นานครั้ง จะนั่งรถชมเมืองหลวงสบายๆ ถามว่าหงุดหงิดไหมเมื่อรถติด คงต้องตอบว่าสุดแต่ใจในตอนนั้น
ไม่ได้ร้อนเร่ง ไม่มีจุดหมายปลายทางเป็นพิเศษ จึงไม่ร้อนรน
เหลือบไปเห็นป้ายข้อความตักเตือนผู้ก่อความไม่สงบในภาคใต้ให้หยุดเข่นฆ่าคนบริสุทธิ์ของภาครัฐ
เนื้อป้าย สีสันสะดุดตา ชวนมอง ออกแบบมาดี
แต่เสียดาย คนที่ควรได้เห็นและอ่านสักนิด กลับไม่มีโอกาสได้ยลการออกแบบที่ดีอย่างนี้

กลุ่มเป้าหมายที่ต้องการให้รับทราบ คงไม่ยินดีสละค่ากระสุนและลูกระเบิดเข้าเมืองมาอ่านป้ายแสนสวย
และคงไม่มีบุคคลสำคัญท่านใด นำส่งสู่ส่วนที่ควรเผยแพร่สารสำคัญ
บกพร่องหรือติดขัดประการใด  กาลและสถานที่เหมาะสมหรือไม่
อาจเป็นคำถามให้ผู้รับผิดชอบต้องทบทวนสักนิด
จริงอยู่ปัญหาภาคใต้เป็นแผลเรื้อรัง ไม่อาจเยียวยาให้หายเพียงชั่วข้ามคืน
แต่หากคิดจะรักษา ก็ควรทำให้ถูกที่ทาง

ป้ายใบนั้นควรแขวนอยู่ในสถานที่สักแห่งในด้ามขวานทองน่าจะเหมาะสมกว่า

ไม่นานนี้ผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับปัญหาภาคใต้ของรัฐบาลได้มุ่งหน้าลงใต้เพื่อแก้ไขปัญหา
เป็นเรื่องน่าชื่นชมหากลงสู่พื้นที่แห่งปัญหาอย่างแท้จริงมิได้หยุดเพียงชายขอบแล้วมองเข้าไป
สงขลาไม่ไกลจากปัตตานีมากนักและการคมนาคมสมัยนี้สะดวก
ชวนให้นึกถึง การทำงานของรัฐบาลแทบทุุกยุคสมัยที่ไม่เคยลงสัมผัส ณ บริเวณรากเหง้าของปัญหาด้วยสองเท้าของตนเอง
รับรายงานบนกระดาษ ดูการนำเสนอในจอภาพ กินดื่มของว่างในห้องปรับอากาศ
ไม่เคยทราบว่าผืนดินกว้างใหญ่กว่ากว้างคูณยาวของกระดาษขนาดเอสี่  ท้องฟ้าไพศาลกว่าจอภาพ
อากาศและสถานการณ์ด้านนอกระอุไม่สามารถทำให้เย็นลงได้โดยการหมุนปุ่มปรับอุณหภูมิหรือปิดเครื่องปรับอากาศ

จำนวนสส.ในสภา 480 คน มาจากเลือกแบ่งเขต 400 ชีวิต และ แบบสัดส่วนอีก 80 ชีวิต
เท่าที่มีตัวเลขในมือ ปี 2550 ที่ผ่านมา มีผู้เสียชีวิตจากเหตุก่อการร้ายในภาคใต้ 722 คน
ยอดรวมตั้งแต่ปี 2547 ที่มีเหตุการณ์บุกปล้นปืน จนถึงปัจจุบันอยู่ที่ราวๆ 2979 คน
เอาตัวเลข 480 ระดับ วี.ไอ.พี ไปแลกกับ 2979 ระดับสามัญชน
ผมเชื่อว่ากลุ่มผู้ก่อความไม่สงบน่าจะยิ้มรับ
และยุติการสังหารสามัญชนทันที

มีข่าวความพยายามทำประกันคุ้มภัยบุคลากรทางสาธารณสุขที่ปฏิบัติงานในสี่จังหวัดภาคใต้
น่าชื่นชม ..แต่ยังเป็นปลายเหตุเกินไปไหม
ทหารขาดแคลนก็ส่งเข้าไปทดแทน
ครูขาดแคลนก็พยายามขออาสาสมัครส่งเข้าไปทดแทน
ส่วนหนึ่งในนั้น เข้าไปเพราะหน้าที่และอุดมการณ์แล้วไม่มีวันได้กลับออกมา
ทหารเสียชีวิต
ครู..เสียชีวิต
ไม่มีผู้เสียชีวิตคนไหน เป็น ส.ส. หรือ รัฐมนตรี
ผู้ที่มาจากประชาชนและหลายรายกล่าวอ้างว่าจะอยู่เคียงข้างประชาชน
แต่พอเป็นระดับ นายก ระดับรัฐมนตรี ความใกล้ชิดก็หายไป
ดังนั้น จึงไม่มีใคร บาดเจ็บล้มตายไปพร้อมๆกับประชาชน

ประวัติศาสตร์ หน้าหนังสือพิมพ์ และ ร้านขายน้ำเต้าหู้ สอนเราเสมอว่าลมปากนักการเมืองเชื่อถือไม่ได้
แต่เราก็ยังยินดีผลักดันให้คนที่เรารู้ว่าเชื่อถือไม่ได้และหน้าตาเดิมๆเข้าไปเป็นผู้แทน
ราวกับว่าประเทศของเราใจพระพอที่จะอภัยในคำโป้ปดซ้ำไปซ้ำมาได้อย่างหน้าชื่น
ไม่มีผลัดเปลี่ยนใบ ตั้งแต่สิบขวบได้ยินชื่อเสียงของบางท่าน จนตอนนี่สามสิบก็ยังได้ยินชื่อเสียงของบางท่าน
ท่านเหล่านั้นยังอยู่ยั้งยืนยง เข้มแข็งและทนทานปานนี้
เสียสละสักท่านลงใต้รับผิดชอบลงพื้นที่อย่างจริงจังสักชีวิต
เชื่อว่ารัฐสภาไม่สะเทือนหรอก เสียไปแค่หนึ่ง ยังเหลือตั้งสี่ร้อยเจ็ดสิบเก้า

ย้ำอีกครั้ง ไฟใต้ ไม่ใช่แก้ได้ในวันสองวัน แต่ตอนนี้เวลาล่วงมานานมากแล้วนับตั้งแต่เหตุร้ายประทุ
วันสองวันกลายเป็นหลายวัน จวบจนกระทั่งบัดนี้ มีคนเต็มใจลงไปช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติมากมาย
ได้กลับมาก็มี ที่ไม่ได้กลับก็มี  
ตัวเลขในกระดาษอาจดูไม่มาก แต่สำหรับครอบครัวผู้สูญเสียมันมหาศาลกว่างบประมาณแผ่นดิน
ถ้าเพียงแต่ผู้มีอำนาจในบ้านเมืองสักคนใส่ใจและให้ความรับผิดชอบอย่างจริงจัง
รอฟังทุกครั้ง ว่าจะมีท่านใดไหม
แจ้งว่าจะขอรับผิดชอบเอง
เท่าที่ทราบ ไม่เห็นและไม่ได้ยิน ต้องรอสั่งมาก่อนทั้งสิ้น ถึงสั่งมาแล้วบางรายก็ไม่เต็มใจ

เป็นเสียแบบนี้ ป้ายต่อต้านความรุนแรงในภาคใต้จึงยังต้องแขวนไว้ในกรุงเทพ