ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยค่า จากคุณ : scottie - [ 24 มี.ค. 51 22:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พูดอีกก็ถูกอีกค่ะ แหะ ๆ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 24 มี.ค. 51 23:40:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถู่ ถู่ ถู่.......ถูกต้องแล้วค้าบบบ จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก - [ 25 มี.ค. 51 10:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยอย่างยิ่งคร้าบ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 25 มี.ค. 51 10:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบ กฤษณา อโศกสิน ค่ะ เป็นหนึ่งในนักเขียนที่ชอบมาก จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 25 มี.ค. 51 11:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เขียนนิยายลงเว็บ ต้องทำใจกันอย่างมาก เพราะอีกฝ่ายเพียงแค่  Control A, Control C แล้วหันไปเปิดหน้าโน้ตแพ้ด  หรือ Wordpad ในเครือง Control Paste  เท่านั้น เขาก็ได้สิ่งที่เราคิดเขียนแทบตายไปแล้ว       อย่างข้าพเจ้าก็ชอบนิยายของหลายคน ก็ทำดังว่า เก็บไว้อ่านเอง ไม่ได้จะเอาไปขายใคร         เย็นนี้ มีนักเขียนชื่อ คุณ ศรีสุรางค์ มาตั้งกระทู้ น้ำเน่ายกกำลังสอง ตามลิงก์ไปดูทุกขั้นตอน เห็นหน้าตาหนังสือเล่มใหม่ ๆ ของเธอ และ เห็น ถ้อยคำ ด้านขวา น่าสนใจ          "  สงวนลิขสิทธิ์ การนำส่วนใดส่วนหนึ่ง  หรือทั้งหมด ของงานเขียนในเว็บนี้  ไปเผยแพร่ดัด แปลงเสนอขายโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็น ลายลักษณ์อักษรถือเป็นความผิดตามกฎหมาย   " ที่มา  http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=srisurang          ก็ถือเป็นเรื่องน่าสนใจของ เรื่อง นวนิยายในเว็บที่เขาทำกันสำเร็จ ฝีไม้ลายมือดี สำนวนเดี เขียนน่าสนใจ           ข้าพเจ้าหันไปมองเรื่องที่ตัวเองกำลังเขียนอยู่           ...หากข้าพเจ้าจะเขียนอะไรจริง ๆ จัง ๆ ที่รบกวนหัวใจอยู่ ..แน่ว่า คุณแอร์กี่อาจชิดซ้าย และ ศาลอาจยุ่งเหยิงเพราะงานเขียน แคะคุ้ยของข้าพเจ้ายิ่งกว่าคุณแอร์กี่ก็เป็นได้            ด้วยอาการคัน  ๆ ที่ว่า  ข้าพเจ้า ยังเบรค เรื่องการอยู่หอพักซอย สุขุมวิท ๔ ๓ ไปทั้งเรื่อง...บางอย่างที่ยังตรึงในอารมณ์ ที่มาของคนดังใน สังคม ดังข้ามโลกด้วยซ้ำ...แต่ข้าพเจ้าไม่เขียนถึงเธอ             เพราะวันนี้ เธอจะไม่มีวันอภัยให้กับใครที่นำเรื่องนั้นมาเขียน          เธอคงไม่อยากจะให้ใครรับรู้ว่า การหายตัวไปของเธอไม่กี่วันนั้น         ทำให้ ญาติโกโหติกา ข้าพเจ้าพวกคนมีสี ต้องพลอยปั่นป่วน..ไปด้วย เพราะ รูมเมท เธอ มาขอร้องให้ข้าพเจ้า ช่วยให้ญาติข้าพเจ้า ติดตามการ หายของเธอในครั้งนั้น              แต่ข้าพเจ้าจะไม่เขียนถึงเธอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม  เธอไม่อยาก จะรู้จักข้าพเจ้า เพราะเธอดังเหลือเกิน และ ไม่อยากจะนับเป็นคนรู้จัก เพราะรู้มากเกินไป             นี่คือตัวอย่างชนิดหนึ่ง ของ "สิ่งที่อยู่ในคลังเรื่องเขียนของข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้า ต้องยั้งมืออยู่ทุกขณะของการเขียน...           ในทำนองกลับกัน..หากคนอื่นเขาทำอย่างนั้นกับข้าพเจ้า เที่ยว เอาเรื่องอะไรต่อมิอะไรมาเขียนเป็นที่สนุกสนาน ใส่สีใส่ไข่ ทำเอาเจ้าของ ชีวิต ถูกดูหมิ่นเกลียดชัง เข้าใจผิด ก็คงแย่เหมือนกัน                เมื่อคินนี้ ข้าพเจ้าเข้าไปดูกลอนเก่าที่  ห้องไทยโพมดอทคอม ไปค้นหากลอนที่ข้าพเจ้านำไปลง คือกลอน ประเภท " คับแค้นใจ "ในอดีต ที่ซุกอยู่ก้นตู้เซฟ แล้วไปเจอ เอาลงเขียน ยังมีคนอ่านเข้าใจผิด นึกว่า ข้าพเจ้าด่าลูก ว่า  "นางใจควาย " อะไรประมาณนั้น                 ดังนั้น การเขียนเรื่องแนวบันทึกนี้ อันตรายอย่างยิ่ง สำหรับ ข้าพเจ้าในวันนี้   สองคืนก่อน ถึงได้ถอนบางเรื่องออกไปจากหน้านวนิยาย เพราะพิจารณาแล้วว่า " เสียมากกว่าดี "              เสียทั้งทางโลก และ ทางธรรม เพราะ คนที่ถูกเราบรรยายถึงไม่มี สิทธิ์โต้ตอบ     ข้าพเจ้าขอเวลา " คัดกรองบทประพันธ์ " สักพักหนึ่ง.. เพื่อว่า มันจะ "เถื่อนน้อยลง" อีกสักนิด                ด้วยคารวะทุกท่าน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 มี.ค. 51 20:27:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ยากมากจริงๆ ค่ะ พี่ทิกิ แถม (เขา) ว่า คนเขียนนิยายเป็นคนเข้าใจยากซะอีก ถึงใครๆ จะว่าเขียนนิยายหมู แต่เล็กว่าหมูเขี้ยวตันซะมากกว่า ปล. มาเกริ่นเรื่อง สุขุมวิท 43 ซะงั้น ต่อมอยากรู้ทำงานอีกแล้วนะเนี่ย - - จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 26 มี.ค. 51 15:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาทักทาย  และมาเยี่ยมชมครับ อาจจะเห็นด้วยกับ จขกท. นะครับ การเป็นนักเขียนดัง ๆ เก่ง ๆ น่าจะยากนะครับ  อาจจะต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์อีกมากมายหลายปีก็ได้ครับ ผมไปเดินงานหนังสือมาครับ หลาย ๆ คน ไปเดินหาซื้อหนังสือที่ตัวเองสนใจ  แล้วก็นำกับไปอ่านที่บ้าน แต่ผมกลับเดินไปที่โซน Hall A ที่บูท Z08 ซึ่งเป็นนิทรรศการหนังสือดีเด่น ประจำปี 2551  ที่มีหนังสือเล่มต่าง ๆ ที่ได้รับรางวัลต่าง ๆ ในปีนี้มาวางแสดงไว้ (แทบจะไม่มีใครไปเดินดูเลยครับ) โดยหนังสือจะถูกเจาะรู ล่ามโซ่ไว้ (ทำยังกะมือถือที่โชว์อยู่ในร้านเลยครับ) ผมไปเดินดูหนังสือแต่ละเล่มว่า  หนังสือที่เขาได้รับรางวัลกัน  มีเรื่องอะไรบ้าง?  เป็นหนังสือสไตล์ไหน?  เรื่องราวเกี่ยวกับอะไร?  อ่านเรื่องย่อ  อ่านคำนิยม อ่าคำนำ ฯลฯ  แล้วก็อ่านประวัติผู้เขียน เชื่อไหมครับว่า  นักเขียนเกือบทุกท่านที่ได้รับรางวัล  เกิดก่อนปีพ.ศ.2500 ทั้งนั้นเลยครับ  เรียกว่าประสบการณ์เพียบ  บางคนเขียนมา 17 ปี  บางคนเขียนมา 25 ปี  เห็นสูงสุดจะเขียนมา 34 ปี (มีตำแหน่งเป็นนายกสมาคมนักเขียนฯด้วย) พอมาย้อนดูตัวเอง  เราเขียนมาได้กี่เรื่องเอง  เขียนมาก็ไม่นานมาก  อาจจะเพราะเราไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพมั้ง  เราเป็นนักเขียนสมัครเล่น  ที่เขียนเฉพาะเวลาว่างเท่านั้น  ดังนั้นเราอาจจะต้องเก็บสะสมประสบการณ์  และฝึกฝนและเขียนให้มากกว่านี้มั้งครับ แต่ตัวผมเองก็มีความสุขเวลาที่ได้เขียนนะครับ  อย่างน้อยที่สุด  เรื่องที่ผมเขียน  ก็มีคนอ่านหนึ่งคนล่ะ  ก็คือตัวผมเองไงครับ ผมถือว่าเป็นการให้กำลังใจแก่ตัวเองครับ คอมเม้นท์อาจจะยาวสักนิดนะครับ  เพราะว่านาน ๆ กว่าจะได้เข้ามาที่ถนนนักเขียนสักทีครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ อิอิ จากคุณ : อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง) - [ 28 มี.ค. 51 23:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี        ติดตามอ่านงานคุณอยู่เรื่อย ๆ นะคะ มีมุม มีมุขขำขันเฮฮาได้บ่อย ๆ ถึงแม้จะเดินเรื่องเร็วปรู๊ดปร๊าด บางตอน และ บางครั้งก็มีแต่ พูดโต้กันไป กันมา แต่ก็เป็น "แนวนิยายปัจจุบัน" เข้าสมัย เข้ายุค ที่คนรุ่นใหม่ มักไม่ ชอบ บรรยาย พรรณาโวหารอะไรมากมายเหมือนนักเขียนรุ่นเก่า             อย่างไร ก็นับว่า คุณ เดินสู่เส้นทางนักเขียนได้ดีพอสมควร แล้วค่ะ ขอเรื่อง ขยัน อดทน อีกนิด คือ ยังตั้งหน้า ตั้งตาเขียนต่อไป ไม่หยุดกลางคัน  น่าจะไปได้ดีค่ะ คุณ : อาคุงกล่อง คะ ขอบคุณที่ ท่านผู้เชีย่ยวชาญการอ่าน การเขียน แถม มีดีกรีสีเงิน  Funniest Blog ติดมาให้ชม ถือว่าเป็นเกียรติแก่กระทุ้นิยาย นี้อย่างยิ่งค่ะ        จำได้ว่า นักเขียนใหญ่ฝรั่ง และ ไทยหลายท่าน เขาติงไว้นานแล้ว อ่านก็หลายหนแล้ว ว่า อยากจะเขียนหนังสือ อย่าได้คิดเอาเรื่องตัวเอง ไปเขียน เพราะมันจะน่าเบื่อ คนอ่านรำคาญ เดี๋ยวนางเอก พระเอกเว่อร์ เกินจริง ฯลฯ  และ มันเป็นการ "ฆ่าจินตนาการ " คนอ่าน  แบบเรามักจะ เซ็ง ๆ ที่ต้องไปฟัง พี่ป้าน้าอา เล่าเรื่องอะไร ๆ ของเขาเอง ประมาณนั้น            แต่ วันนั้น มันอย่างไรไม่ทราบ แหกกฎมาเขียนเอาจนได้ รู้สึก กำลังเบื่อหน่าย โลกจริง ๆอะไรสักอย่าง  และมีนิสัย ชอบ บันทึกไดอารี่ ไว้หน้าจอ เป็นกลอนบ้าง เป็น ไดอารี ความเรียงบ้าง เรียกว่า ติดนิสัยถาวร เสียแล้ว...เรื่องยาว ที่น่าจะนับเป็นเรื่องที่สาม ที่ได้เคยพยายามเขียนขึ้น ก็เกิดขึ้นมา             พอมันเกิดขึ้นมา แล้ว มัน เที่ยว "ชิ่งกระทบ" เรื่องโน้นเรื่องนี้ไป หมด    ตอนนี้ ก็เลยเป็นงานยากมากเพราะไม่อยากเข้าข่าย นักเขียนบาง ท่านที่อาจจะกำลังถูกฟ้อง ถูกร้อง แถม มองไป นึกเห็นคนที่ล่วงลับไปแล้ว มาแก้ไขข้อมุลไม่ได้              แต่พอประเด็นที่ตัวเอง ตั้งโจทก์ไว้  มันเลี่ยงไม่ได้เลยค่ะ         มันเลี่ยงจะกล่าวถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่ได้เลย            ข้าพเจ้าจึงต้อง ยอมรับกับตัวเองว่า " นี่แล้ว ไม่ยอมฟังครูสอน เขาก็สอนสั่งกันไว้นานนมมาแล้วว่า อย่าเอาเรื่องตัวเองไปเขียน "...ลำบาก ใจจริง...ก็เลยบ่น ๆ ไว้ดังว่าอีกที             ส่วนหนังสือนิยายนั้น จำไม่ได้ค่ะว่าเรื่องสุดท้ายอ่านเรื่องอะไร ส่วนใหญ่ อ่านหนังสือไปทั่วไม่ได้จำกัด และนาน ๆ ที ถึงจะซื้อสักที เพราะ แค่ขุดกรุของเก่าเอามาอ่านก็อ่านไม่หมด             ยังดีที่คุณ อาคุงกล่องไปแวะงานหนังสือมานะคะ ไม่ไปเพราะที่นี่ เขามีกฎว่า  อย่าซื้อหนังสือมาตั้งให้ปลวกกิน ที่นี่ปลวกเยอะมาก หากทิ้งไว้ สักพัก ก็แว่บมาแทะเป็นรู  ที่มีอยู่ ก็ได้ทำการ ส่งไปบริจาคหลายแห่ง และ หนังสือธรรมะที่ตัวเองพิมพ์มาล่าสุด ยังไม่ได้ส่งไปให้หลวงพ่อท่าน เพิ่มเติมด้วยค่ะ                  นักเขียนมือสมัครเล่นอย่างเรา ก็มาเอางานมาทิ้ง ๆ ไว้ แถวนี้ เป็นธรรมดาค่ะ นักเขียนเข้าเว็บ มักไม่รู้ค่างานของตัวเองว่ามัน ขายได้ รวมเล่มได้ ... ข้าพเจ้าก็คงเป็นหนึ่งใน บรรดา นักเขียนในเว็บเหล่านั้น แต่ก็ไม่แน่ดอกนะคะ อาจจะมีสักวันที่จะพิมพ์เล่มก็ได้ค่ะ ... มันอยู่ที่ความ ขยันหมั่นเพียรฝึกต่อไป                       อย่างน้อย ... ใช้สมองเขียนกลอนบ้าง ความเรียงบ้าง ก็ยังดี กว่า เก็บมันซุกไว้ในสมอง...                กระซิบนิดว่า  ส่วนเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับที่ดินนั้น เวลาเขียนแล้ว ต้องชั่งตวงวัด กันนานทุกครั้งค่ะ ว่ามันจะ "มีโอกาสได้เผยแพร่ไหม "... แต่มันเป็นความจริงค่ะ..รอสักนิดนะคะ ขึ้นอยู่กับว่า ข้าพเจ้า จะเขียนมันอย่างไร ให้กระทบผู้คนเขาน้อยที่สุด เฮ้อ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 มี.ค. 51 17:57:09 ]