อารัมภบทต่อ ที่ภาค สี่........ เริ่มบทที่ ๑๕
( ปล่อยให้ บทสิบสอง-ถึง -บทที่ สิบสี่ มันหายไปก่อน
ยังไม่มีอารมณ์แก้ไข บทเหล่านั้นค่ะ )
@@@ @@@
หากยังไล่เรียงต่อไปทีละเรื่อง เรื่อง ที่ดินฯ ของข้าพเจ้านี้
จะกลายเป็น
๑. เรื่องแม่ผัวกับลูกสะไภั (ถูกใจตลาดอย่างยิ่ง )
๒. เรื่องเรทอาร์เบื้องหลังชีวิตคนดัง(คนอื่นนะ แหะ ๆ )
๓. เรื่องวิชาการเงินกับการหนีหนี้
๔.เรื่องการใช้ไสยศาสตร์แก้ปัญหาถูกคุณไสย
๕.เรื่องยุทธวิธีสยบนางน้อย(ของภราดา)ทั้งหลาย
๖.เรื่องการหันเหไปทางธรรม
และ ฯลฯ
อ้าว แล้วไอ้ที่จะเขียนเกี่ยวกับ ความคับข้องใจที่มันเกิด
ขึ้นกับการที่จะเข้าไปใช้ที่ดินล่ะ ??? เอ มันกลายเป็น จิ๊บจ๊อยไป
เสียแล้ว...เพราะมันจะเขียนเมื่อไหร่ก็ได้ เรื่องที่ใครก็ไปแตะไม่ได้
ไปแก้ไม่ได้อย่างนั้น เขียนเมื่อไหร่ ก็เหมือนทำบ่วงไว้ผูกคอตัวเอง
ใต้ต้นไทร ซะมากกว่า
แต่ทำอย่างไรดี ?
ข้าพเจ้าถึงทางตัน หากไม่เขียนเรียบเรียงเช่นนั้นต่อไป
ใครจะไปเข้าใจ ว่า อะไรกัน แม่เจ้าประคุณ ขนาดพอมีพอกิน
พอมีที่อยู่ที่อาศัย พอมีคู่ครอง มีบ้านมีช่องไปแล้ว อย่างนั้น
เธอยัง จะดิ้นรน "อยาก" ได้ที่ดินไม่รู้จบรู้สิ้นหรือแม่เจ้าประคุณ
แล้วคนที่เขาข้องเกี่ยวกับข้าพเจ้านี้ หากล่วงลับไปแล้วเขา
จะมิต้องมายืนปรากฎตัวเพื่อแช่งชักหักกระดูกเอากับข้าพเจ้าไหมนะ
แล้วคนที่ยังมีชีวิตอยู่ จะต้องเอาปี๊บคลุมหัวเวลาปรากฎตัวกับ
สาธารณชนไหม
ล้วนแต่เป็นปัญหาคาใจ
ทำให้ข้าพเจ้าไปโพสต่อเนื่องไว้ในกระทู้อีกกระทู้หนึ่งว่าดังนี้
(หลังจากลบบทที่ ๑๒ - ๑๔ ออกจากหน้าเน็ตเกือบหมด )
W6452763 แล้วฉันจะเขียนนิยายในเว็บสำเร็จมั้ยเนี้ย... [งานประพันธ์อื่นๆ] tiki_ทิกิ (7 - 26 มี.ค. 51 15:12)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6452763/W6452763.html
แล้วฉันจะเขียนนิยายในเว็บสำเร็จมั้ยเนี้ย...
" ฉันกำลังเขียนนวนิยายอยู่นะ "
ฉันบอกเขา แล้วสั่งเครื่องพิมพ์ printer print หน้ากระดาษ ตอนนั้นออกมา
" คุณไม่อยากอ่านเหรอ "
" โอยไม่อ่านหรอก อย่าเพิ่งยุ่ง ดูหนังยู้..."
หนังสือนั้นเขียนไปเป็นสิบตอนแล้ว ถ้าจะเรียกว่าบันทึก น่าจะดีกว่า
" เขียนให้คุณเป็นพระเอกมั่ง "
ฉันยังเซ้าซี้
" ดีไง เผื่อคุณจะได้เป็นนางเอกมั่ง "
เขาหันมาทีหนึ่ง แล้วดูทีวีเรื่องโปรดต่อ
ฉันเคยพยายามเขียนเรื่องยาวสมัยที่เพิ่งเรียนหนังสือ
จบมาใหม่ ๆ และ ทำงาน และพยายามมากที่จะจัดเวลา
จากการงานท่วมหัวท่วมหูนั้น เขียนนิยาย ไปได้สักสิบตอน
พี่ในวงการนักเขียนและนักโฆษณาคนหนึ่ง เห็นงานนั้น ก็
คว้าต้นฉบับ- สมัยนั้น พิมพ์ดีดออกมาแค่ ใส่กระดาษคาร์บ้อน
ได้ใบสองใบเท่านั้น.. ว่าจะไปให้ใครไม่ทราบในทีวี
ช่องดัง ๆ หนึ่งช่อง แล้วก็หายไป จนฉันขี้เกียจตามหา
ว่าเรื่องมันหายไปไหน
แต่ได้คืนมา แค่สามบท ส่วนช่วงกลาง ๆ ก็ไม่ได้
คืน น่าเศร้า
พยายามเขียนอีกครั้ง สมัยที่อยากบันทึกเรื่องราว
อะไร ๆ ก็ไปไม่รอด
หรือฉันจะเขียนนิยายเรื่องยาวไม่เป็น
ฉันจำได้ ว่าเคยไปสัมภาษณ์นักเขียนดัง อย่างคุณ
กฤษณา อโศกสิน มาออกรายการวิทยุของฉัน... เข้าไป
ที่บ้านเธอ สะอาดเรียบร้อย เกินกว่าจะเป็นนักเขียน
โต๊ะตัวนั้น วางกระดาษไว้หลายแผ่น และมี ดินสอ ที่วาง
เป็นระเบียบ นักเขียนอาวุโสของวงการนิยายไทย ท่านมี
ระเบียบเรียบร้อยมาก จนไม่น่าเชื่อว่า จะเขียนเรื่องชีวิต
เข้มข้น เรื่องรักหวือหวามาได้มากมาย
หรือฉันจะไม่ใช่นักเขียนนิยาย
แต่ฉันก็อยากเขียน และรู้ดีว่า งานเขียนนิยาย
ไม่หมูเลย
: tiki_ทิกิ - [ 24 มี.ค. 51 15:02:40 ]
จากคุณ :
tiki_ทิกิ
- [
26 มี.ค. 51 20:14:12
]