะ เห็นปกที่แจ่มใสแล้ว น่ารักมาก ๆ เลย จากคุณ : หนูเก๋ - [ 26 มี.ค. 51 19:56:59 ]