Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    [เรื่องแปล] ราชาแห่งราชัน เล่ม 4 รวมพลก่อตั้งสมาพันธ์ ตอนที่ 3 เข้าใจผิด

    เล่ม 1 - เล่ม 4 ตอนที่ 1

    http://my.dek-d.com/linmou/story/view.php?id=279158




    ตอนที่ ๓

    เข้าใจผิด




    หลังอิ่มหนำสำราญกันไปหนึ่งมื้อ ถึงแม้ตอนจ่ายเงิน เฉินเฟิงจะอดปวดใจไม่ได้ แต่ได้เห็นเพื่อนฝูงมากมายขนาดนี้มาอยู่ร่วมกัน ทำให้รู้สึกตื้นตันอยู่ไม่น้อย ทุกคนต่างแสดงความจริงใจออกมาอย่างไม่มีการเก็บงำ ซึ่งนับว่าหาได้ยากยิ่งสำหรับสังคมอันเย็นชาในปัจจุบัน

    หลังอาหาร ทุกคนต่างละเลียดดื่มน้ำชาที่เฉินเฟิงเป็นคนเลี้ยงอีกเช่นกันพลางสนทนากันไปเรื่อยเปื่อย การรับประทานข้าวเสร็จเคลื่อนไหวทันทีไม่เป็นผลดีต่อร่างกายนัก อย่าว่าแต่เมื่อครู่ทุกคนต่างสวาปามกันอย่างแหลกลาญเสียด้วย หากไม่นั่งรอให้อาหารได้ย่อยไปเสียบ้าง ก็ไม่มีใครยอมขยับเขยื้อนเหมือนกัน

    “อยู่ดีๆ เกมราชาฯดันส่งสัตว์อสูรเก่งตั้งขนาดนี้มาเฉยเลย ทำเอาทุกคนต้องเดินอ้อมโลกกันไปหมด ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าครั้งนี้บริษัทเลจจ์คิดอะไรอยู่” ฉินซวงบ่นกระปอดกระแปด

    กระต่ายคลั่งหนีจากพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

    “นั่นสิ ! เดินทางหลวงน่าเบื่อจะตายชัก มีสัตว์อสูรให้รังแกอยู่แค่ไม่กี่ตัว โชคดีที่ครั้งนี้มีทุกคนเดินเป็นเพื่อน ไม่อย่างนั้นเอาแต่เร่งเดินทางแบบนี้มีหวังเซ็งระเบิด”

    เจี๋ยเต๋อวิเคราะห์ว่า “อาจเป็นเพราะตอนนี้วัตถุดิบในการก่อสร้างขาดแคลน ทำให้ผู้เล่นจำนวนมากพากันฉวยโอกาสหากำไรจากสถานการณ์นี้ บริษัทเลจจ์ถึงได้ส่งสัตว์อสูรนี่มาถ่วงให้ทุกคนต้องเสียเวลาเดินอ้อมทางโดยเฉพาะล่ะมั้ง !”

    อะไรก็ได้ เสนาธิการของขบวนนักเวทและสัตว์ก็ผสมโรงวิเคราะห์ด้วยการแสดงความเห็นว่า

    “ความจริงแบบนี้ก็ตรงกับท่าทีที่ผ่านๆ มาของบริษัทเลจจ์อยู่นะ หลังจากเปิดให้มีศูนย์สมาพันธ์แล้ว ทุกคนก็จะฝึกวิชาเลื่อนระดับกันได้เร็วขึ้นเยอะ และแน่ล่ะว่าต้องหาเงินได้ง่ายขึ้นด้วย บริษัทเลจจ์เคยใจดีขนาดนี้ซะที่ไหน ขืนพวกนั้นไม่หาเรื่องมาสร้างความลำบากถ่วงความเร็วในการก้าวหน้าของพวกผู้เล่นไว้สักหน่อยสิถึงจะแปลก !”

    เจี๋ยเต๋อสรุปว่า “ถ้าพวกนั้นไม่ทำอย่างนี้ ผู้เล่นทุกคนมีหวังได้กระเป๋าตุงกันไปหมด มีหรือจะจนกรอบกันเป็นส่วนใหญ่เหมือนอย่างตอนนี้ ? นี่อาจจะเป็นเทคนิคทางธุรกิจอย่างหนึ่งก็ได้ ต้องมีความยากในระดับหนึ่งถึงจะมีคุณค่า และยิ่งดึงดูดให้ผู้เล่นต่างก็ต้องขยันขันแข็งหาเงินกันเข้าไป !”

    ทุกคนต่างก็อดเซ็งกันไม่ได้ นี่เป็นท่าทีมาตรฐานของบริษัทเลจจ์จริงๆ  และเป็นสาเหตุที่ทำให้ทุกคนทั้งรักทั้งชังบริษัทนี้

    อยู่ๆ ปีกของซาตานก็โพล่งขึ้นว่า “แต่ก็ถือว่าโชคดีที่เกมราชาฯปล่อยสัตว์อสูรตัวนี้ออกมาขวางทาง ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับทุกคนแน่ ! พูดตามตรงนะ ฉันเล่นเกมราชาฯมาก็นานแล้ว แต่เพิ่งจะเคยได้คบเพื่อนมากขนาดนี้เป็นครั้งแรกนี่แหละ”

    หนานอี๋ยิ้ม “ความจริงเล่นเกมมันก็ควรจะเป็นอย่างนี้สิ ถึงจะไม่ปฏิเสธว่าความเห็นแก่ตัวเป็นนิสัยโดยธรรมชาติของมนุษย์ แต่ตั้งแต่ได้รู้จักกับมนุษย์ประหลาดอย่างพี่เฟิง ฉันถึงค่อยรู้ว่าการแบ่งปันมีความสุขกว่าการฮุบเอาไว้ชื่นชมคนเดียวเยอะ การแลกเปลี่ยนความเห็นกันก็สะดวกสบายกว่าคลำหาเอาเองคนเดียวเป็นกอง แถมยังก้าวหน้าเร็วกว่าแอบศึกษาเองคนเดียวตั้งหลายเท่าด้วย พวกคุณว่าจริงไหม ?”

    หยกม่วงร้องบอกว่าเห็นด้วย แล้วเสริมว่า

    “อย่างตอนนี้ที่ยักษ์สามตาเกล็ดมังกรมาขวางทางหาเงินของพวกผู้เล่น แต่พวกเรามีเพื่อนก็เลยไม่เหมือนกัน มีพี่เฟิงที่ไปมาเมืองมังกรเมฆได้อย่างอิสระ มีเบาะแสเรื่องภูเขาแร่เหล็กจากพี่เฮยโถว แล้วจะไม่ฉวยโอกาสนี้หากำไรให้เปรมได้ยังไงกันล่ะเนอะ !”

    เฉินเฟิงหัวเราะ “มีโอกาสหาเงินก็ต้องแบ่งๆ ให้ทุกคนได้รู้ล่ะนะ เพราะมีแต่ช่วยหนุนจนทุกคนก้าวหน้าเก่งฉกาจกันหมด เวลาต้องการความช่วยเหลือ ถึงจะมีผู้ช่วยเหลือที่เก่งๆ เยอะๆ  อย่าว่าแต่ถ้าไม่ได้พวกคุณช่วย ผมเองคงหาเงินไม่ได้มากจนซื้อบ้านได้หรอก เลยถึงเวลาที่ผมต้องตอบแทนบ้างแล้วล่ะ”

    พอพูดถึงเรื่องหาเงิน ทุกคนต่างก็กระตือรือร้นกันถ้วนหน้า เงินที่หามาได้ในหลายวันมานี้แทบจะมากกว่าที่หาได้ในเวลาปกติหนึ่งเดือนเสียด้วยซ้ำ แต่ละคนต่างก็ซื้อไอเท็มมาเพิ่มได้กันไม่ใช่น้อย ต้องทราบว่าในโลกของเกมราชาฯ การหาเงินเป็นเรื่องยากมาก ไม่อย่างนั้นทุกคนคงไม่ถึงกับกะอีแค่เข้าภัตตาคารก็ยังเสียดายเงินแล้ว

    หลังจากจัดแจงเตรียมไอเท็มเสร็จ ทุกคนต่างก็ซื้อกระโจมและกาน้ำมาเพิ่ม แถมยังขอให้เฉินเฟิงพยายามเคลียร์ช่องเก็บไอเท็มเตรียมเอาไว้ให้เยอะๆ หน่อย ดูท่าเตรียมจะทำศึกระยะยาวกันแล้ว

    แล้วคนทั้ง ๑๗ ก็ยกขบวนกันไปยังภูเขาแร่เหล็กอย่างเอิกเกริก เปิดฉากยุทธการแย่งทำเงินอย่างเป็นทางการ


    <>::<>::<>


    เสียง “กึ้งๆ ! แก๊งๆ !” ดังไม่ขาดสายอยู่ในภูเขาแร่เหล็ก ดูท่าข่าวเรื่องแร่เหล็กขึ้นราคาจะแพร่ออกไปแล้ว ตอนนี้จึงมีผู้เล่นที่มาเพราะได้ยินข่าวไม่ใช่น้อย

    โชคดีที่ภูเขาแร่เหล็กมีขนาดใหญ่มาก ถึงตอนนี้จะมีผู้เล่นมากันถึงเกือบ ๑๐๐ คน ก็ไม่เกิดการกระทบกระทั่งกันแต่อย่างใด ต่างก็แบ่งเป็นกลุ่มๆ ยึดพื้นที่คนละจุดทำงานกันไป

    และแน่นอนว่าพวกเฉินเฟิงที่มีจำนวนคนมากที่สุดเป็นที่สะดุดตามากที่สุด ตอนที่พวกเขาเพิ่งมาถึง ทำเอาบรรยากาศบริเวณนั้นตึงเครียดไปชั่วขณะ เพราะมากันตั้งเป็นกลุ่มใหญ่ขนาดนี้ ทำให้ผู้เล่นหลายคนคิดว่าอาจเป็นคนของกลุ่มหรือสมาคมใดสักแห่งมาแย่งที่ทำกินที่นี่

    ปกติพวกกลุ่มและสมาคมมักจะชอบวางอำนาจขับไล่ผู้เล่นคนอื่นๆ ไปจนหมด แล้วยึดครองพื้นที่ทำกินแบบผูกขาด แม้จะทำให้ใครๆ ต่างก็ไม่พอใจ แต่เนื่องจากพวกกลุ่มและสมาคมมีจำนวนสมาชิกเยอะมาก ทำให้ผู้เล่นส่วนใหญ่ได้แต่โกรธแค้นโดยไม่กล้าลงมือทำอะไร

    แต่ก็ผิดคาดอย่างยิ่ง คนกลุ่มนี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้ขับไล่คนอื่นไป แถมยังไม่ได้มาวางอำนาจยึดครองส่วนกลางของภูเขาที่มีปริมาณแร่เหล็กอยู่มากที่สุดอีกต่างหาก ซึ่งบริเวณนั้นมีผู้เล่นอยู่มากที่สุด แต่ไม่ต้องเทียบกันก็รู้แล้วว่า ไม่มีกลุ่มไหนทาบคนกลุ่มนี้ติด แค่ที่ทุกคนต่างก็มีม้าขี่ บวกกับเครื่องป้องกันของแต่ละคน สงสัยผู้เล่นอื่นในบริเวณภูเขาแร่เหล็กทั้งหมดที่มีเครื่องป้องกันดีขนาดพอจะเทียบเคียงได้ มีจำนวนไม่มากเท่าผู้เล่นกลุ่มนี้เสียด้วยซ้ำ !

    ทั้ง ๑๗ คนละทิ้งบริเวณใจกลาง แล้วไปเลือกมุมหนึ่งของภูเขาทำงานกันอย่างขันแข็ง สงบเสงี่ยมกันขนาดนี้แล้วไปสะดุดตาคนอื่นๆ ได้ยังไง ? ปรากฏว่าเป็นเพราะยังไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงโห่ร้องดีอกดีใจดังติดต่อกันมาจากคนกลุ่มนี้ ทำให้ทุกคนอดหันมามองไม่ได้

    อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้กลุ่มนี้สะดุดตาคนอื่นคือ ในกลุ่มนี้มีผู้หญิงอยู่ถึง ๖ คน งานขุดแร่เป็นงานที่ต้องใช้แรง ดังนั้นถึงแม้ในบริเวณนี้จะมีผู้เล่นอยู่ถึงเกือบ ๑๐๐ คน แต่ก็มีผู้หญิงอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น

    และแล้วทุกคนก็พากันหยุดมือที่กำลังทำงานหันมาดูกลุ่มคนอันแสนประหลาดนี้ จากนั้นสุมหัวซุบซิบกัน

    ตรงบริเวณใจกลางของภูเขา ผู้เล่นที่ดำมอมแมมไปทั้งตัวคนหนึ่งคุยเล่นกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ว่า

    “พี่สองแสงกล้า (เหลี่ยงกวงหง) เบาะแสของพี่ผิดพลาดหรือเปล่าน่ะ ทำไมแร่เหล็กทางนี้ของพวกเราถึงน้อยกว่าที่คนอื่นทางโน้นเขาขุดได้เสียอีกล่ะ ? แล้วยังมาให้พวกเราผลัดกันขุดแบบเอาเป็นเอาตายอีก สงสัยจะโดนคนอื่นเขาแย่งทำเลดีๆ ไปซะแล้วล่ะมั้ง ?”

    สองแสงกล้าซึ่งแต่งตัวดูแล้วเหมือนนักรบคลั่งพูดตอบโดยที่มือยังไม่หยุดทำงานและไม่เงยหน้าขึ้นมามองว่า

    “วณิพกลอยชาย (ล่างเหรินเพียว) นายเอาแต่ดูผู้หญิงอยู่มากกว่ามั้ง ผู้เล่นกลุ่มไหนบ้างที่ตอนเพิ่งมาถึงไม่ได้เป็นอย่างพวกนั้น ตอนแรกๆ ที่ขุดแร่เหล็กได้ มันก็ตื่นเต้นดีใจอย่างนั้นกันทั้งนั้นแหละ อีกเดี๋ยวก็กลับเป็นปกติแล้วล่ะน่า !”

    ผู้เล่นอีกคนซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันหัวเราะพลางพูดว่า

    “ก็อุดอู้มาตั้งสองวันแล้วนี่ มีสาวๆ มาให้บำรุงสายตา ใครบ้างจะไม่อยากดู ! ฉันว่าผู้หญิงคนที่แต่งชุดจอมเวทนั่นสวยที่สุด สองแสงกล้า พี่ล่ะคิดว่าไง ?”

    จากคุณ : Linmou - [ 23 มี.ค. 51 16:40:08 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom