ความคิดเห็นที่ 1 12. บุรุษเมธ (ครึ่งแรก) เมื่อโดมพิพากษาถูกรามิตและหัสรังสีทำลายจนซ่อมแซมไม่ทัน แม้จะมีเวทมาช่วยแต่กระจกแกะบานใหญ่และโครงสร้างหลักอันใหญ่โตนั้นเป็นฝีมือช่างก่อสร้างชาวอาคเนย์ซึ่งเป็นมนุษย์ ทำให้ไม่สามารถทำได้ทันเวลา วาริชจึงจัดลานวงกลมหน้าโดมพิพากษาที่บัดนี้กลายสภาพเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว เป็นการชั่วคราว เสนาบดีใหญ่แห่งบาดาลยืนตรงอยู่ปลายสุดของวงกลม  ตรงกลางลานมีหินแท่งหนึ่งวางขวางอยู่ คณะผู้ต้องหายืนเรียงอยู่ด้านล่างของลานวงกลม คือ ทิวากาลแห่งตะวันออกผู้ซึ่งทำให้เทพบาดาลตกตะลึงด้วยการฝืนกฎอาณาจักรฝึกเวทต้องห้าม มัสลินหญิงรับใช้ผู้ซึ่งสาบานว่าจะติดตามนายของตน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม และผู้ต้องหาอีกสองคนที่ใช้มนต์ต้องห้ามในเขตตำหนักหลวง คือ หัสรังสีว่าที่จ้าวแดนตะวันออก และรามิต สาวกดำแห่งแดนทมิฬ รามิตไม่เห็นบุษบรรณ...เขาไม่เชื่อว่าสหายจะเอาตัวรอดเพียงฝ่ายเดียว หากเขาคิดว่าเธอน่าจะโดนกันออกไปให้ห่างเรื่องนี้ที่สุดเหมือนกับวาฬา “นี่มันเป็นเรื่องโง่เง่า หาความไม่ได้สิ้นดี” หัสรังสีสบถออกมาเบาๆ ขณะที่โดนรุนหลังให้เดินออกไปที่กลางลาน นอกจากวาริช แล้วยังมีผู้ที่เข้ามาฟังการพิพากษา แม้จะกลัวเกรงต่อสาวกดำด้วยข่าวการบุกโดมพิพากษาจนลือสะท้านไปทั้งนคร แต่พวกเขาก็อยากรู้ผลพอๆ กัน เสียงฆ้องใหญ่ดังขึ้น ทำให้เสียงผู้คนที่มาร่วมประชุมเงียบเสียงลงไปในทันใด “วันนี้เราจะให้โอกาสพวกเจ้าได้พิสูจน์ความจริงอีกครั้ง พวกเจ้าคนใดคนหนึ่งจงก้าวออกมา” ทิวากาล ก้าวออกมาทันทีโดยไม่ลังเล วาริชหน้าเสียไปเล็กน้อยที่เห็นเทพตะวันออก “ท่านทิวา....ท่านไม่ควร...” เขากล่าวเบาๆ “ท่านพูดเองไม่ใช่หรือว่าเป็นใครก็ได้....ข้าเป็นผู้อาวุโสกว่าเด็กๆ ที่ยืนอย่างกล้าหาญเบื้องหลังข้านี้ เชิญท่านดำเนินการต่อเถอะ” กล่าวจบเขาไอออกมาอย่างรุนแรง จนคนทั่วไปคิดว่าหากไม่มีไม้เท้าช่วยพยุงกายแล้ว ทิวากาลอาจเป็นลมล้มลงได้ทุกเมื่อ วาริชถอนใจยาว พลางหันไปหาหัสรังสีที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง กล่าวอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “ข้าในนามข้าหลวงใหญ่แห่งมายาเล ไม่มีสิทธิพิพากษาท่านได้...ท่านจ้าวแดนตะวันออก ขอเชิญท่านภากรแห่งวังสุริยัน ” จบคำหัสรังสีกลับมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นมาทันใด เมื่อเห็นชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานคนหนึ่งเดินออกมาจากผู้ที่ยืนรอฟังการพิจารณาคดีด้านหลัง ภากรคือขุนนางเก่าแก่ของวังสุริยัน มีความจงรักต่อวงศ์สุริเทพเป็นอันมาก ขณะที่เขาเดินทางกลับจากศิลาลัยด้วยการไปเป็นตัวแทนของหัสรังสี โดยในระหว่างทางกลับนั่นเองเขาทราบข่าวของนายเหนือหัวที่เดินทางมายังมายาเลโดยมิได้บอกกล่าว เขาจึงตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางในฉับพลัน ซึ่งนับเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง “ขอบคุณท่านวาริชที่เข้าใจ...” ภากรว่าแล้วจึงน้อมคำนับเล็กน้อย ตำแหน่งข้าหลวงใหญ่แห่งมายาเลน่าจะมีศักดิ์ศรีใกล้เคียงกับประมุขขุนนางของวังสุริยัน หากทว่าภากรนั้นไม่ใช่เทพธรรมดาเขามาจากตระกูลเทพชั้นสูง...การกล่าวสิ่งใดสิ่งใดออกมาย่อมมีน้ำหนัก จากคุณ : run saya - [ 5 เม.ย. 51 23:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จะว่าไปเบื้องหลังรากฐานอันแข็งแกร่งของวังสุริยันเนื่องจากมีภากรค้ำหลังอยู่อย่างมั่นคง “เจ้ามัวไปทำอะไรอยู่! ถึงได้มาป่านนี้” หากคนเป็นเจ้านายกลับขึ้นเสียงต่อหน้าโดยไม่เกรงใจ หากภากรจะเก็บมาเป็นอารมณ์ก็หาไม่ ได้แต่น้อมศีรษะรับอย่างข้าผู้ซื่อสัตย์ “เชิญท่านรังสี ที่ด้านหลังข้าเตรียมที่นั่งไว้ให้แล้ว” “ดี!” หัสรังสีกล่าวเสียงดัง “ยืนบื้ออะไรอยู่เล่า? เอาตรวนโง่นี่ออกไปเซ่” เหล่าจันฑบาทหันไปทางวาริช คล้ายจะขออนุญาตก่อน ข้าหลวงใหญ่จึงค่อยพยักหน้า จัณฑบาทที่ตัวใหญ่ที่สุดจึงเคลื่อนกายมาปลดตรวนไว้แก่เด็กหนุ่มเจ้าอารมณ์ ทันที่ที่เขาเป็นอิสระสิ่งที่เขาทำเป็นอย่างแรกคือ การใช้เวทจู่โจมจัณฑบาทกลับอย่างรุนแรง เพลิงสีแดงส้มรายล้อมตัวมันอย่างน่ากลัว “รังสี หยุดนะ!” ทิวากาลร้องห้าม หัสรังสีหันขวับมาทางคนพูด หากเป็นคนอื่นกล่าวเขาอาจจะโต้ตอบกลับโดยเรียกเวทไฟอีกชุดมาเผาร่างคนที่บังอาจร้องห้าม หากสุดท้ายว่าที่จ้าวแดนตะวันออกก็เก็บเวทตน เวทอัคคีที่เกิดขึ้นพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย จากนั้นเขาก็ทำคล้ายไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เดินส่ายอาดๆ ไปยังที่นั่งของตนด้วยท่าทีกำชัยชนะ หากจัณฑบาทดวงกุดตนนั้น ต้องโดนพวกเดียวกันหามออกไปจากลาน ในระหว่างที่ภากรเดินผ่านทิวากาล คล้ายขุนนางใหญ่จะก้มศีรษะให้แก่เขานิดหนึ่งอย่างให้เกียรติ แม้ทิวากาลโดนตัดขาดออกจากตระกูลมาเนิ่นนานแล้ว หากภากรยังคงภักดีต่อจ้าวสุริยเทพทุกคน เมื่อวาริชเห็นว่าหมดเรื่องยุ่งไปอีกหนึ่ง เขาจึงกล่าวต่อ “ท่านทิวากาล แห่งตะวันออก และสาวกดำแห่งปราสาทตะวันตก พวกเจ้าได้ปฏิเสธว่าไม่ได้มีส่วนในการลอบสังหารท่านกัญหา ทั้งๆ ที่หลักฐานทุกอย่างสามารถบ่งชี้ไปที่พวกเจ้าใช่หรือไม่” “หากหลักฐานของท่านมีเพียงการละเมิดการใช้อัศนิเวท ข้าเห็นว่ามันยังไม่เพียงพอ ด้วยตัวข้าก็แสดงแก่ท่านแล้ว่า เวทต้องห้ามนี้ข้าเองก็ใช้ได้ดี ไม่แพ้เทพตะวันตก หรือท่านจะให้ข้าแสดงอีกครั้ง” ทิวากาลท้า “ไม่ต้อง!” วาริชรีบกล่าว คนรอบสนามทำทีจะ‘วงแตก’ ขึ้นมาอีก หลังจากได้ยินว่าทิวากาลจะใช้เวทสายฟ้า แม้แต่หัสรังสียังจับท้าวแขนเก้าอี้ไว้แน่น “แต่ว่าถึงอย่างไรพวกเจ้าก็ไม่ได้ปฏิเสธการวิวาทกับท่านกัญหาใช่ไหม?” “ใช่พวกข้าไม่ปฏิเสธ บนลานพลุเพลิงนั้น บุษบรรณและรามิตได้ทำโดยพลการ หากนั่นเป็นการทะเลาะกันของเด็กๆ เท่านั้น” ทิวากาลแย้ง “ทะเลาะแบบเด็กๆ งั้นรึ? หึ! แม้ท่านกัญหาจะไม่ได้เป็นทายาทแห่งทักษิณาแล้ว แต่เวทของเทพบาดาลจะอ่อนเปลี้ยขนาดให้เด็กรุมทำร้าย นอกจากพวกมันใช้วิธีสกปรก” เทพตะวันออกยิ้มขณะตอบ แม้ดวงตาสองข้างจะไร้แววแห่งแสงสว่าง แต่กลับทำให้สนามกลางแจ้งดูสว่างเรืองรอง “ท่านกำลังพูดถึงเทพนักรบแห่งภูระ และสาวกดำของจ้าวแดนตะวันตกผู้นำศิลาราชากลับมาจากโถงกัลปาวสานเชียวนะ” วาริชตบโต๊ะเสียงดัง “ข้าไม่สนใจว่ามันจะเป็นผู้ใด แม้พวกมันอาจไม่ได้เป็นผู้ร่ายเวท แต่โทษฐานการวิวาทกับเทพตระกูลสูง ก็ไม่สามารถละให้ได้ มันเป็นกฎ” “ถ้าเช่นนั้นข้าขอกล่าวสักสองสามประโยค”  เด็กหนุ่มก้าวออกมายืนคู่กับทิวากาล จากคุณ : run saya - [ วันจักรี 00:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ข้าคือรามิตแห่งปราสาทตะวันตก ใช่...ข้ายอมรับว่าข้าสามารถเรียกใช้อัศนิเวท แต่ข้าขอยืนยันว่ามิได้แตะต้องท่านกัญหาแม้แต่น้อย” “เพียงแค่คำพูดของเจ้าคิดว่าน่าเชื่อถือได้งั้นหรือ?” “ย่อมไม่มีทาง...ท่านจะให้ข้าทำอย่างไร?” ทันทีที่รามิตกล่าวจบ ทิวากาลเอ่ยปากร้องอย่างลืมตัว “ห้ามทำเด็ดขาดนะ รามิต!” หากวาริชพูดต่อราวกับว่าไม่ได้ยินคำค้านฉะนั้น “ข้าจะให้เจ้ากล่าวคำสาบาน...ต่อหน้าคำสาปที่ไร้ทางแก้” เจ้าอย่าได้คิดกล่าวคำสาบานกับแผ่นหนังนั้นเป็นอันขาด... ทิวากาลถึงกับตัวสั่นเทา อยากจะกล่าวย้ำประโยคนั้นกับรามิตสักร้อยครั้ง หากดูเหมือนมันจะสายไปเสียแล้ว เมื่อวาริชส่งสัญญาณให้ทหารพิทักษ์บาดาลยกโต๊ะยาวตัวหนึ่งมาตั้งกลางลานพร้อมกับเสียงอื้ออึงจากผู้คนรอบทิศ เมื่อแผ่นม้วนหนังขนาดเท่าพรมผืนใหญ่ต้องใช้ทหารถึงสี่คนแบกเข้ามาและนำมากางออกบนโต๊ะ ท่ามกลางเสียงฮือฮา แผ่นหนังถูกคลี่ออก มันดูไม่เหมือนแผ่นหนังลงยันต์ที่ใดในอาณาจักร ด้านที่ควรจะสลักอักขระที่เป็นคำสาปแช่งกลับว่างเปล่า ทั้งผืนหนังมีแต่สีดำ... ทันใดนั้นรามิตได้ยินเสียงหัวเราะอันแสนน่ากลัวดังออกมาจากแผ่นหนังนั้น เสียงแหบพร่า....และกลิ่นคาวเลือด เสียงอันน่ากลัวนั้นดังก้องจนเหมือนจะได้ยินทั่วทั้งบาดาล จงมอบเลือด...ดวงตา...ลิ้น...หัวใจ...และวิญญาณให้ข้า.... เมื่อนั้น...ข้าจะเปิดทาง..... “รามิตเจ้าเป็นอะไรหรือไม่?” ทิวากาลถามเพราะผิดสังเกต ทำให้เด็กหนุ่มเรียกสติคืนมาได้ และจ้องมองไปที่เขา ราวกับเป็นตัวประหลาด “ท่านไม่ได้ยินหรือขอรับ?” เขากระซิบ “ได้ยินอะไร?” รามิตอ้าปากจะบอกบางอย่าง แต่แล้วเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่า เขาผู้เดียวที่ได้ยินเสียงประหลาดนั้น แต่ทำไม? “ไม่มีอะไรขอรับ” เขาฝืนยิ้ม ทิวากาลยังคงมองเขาด้วยความกังขา หากก็มิได้กล่าวถามอะไรออกมาอีก เสียงก้องน่ากลัวนั้นหายไปแล้ว...แผ่นหนังสีดำถูกกางออกตรงหน้า วาริชก้าวลงมาจากแท่นยืนด้านตรงข้ามกับรามิต โดยมีคำสาปสีดำคั่นขวาง “ข้าต้องทำอย่างไร?” รามิตเอ่ยถาม ทิวากาลรีบใช้ไม้เท้าเดินไปหยุดเคียงคู่รามิต คล้ายจะแค่ร่วมฟังการสนทนา หากเสี้ยววินาทีนั้น เขากลับตวัดไม้เท้าที่ใช้พยุงกายกระแทกใส่ตัวเด็กหนุ่ม จนอีกฝ่ายล้มคว่ำไปด้านหลังด้วยไม่ทันระวังตัว ส่วนตนเองใช้มือที่ว่างวางกลางแผ่นหนังสีดำแล้วกล่าวคำสาบานด้วยความรวดเร็ว โดยที่ไม่มีใครห้ามทัน “ด้วยนามแห่งสุริยเทพ ข้าทิวากาลแห่งวังสุริยัน ขอสละเลือดแห่งชาวเทพ เบิกเส้นทางศักดิ์สิทธิ์ จงเผยคำสาปของท่าน” เมื่อโลหิตหยดแรกซึมซับเข้าแผ่นหนัง บังเกิดเสียงกรีดร้องแหลมดังระงมไปทั่ว จากคุณ : run saya - [ วันจักรี 00:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รามิตได้สติลุกขึ้นมา เขาตรงไปที่ร่างของทีวากาล ใต้ฝ่ามือของเทพตะวันออกปรากฏรอยเลือดสีแดงไหลนองไปทั่วราวกับแผ่นหนังกำลังดูดกินเป็นอาหารอย่างกระหาย หัสรังสีทำท่าจะกระโจนออกมาดูอาการของทิวากาล หากทว่าเขากลับถูกรั้งตัวไว้โดยภากร “ท่านทิวา มือท่าน!” รามิตร้อง “ไม่! รามิตเจ้าจงดู!” ทิวากาลตอบกลับด้วยน้ำเสียงดังไม่แพ้กัน บัดนี้แผ่นหนังสีดำ ปรากฏร่อยรอยขึ้นบางส่วน หยดเลือดสีแดงเข้มของทิวากาลกลายเป็นเส้นร่างของตัวอักขระชัดเจน จากนั้นทิวากาลก็คล้ายโดยพลังบางอย่างผลักกระเด็นอย่างแรงออกมาจากแผ่นหนังอักขระ จนแม้แต่รามิตที่ยืนอยู่ข้างๆ ยังคว้าร่างเขาไว้ไม่ทัน บนมือซ้ายและแขนของเทพตะวันออกบังเกิดเป็นเส้นสีดำแผ่ขยายขึ้นมาอย่างน่ากลัว ร่างผอมบางของเทพตะวันออกกระแทกพื้นจนสิ้นสติ สีหน้าขาวเผือดราวกับคนตาย ดวงตาทั้งสองเบิกคว้าง เหลือกมองขึ้นฟ้าและไร้ซึ่งประกายแสงใดๆ มัสลินกรีดร้องลั่น ถลันวิ่งออกมาดูอาการของนาย เธอผลักรามิตให้ผละจากร่างของนายโดยแรงอย่างไร้มารยาท ราวกับเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้ทิวากาลบาดเจ็บ ตัวเองรีบทรุดตัวลงข้างนายและคว้าข้อมือของเขามาตรวจอาการทันที สีหน้าซีดเผือดของเธอเป็นคำตอบของอาการทิวากาลได้เป็นอย่างดี “นะ...นี่มัน....” แม้แต่วาริชยังตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองไปที่อักษรที่ปรากฏขึ้นกลางผืนหนังสีดำ “นี่คือคำสาปไร้ทางแก้” เขาครางออกมา เมื่อมองเห็นตัวอักษรสีแดงที่เกิดจากโลหิตของบุรุษเมธ ชายที่รับการบูชายัญ “ข้าคือบุตรแห่งสายน้ำ ข้าคือธิดาแห่งพิภพ ข้าคือสายหมอก นุ่มนวล ข้าคือพายุร้าย กล้าแกร่ง เส้นทางผู้ค้นหา เลือนลับหาย บุรุษเมธจักไม่มีวันได้คืน...” ***** ตบท้ายบท : ขอต้อนรับสู่ภาคบาดาลเต็มรูปแบบค่ะ (เหมือนโฆษณาโครงการอะไรสักอย่างเลย) เอ้า...เตรียมตัวให้ดี ก่อนจบ แจ้งข่าวนิด...ช่วงสงกรานต์ขออนุญาตพักลงสักหนึ่งอาทิตย์นะเจ้าคะ หลังเทศกาลค่อยมาคุยกันต่อค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวกสำหรับนักอ่านใจร้อนทั้งหลายนะคะ จากคุณ : run saya - [ วันจักรี 00:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาลงชื่ออ่านคนแรก  จ้า ตอนนี้ เริ่มงง นิดนึงละ เจตนา เขียนให้คนอ่านงง เหรอ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ วันจักรี 10:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มางงด้วยคน เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ วันจักรี 12:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ของงด้วยอีกคน  หุหุ จากคุณ : kailia - [ วันจักรี 13:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เดี๋ยวไม่เข้าพวก กริๆ เมธเป็นชื่อคนหรืออะไรคะ จากคุณ : scottie - [ วันจักรี 15:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เย้ย...สงสัยจะปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ค่ะ เพราะกว่าจะมาลงครึ่งหลังคงเป็นช่วงหลังสงกรานต์นู่น... อืม...ไม่ได้ตั้งใจให้งงขนาดนี้นะคะ แต่เอาเป็นว่าเราขอชี้แจงตอนนี้นิดหนึ่ง (ความจริงมากเลยล่ะ) ดังนี้ค่ะ ภาคศึกอศิรวิษนี้เคยถูกเรา (คนเขียน) รื้อมาแล้วรอบหนึ่ง และเขียนใหม่ โดยบางส่วนถูกคัดทิ้ง และบางส่วนก็ขยายออก เราอ้างความว่าช่วงที่ต้นฉบับที่ถูกคัดทิ้งนั้นคือช่วงที่เนื้อเรื่องจะดำเนินมาถึงตอน “บุรุษเมธ” นี้ความจริงมีตอนคั่นถึงหนึ่งตอนเต็มๆ ค่ะ ซึ่งเป็นตอนต่อเนื่องที่เล่าเหตุการณ์ต่อที่รามิต และทิวากาล โดนคำสั่งวาริชจับขังไว้ในหอปฐพีเพื่อรอการไต่สวนอีกวันหนึ่ง ซึ่งในบทคัดออกนั้นจะมีการเล่าเรื่องคำสาปไร้ทางแก้ซึ่งเป็นเรื่องที่เวณิชเคยเกริ่นนำกับวิษณุวัติตั้งแต่ต้นเรื่องที่เขาไม่เห็นด้วยที่จะให้รามิตเดินทางมายังมายาเลค่ะ (ยังจำได้ไหม <<< กรุณาอ่านเป็นทำนองจะได้อารมณ์มากๆ) ซึ่งเราคิดเอาเองว่าตอนนั้นมันค่อนข้างเยิ่นเย้อ ทำให้เนื้อเรื่องกระโดด ด้วยเนื้อเรื่องที่เร่งมาแบบค่อยๆ ตั้งแต่ต้นเรื่องจากเกียร์หนึ่ง...สอง...สาม...และอัดเอาเต็มที่ถึงสี่ เมื่อถึงตอนโดมพิพากษา อยู่ๆ จะให้ถอนคันเร่งลดลงไปหนึ่ง เครื่องยนต์ก็สะดุดสิคะ? ในที่สุดตัดสินใจตัดมันทิ้งทั้งบทเลย เพราะตอนบุรุษเมธนี่ถ้าอ่านรวดเดียวโดนมิได้ตัดเป็นตอนๆ ในเน็ตจะได้อารมณ์ต่อเนื่องจากโดมพิพากษามากกว่า (มั้ง) ส่วนปริศนาคำสาปสีดำแห่งบาดาลนั้นเราจะให้ข้อมูลกับการเฉลยโดยวิธีอื่นค่ะ รับรองว่าสะกิดนิดเดียวเงื่อนที่ผูกไว้ตั้งแต่ชั้นหนึ่ง สอง สาม หลุดออกหมดเลย (ปานนั้น) ถึงไม่อยากใบ้ให้มากไงล่ะเจ้าคะ อยากรู้ต้องตามอ่านนะคะ ปล. ความจริงเราก็เสียดายตอนนั้นเหมือนกันเพราะหากไม่ได้ตัดทิ้ง ตอนบุรุษเมธ จะกลายเป็นบทที่ 13 <<< ตรงความมากๆ เลย อันนี้ตอบคุณ สก็อตตี้ แหม..ขอบคุณมากๆ ที่ถาม (คนอื่นจะหาว่าท่านเป็นหน้าม้าของเราไหมนี่?) บุรุษเมธ = พิธีบูชายัญด้วยคน * * แปลความตามพจนานุกรม ของสถาปัตยกรรมและศิลปะเกี่ยวเนื่อง, สำนักพิมพ์เมืองโบราณ พ.ศ. 2548 โดยอาจารย์โชติ กัลยาณมิตร ค่ะ ซึ่งเป็นการบันทึกการสะกดคำแบบคำเก่าหรือท้องถิ่นค่ะ ซึ่งอาจไม่ปรากฏในราชบัณฑิตฯ ในปัจจุบัน แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 51 16:54:10 จากคุณ : run saya - [ วันจักรี 16:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จะงงด้วยดีมั้ยนะ อิอิ เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคะ แล้วมาลงต่อไว ๆ เ้ด้อ รออ่านอยู่ จากคุณ : Nobody's waiting for me - [ วันจักรี 20:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านคำอธิบายของพี่รัณแล้วกลับไปอ่านทวนอีกรอบทำให้เข้าใจมากขึ้นค่ะ บุรุษเมธก็คือทิวากาล ซึ่งใช้เลือดตนบูชายัญต่อแผ่นหนัง แล้วทำให้ข้อความปรากฏขึ้น แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นไงต่ออยู่ดี... มีสงสัยอยู่นิดนึงนะคะ ตอนทิวากาลตอบคำถาม พูดเหมือนกับว่าตนอยู่ในเหตุการณ์ที่รามิตและบุษบรรณทะเลาะกับกัญหาด้วยเลย ถ้าไม่ได้เห็นเหตุการณ์ด้วยตนเอง ก็ไม่น่าจะมั่นใจขนาดนั้นนะคะ หรือไม่คงคาดเดาเอาจากนิสัยของคนทั้งสาม... ถ้างั้น ใครเล่าเรื่องให้ทิวากาลฟังกันนะ ไทราจะรู้ข้อเท็จจริงขนาดนั้นเลยเหรอ สรุปแล้ว... มันน่าสงสัยนั่นเองค่ะ จากคุณ : Caje - [ วันจักรี 21:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กำลังว่าจะถามความหมายของ บุรุษเมธ พอดีเลยค่ะ ดีจังที่คุณ scottie ถามไปก่อนแล้ว อิ อิ ตอนนี้ลุงทิรับไปเต็มๆหนึ่งดอกเลย ว่าแต่ลุงแกยังไม่ตายใช่ไหมคะเนี่ย -.- และก็ยังไม่ห่วงรามิตอีกเช่นเคย ก็มันเป็นพระเอก จะไปห่วงมันทำไม๊~ (ฮา) เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคะ ^__^ จากคุณ : Ezel - [ 7 เม.ย. 51 01:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 งง ก็ ยังงง เออหนอรอตอนต่อไป ... เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคะ สาดน้ำเผื่อด้วย ที่นี่ไม่มีสาดน้ำ เหอเหอ จากคุณ : Hexi - [ 7 เม.ย. 51 02:30:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาทันแล้วครับ มิน่า งงๆ ที่แท้พลาดไปหนึ่งตอนนี่เอง รอดตาได้ไงวุ้ย... เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะครับ กลับมาพารามิตกับบุษบรรณลุยต่อ ^__^... จากคุณ : GTW - [ 8 เม.ย. 51 09:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีค่า คุณรัน นิยายหนุกมักมาก เลยค่า^o^ อยากอ่าน ภาคแรกมากมาย พิม กับสำนักพิมไหนอะค่ะ ช่วยตอบด้วยนะค่ะ จากคุณ : fiona - [ 8 เม.ย. 51 19:24:09 A:60.242.132.95 X:202.7.176.131 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แหม...ขอบคุณมากค่ะ ที่อุตส่าห์มาทักทาย (เพราะปกตินักอ่านเงาทั้งหลายที่หลบอยู่หลังฉากนี่ เป็นชายหนุ่มเสียส่วนมาก...ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกัน อายอะไรกันนักหนา หือ???<<< ไม่ได้ว่าคนเว็บนี้นะเจ้าคะ) สวัสดีด้วยค่ะ คุณ ฟิโอนา (ชื่อเพราะจัง) ขออภัยที่ทำให้ผิดหวังนะคะ แต่เรื่องจ้าวจตุรทิศนี้ อ่านออนไลน์ทางเน็ตได้อย่างเดียวค่ะ ไม่บังอาจเอาฝีมือสมัครเล่นเช่นนี้ไปเสนอใครเขาหรอกค่ะ โดยเฉพาะภาคสอง หรือ ภาค ศึกอศิรวิษ อ่านทางพันทิปได้แห่งเดียวค่ะ (คือ คนเขียนบังเอิญมีหลังย้าว...ยาว) บอกล่วงหน้าว่าภาคแรกเกินสองร้อยหน้านะคะ หากจะอ่านทางหน้าจอคอมพ์เป็นเรื่องที่ง่า...ต้องใช้ประสาทตาและความพากเพียรพอสมควรเพราะเรื่องเข้ากรุ (คลัง) ในพันทิปหมดแล้ว อีกทั้งสำนวนตั้งแต่สองปีที่แล้วมัน...เหวอ มากเลย ความจริงกำลังดูฤกษ์เอาชัยว่าจะอัฟเรื่องภาคแรก ที่ 'เกลา' บ้างแล้วลงในบล็อคตนเองหรือไม่ แต่สุดท้ายก็ยังเป็นโครงการที่ค้างเดิ่งอยู่ดี เพราะเจ้าหลังที่บังเอิญมันย้าว ยาวอีกนั่นแหละ หุ...หุ... ดังนั้นเราแนะนำให้อ่านภาคแรกจากเรื่องย่อตาม link ด้านล่างดีกว่ามั้ยคะ? http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=runsaya&month=12-2007&date=02&group=1&gblog=9 ถ้าชอบและตรงแนวค่อยไปตะลุยอ่านใน link ของภาคแรกที่เราทำทิ้งในกระทู้ตอนท้ายบทแรกของภาคสองนะคะ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2007/12/W6088065/W6088065.html ถ้าไม่ชอบก็ไม่ว่ากันค่ะ เพราะแนวเรื่องมัน...ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาน่ะ (ฮา) จากคุณ : run saya - [ 8 เม.ย. 51 22:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ของแบบนี้ ชาวเทพผู้สูงส่ง ถือตนว่าเหนือกว่าใคร นำมาใช้หรือนี่ เฮ้อ อวิชาอันตกต่ำโดยแท้ จากคุณ : ซาลาสซา - [ 17 เม.ย. 51 10:59:04 ]