>> รักเขาใช่ไหม ..? <<

น้องคนหนึ่งเล่าว่า ยุ่งกับการจัดระเบียบเครื่องคอมพิวเตอร์ ระยะหลังหน้าตาที่เคยมีแนวโน้มจะดีขึ้นเริ่มย่ำแย่
หลังจากหาไฟล์ที่จำเป็นสำหรับงานไม่พบบ่อยๆ  เธอติดนิสัยส่งงานเฉียดเส้นตาย ชัดเจนกับตัวเองมากว่า
ในเครื่องคอมพิวเดอร์คู่ชีพ มีสิ่งที่จำเป็นจัดเก็บไว้เรียบร้อยหมดแล้ว

ไม่นาน เสียงอุทานซ้ำซากว่า ตาย  ตายแน่ แย่แล้ว และใบหน้าที่ยับย่นจนแทบสะอื้น เริ่มเผยทีละน้อย
สิ่งจำเป็นจัดเก็บไว้หมดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเก็บไว้ตรงไหน ชื่อไฟล์แต่ละไฟล์ไม่แฝงความนัยถึงเนื้อใน
ระบบค้นหาว่องไวปานใดก็ช่วยไม่ได้
แทบจะเป็นร้อยละแปดสิบที่เธอต้องใช้วิธีคลิกไล่ไปทีละไฟล์
ได้ผลแต่เสียเวลาในชีวิตไปเพียบ
ยังดีที่รู้จักเข็ด จึงกลับตัวกลับใจ พลิกระบบการเก็บไฟล์ในเครื่องคอมพิวเตอร์
ลบสิ่งที่ไม่จำเป็น เลือกสิ่งที่ใช้ได้ แล้วเปลี่ยนชื่อไฟล์ใหม่ให้เข้าท่า
แนวคิดเยี่ยม..
แต่ในการนำแนวคิดมาทำให้เป็นจริง
ก็ยังต้องใช้วิธีการเบื้องตันที่เธอเชี่ยวชาญที่สุด
คลิกไล่ไปทีละไฟล์

จนกระทั่ง พบรูปของชายหนุ่มบางคนท่ามกลางวงล้อมของไฟล์กลุ่มไมโครซอฟท์ออฟฟิซ
หน้าตาท่าทางดูดี จัดมุมมองด้านข้างเหมาะเจาะ สันจมูกโดดเด่น เขาหรี่ตาลงจนแทบปิด
เดาว่า พยายามเดินทางเข้าสู่วงการนายแบบ
เป็นไฟล์ภาพขนาดเล็ก ตามวันเวลาหลังรายละเอียดของไฟล์
เขาเคยรู้จักกับเธออย่างน้อยเจ็ดเดือนมาแล้ว

ในรายละเอียด รู้จักกันทางเอ็มเอสเอ็น หลังจากโกงชื่อแซ่ต่อปากต่อคำกันจากเที่ยงคืนถึงรุ่งสาง
มีความผูกพันบางอย่างก่อตัวเงียบๆ สนุก น่าสนใจ จนไม่อยากตัดการติดต่อ
ไม่ได้ยินเสียง ไม่ต่อเว็บแคม เพียงภาพนิ่งให้เห็นหน้าและคำพูดในความเงียบ
เธอบันทึกรูปของเขาเก็บไว้ ท่ามกลางดงไฟล์ขยะ และ เหมือนเคยตั้งชื่อไม่สื่อความหมาย
แน่นอน เพียงสองสัปดาห์เธอหารูปของเขาไม่พบ

ไม่ได้เดือดร้อนใจ แม้จะไม่มีภาพให้มองเหมือนเดิม
เพียงเปิดหน้าจอเอมเอสเอ็นของเขา แล้วนั่งมองเงียบๆ แม้ว่าบางครั้งทักทายแล้วไม่ตอบกลับ
ในบรรทัดต่อมาที่ว่างเปล่าก็ยังมีความอบอุ่น

เมื่อเขาตอบกลับมาหรือเล่าว่าไปพบเจอสิ่งใดมาบ้าง
เธอจะนั่งอ่านซ้ำไปซ้ำมา ตั้งใจอ่านจับใจความอย่างดี จริงจังยิ่งกว่าอ่านหนังสือสอบ
และ...ร้องไห้ หัวเราะ ยินดีไปกับเขา
ถ้อยคำธรรมดา ตัวอักษรปรกติ คนธรรมดา

วันหนึ่ง พอรู้ว่าเขามีคนรัก กลับมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ
เผลอพิมพ์ตอบว่า น่ารักรึเปล่า ส่งภาพมาให้ดูบ้างสิ
พอเขาถามกลับว่า แล้วเธอมีคนรักหรือยัง
เธอพิมพ์ตอบว่า ยัง..แต่มีคนที่ใฝ่ฝันแล้วและไม่ใช่เขา

ไม่มีคำตอบใดจากเขา  นอกจากอีโมติค่อนแทนรอยยิ้ม..

หลังจากคลิกไฟล์ต่างๆสักพัก เธอพบไฟล์รูปของเขาประมาณยี่สิบไฟล์
ได้มาตามวาระของความชื่นใจของวันคืนเก่าๆ

หน้าอุปกรณ์ที่จุดเริ่มต้นพัฒนาเพื่อเป็นเครื่องคำนวณ ใช้งานแทนพิมพ์ดีดและปัจจุบันเป็นอุปกรณ์สื่อสาร
ย่นและย่อระยะทาง ให้สองชีวิตได้ใช้เวลาร่วมกันในส่วนทีแทบจะเรียกว่าเป็นส่วนตัวที่สุด
ปกปิดชื่อเสียงที่แท้จริง ตัวตนที่อาจแต่งแต้มจนคล้ายตัวละครในนวนิยาย
จนบัดนี้

เธอและเขา ยังสบายใจที่จะพูดคุยกัน

รักเขาไหม ? -ผมถาม

เปล่า ไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านี้ -เธอตอบ

พบรักออนไลน์ โรแมนติกดีออก หยอกต่อตามประสาคนปากไว

เธอยิ้มบางๆ ก่อนทิ้งท้ายว่า ถ้ารักเข้าจริงๆ ก็คงรักแค่นี้พอ ไปยื้อแย่งกับใครคงเหนื่อยเอาการ
ยิ่งพยายามทำให้คนๆหนึ่งมารักยิ่งเหนื่อยกว่า
แอบรัก แอบสบายใจ ก็เพียงพอแล้ว
ไม่เหนื่อย ไม่ทำร้ายใคร
ไม่มีเศษเสี้ยวของความหวังสะกิดให้เสียใจ

เธอพักมองภาพของเขาแก้เหนื่อย แล้วคลิกไฟล์ทีละไฟล์ต่อไป
หลังจากนั้น อาจพบไฟล์ภาพของเขาอีก
ซ่อนอยู่บางมุม ท่ามกลางกองไฟล์ที่สุมๆกันมั่วซั่ว
เหมือนที่ ซ่อนอยู่ในบางแห่งของหัวใจ

ขุดเจอกล่องสมบัติ เป็นเรื่องที่น่ายินดี
บางคนเอาสิ่งมีค่าไปลงทุน ไปขยายผลกำไร
บางคนเลือกที่จะกลบฝังไว้ดังเดิม หรือ ประดับไว้ชื่นชมการค้นพบ

ไม่มีสิ่งใดผิดถูก ไม่มีสิ่งใดเปรียบเทียบกันได้

หญิงสาวบางคนยังง่วนกับการจัดระเบียบไฟล์ในคอมพิวเตอร์
สิ่งที่จำเป็นต่อหน้าที่การงานมีบันทึกเก็บไว้เรียบร้อย
จัดระเบียบแล้วเสร็จทุกอย่างก็ราบรื่น

หัวใจของคนเราเก็บหลายสิ่งหลายอย่างเอาไว้ด้วยอารมณ์ความรู้สึก
ทับถมกองก่ายจนวันหนึ่งสับสนไร้ทิศทาง
หยุดและคลิกไปหัวใจไปทีละเรื่อง
จัดระเบียบหัวใจกันสักนิด
บางที อาจค้นพบว่ามีความรักที่ล้ำค่าซ่อนอยู่

เพียงแต่ต้องปวดตานิดหน่อย เพราะ ต้องคลิกไปทีละไฟล์

หากจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญหรือไม่สำคัญ คงต้องว่ากันไปอย่างนั้น

มันไม่มีทางลัดจริงๆ