ในบ้านน้อยหลังงามบนเนินเขา รายล้อมไปด้วยดอกไม้นานาชนิด  หลากสีสัน แบ่งแย่งกันปลิวไสวตาม สายลมพัด ในบ้านน้อยหลังงาม นามว่า “บ้านดอกไม้” ของสาวน้อยนามว่า  “พีรชาญา” “ ดอกไม้” คือชื่อเล่นของเธอ  เธอปลูกบ้านหลังนี้มาเพื่อจะได้อยู่กับคนที่เธอรัก และรักเธอ  “ดอกไม้”อยู่กับ สามีของเธอ แต่ทำไหม ดอกไม้ ถึงได้เศร้าเหงา  ถึงเพียงนี้นะ
“ดอกไม้  ผมจะไปทำงานแล้วนะ”    ภัทรพล  คือสามีของ ดอกไม้ที่อาศัยด้วยกันใน “บ้านดอกไม้”
“ค่ะ”  นั้นคือคำตอบเดี๋ยว ที่ดอกไม้ ใช่ทุกวัน การสนทนาไม่เคยมากไปกว่านี้เลย
“ผมคงกลับดึกนะ งานยุ่งไม่ต้องรอทานข้าว ไม่ต้องโทรถาม มีอะไรจะโทรมาเอง”
“ค่ะ”
แล้วภัทรพลก็ไปทำงาน เหตุการณ์แบบนี้ก็เป็นเกิดขึ้นทุกวันของชีวิต “ดอกไม้”  สิ่งที่เดียวทีทำให้สาวน้อยทำได้คือ การปลูกดอกไม้  และ มีคอมพิวเตอร์คู่ใจ แต่ก็ไม่ทำให้ “ดอกไม้” หายเหงาได้เลย สิ่งที่ต้องการคือความรัก ความเอาใจใส่จากคนที่ขึ้นชื่อว่า “สามี”

“พี่ภัทรค่ะ  ดอกไม้จะออกไปซื้อของและจะเลยไปหาแม่นะค่ะ” ดอกไม้ ได้โทรไปบอกสามีของเธอ
“ตามใจ จะไปไหนก็ไปเถอาะ” ภัทรพล พูดกับ ภรรยา
“ค่ะ ดอกไม้กลับไม่เย็นมากหรอกค่ะ”
“แค่นี้นะ พี่มีงานยุ่ง”
“ค่ะ”            จิตใจดอกไม้ห่อเหี่ยวอีกแล้ว นี้ก็เป็นอีกครั้งที่ไม่เคยได้รับการห่วงใย จากสามีเลย ภัทรพลทำงานมากมายจนลืมว่า ยังมี ภรรยา อยู่บ้านอีก คนหนึ่ง  ดอกไม้น้ำตาไหลรินออกมาแต่ไม่เคยให้ใครได้รับรู้แม้แต่คนเป็นแม่ ดอกไม้ไม่อยากให้แม่ เสียใจ และไม่สบายใจไปกลับ ดอกไม้  ก็ดอกไม้เป็นคนเลือกเองนี่หน่าจะโทษใครได้ ก็ต้องทนต่อไป  แต่จะทนได้แค่ไหน นั้นคือสิ่งที่ดอกไม้ ไม่รู้ได้

“ดอกไม้ ดอกไม้ ใช่ ดอกไม้ไหม”  กานนท์  ปลัดหนุ่มรูปหล่อ รักดอกไม้มาก รักมานานแต่ก็ลืมไม่ได้สักที่
“ ใช่ค่ะ  ใช่พี่กานนท์ หรือเปล่าค่ะ”   ดอกไม้ทักด้วยน้ำเสียงแห่งความยินดี นานแล้วที่ดอกไม้ไม่ได้ยินเสียงความห่วงใยแบบนี้
“พี่ดีใจจริงๆๆเลยที่ได้เจอดอกไม้ที่นี้ ดอกไม้มาทำอะไร”กานนท์พูดด้วยความดีใจ
“ดอกไม้มาหาซื้อของค่ะ พี่นนท์ละค่ะ มาทำอะไร”
“ พี่เพิ่งย้ายกลับมาอยู่ที่นี้นะ เลยมาดูของใช้”
“ดอกไม้ได้ยินว่าพี่นนท์สอบเป็นปลัดอำเภอได้นี้ค่ะ”
“ใช่จ๊ะ แต่ตอนนี้ก็มาเป็นปลัดอำเภอที่นี้แหละ” กานนท์ พูดกับสาวที่ตัวเองรัก
“พี่นนท์ ยังรูปหล่อเหมือนเดิมนะค่ะ มีแฟนหรือยังค่ะนี้” ดอกไม้ล้อ ด้วยสีหน้าและแววตาที่เป็นสุข
“ยังจ๊ะ พี่ยังไม่มีใคร   แต่ดอกไม้ผอมไปนะ ไม่สบายหรือเปล่า” กานนท์ถามด้วยความห่วงใย นาน หลายปีที่ กานนท์ ไม่เคยเจอกับ”ดอกไม้” เลย  หลังจาก “ดอกไม้”แต่งงาน  “กานนท์” ก็ทนไม่ได้ที่จะ อยู่เจอภาพในวันแต่งงานของ “ดอกไม้”  

“ดอกไม้ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่นนท์  พี่นนท์สบายดีนะค่ะ ” เป็นครั้งแรกในรอบกี่เดือนก็ไม่รู้ที่ทำให้
“ดอกไม้” ยิ้มได้  “ดอกไม้” หัวเราะ สนุกสนาน ความทุกข์ที่ “ดอกไม้”มีก็ ลืมไปเลยในวันนี้
            หลังจากแยกกับ “กานนท์”ในวันนั้น ดอกไม้ก็คิดถึง พี่นนท์ ของ “ดอกไม้” เสมอ  ดอกไม้ก็รอว่าวันไหนจะได้เจอ พี่นนท์  อีก
“ดอกไม้  พี่จะไปทำงานต่างจังหวัดหลายวันนะ”  ภัทรพล บอกกับ ภรรยา
“ค่ะ พี่ภัทรจะไปกี่วันค่ะ” ดอกไม้ถามด้วยความหวง หา
“ยังไม่รู้เหมือนกัน ถามอะไรนักหนา น่ารำคาญ”   ภัทรพล พูดด้วยความรำคาญ ภรรยา
“ดอกไม้ แค่เป็น ห่วงนะค่ะ”
“พี่ไปแล้วนะ อย่าทิ้งบ้านละ”
“ค่ะ พี่ภัทร”  นี้ก็เป็นอีกครั้ง ที่ “ดอกไม้”  ร้องไห้ออกมา เมื่อลับหลัง ภัทรพล ก้าวออกจากบ้าน
“กริ๊ง กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  เสียงโทรศัพท์ดังกังวาน แต่ไม่มีใครรับสาย
“ทำไหม  ดอกไม้ไม่รับโทรศัพท์นะ กานนท์ เป็นห่วงดอกไม้  จึงรีบขับรถไปบ้านดอกไม้ด้วยความเร็ว
แล้วก็ พร่ำบอก  “ดอกไม้” อย่าเป็นอะไร  
สิ่งที่กานนท์ได้เห็นคือ ร่างของสาว น้อยนอนฟุบอยู่ที่โซฟา หน้าบ้านแบบไม่ได้สติ
“ดอกไม้  ดอกไม้ เป็นอะไรไป  กานนท์ร้องเรียกดอกไม้ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย  “ดอกไม้” อย่าเป็นอะไรนะ  พี่นนท์ เป็นห่วงดอกไม้นะ  และก็ได้พาร่างอันไรสติของ “ดอกไม้” ส่ง โรงพยาบาล ที่ดีที่สุดของอำเภอ  
“หมอครับ  ดอกไม้เป็นไรไม่รู้ครับ ช่วยเธอหน่อยครับหมอ”  กานนท์บอกหมอด้วยความห่วงใย
“ครับหมอจะพยายามเต็มที่ไม่ต้องหวงนะ”
กานนท์ เฝ้าด้วยความหวงใย ขออย่าให้ดอกไม้เป็นอะไรไปเลย

“ที่ไหนค่ะ ดอกไม้อยู่ที่ไหนค่ะ” ดอกไม้ลืมตามขึ้นเห็นเพียง “พี่นนท์” ข้างกายแทนที่จะเป็น พี่ภัทร สามีของ “ดอกไม้” แต่ก็ทำให้ดอกไม้ใจชื้อขึ้นได้
“ดอกไม้อยู่ที่ โรงพยาบาลจ๊ะ ดอกไม้ไม่สบาย  พี่นนท์เห็นดอกไม้นอนฟุบที่โซฟานะ”
“ดอกไม้ ไม่สบายค่ะ ปวดศรีษะมาก และฟุบไปเลย”
“เดี๋ยวพี่จะโทรตาม แม่ และภัทรพล ให้นะ”
“ค่ะโทรหาแม่ แต่อย่าโทรหาพี่ภัทรนะค่ะ”
“ทำไหม ละ ดอกไม้ไม่สบาย ภัทร เค้าต้องมาดูแล ดอกไม้ซิ”  กานนท์ กล่าวด้วยความไม่เข้าใจ
“พี่ภัทรไปต่างจังหวัดค่ะ อย่ากวน เค้าเลย” “ดอกไม้ กลัวว่าถ้า กานนท์  โทรไป  ภัทรพล จะอารมณ์เสียมากพาลกับ “ดอกไม้”อีก
กานนท์  โทรหา มารดาของ “ดอกไม้”  และก็ได้โทรไปหา ภัทรพล  เพื่อบอกว่าดอกไม้ ไม่สบายแต่สิ่งที่ กานนท์ได้ยิน มันทำให้กานนท์ ไม่รู้ว่า มีเหตุการณ์อะไรเกิดกับ หญิงสาวผู้เป็นที่รักบ้าง
“ ภัทรพล ใช่ไหมครับ”
“ใช่ คุณเป็นใคร”
“ฉันก็  กานนท์ ไงจำไม่ได้เหรอ นายภัทร”
“อ๋อ จำได้แล้ว คนที่แอบรับ ภรรยา ฉันนะเอง”  ภัทรพล หัวเราะ แบบสมเพช เค้าแย่ง ดอกไม้ มาจาก  กานน์ได้  
“ที่ฉันโทรมา เพียงเพื่อบอกว่า  ดอกไม้ไม่สบายเข้า โรงพยาบาล”
“แล้วไง โทรมาบอกฉันทำไหม” ภัทรพล กล่าวด้วยเสียงเยาะเย้ย
“แกเป็นสามี ก็ต้องสมควรมาดูแล ภรรยา แก่ซิ” กานนท์ ดล่าวด้วยความโมโห
“แกว่างก็ดูแลไปซิ รักมาไม่ใช่เหรอ”  ภัทรพล หัวเราะด้วยความสะใจ
“ได้ภัทร  ฉันจะดูแล ดอกไม้ เอง สักวันแกจะเสียใจ ฉันจะเอาดอกไม้กลับคืนให้ได้” กานนท์  กล่าวด้วยความโมโห  เนี้ย ซินะ ที่ทำให้ดอกไม้  ดูไม่สดใส เหมือนดอกไม้คนเก่าเลย  ดอกไม้ คงไม่มีความสุข เราจะทำอย่างไรดีนะ ที่จะช่วยดอกไม้ได้

แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 51 11:39:06

แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 51 11:37:39