ช่วยน้องใหม่หน่อยนะคะ หรือจะเข้าไปเขียนคอมเม้นที่blog ก็ยินดีคะ เพื่อเป็นเกียติประวัติแด่น้องใหม่ ขอบคุณมากๆๆคะ
**************************************************************************
คืนหนึ่ง......ของหัวใจ
ทุกๆวันหญิงสาวอย่างอรอนงค์ต้องเดินเลาะไปตามข้างทางที่เปลี่ยวมีเพียงแสงไฟสลัวๆ เป็นเพื่อนเธอไปจนกว่าจะเลี้ยวเข้าซอยที่เหลือเพียงต้นหญ้าที่สูงท่วมหัวและต้นไม้ใหญ่เป็นเพื่อนแทน แต่ก็ไม่ได้ทำให้อรอนงค์รู้สึกอะไร นอกเสียจากอยากพาร่างที่ใกล้จะหมดแรงไปให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุด
ในวิถีชีวิตของคนเมือง ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่แปลกแต่อย่างใด เนื่องจากยุคนี้เป็นยุคแห่งการแย่งชิง ไม่ว่าจะเรื่องการกินอยู่ การทำมาหากิน สำหรับอรแล้วก็ถือว่าไม่ได้เลวร้ายแต่อย่างใด ที่ต้องมาหาบ้านเช่าที่ห่างไกลจากชุมชน แต่ราคาก็เป็นที่น่าพอใจสำหรับชีวิตคู่ที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่อย่างพงษ์และอร จะว่าไปก็ไม่ได้ลำบากมากสำหรับอร เพราะเช้าก็ติดรถไปกับพงษ์สามีของเธอ มีเพียงเย็นเท่านั้นที่ต้องแยกกันกลับเนื่องจากทำงานคนละที กว่าจะกลับมาถึงบ้านในแต่ละวัน อรก็แทบไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะทำอะไร มีเพียงต้องเตรียมตัวสู้กับวันใหม่ที่กำลังจะมาถึง
วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกๆวันที่อรต้องเจอเจอะ หลังจากลงจากรถร่วมบริการอรก็เดินลัดเลาะไปตามทาง พลางก็คิดปัญหาเรื่องงาน สารพัดที่จะเจอในแต่ละวัน ยิ่งคิดก็ยิ่งเหนื่อยใจ แต่มันก็ทำให้อรเดินไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้สึกว่ามีเพียงความมืดและความเงียบที่มาส่งอร เฮ้อ...วันนี้พงษ์โทรมาว่าจะต้องอยู่ประชุมกับลูกค้ากว่าจะเสร็จคงต้องดึกมากให้อรทานข้าวและนอนไปเลยไม่ต้องรอ.........อรเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ คงจะด้วยความเหนื่อย แล้วก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยเสียงที่ดังเหมือนคนทำแก้วแตก อรงัวเงียลุกขึ้นมาตามเสียงโดยที่ยังไม่ตื่นจากผวังค์ เพราะคิดว่าพงษ์คงกลับมาแล้ว เมื่อลงมาถึงชั้นล่างก็พบว่ามืดสนิท ไม่มีพงษ์ ไม่มีใครอยู่ในบ้านนอกจากเธอ คิดได้ดังนั้น....อรเริ่มตั้งสติแล้วความกลัวก็เข้ามาหา อรพยายามเดินไปเปิดสวิทซ์ไฟแต่ยังไม่ทันที่จะได้ไปถึงมัน อรรู้สึกเหมือนมีคนเข้ามารวบตัวเธอและเอามือที่ใหญ่นั้นปิดปากเธอจนไม่สามารถที่จะร้องออกเสียงออกมาได้ น้ำตาหญิงสาวไหลพรากเพราะรู้แก่ใจดีว่าเกิดสิ่งไม่ดีขึ้นกับตัวเธอแน่นอน มันรัดจนอรเริ่มหายใจไม่ออกและลากอรออกมากลางบ้าน มันใช้ผ้ามัดปากของเธอไว้แล้วผลักอรลงไปกลิ้งกับพื้น ยังไม่ทันที่อรคิดจะต่อสู้ เงามืดที่ค่อนข้างใหญ่ก็โถมมาทับร่างของหญิงสาว ไม่ว่าอรจะคิดต่อสู้หรือจะพยายามดิ้นแค่ไหนดูเหมือนไอ้เงาดำมันไม่สะทกสะท้านเลย มันไซร้ไปตามซอกคอแล้วเลื่อนลงมาเรื่อยๆ แล้วใช้มือชั่วๆของมันฉีกเสื้ออรขาดหวิ่น ยากที่อรจะทำอะไรได้อีกมีแต่น้ำตาเท่านั้น ที่ไหลไม่ยอมหยุด หมดเรี่ยวแรงที่จะดิ้นรนต่อไป ได้แต่นอนรอให้เงาดำมันหาความสุขบนเรือนร่างของเธอ ในสมองก็คิดแต่หน้าสามี ในเวลานี้ไม่มีอะไรอีกแล้วที่จะหยุดมันได้ อรได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของตัวเองดังอยู่ในหัว....................
จากคุณ :
sophia2love 
- [
26 มี.ค. 51 11:22:08
]
ฝากผลงานเรื่องสั้นให้พี่ๆน้องๆมืออาชีพช่วยวิจารณ์หน่อยคะ
