ฉันจะขออธิบายความเป็นมาองค์กรนี้ก่อนคร่าวๆ ว่าเป้นมาอย่างไร
ฉันเผลอเอ่ยชื่อจริงของมูลนิธิไปแล้ว ไม่ค่อยอยากจะใช้ชื่อจริง เดี๋ยวจะกลายเป็นเหมือนเรื่องของคุณแอร์กี่เข้าน่ะสิ ด้วยฉันโดนฟ้องเพราะพาดพิง ก็กลัวโดนเหมือนกัน
แต่ฉันจะไม่เขียนอะไรที่เป็นการเสียหายกับมูลนิธิหรอก แค่อยากจะแชร์ประสบการณ์การฝึกงานที่ไม่ธรรมดา ก็เท่านั้น
กระจกเงา หรือมูลนิธิกระจก ก่อตั้งครั้งแรกที่กรุงเทพหรือปล่าวฉันก็จำไม่ได้หรอก รู้สึกว่าจะก่อตั้งที่กรุงเทพ จากนั้นก็มาเลือกลงพื้นที่ที่เชียงราย ต.แม่ยาว ครอบคลุมดูแลพื้นที่แก้ปัญหา ช่วยเหลือพื้นที่ ต.แม่ยาวก่อน
ม.ชาวเขาที่ ต.แม่ยาวคือสิ่งที่กระจกเงาเข้าหาก่อน แล้วค่อยขยายพื้นที่ไปที่อื่น
กระจกเงาจะมีบ้านของเจ้าหน้าที่อยู่ 3-4 หลัง มีบ้านพักอาสาสมัครแยกชายหญิง บ้านผู้ชายเรียก อส.ชาย หรือบ้านดิน บ้านผู้หญิงนี้ตั้งชื่อว่าอะไรจำไม่ได้ แต่บ้านของอาสาสมัครชายจะน่าสนใจมาก เพราะบ้านทำจากดินเหนียว เรียกว่าบ้านดิน คุณสมบัติที่มีคนบอกมาของบ้านดินคือ กลางวันเย็นสบาย กลางคืนจะอบอุ่น เค้าว่านะ ฉ
คนกระจกเงาเค้าทำงานอะไรบ้างน่ะเหรอ ก็มีโครงการบ้านนอกทีวี ทำสื่อโทรทัศน์ชุมชน ตัดต่อ อะไรทำนองนี้ แต่ถือว่ามีบทบาทพอสมควร
โครงการท่องเที่ยวชนเผ่า เท่าที่รู้ก็ประมาณว่าให้ชนเผ่าเป็นไกด์ เปิดหมู่บ้านให้เป็นที่ท่องเที่ยว มีโฮมสเตย์ มีพิพิธภัณฑ์ชาวเขาเผ่าของหมู่บ้าน และสถานท่องเที่ยวตามธรรมชาติที่อยู่ใกล้ๆหมู่บ้าน
เยอะอ่ะ มีอีบ้านนอก ไม่ใช่อีคำหยาบนะ มันย่อจาก ecomer ขายงานฝีมือของชาวเขาผ่านเวบไซด์น่ะ
ส่วนโครงการที่ฉันสังกัดอยู่ คือระดมทุนแประชาสัมพันธ์ มีครูบ้านนอก คนอาสา นศ.ฝึกงาน โครงการเสื้อผ้ามือสอง
แล้วฉันค่อยมาเล่ารายละเอียดของงานอีกทีละกัน จะยาวเกิน
หลังจากที่ฉันอาบน้ำให้ม้าดูไปแล้ว พี่สาวฉันก็พาฉันไปแนะนำตัวกับหัวหน้าโครงการนักศึกษาฝึกงาน
พี่เค้าเป็นผู้ชายละ อายุก็25-26 แล้ว แต่ในสายตาของฉัน เค้าหน้าตาเหมือนโจกเกอร์มากๆ ดูเท่ๆขรึมๆน่าประทับใจดี
ฉันแนะนำตัวว่ามาจากไหน เรียนที่ไหน ปีอะไร ฝึกงานกี่เดือน ซึ่งฉันบอกว่าอยู่ได้ 1 เดือน เพราะ พ.ค.ที่รามมีสอบซัมเมอร์
คืนแรกที่นอนที่กระจกเงา ฉันได้ย้ายบ้านมานอนที่บ้านใหญ่กัน เพราะนักศึกษาเยอะขึ้นทุกที จนบ้านเขียวที่พักตอนแรกแทบจะล้น จึงมีการย้ายบ้านกัน
นักศึกษาแต่ละคนบ้างก็มาเป็นกลุ่ม บ้างก็มา 2 คน มีหลากหลายสถานบัน ม.น /ม.ข /ม.กรุงเทพ /ลาดกระบัง/ม.อ./และฉันเป็นคนเดียวที่เรียนราม
พวกเราทุกคนนอนเรียงกันเหมือนอยู่ในศาลาวัดกันทีเดียว ในต้นเดือนเมษายนที่น่าจะร้อนเป็นที่สุด แต่สถานที่ๆพวกเรากำลังอาศัยอยู่ อยู่ท่ามกลางหุบเขา ผ้าห่มหนาๆยังเอาไม่อยู่
นี่แหละ บนภูเขา กลางหุบเขาที่เค้าว่ากันว่า กลางวันร้อนแทบตาย กลางคืนหนาวจับใจ
พี่ฉันบอกว่าให้รีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ เราต้องตื่นเช้ามาแย่งกันเข้าห้องน้ำ ซึ่งมีอยู่ 2 ห้อง และทุกคนต้องไปรวมตัวกินข้าวที่ห้องครัวให้เรียบร้อย ก่อนที่จะประชุมเช้าตอน 8.30
ฉันนอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย พรุ่งนี้ชีวิตฉันจะเป็นยังไงนะ