จริงๆแล้ว
มันเป็นการเดินทางของกาลเวลา
ที่มีฉัน ร่วมเป็นสักขีพยาน ในรอยเท้าของมัน
ผ่านวัตถุที่ฉันมองเห็น กับเงาร่างที่ฉันพบเจอ และ นามธรรมที่ฉันร่วมสัมผัส

นาฬิกาหยุดเดินตั้งนานแล้ว แต่โลก ไม่เคยคิดจะหยุดหมุน
บางคนบอกว่า โลกหมุนด้วยความรัก
แต่ฉันอยากให้โลกหยุดหมุน เมื่อมีความรักกับใครสักคน
มันคงสนุกพิลึก ที่คนๆหนึ่งสามารถทำให้ความรัก ไม่มีวันแก่เฒ่าได้
และคนที่มีพลังอำนาจอันแสนวิเศษเช่นนั้น  ..  เป็นฉัน ..

เราอยู่กันคนละซีกโลก
ราวกับการเล่นซ่อนหา ของความรู้สึกที่แตกต่าง
สิ่งที่เราเผชิญในเที่ยงคืนของทุกๆวัน จึงเป็นเพียงเงาของความครุ่นคิด
ความจริงของฉัน กับ ความจริงของเธอ จึงไม่ใช่ความจริงของเรา

มีเพียงท่วงทำนอง ไร้จักษุสัมผัส ในมายาแห่งจินตภาพ
ผ่านการกรีดกรายของนิ้วมือ ของฉันและเธอ ที่บรรจงวาดลงบนแป้นพิมพ์ดีด
ราวกับกรีดความไพเราะ ลงบนเรือนร่างของเปียโน ที่เราเคยบรรเลงร่วมกัน

ฉันเปิดใจ ด้วยการหลับตา
พูดกับตัวเอง บนเตียงที่ไร้หมอนข้าง

เธอเคยนอนคนเดียวโดยไม่มีหมอนข้างมั๊ย .. ?

มันเหงานะ

บางคืนนอนไม่ค่อยหลับ

แต่ก็ฝันบ่อยๆ

เวลาตื่นตอนเช้า ก็ไม่ค่อยอยากลุกจากที่นอน
ฉันชอบคิดถึงเธอตอนน้ำลายยืด
มันทำให้ความงัวเงียอันน่ารักของทุกๆเช้า มีความหมาย สำหรับฉัน


จริงๆแล้ว
มันเป็นการเดินทางของกาลเวลา
บนถนนแห่งชีวิต
ที่มีบังเอิญมีฉันและเธอ โดยสารร่วมกัน
กับผู้คนอีกมากมายสุดคณานับ

ก่อนที่แต่ละคน จะพบกับบางสิ่งบางอย่าง


และผ่านมันไป ด้วยชีวิตที่มีอยู่ทั้งหมด  .. ของตัวเอง ..

แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 51 14:27:36