ชีวิตจับพลัดจับผลูให้ระเหเร่ร่อน ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แต่อยู่ที่ไหนก็ไม่ยากไร้ซึ่งเพื่อนสี่ขา ถูกต้องแล้วค้าบ เจ้าแมวเหมียวนั่นเอง
เป็นครั้งแรกที่เราเดินทางต่างประเทศ และต้องห่างจากแมวที่รัก(เจ้าข้าวโพด) เผอิญว่ามีแมวหลงทางผ่านมาหน้าหอพัก เราก็เลยจับเป็นมาเลี้ยงดูอุ้มชูแก้คิดถึงเจ้าข้าวโพด
นังเหมียวที่เรารับเลี้ยงมีลายเสีอ และจุดเด่นของมันก็คือดวงตาแป๋วแหว๋วนั่นเอง เราตั้งชื่อเจ้าเหมียวตัวนี้ว่า กระแตเพราะความร่าเริง ฉลาด ขี้อ้อนและอยู่เฉยไม่ค่อยได้นั่นเอง
เจ้ากระแตมาจากทิศทางไหนสุดจะรู้ได้ เราเจอเจ้ากระแตตรงปากทางเข้าหอพัก แวะทักทายนิดเดียวว่า
มาจากไหน มาหาใครเหรอ
เท่านั้นแหละ เจ้ากระแตถือเป็นคำชักชวนให้อยู่ด้วย วิ่งตามมาจนถึงห้องพัก ไอ้เราในฐานะเจ้าบ้านจะไม่ต้อนรับก็กระไรอยู่ เลยจัดหาขนมมาเลี้ยงซะอิ่มหมีพีมัน
ตั้งแต่นั้นเจ้ากระแตจะมาสิงสถิตย์อยู่หน้าห้องพักทุกวัน ถ้าวันไหนเราหยุดก็จะมีโอกาสได้เข้ามาวิ่งเล่นในห้อง
ทุกๆวันเวลาเราไปทำงาน เจ้ากระแตจะวิ่งตามรถบักกี้ที่เราขับไปจนถึงปากทางเข้าหอพัก และตอนเย็นเจ้ากระแตก็จะมาคอยที่เดิม เราต้องจอดรถเพื่อให้เจ้ากระแตขึ้นมานั่งบนตักแล้วขับรถไปจอด จากนั้นก็เดินขึ้นหอพักด้วยกัน
วันหยุดถ้าเราไม่ไปไหนเจ้ากระแตจะมาเรียกแต่เช้า ชีวิตเหมือนมีเงาเล็กๆตามติดไปทุกหนแห่ง จนเพื่อนร่วมหอรู้ว่าเรามีคู่หูเป็นแมว กระแตถือคติว่าไปไหนไปด้วย ไม่ช่วยซักบาท
บางทีเราไปแวะร้านค้าในหอพัก นั่งคุยกับเพื่อนๆต่างชาติ กระแตจะกระโดดมาบนโต๊ะสนทนา มองหน้าคนโน้นที คนนี้ที แล้วส่งเสียงร้องเมี้ยวๆ เหมือนอยากมีส่วนร่วมในวงสนทนาด้วย
เคยลองคุยกับกระแต และดูเหมือนกระแตรู้ภาษาคนเช่น
กระแต วันนี้อยากกินอะไร
เมี้ยววว
อยากกินปลากระป๋องหรือปลาทอด
เมี้ยววว
อ๋อ อยากกินปลากระป๋องเหรอ
เมี้ยววว
งั้นรอเดี๋ยวนะ อุ่นปลากระป๋องก่อนท้องจะได้ไม่เสีย
เมี้ยวววว
เห็นมั้ย กระแตรู้ภาษาคนจริงๆ ถามอะไรตอบหมด อิอิอิ
อยู่มาวันนึงเราสงสัยว่ากระแตจะท้องรึเปล่า เพราะกระแตอ้วนแต่ท้อง เอามือลูบๆคลำๆดู แล้วก็ถามกระแตว่า
กระแต ไปท้องกับใครมา
เมี้ยวว
ไม่ต้องมาแก้ตัว นี่ไม่ใช่อ้วนลงพุง บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้
เมี้ยวว
เป็นครั้งเแรกที่กระแตเฉไฉ แต่ในที่สุดความจริงก็ปูดว่ากระแตท้อง เราก็ได้แต่กลุ้มใจว่าจะทำยังงัยกับลูกเจ้ากระแตที่กำลังจะเกิด เราจึงวางแผนล่วงหน้าด้วยการไปปิดประกาศที่บอร์ดพนักงานหาคนอุปการะลูกเจ้ากระแต
มีคนมาถามอยู่หลายคนเหมือนกัน แต่อยากเห็นลูกแมวก่อนจะได้เลือกถูก เราบอกไปว่ายังไม่เกิด ไว้ค่อยมาเลือกตอนที่ลูกแมวเกิดแล้วกัน หลายคนบ่นพึมพำอย่างนี้ก็มีด้วย คิคิคิ
ขณะที่เราวุ่นวายหาที่อยู่ให้ลูกแมวที่จะเกิด เจ้ากระแตกลับทำเป็นทองไม่รู้ร้อนซะอย่างนั้น
วันเสาร์เราหยุดงาน ก็เลยขับเข้าในเมืองกะจะไปหาซื้อของมาขุนเจ้ากระแต แวะซื้ออาหารเสริม และปลาทูสดมาหนึ่งพวง
กว่าจะกลับถึงหอก็เย็นย่ำ พอจอดรถก็ไม่เห็นเจ้ากระแตมาต้อนรับนึกในใจว่าหายไปไหน พอเราเก็บข้าวของเรียบร้อยก็ไปทอดปลาที่ห้องครัวรวม เห็นมีเพื่อนๆต่างชาตินั่งทำกับข้าวอยู่ เราก็ทักทายปกติ เค้าถามว่าจะทำกับข้าวเหรอ เราตอบไปว่า จะมาทอดปลาให้กระแต ทุกคนเงียบบบ
เราก็ไม่ได้เอะใจ ก็ทอดปลาไปตามปกติ ซักพักก็เริ่มสงสัยว่ากระแตหายไปไหน เพราะกระแตไม่ค่อยพลาดเวลาได้กลิ่นปลาทอด
เราเริ่มมาผิดสังเกตุว่ากระแตหายไปนานมาก ก็เที่ยวตามหาทั่วหอ แต่ไม่เจอแม้แต่เงา จนเราคิดว่าจะไปหาดูในป่าข้างหอ เพื่อนที่หอบอกว่าอย่าหาเลย เราถามว่า ทำไม เกิดอะไรขี้น
เพื่อนคนเดิมบอกว่า กระแตไปแอบกินปลาที่คนข้างห้องทอดและวางทิ้งไว้ในครัว เค้ามาเห็นแล้วโมโหจับกระแตเหวี่ยงเข้าไปในป่าข้างหอ เค้าเหวี่ยงกระแตจากชั้นสองของหอ
ได้ยินอย่างนั้นเราใจหายวาบ เป็นห่วงเจ้ากระแตอย่างที่สุด รีบคว้าไฟฉาย เดินเข้าไปในป่า พอไปถึงโคนต้นไม้ใหญ่ เห็นร่างกระแตนอนอยู่ เราเดินเข้าไปดูใกล้ๆ กระแตไม่มีลมหายใจแล้ว สภาพของกระแตหากใครมาเห็นคงทนดูไม่ได้เพราะมันช่างน่าสังเวชเหลือเกิน
เราร้องไห้ด้วยความสงสาร กระแตคงจะเจ็บปวดน่าดู เราอุ้มร่างไร้วิญญานของเจ้ากระแตมากอดเป็นครั้งสุดท้าย และลงมือฝังศพกระแตใต้ต้นไม้นั้น ขณะที่ฝังก็นึกโกรธและเกลียดคนที่โหดร้ายทำกับกระแตได้ขนาดนี้
เรานั่งร้องไห้ตรงนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ ในใจนึกต่อว่าความโชคร้ายของเจ้ากระแต จากนี้เราจะไม่มีเงาของเจ้ากระแตคอยตามไปทุกหนทุกแห่งรอบหอ ไม่มีเสียงร้องตอบของกระแตทุกครั้งที่เรามีคำถาม ไม่มีแม้กระทั่งดวงตาแป๋วแหว๋วคู่นั้น และไม่มีใครมาต้อนรับและนั่งตักเวลาเราขับรถกลับหออีกต่อไป
หลับฝันดีนะเจ้ากระแต อย่าได้ตื่นมาเพื่อพบกับความโหดร้ายอีกต่อไป ขอให้วิญญานของเจ้าจงไปสู่ที่สงบ และสุขตลอดกาล
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 51 12:37:00
จากคุณ :
ข้าวโพดแมวติสต์แตก 
- [
23 มี.ค. 51 12:11:39
]
......แมวนะ.........ไม่ใช่กระแต
