ความคิดเห็นที่ 1 จะเป็นยังไงต่อน้า จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 2 เม.ย. 51 15:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มา"ส่องกบ"ด้วยคนค่ะ จากคุณ : แคท_แมวไทย (cat_redrose) - [ 2 เม.ย. 51 16:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลืมบอกไปว่า เล่าต่อที่กระทู้เดิมก็ได้นะครับ ถ้ามันสั้นมากๆ ติดๆ กันหลาย กระทู้ กระทู้เพื่อนคนอื่นจะร่วงเร็วอะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 2 เม.ย. 51 18:51:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Camfrog (รักเกิดเมื่อส่องกบ) ส่องครั้งที่ 2 หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่สนใจอะไร กับ Holiday_kim นี้อะไรซักเท่าไรหลอกครับ ไม่ได้ตามไปดูด้วยว่าเล่นห้องไหนยังไง จนผ่านมาได้ 2 วัน Holiday_kim!! ผมเห็นชื่อนี้เข้ามาห้องที่ผมกำลังเล่นอยู่ “สวัสดีครับ ชื่อไรครับ”ผมรีบถามไปอย่างรวดเร็ว “ชื่อ คิม ครับ” อ่ะครั้งนี้ไม่เงียบ ตอบกลับมาอย่างเร็ว และที่สำคัญ ชื่อคิม ซะด้วย เอาแล้วไงตู (ชื่อเหมือนคนที่หักอกตูเลย) “ครับผม ชื่อ วินนะครับ”ผมตอบกลับไปและหวังให้เค้าจะกดส่องผมบ้าง “ครับ”เค้าตอบกลับมาสั้นๆ แต่เค้าก็ยังไม่กดส่องมาทางผมซักที และไม่นานนักเค้าก็ออกไปจากห้อง ผมโมโหมากไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้ :-)คิดว่าหล่อมีคนจีบเยอะนัก เออว่ะ ได้....คอยดูล่ะกัน ผมคิดในใจ ผมรีบพิมพ์ ไปหาเค้าทันที “ไม่คิดจะกดส่องผมบ้างหรือไง” “หรือว่าหยิ่ง คนจีบเยอะหะ”ผมเขียนกลับไป “บ้า หรือเป่า” นั้นคือสิ่งเค้าตอบกลับมา (:-)เอ๋ย ด่ากูบ้าซะงั้นไรว่ะ) “ใช่ บ้าจะทำไม” ผมตอบไปอย่าท้าทาย “งั้นก็บ้าต่อไป แค่นี้นะ”   อย่าคิดว่าผมจะยอมครับ ผมยังพยายามต่อไป ด้วยความโมโห อย่ามาก... ก๊ากก เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับกู เล่นของสูซะแล้ววว   “ทามไรอยู่อ่ะ” “ขอคุยด้วยดิ” “ไม่คิดจะคุยกับผมหลอ” “งั้นไม่เป็นไร งั้นผมคุยคนเดียวก็ได้” แล้วผมก็พิมพ์พล่ามบ้าบอ อะไรของผมไปคนเดียว ส่งไปให้เค้าโดยที่ไม่มีการเขียนตอบกลับอาไร มาเลยซักประโยคเดียว (จะคอยดูว่าจะใจแข็งได้ซักเท่าไร กันว้า เจอแบบนี้ ลูกมหาตื้อ เหอะๆๆ) ผมคิดในใจ “อยู่ห้องไหนนะ จะขอไปดูหน้าหน่อยดิ” ในที่สุดก็ตอบกลับมาจนได้ ก๊ากกกกกกกก สำเร็จ “ห้อง Gays club house ครับ” ผมรีบตอบกลับไปอย่างทันควัน และไม่นานนัก ผมก็เห็น Holiday_kim เข้ามาในห้อง และในที่สุดก็กดส่องมาที่ผมจนได้ (รู้สึกเหมือนผู้ชนะ ก๊ากกก สะใจ) และนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ผมกับพี่คิม ได้มอง(ส่อง) กันอย่างเป็นทางการซะที ครั้งนี้ผมได้ตั้งใจมองเค้าอย่างจริงๆจังซักที แปลกที่ผมกลับรู้สึกถึงรัศมีความทุกข์ที่ออกมากจากใบหน้าเค้า สายตาที่มองผ่านกล้องมันช่างเศร้าอาไรอย่างนี้ ผมจำได้เลย เค้านั่งอยู่ในห้องมืดๆ ผนังกำแพงด้านหลังสีขาว มีแค่แสงจากจอคอมพิวเตอร์ที่ทำให้มองเห็นใบหน้าเค้าเท่านั้น “สวัสดีอีก รอบครับ พี่คิม” ผมพิมพ์ไป “สวัสดี กลับมาส่องคนบ้า เพิ่งรู้ว่าคนบ้าหน้าตาเป็นแบบนี้” ดูๆๆ ที่แท้ก็จะกลับมาด่ากันนิหว่า “คนบ้า อาไร จะน่ารักขนาดนี้อ่าครับ” แอบขอหลงตัวเองซักหน่อย อิอิ “อืม ไปล่ะ”เค้าตอบกลับมา “อ้าวไปไหนอ่ะ ไรเพิ่งคุยกันเอง”ผมพิมพ์ไป “ก็ไม่มีไรจะคุย” “บาย” ไรว่ะ ผมอ่ะงง  ไอ้ตานี้ อาไรของมัน แปลกๆคนจริง แล้วเค้าออกไป...... อย่าๆๆ อย่าเพิ่งคิดว่าผมจะหยุด มันแปลกมา เราต้องแปลกกลับ ก๊ากกกกกกกกก  “ยากๆ วินยิ่งชอบ” (ประโยคนี้เหมือนตัวละครเรื่องนึงชื่อเชอร์รี่พูดไว้ คงนึกออกนะครับว่าเรื่องอะไร อิอิ ขอนอกเรื่องนิด) “นี้ๆ นายขอคุยด้วยไม่ได้ หลอไง” “ทำไมต้องหยิ่งด้วย” “นายมีดีอะไรนักหนาว่ะ” ผมพิมพ์ ไป “จะจีบผมหลอ เลิกเหอะ” เค้าพิมพ์กลับมา ผมถึงกับอึ่ง เนี้ยเรากำลังจีบเค้าอยู่หรือเนี้ย  เริ่มสะอึก เริ่มคิดว่าทำไมเราต้องตามขอคุยกับเค้าด้วยว่ะ งงตัวเองหรือว่าเราจะตามจีบเค้าจริงๆ ไม่ๆๆ มีแต่คนเข้ามาจีบเรา เราแทบจะไม่เคยไล่ตามจีบใครนอกจากพี่คิมคนที่เราแอบชอบคนนั้น คนเดียว ไม่จริงๆ “เห้ยอย่ามาบ้า ไม่ได้ตามจีบนายซักหน่อย อย่ามาหลงตัวเอง” ผมตอบกลับไปอย่างเร็ว “แล้วทำไมต้องมาอยากคุยกับผมด้วย” เค้าพิมพ์กลับมาอย่างเร็วเหมือนจะรู้คำตอบที่ผมจะตอบ (:-)เอ๋ย) กำ ตอบไม่ถูกเลยคราวนี้ T_T “ก็เพราะว่า.....” “เพราะว่านายมีชื่อ เหมือนกับคนผมเคยแอบชอบมาก็แค่นั้นล่ะ” ผมตอบกลับไป “นี้นายคิดจะคุยกับผมก็ด้วยเหตุผมที่ว่า ชื่อเหมือนกับคนที่นายเคยชอบงั้นหลอ” “ไม่ดีมั้ง ทำแบบนี้” “ผมไม่คุยกับนายล่ะ นายไม่มีความจริงใจพอ บายยยย” “บาย”เค้าพิมพ์กลับมา “ไม่ต้องพิมพ์กลับมาอีกล่ะ รำคาญ” ยังจะพิมพ์มาย้ำอีก เอาๆ “คนในcamfrog ก็ไม่มีความจริงใจกันอยู่แล้วไม่ใช่ ออ” ผมพิมพ์กลับไป “จะรู้จักคนที่ไม่จริงใจเพิ่มอีกหนึ่งคนจะเป็นไรไป” “นายจะมาหาอะไรกับความจริงใจ ในโลก camfrog หาผิดที่แล้ว” ผมพิมพ์ไป บวกกับมีอารมณ์นิดหน่อย “ใช่ ผมก็ไม่คิดจะหาอยู่แล้ว” “ที่มาเล่นอยู่นี้ก็แค่ฆ่าเวลาไปเฉยๆ” เค้าพิมพ์กลับมา “ฆ่าเวลาหลอ ทำไมว่างขนาดนั้นเลยหลอไง” ผมถามกลับไป “รอเวลากลับบ้าน” เค้าตอบ “อ้าวนายอยู่ไหน เนี้ยทำไมต้องรอเวลาที่จะกลับบ้าน” “จะรู้ไปทำไม ไม่จำเป็นต้องบอกคนอย่างนาย” ดูๆๆ มัน ถามดีๆนะเนี้ย “ทำไม คนอย่างผมทำไม” ผมรีบพิมพ์กลับไป “อยากรู้จริงๆ หลอได้จะบอกให้” “คนอย่างนายมันก็แค่เหมือนคนอื่นๆ หวังที่จะคุย ที่จะรู้จักก็เพื่อคำว่า sex ไม่ได้มีความจริงใจ พวกเกย์ ก็เป็นซะแบบนี้กันหมด” อ้าววววว พูดอย่างงี้ลมออกหูเลยครับ โมโหสุดขีด ไอ้นี้มาดูถูกตูได้ไงว่ะ บ้าๆ เอ๋ย “ไงแล้วนายมันดีนักหรือไง หา คิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่นนักหรือไง อย่ามาเหมารวมทุกคนแบบนี้ คนทุกคนไม่ได้เลวเหมือนที่นายมองหลอกนะ อย่ามาดูถูกคนอื่นแบบนี้ ไม่ชอบบบบบบบบบบบบบ” ผมตอบไปด้วยความโมโหมากและไม่คิดจะคุยกับไอ้ตานี้อีกแล้ว “งั้นจะคอยดู” เค้าพิมพ์มา “ได้ คอยดูล่ะกัน....เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง ว่าผมไม่ได้เป็นอย่างที่นายพูด” นี้ผมคิดจะทำอะไรของผมเนี้ยยย ปล.ขอบคุณเพื่อนๆ นะครับที่มาให้กำลังใจอานเรื่องของผม ยังไงผมจะมาต่อให้นะครับ รออ่านด้วยนะครับบบ จากคุณ : นายวินหน้ากบ (นายวินหน้ากบ) - [ 2 เม.ย. 51 21:58:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่าน จากคุณ : ปฤษณะ - [ 3 เม.ย. 51 21:40:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “งั้นจะคอยดู” เค้าพิมพ์มา “ได้ คอยดูล่ะกัน....เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง ว่าผมไม่ได้เป็นอย่างที่นายพูด” นี้ผมคิดจะทำอะไรของผมเนี้ยยย Camfrog (รักเกิดเมื่อส่องกบ) ส่องครั้งที่ 3 “ได้...แล้วนี้เราชื่ออะไร นะ”เค้าพิมพ์กลับมา “ชื่อวิน ไงอะไรไม่เคยจะจำเลย เออไง บอกไปแล้ว” ไม่คิดจะสนใจตูเลย เออว่ะ “พี่ ไม่เคยจำชื่อใคร ไม่เคยแอดใครเป็นเพื่อน และก็ไม่เคยแอดห้องไว้ด้วย เล่นไปเรื่อยๆ” “อ่ะ จริงเออแปลกคน ของผมแอดชื่อไว้เป็นสิบ อิอิอิ”ผมพิมพ์กลับไป “วินนายรู้ไหม นายนี้แปลกคนมาก ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่พยายามจะคุยกับพี่แล้วล่ะ”ผมอึ่งไปพักนึง “อย่างกับพี่ไม่แปลกเลยว่างั้น” ผมตอบกลับไป (ประมาณว่าเอ็งแปลกกว่าตูอีก) “ต่อไปนี้ผมจะเรียกนายว่า พี่คิม นะ” “อื่ม แล้วแต่จะเรียกอะไรก็เรียก” โอ๊ย..หันมาดูนาฬิกาอีกที่ จะตี 3 ล่ะ “วินไปนอนก่อนครับ ไม่ไหวล่ะ” “อื่มครับ ที่นี้ก็เช้าล่ะ” พี่คิมตอบกลับ “อ้าวพี่อยู่ไหนครับเนี้ย ไม่ได้อยู่ไทย หลอเนี้ย” “เปล่าไม่ได้อยู่ไทย” “พี่อยู่ออสเตรเลีย มาเรียนปริญญาเอกที่นี้อยู่ ” พี่คิมพิมพ์กลับมา (อย่าเพิ่งคิดนะครับว่าพี่คิมนี้แก่มากก เรียนปริญญาเอก อายุ 25 เอง) “โหยเรียนปริญญาเอกด้วย เก่งๆ (นี้เป็นครั้งแรกนะเนี้ยที่ผมชมพี่เค้าอ่ะ)เรียนเกี่ยวกับอะไรอ่ะ” “เรียนทางด้าน นิติครับ” โว้ๆๆ เรียนกฎหมายซะด้วย แอบคิดในใจ ทั้งหล่อ ตี๋ ขาวแถมเรียนเก่งด้วย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เสร็จตรู อิอิอิ “อ๋อ ที่บอกว่าเล่นฆ่าเวลานี้ รอกลับไทย หลอครับ” ผมถามกลับไป “ใช่ พี่คิดถึงบ้าน คิดถึงประเทศไทย ตอนนี้ที่นี้ก็อากาศหนาวมากด้วย (ไม่น่าล่ะนั่งตัวสั่นเลย คือตอนนั้นเป็นช่วงเดือนพฤษภาคมของปีที่แล้วอ่ะครับ)” พี่คิมตอบกลับมา “แล้วจะกลับเมื่อไหร่อ่ะพี่” ผมถามไป “อีกเดือนนึง” “อ่ะ ครับ สู้ๆต่อไปพี่ อีกไม่นาน” “ไปนอนเถอะ เดียวพี่ก็จะไปนอนล่ะ ที่นี้ 6 โมงเช้าแล้ว” พี่คิมพิมพ์กลับมา “งั้นผมไปก่อนนะ แล้วค่อยคุยกัน บ๊ายบายย” “หวังว่าน้องคงแตกต่างจากคนอื่นๆนะ”  พี่คิมพิมพ์ส่งท้ายกลับมา (เหมือนทิ้งไว้ให้คิดไงไม่รู้) และก็ออกไป ทันทีที่ผมปิดคอมเรียบร้อย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ยังครับยังไม่ไปนอน ผมรีบกดโทรศัพท์ไปเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ไอ้น้ำเพื่อนสนิท ผมฟังทันที......กว่าจะได้นอนหลอครับนู้นเช้า อิอิอิ หลังจากวันนั้นมา ผมกับพี่คิมก็ได้คุยกันทุกวัน (ทุกวันจริงๆ) จนเหมือนกับว่าเราสองคนรู้กันเองแล้วว่า ทุกวัน เวลา 3 ทุ่มตรงเราจะมาเจอกันใน camfrog เสมอที่ห้อง Gays club house ความรู้สึกที่มีต่อพี่คิมจากวันแรกที่คุยกันถึงตอนนี้เปลี่ยนไปมาก จากคนที่รู้สึกว่าแปลกและคงเข้ากับเราไม่ได้ ก็รู้สึกแตกต่างไป จากคนที่พูดคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ก็เหมือนพี่เค้าจะเข้าใจผมทุกอย่าง จากคนที่รู้สึกเหมือนเป็นแค่คนในอินเตอร์เน็ต กลับรู้สึกอยากคุยด้วยทุกวัน ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกพวกนี้มันมาเกิดขึ้นกับผมได้ยังไง พี่คิมทำให้ผมลืมความเศร้า จากการถูกหักอกจากพี่คิมคนเก่าไปได้อย่างสิ้นเชิง และผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมรู้สึกอยู่นี้มันเรียกว่าความรักหรือเป่า ผมรู้แต่เพียงว่าทุกวันเวลา 3 ทุ่มผมต้องกดเข้า camfrog ไม่ใช่เพื่อเข้าไปคุยกับคนอื่น แต่เพื่อคุยกับเค้าคนนี้คนเดียว...... จนมาวันหนึ่งบททดสอบความจริงใจขอแรกก็มาถึง 4 ทุ่มกว่าแล้วทำไมพี่คิมยังไม่ออนอีกทำอะไรอยู่น้า ตอนนี้ที่นู้นก็ตี 1 แล้วด้วย (ออสเตรเลียน่ะครับ) ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกกระวนกระวายใจมากขนาดนี้ วันนี้พี่คิมออนช้าผิดปรกติ ทุกทีไม่เคยเป็นแบบนี้ ในหัวผมคิดอะไรวุ่นวายไปหมด เค้าจะเป็นอะไรหรือเป่า เค้าไปไหนกับใคร เค้าไม่อยากคุยกับเราแล้วหลอ (บ้าอยู่คนเดียว แถมโทรไปบ้าให้ไอ้น้ำฟังอีก) ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ผมอยากคุยกับพี่คิมมากๆ อยากเห็นหน้าของพี่คิม รู้สึกคิดถึงมากทั้งๆที่เราก็คุยกันทุกวัน ผมไม่ไหวแล้วววววววว รู้ไหมว่าผมทำยังไง ผมกดไปที่ชื่อ Holiday_kim ทั้งๆที่เค้าไม่ online  และผมก็เริ่มที่จะเขียนข้อความส่งไป “พี่คิมครับ” “พี่คิม ไปไหนหลอครับ” “ตอนนี้มันก็เลยเวลามาแล้วตั้งชั่วโมงกว่า” “เป็นอะไรหรือเป่าครับ” “วันนี้วิน รอให้ถึงเวลาที่เราจะได้คุยกันทั้งวัน ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรอย่างอื่นเลย” “แล้วพี่ละครับ คิดเหมือนวินไหม” “พี่คิมครับ รีบๆกลับมานะครับ วินรอพี่อยู่ วินคนนี้รอพี่อยู่” และผมก็ยังคงพิมพ์ต่อไป เขียนเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่พบเจอมาทั้งวัน เขียนทุกข้อความในหัวของผมที่อยากจะบอกให้เค้ารู้ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าข้อความที่ถูกส่งไปนั้นจะไม่มีคนอ่านมัน (คุณว่าผมบ้าไหม เหอะๆ) แต่อยู่ดีๆ ก็มีข้อความตอบกลับมา... “วิน พี่ว่าเราหยุดเถอะ” “อ้าวพี่ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับผมไม่เห็นพี่ออนเลย” “วิน พี่ว่าเราสองคนหยุดเถอะ” “หยุดอะไรพี่ ผมไม่เข้าใจ” ผมถามกลับไป “พี่ไม่อยากรู้สึกดีกับน้อง มากไปกว่านี้” “พี่กลัวพี่จะชอบน้อง” “น้องเข้ากับพี่ได้มากเกินไป จะพูดหรือจะคิดอะไรก็เหมือนจะเข้ากันได้ไปหมด” “ไม่ต้องมาคุยกับพี่อีกแล้วนะ” “พี่ขอโทษ” ผมถึงกับงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่คิมต้องการ “แล้วมันไม่ดีตรงไหนล่ะครับ ยิ่งถ้าเราเข้ากันได้มันก็ยิ่งดีไม่ใช่หลอครับ” ผมถามกลับไป “ใช่ แต่พี่กลัวว่าพี่จะชอบน้องมากไปกว่านี้ มากเกินกว่าคำว่า น้อง” “อ้าว ชอบก็ชอบซิครับทำไมต้องกลัวด้วย” ผมเริ่มไม่เข้าใจมากขึ้น “พี่คิดเสมอนะว่า ยังไงความรักในรูปแบบของเรา เข้าใจไหมมันหมายความว่ายังไง มันไม่ยั่งยืนคบแล้วก็ต้องเลิกอยู่ดี” “สู้ไม่คิดจะเริ่ม ไม่ดีกว่าหลอ จะได้ไม่เสียใจภายหลัง” “พี่ไม่กล้าที่เสี่ยงกับมันอีกแล้ว” .. .. .. .. “พี่คิมครับ วินถามพี่คิมอย่างได้ไหมครับ” “พี่คิมชอบวิน ไหมครับ” ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ แต่คำถามนี้เป็นคำถามที่ผมอยากถามมากที่สุดในเวลานั้น “วินไม่เข้าใจพี่หลอ ตอนนี้พี่ชอบวิน วินเข้าใจพี่ไหม ว่าพี่ชอบวิน” “ถึงแม่ว่าพี่จะได้คุยกับวินมา แค่อาทิตย์กว่าๆ” “แต่พี่รู้สึกดีกับน้องเหลือเกิน พี่ไม่รู้ว่าทำไมทุกๆวันหลังจากที่ได้เจอน้องพี่ต้องคอยมองนาฬิกา รอให้ถึงเวลาที่เราได้มาคุยกัน พี่ไม่รู้ว่าทำไมทุกๆวันพี่ถึงต้องนั่งคิดถึงน้องทั้งๆที่เราก็ไม่เคยเจอกัน พี่ไม่รู้ว่าทำไมจากที่ชีวิตพี่ที่อยู่ทิ้งไปวันๆ ถึงต้องเปลี่ยนมานั่งรอใครซักคน พี่ไม่เข้าใจตัวเอง” คำพูดที่พี่คิมพิมพ์มามันทำให้ผมได้รู้ว่า จริงๆแล้วผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียวฝ่ายเดียว จริงๆ ก็มีคนนั่งมองนาฬิกาเหมือนกันกับผม มีคนคิดถึงเหมือนกันกับผม และมีคนรอเหมือนกันกับผม เราสองคนคิดเหมือนกัน !! ผมรู้แล้วว่า ผมชอบเค้า.... ผมไม่ยอม ผมไม่ยอมปล่อยเค้าไป นั้นคือคำพูดในใจของที่มันดังออกมาในเวลานั้น “พี่ว่าต่อไปนี้ เราอย่าคุยกันอีกเลยนะ” “พี่ขอโทษถ้าทำให้น้องต้องเสียใจ” “บาย ครับ” “ไม่ครับ” ผมตอบกลับไปอย่างเร็ว “ผมขอคุยกับพี่ต่อไมได้หลอครับ” “ผมอยากรู้จักกับพี่ไม่ได้หลอคับ” “ที่ผมขอมันมากเกินไปหลอครับ” “ให้ผมเป็นน้องพี่ไปตลอด ก็ได้แค่ขอให้ได้คุย ได้รู้จักกับพี่ต่อก็พอ” ผมรู้ว่าจริงๆผมห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดมากกว่าคำว่าพี่น้องไม่ได้หลอกครับ แต่ตอนนี้ผมต้องการให้เค้ายังอยู่ยังคุยกับผม ก็พอ “ได้ไหมครับ”ผมเขียนขอร้องกลับไป “ผมสัญญา ว่าผมจะไม่คิดอะไรเกินเลยกับพี่ ถ้าวันหนึ่งเราคิดอะไรเกินเลยไปกว่าคำว่า พี่น้อง ผมจะไปจากพี่เอง” “ผมสัญญา” .. .. .. .. .. “เปิดกล้องซิ”พี่คิมพิมพ์มา แล้วพี่คิมก็เปิดกล้องของพี่คิม “ทำไมน้องถึงอยากคุยกับพี่ล่ะครับ” “เหตุผลหลอครับ เพราะว่า.........” “ผมไม่อยากเสียพี่ไป  นั้นคือเหตุผลเดียว”ผมตอบกลับไป “มันยากมากนะครับ ที่คนสองคน อยู่ห่างไกลกันคนละซีกโลก แถมพบเจอกันในอินเตอร์เน็ต จะมีความคิดที่เหมือนกัน ที่จะเข้าใจกันได้ วินไม่ยอมหลอก ไม่ยอมที่จะเสียพี่ไป” “พี่ว่าเรา อย่าคุยกันต่อเลย” “แค่นี้นะ บาย” “บาย” พี่คิมพิมพ์กลับมา ผมโมโหมากที่พี่คิมไม่ฟังสิ่งที่ผมบอกเค้าเลย “ทำไม ทำไม ต้องมีแต่คำว่าบาย บาย บาย บาย บาย ตลอด” ผมพิมพ์ กลับไป “ทำไมต้องหลอกตัวเอง ถ้าชอบก็ทำตามที่ตัวเองอยากทำซิครับ”น้ำตาของผมเริ่มไหลออกมาโดยที่ผมไม่รู้ตัว ตอนนี้ผมรู้สึกกลัวมาก กลัวว่าจะเสียคนๆนี้ไปจริง   ไม่นานเสียโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น เค้าโทรเข้ามาครับ พี่คิมโทรเข้ามาหาผม (ผมได้แลกเบอร์มือถือกันไว้ ก่อนหน้านี้ครับแต่เราก็ไม่เคยโทรหากันเลย) ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ทำอะไรไม่ถูก คิดดูซิครับ  ผมกำลังจะได้ยินเสียงพี่คิมเป็นครั้งแรก บวกกับเห็นเค้าอยู่หน้าจอผมด้วย “ร้องไห้ทำไม” นั้นเป็นประโยคแรกที่พี่คิมพูดกับผม ผมจำได้ขึ้นใจ.... “ไม่เอาหยุดร้องนะ ร้องไห้แล้วไม่น่ารักเลย” ผมรู้สึกดีใจมากจนพูดไม่ออก ไม่นึกว่า จะได้คุยกับเค้าจริงๆ ผมพยายามจะจดจำทุกคำพูด ทุกความรู้สึกที่มีในตอนนั้น “เราจะต้องเลิกคุยกันจิงๆ หลอครับ”นี้คือประโยคที่ผมถามกลับไปเป็นประโยคแรก “พี่ขอโทษที่ทำให้วินต้องเสียใจ ที่พี่ทำแบบนี้ พี่อยากจะแน่ใจจริงๆ ว่าวินจะชอบพี่เหมือนที่พี่ชอบวินไหม และพี่ก็อยากจะรู้ว่าถ้าพี่จะไปจริงๆ วินจะยื้อพี่ไว้ไหม ถ้าวินไม่คิดจะยื้อพี่ พี่คงเสียใจมากแต่พี่ก็คงต้องยอม เพราะว่า วินคงไม่ได้ชอบพี่จริงๆ ขอโทษที่พี่ต้องลองใจวินแบบนี้ ไม่โกรธพี่นะ” พอผมได้ยินคำพูดนี้ ผมคิดอะไรไม่ออกเลยครับ นี้เรากำลังโดนลองใจอยู่หรือเนี้ย ผมเงียบไปพักนึง .. .. .. .. .. พี่คิมก็พูดขึ้นมาว่า “เรามาลองคบกันไหม  มาลองพยายามกัน” พอได้ฟังประโยคนี้เท่านั้นน้ำตาผมมันก็เริ่มไหลออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่เพราะความกลัว แต่มันเป็นความตื่นตันใจเหลือเกิน ณ.เวลานั้น ผมไม่รู้หลอกว่าคนๆนี้เป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับผมหรือเป่า ผมไม่รู้หลอกว่าต่อไปข้างหน้าเราจะต้องกับเผชิญอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าความรักที่เกิดขึ้นครั้งนี้มันจะยาวนานได้ซักแค่ไหน แต่ตอนนี้ที่ผมรู้สึกอย่างเดียวคือ ผมรักเค้าคนเข้าแล้ว.... “ครับ เรามาลองพยายามกัน” และนั้นก็คือคำตอบที่ผมตอบกลับไป.... มันอาจจะฟังดูเว่อร์นะครับ ที่คนสองคนเพิ่งเจอกัน เพิ่งคุยกันได้แค่อาทิตย์เดียว แถมยังเจอกันในโลกของอินเตอร์เน็ตจะมีความรู้สึกชอบกันและผูกผันกันได้ขนาดนี้ แต่ถึงยังไงมันก็คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผม ผมคงไม่สามารถจะอธิบาย ออกมาเป็นคำพูด หรือภาษาเขียนได้หมด ทุกอย่างมันออกมาจากข้างในตัวผม มีแค่พี่คิมกับผม เท่านั้นที่รู้สึกถึงมันได้.... จากคุณ : นายวินหน้ากบ (นายวินหน้ากบ) - [ 4 เม.ย. 51 13:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “ครับ เรามาลองพยายามกัน” และนั้นก็คือคำตอบที่ผมตอบกลับไป.... Camfrog (รักเกิดเมื่อส่องกบ) ส่องครั้งที่ 4 ตั้งแต่วันนั้น ผมกับพี่คิม เราสองคนเปลี่ยนสถานะเป็นแฟนกัน มันแปลกใช่ไหมครับ ที่คนสองคนไม่เคยเจอหน้ากันจริงมาก่อนเลย เห็นกันแค่ผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ จะมาตกลงเป็นแฟนกันได้ ผมก็ยังไม่เชื่อตัวเองเลย.... ตื๊ด................ตื้ด.................ตื๊ด.................... “Hello.....”เสียงของพี่คิมพูดขึ้นมา อ่าโทรติดแล้วๆ ผมกำลังดีใจครับ นี้เป็นการโทรไปเมืองนอกหาพี่คิม ครั้งแรกของผม (ผมถึงกับลงทุนไปซื้อ เบอร์ใหม่มาอีกเบอร์นึง เอาไว้โทรหาพี่คิมโดยเฉพาะเลยนะเนี้ย เค้าเรียกว่าทุ่มเทเหอะๆ ก็ผมรักของผมนิคร๊าฟฟ) “อ่าพี่คิม หลอครับ วินนะๆ”ผมตอบกลับไป “อ้าววิน โทรมาทำไมเปลืองค่าโทรศัพท์ โทรมานี้นาทีนึงแพงจะตาย”โดนว่ากลับมาซะงั้น “โหย ไม่เป็นไรหลอกครับ วินอยากได้ยินเสียงพี่อ่ะครับ คิดถึงๆๆ มักๆ เลยอ่ะ” ผมตอบกลับ น้ำเสียงทะเล้นๆ “อ่านะ พี่ก็คิดถึงวิน ครับ เนี้ยกำลังนั่งคิดอยู่ว่าเมื่อไหร่จะถึงเที่ยงคืน (คือเวลาที่ออสเตรเลียอ่ะครับที่ไทยก็คือ 3 ทุ่ม) จะได้คุยกับวิน เห็นหน้าวิน น่ารักๆ ของพี่”(อย่าเพิ่งอ้วกกันก่อนนะครับ เหอะๆๆ) “บ้า... วินอ่ะไม่น่ารักหลอก” ผมตอบกลับไป เสียงอายๆ เหอะๆ “วินอ่ะน่ารักมากๆ เลยนะ เห็นคนมาจีบเยอะเลย พี่หึงรู้ไหม” “ไม่มีหลอก ครับก็แค่มาคุยด้วยเฉยๆ” “พี่คิม ทานข้าวยังครับ” “ทานแล้ว วันนี้ไปทาน.......มาเยอะเลย  แล้วก็ไปฟิตเนต มาด้วย หุ่นจะได้เท่ๆ เดียวกลับไทยไปแฟนไม่รัก” ดูๆๆ แค่นี้ก็รักจะตายอยู่ล่ะ จะหล่อไปถึงไหน “ครับ งั้นเดียวแค่นี้ก่อนนะครับ ค่าโทรแพง อิอิ ไว้คุยกันในเน็ตต่อนะ” ผมบอกพี่คิมกลับไป “ครับได้ๆ แล้วคราวหลัง ไม่ต้องโทรมาอีกล่ะ เปลืองเงินเปล่าๆรู้ไหม” พี่คิมบอกผม “ไม่เอาอ่าครับ วินตั้งใจล่ะว่าจะโทรไปหาพี่ทุกวัน ตอนเวลาเที่ยงตรงของเมืองไทย โอเค” ผมตั้งใจว่าจะทำแบบนั้น “ไม่ต้องๆ บ้า เออโทรมาทำไมทุกวันก็คุยกันในเน็ตอยู่แล้ว” พี่คิม เริ่มขึ้นเสียง “พี่คิมครับ วิน แค่อยากได้ยินเสียงพี่คิม แค่วันละนาทีสองนาทีไม่ได้หลอครับ ให้เราได้ยินเสียงกันบ้าง วินจะได้ไม่รู้สึกว่าพี่อยู่ห่างไกลวินไงครับ  แค่นี้เองวินทำให้พี่ได้” ผมตอบกลับไป “แล้วแต่ล่ะกันนะ ยังไงพี่ก็รักวินของพี่ คนเดียวอยู่แล้ว” “ครับ...... วินเชื่อพี่คับ”แล้วผมก็วางสายไป นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ไม่มีวันไหนเลยซักวันที่ผมกับพี่คิมจะไม่ได้ยินเสียงกัน  ไม่มีวันไหนเลยซักวันที่ผมจะลืมโทรไปหา ทุกวัน เวลาเดิม ตามที่ผมสัญญาไว้....ดูเหมือนกับว่าความห่างไกล ล้านกิโลเมตร มันไม่เคยเป็นอุปสรรคของเราสองคน (วินไม่เคยโกหก หรือหลอกพี่ ทุกคำสัญญาที่วินมีให้ วินจะไม่มีวันผิดสัญญา รู้ไหมครับพี่คิม)) ................................................................................................................................................................................... “พี่คิม ดีเจเปิดเพลงนี้ด้วย (ในห้อง Chat แต่ล่ะห้องจะมีดีเจประจำ คอยเปิดเพลงให้คนในห้องฟังครับ)” ผมพิมพ์ไปหาพี่คิม ขณะที่เรากำลังนั่งกินโอวันติน รอบดึกกันสองคนผ่านกล้อง webcam “พี่คิม....วินชอบเพลงนี้มากเลย ความหมายเพลงนี้มันหมายถึงการที่คนสองคนหาพยายามทางที่จะกลับมาพบเจอกับคำว่ารักอีกครั้งหนึ่ง ลองฟังดูนะครับ” .. .. .. .. .. “ความหมายของเพลงนี้ดีจริงๆ  เพลงนี้ชื่อว่าเพลงอะไรหลอ” พี่คิมถามกลับมา หลังจากที่ฟังเพลงนี้จบแล้ว “เพลงนี้ชื่อว่า” “Way Back Into Love” มันคงจะเป็นเพลงที่ผมลืมไม่ได้ไปตลอดชีวิต...... จากคุณ : นายวินหน้ากบ (นายวินหน้ากบ) - [ 7 เม.ย. 51 04:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 “เพลงนี้ชื่อว่า” “Way Back Into Love” Camfrog (รักเกิดเมื่อส่องกบ) ส่องครั้งที่ 5 “เพลงนี้มันก็เหมือนกับพี่และวิน ที่เราสองคนค้นพบทางที่จะกลับมาสู่ความรัก และทางที่เราสองคนเจอมันก็คือเส้นทางเดียวกัน ก่อนหน้านี้เราสองคนอาจจะหลงทาง อาจจะเดินผิดทางไปบ้าง แต่ตอนนี้ เราก็ได้เจอเส้นทางของเราแล้ว นั้นก็คือถนนที่มีชื่อว่า – คิมกับวิน – ใช่ไหมวิน”พอผมได้อ่านข้อความที่พี่คิมพิมพ์มา มันรู้สึกตื้นตันใจเหลือเกินครับ ผมรู้สึกเป็นคนโชคดีสุดในโลก ที่ผมได้เจอ คนที่ผมมั่นใจ คนที่ผมจะรัก คนที่ผมจะเดินร่วมทางได้ไปด้วยกัน “พี่รักวินนะครับ พี่อยากกลับไปกอดวินจังเลย แต่ก็ทำได้แค่มองผ่านจอเล็กเท่านั้น” “อดทนหน่อยนะ อีกไม่กี่นานเราก็จะได้พบกันแล้ว” พี่คิมพิมพ์มา .. .. .. .. .. “ผมขอจูบพี่คิมได้ไหมครับ” หลังจากประโยคนั้น ผมก็เอาหน้าของผมเข้าไปใกล้ๆกับกล้องและปากของผมก็เข้าใกล้กล้องขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกเหมือนผมกำลังได้จูบพี่คิมจริงๆ  เราสองเอานิ้วมือสัมผัสไปที่กระจกของกล้อง ในช่วงเวลานั้นผมคิดว่ามันก็แค่กระจกบางๆบนกล้องเท่านั้นที่กั้นเราอยู่มันก็แค่กระจกบางๆเท่านั้น......... น้ำตาของผมมันก็เริ่มไหลออกมา ความรักของเราสองคนมันอาจจะอยู่ในโลกแคบๆ แค่จอกล้องขนาดไม่กี่ ซม. แต่ความรู้สึกของคำว่ารัก มันยิ่งใหญ่มากมาย จนล้นออกมาเป็นน้ำตา  นับวันความรักความผูกผันของเราสองคนก็พอกพูนมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งเราอาจจะมีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อย (ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรหลอกครับ ก็โดนลองใจอีกเป็นสิบครั้ง เหอะๆ ) แต่ทุกครั้งที่เรามีปัญหากัน เราก็กลับยิ่งรักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น หลังจากจบปัญหานั้น ทุกครั้งไป....... ทุกวันก่อนที่ผมกับพี่คิมไปนอน ผมจะแอบไป “ขโมย” ไม่ซิๆๆดูเลวร้ายเกินไป “ขอยืม” อืมมม ใช้คำว่า “ยึด” เลยดีกว่า ห้อง chat room ที่ไม่มีคนอยู่เลยอ่ะครับ เข้าไปเล่นกันสองคน ผมจะทำหน้าที่เป็นดีเจเปิดเพลงให้พี่คิมฟัง และบางครั้งก็พูดออกไมค์ สลับกันไปมา อยู่สองคน (เหมือนสร้างโลกส่วนตัวใครห้ามยุ่ง อิอิอิ) และมีอยู่ครั้งหนึ่ง “สวัสดีค่ะ ดีเจ ชื่ออะไรค่ะ น่ารักจังเลยจีบได้ป่ะค่ะ” มี user ผู้หญิงคนหนึ่งพิมพ์หน้าห้องถามผม ขณะที่ผมกำลังเป็นดีเจเปิดเพลงอยู่ คือประมาณว่า :-)จะเสือกเข้ามาห้องของกูทามไมมมมม  กูกำลังสวีต วีด วิ้ว..... กันอยู่สองคน เลยต้องมานั้ง เก็กแมนให้:-)ดูเลย......กูล่ะเซ็ง T_T “พี่คิม เอาไงดีอ่ะ ดันมีผู้หญิงเข้ามา บ้าจริงๆเลย อีชะนีนี้ขัดขวางความรักเราจริงๆ”ผมพิมพ์กลับไปหาพี่คิม หลังห้อง “ก็ตอบๆ เค้าไปซิ เอาเถอะๆ เค้าจะมาจีบดีเจนิ ดีเจมันหน้าตาดีเองทำไงได้ล่ะ” อ้าวประชดตูอีกซะงั้น แทนทีจะช่วยกันขับไล่ นางชะนีนี้ออกไป “ครับ ชื่อวิน ครับ แล้วคุณชื่ออะไรครับ” ผมตอบนางชะนี นั้นกลับไป พร้อมกับกดส่องดูหน้านางชะนีนี้ด้วย   “ชื่อ ส้มหวาน ค่ะ ”  หว๊าก......ก๊ากกกก ชื่อส้มหวาน หน้าอย่างกับทุเรียนหมักซีอิ้ว (ผมแอบคิดในใจ เลวเนอะ) “อุ้ย!! อีกคนนึงชื่ออะไรค่ะ หล่อจังเลย เหมือนดาราเกาหลีเลยค่ะ” อ้าว ดูดูดู อีนี้ เดียวบัดตบให้ มายุ่งกับแฟนตูอีก เล่นไม่รู้จักเจ้าของซะแล้ว “ชื่อคิม ครับ” “อุ้ย ทำไมผู้ชายห้องนี้ หล่อทั้งสองคนเลย ไม่รู้จะเลือกใครดี โอ้ย..... เลือกไม่ถูก” อีนี้คงเป็นเอามาก เมาตดมาหรือเป่าคุณณณณ ไม่ถามตูเลยซักคำ ใครจะเลือก:-)งงงงงงงงงงงงงงงง หาอีบ้า ตูไม่นิยมชะนี “อีกคนก็หล่อ เข้มน่ารัก อีกคนก็หล่อตี๋” เอ้าๆ ๆ เอาเข้าไป ปล่อยให้มันบ้าต่อไป “วินพี่ว่า เราออกจากห้องนี้เถอะ พี่เมื่อย อ่ะ” พี่คิมพิมพ์มา ขณะที่ผมกำลังนั่งด่านางชะนีในใจอย่างเมามัน “อ้าวเป็นไรเมื่อยอ่ะครับ ไปทำอะไรมา” ผมถามกลับไปอย่างเป็นห่วง “ก็พี่นั่ง หลังตรงเก็กหน้า ไม่ไหวล่ะ เมื่อย ออกเถอะ ผู้หญิงคนนี้ส่องพี่ตลอดเลย พี่ทำตัวไม่ถูก” กำ ก๊ากกกกกกก ก็มัวแต่หวงหล่ออยู่ได้ สมน้ำหน้า . “ไม่ต้องออกหลอกครับ เดียววินจัดการเอง” ผมตอบกลับไป “จัดการยังไงอ่ะ” พี่คิมถาม “ง่ายๆ” ผมสวมบท นางเชอร์รี่ (ตบ:-)เลย เอาน้ำกรดสาดดดดดดดดดดดดด  บ้าๆๆ ไม่ได้ๆ ไม่ใช่ๆ ผมออกจะเป็นคนดีไม่ทำอย่างนั้นหลอกครับ) รู้ไหมว่าผมทำยังไง  ผมก็พิมพ์ไปหาคุณ ส้มหวาน(ทุเรียนหมักซีอิ้ว) ว่า... “เราชอบเธอนะ เธอน่ารักดี” “แต่เธอจะต้องเลือกนะ” “ระหว่างผมกับแฟนของผม (คนที่คุณส่องอยู่) เธอจะเลือกเอาใคร” ก๊ากกกกกกกกกกกก แค่นั้นล่ะ she ออกไปเลย “ทำยังไงอ่ะ วิน ทำไมเค้าออกไปเลยล่ะ”พี่คิมพิมพ์ถามมาหาผม “ออ อย่ารู้เลยครับ พี่คิมง่วงนอนยังครับ นี้ก็ดึกมากแล้วด้วย” อิอิอิ  = = > > คงจะได้รู้แล้วนะพี่คิมมมม เก็บเป็นความลับมานาน “อืมเดียวพี่ไปนอนก่อนดีกว่า แล้วเราค่อยมาคุยกันต่อพรุ่งนี้” “เปิดเพลงประจำของเราก่อนเร็ว พี่จะได้ไปนอน....”  แน่นอนครับ เพลง Way back into love หลังจากวันที่ผมกับพี่คิมได้ฟังวันนั้น ทุกวันก่อนที่เราจะไปนอน ผมจะเปิดเพลงนี้ให้พี่คิมฟังเป็นเพลงสุดท้ายเสมอ เพลงนี้มันกลายเป็นเพลงของเราสองคน เพลงที่เมื่อไหร่ที่ได้ยิน มันจะหมายถึงคำว่า “เรา” .. .. .. .. .. “พรุ่งนี้คุยกันนะครับ บ๊ายบาย ฝันดีนะครับ จุ๊ฟๆ” ผมบอกพี่คิมหลังจากจบเพลง “วินๆ พี่ไปจองตั๋วเครื่องบินมาแล้ว วันที่ 1 กรกฎาคม เราจะได้เจอกัน” แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 51 15:01:55 จากคุณ : นายวินหน้ากบ (นายวินหน้ากบ) - [ 20 เม.ย. 51 15:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “วินๆ พี่ไปจองตั๋วเครื่องบินมาแล้ว วันที่ 1 กรกฎาคม เราจะได้เจอกัน” Camfrog (รักเกิดเมื่อส่องกบ) ส่องครั้งที่ 6 “อีกแค่ อาทิตย์เดียว เราก็จะได้เจอกันแล้วนะวิน”พี่คิมโทรมาบอกผม น้ำเสียงตื่นเต้น “จริงหลอครับ ให้วินไปรับพี่นะ วินอยากไป”ผมรีบบอกพี่คิม “จริงหลอ วินจะไปรับพี่จริงๆหลอครับ ดีใจจัง แต่มันดึกเหมือนกันนะ เกือบตีหนึ่ง อ่ะไปได้หลอครับ” “ไปได้ๆๆ ครับ วินอยากไปเจอพี่เป็นคนแรก พี่จะได้เห็นวินเป็นแรกเมื่อพี่ถึงประเทศไทยไง” ผมบอกพี่คิม ไม่อยากจะเชื่อเลยอีกแค่อาทิตย์เดียวเองหลอเนี้ย ผมจะได้เจอพี่คิมตัวเป็นๆแล้ว ตื่นเต้นจังเลย เพื่อนๆลองคิดดูซิครับ มองกันแต่ในกล้องมาทุกวัน เกือบเดือน แต่มารู้ว่าอีกไม่กี่วันก็จะได้เจอกัน โอ๊ย....ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว กลัวว่าถ้าพี่เค้าเจอวินตัวจริงๆแล้วจะไม่ชอบ แล้วถ้าไม่ชอบขึ้นมาทำยังไงดีล่ะ ไม่ได้ๆแล้ว  ต้องทำให้ตัวเองดูที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมตั้งใจเช่นนั้น แต่สวรรค์ก็เหมือนกลั่นแกล้งผมมม............................ “กินๆ กินๆ อีก กินเข้าไปเยอะๆ เลยนะ” พี่คิมพิมพ์สั่งผม พร้อมกับนั่งจับตาดูผมกำลังกินข้าวมันไก่ตอนเที่ยงคืนผ่านกล้อง “กินเยอะๆเลยนะครับ ที่รัก จะได้อ้วนๆ ผอมเกินไปแล้ว ถ้าพี่กลับไป วินยังหนักไม่ถึง 65 นะ ไม่คุยต่อจริงๆด้วย” ตายแล้ว !!!! ...........พี่คิมสั่งให้ผมกินอย่างเดียวเลยเดียวนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าผมผอมเกินไป คิดดูซิครับ เหลืออีกแค่ไม่กี่วันก็จะต้องเจอพี่คิมแล้ว  ดันมาสั่งให้ชินเพิ่มน้ำหนักจากน้ำหนัก 60 จะต้องให้ขึ้นมาหนัก 65 ให้ได้ ตายๆๆ ตายแน่ๆเลยกู (นี้ตูมีแฟน หรือพ่อว่ะเนี้ย ยอมทำที่สั่งทุกอย่าง) วินเอ๋ย....ทั้งอ้วน ทั้งสิวขึ้นเพราะนอนดึก แล้วพี่คิมจะชอบตูไหมเนี้ย เศร้า T_T จริงๆ ทำยังไงดี.................. “พี่คิมคร๊าฟฟ หมดแล้วครับ” “ไหนๆๆ ยกจาน ขึ้นซิ จะดูว่าหมดจริงเป่า” อ่ะยังมีการตรวจเช็คอีก “ดีมากกก รักวินที่สุดเลย เดียวนั่งพักซักแป๊ปนะ แล้วไปเอาโอวัลตินมากินต่อนะคนดี” ว๊ากกกกกกกกกกกกก นี้จะขุมให้ตูเป็นหมูหรือเนี้ยยยยย “อ่า พี่คิม วินไม่ไหวแล้วอ่ะครับ ท้องจะแตกแล้ววว” ผมตอบกลับไป พร้อมทำหน้า ให้น่าสงสารสุดชีวิต “ไม่ได้ จะกินไม่กิน ไม่กิน พี่จะปิดกล้อง แล้วไม่ต้องมาคุยกันอีก........” อ้าวๆๆ ขู่กันขนาดนี้เลยเออ โหยๆมันจะเกินไปแล้ว ตูไม่ไหวแล้ว อย่างนี้มันต้อง.......... “อย่านะครับ กินแล้วครับๆ คนดีของวิน จุ๊ฟๆ” ยังไงตูก็ต้องยอมอยู่ดี -___- ไม่มีสิทธิ้เถียงใดๆทั้งสิ้นต้องยอมทุกอย่าง เป็นนางทาส ผู้แสนดี “พี่คิมครับ ทำไมพี่คิมถึงชอบ วินล่ะครับ” ไม่รู้ทำไม่อยู่ดีๆ ผมถึงนึกถามคำถามนี้ “ที่พี่ชอบวิน อ่ะหลอ ก็เพราะว่า” “วินเป็นคนเดียว ที่ยอมพี่ได้ทุกอย่าง รักพี่จริงแม้ว่าพี่จะลองใจวินมาตั้งหลายครั้ง วินก็ยังไม่จากพี่ไปไหน แล้วเวลาเราสองคนทะเลาะกันวินก็จะเป็นคนมาง้อพี่เสมอ ถ้าวินไม่ง้อพี่ พี่ก็จะไม่ง้อวิน เพราะพี่ไม่เคยง้อใคร นี้คือเหตุผลสำคัญ  วินไม่เคยผิดสัญญากับพี่เลย พี่เชื่อว่าวินจะไม่มาหลอกพี่ด้วย อีกอย่างก็คือวินก็หน้าตาดี แถมยังเรียนหมออีกต่างหาก ชาตินี้พี่คงหาแฟนดีๆ แบบนี้ไม่ได้แล้วล่ะ เหอะๆ” กำจริง ตกลงชอบตูเพราะตูเรียนหมอ หลอเนี้ยยยยย น่าตื้นตันใจมากกกกกกก “นี้ล่ะคือเหตุผลที่พี่ชอบวิน” “เออ และยังมีอีกอย่าง” “คือพี่รักวิน ครับ” ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมยิ้มออกได้ก็เพราะประโยคนี้ล่ะ ถ้าจะถามผมว่าทำไมผมถึงรักพี่คิมหลอครับ ผมคงตอบว่า ไม่มีเหตุผลครับ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรักคนๆนี้ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงยอมให้กับคนๆนี้ได้ทั้งๆเกิดที่ผมไม่เคยจะยอมทำอะไรเพื่อใคร แต่สิ่งที่ผมรู้ตอนนี้ คือ ผมจะตั้งใจที่จะรัก รักษาความรักของเรา รักษาสัญญาของเรา และรักษาเราสองไว้ให้ดีที่สุด เท่าที่คนๆนึงจะทำให้ได้ แค่นี้ล่ะครับที่ผมรู้ตอนนี้........ และแล้ววันที่ 1 กรกฎาคม ก็มาถึง ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมากเลยครับ ขณะที่ยืนผมมองดูตารางเวลาเครื่องบิน มันบอกว่าสายการบินไทย ที่มาจากออสเตรเลียได้ลงจอดสนามบินสุวรรณภูมิแล้ว นี้อีกไม่กี่นาทีผมจะได้เจอพี่คิมแล้วหลอเนี้ย มือผมสั่นไปหมดเลย ยอมรับตรงๆเลยครับว่า กลัวมากๆ คิดว่าถ้าเจอเค้าจะพูดอะไรเป็นคำแรก ถ้าเจอแล้วจะเราทำตัวยังไง ถ้าเจอแล้วจะเรากล้ามองหน้าเค้าไหม ถ้าเจอแล้วเราจะคุยกันได้เหมือนเดิมหรือเป่า โอ๊ยยยยยยยย ในหัวผมมันวุ่นวายไปหมด ผมจำได้เลยว่าผมเดินเข้าออกห้องน้ำเป็นสิบรอบ มองกระจก มองแล้วมองอีก อยู่นั้น ไม่เอาล่ะไปหาที่นั่งรอดีกว่า ผมเดินไปที่ร้าน Coffee Nero “เอาโก้โก้ ปั่นแก้วนึงครับ” ผมบอกพนักงานขาย แล้วเดินมานั่งที่โซฟาของที่ร้าน โอ๊ย.....ทำไมมือผมถึงซีดแบบนี้ ในหัวก็ยังคิดวุ่นวายไปหมด ณ.ตอนนั้นผมแทบไม่ยินเสียงอะไรภายนอกเลย ผมได้ยินแต่เสียงในหัวของผมคนเดียว อ่ะ.....โทรศัพท์สั่น พี่คิมโทรมากแล้ววววววว ผมรีบเปิดโทรศัพท์ดู ไม่ใช่ครับ (โอ๊ยหัวใจจะวาย) ไอ้น้ำ มันโทรมาครับ ตกใจหมด....... “กูอยู่สนามบินแล้ว”ผมบอกไอ้น้ำ “เจอพี่คิม ยังว่ะ”ไอ้น้ำถาม ผม   “ยังเลยว่ะ แต่เครื่องลงแล้ว รอโทรศัพท์อยู่ พี่คิมบอกว่าจะใช้ตู้สาธารณะโทรมา” “อืมๆ เป็นห่วงเลยโทรมาถาม ไงถ้าเจอกันแล้ว โทรมาบอกด้วยล่ะ” ไอ้น้ำพูด “เออ ได้ๆๆ แค่นี้ก่อนนะ กูกำลังทำสมาธิ” ผมบอกไอ้น้ำ “เห้ย (ไอ้น้ำหัวเราะ) ไปเจอพี่คิมนะเว้ย ไม่ได้ไปประกวด The star ต้องทำสมาธิด้วย” “เออๆๆ กูตื่นเต้น แค่นี้ก่อนนะ” ผมวางสายไป ผมดูดน้ำเข้าไป อึกใหญ่.....ทำไมพี่คิมยังไม่โทรมาอีกว่ะ เครื่องก็ลงมาตั้งนานแล้ว โอ๊ยยยยย ตื่นเต้นโว้ย โทรศัพท์สั่น !! ผมรีบกดรับทันที “โหล วินอยู่ไหน”เสียงพี่คิมพูด “วิน อยู่ร้าน Coffee Nero ครับพี่คิมอยู่ไหน เดียววินเดินไปหา” ผมตอบกลับไป เสียงผมสั่นๆ “งั้นวินออกมารอหน้าร้านล่ะกัน เดียวพี่เดินไปหา” แล้วก็วางสายไป ผมรีบลุกไปจ่ายเงิน แล้วออกไปยื่นรอหน้าร้านกาแฟ  ตอนนี้ผมมือสั้น ตัวสั้นไปหมดแล้ว หัวใจผมเต้นแรงมาก สายตาผมก็พยายามที่จะมองหาพี่คิม   และแล้วผมก็หยุดมองไปที่คนๆนึง ผมเริ่มเห็น คนนั้นกำลังเดิมมาทางผม อยู่ไกลๆ เค้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มพอจะมองเห็นหน้าเค้า ใบหน้านี้คุ้นมาก เค้ากำลังเดินเข้ามา เข้ามาใกล้ เข้ามาใกล้เรื่อยๆ ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วครับ ว่าเค้าคือใคร พี่คิม พี่คิม กำลังเดินตรงมาทางผม มันไม่ได้อยู่ในแค่หน้าจอคอมอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ผมเห็นพี่คิมเต็มตาทั้งสองข้างของผม ข้างหน้า... เราอยู่ใกล้กันแค่ไม่เกินเอือมมือ และที่สำคัญ พี่คิมกำลังมองผมอยู่...................... จากคุณ : นายวินหน้ากบ (นายวินหน้ากบ) - [ 20 เม.ย. 51 15:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับ อ้าว ย้ายมาโพสในพันทิปแล้วหรือครับนี่  หุหุ ต้องบอกด้วยนะครับว่าเป็นเรื่องแนว Y จะได้มีคนมาเชียร์เยอะๆ เป็นกำลังใจให้ครับ ขอบคุณครับ ปล.ข่าวฝากจากนายเส้นกราฟถึงนักอ่าน YY ทุกท่าน ตอนนี้มีเรื่องสั้นใหม่มาแล้วครับ แต่ผมยังไม่โพส คิคิ ขออ่านเองก่อน ยังไม่ได้อ่านเลยคับ รอไม่นานเดี๋ยวโพส จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 30 พ.ค. 51 15:31:45 ]