ความคิดเห็นที่ 1 คุณคมเย็น อ่านลำนำนิยายรักไร้กาลจบ ดั่งได้พบธารน้ำชื่นฉ่ำใส หวานยิ่งนักวิถีรักจักเป็นไป หากผู้ใดได้ครองต้องตรึงตรา แต่นิยายใช่เกิดได้ในทุกผู้ สิ่งที่รู้คือมักจบลบเสน่หา เมื่อพลีกายให้ชมสมจิตา เพียงไม่นานกลับร้างลาหาใหม่ครอง คำว่ารักจากชายคล้ายยาพิษ เคลือบน้ำตาลออกฤทธิ์จนจิตหมอง หญิงสิ้นสาวราวดอกไม้ไร้คนปอง น้ำตานองทุกวันตราบนั้นมา นิยายรัก จึงไม่ใช่นิยายฝัน นิยายรัก ใช่คืนวันปรารถนา นิยายรัก ไม่รู้จบ ความโศกา นิยายรัก คือน้ำตา...ไม่จบลง เพียงเริ่มต้น...สุดท้าย...คือน้ำตา เริ่มอีกครา...อีกครั้ง...ยังเหมือนเดิม จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 9 เม.ย. 51 14:43:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดวงตะวันยังส่องแสงสีทอง สายลมยังครอบครองน่านฟ้า สายน้ำยังฉ่ำเย็นทุกเวลา โลกามิเคยหยุดโคจร ปฐพีมีนิยามความสมดุล ประดุจเอื้อเกื้อหนุนกันมาก่อน ใต้แผ่นฟ้าเป็นโลกาอันสุนทร ด้วยมีรักเป็นอาภรณ์ประดับประดา ธรรมชาติสร้างโลกไว้สวยงาม ให้มนุษย์รู้นิยามเสน่หา ขับกล่อมย้อมโลกสวยโสภา เจตนาสืบทอดเผ่าพงพันธุ์ คือเสน่ห์เล่ห์กลมนต์กามา ให้มนุษย์ศรัทธาต่อความฝัน รู้แจ้งมิอาจแกล้งดึงดัน ยิ่งกลัวยิ่งพัวพันจนหวั่นเกรง เมื่อหัวใจมีรักเข้าครอบครอง ความผยองสิ้นพยศหมดความเก่ง มีหัวใจแต่ไม่เห็นเป็นตัวเอง ดูวังเวงดั่งเพลงเหงาทำเศร้าตรม อยากจะอยู่เคียงคู่ไม่รู้ห่าง อยากเคียงข้างเป็นคู่เพื่อสู่สม อยากร่วมเรียงเคียงเขนยชิดเชยชม อยากห่อห่มพรมกอดแม่ยอดรัก โลกสรรสร้างทุกอย่างวางไว้แล้ว จะฝืนแนวดึงดันนั้นยากนัก เหตุและผลกลกามแห่งความรัก ช่วยฟูมฟักโลกามาเนิ่นนาน นิยายรักไม่รู้จบกี่ภพชาติ เป็นลำนำธรรมชาติอันอ่อนหวาน หลากเรื่องราวกล่าวย้ำเป็นตำนาน เป็นนิทานกล่อมโลกร้างให้พร่างพราย คุณคมเย็น สวัสดีครับ มาช่วยสร้างโลก ด้วยรัก ด้วยตัวเรา จากคุณ : สนิทใจ - [ 10 เม.ย. 51 01:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วอยากมีความรักค่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 10 เม.ย. 51 10:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณทิวลิป คือน้ำผึ้งซึ้งหวานซาบซ่านจิต หรือยาพิษฤทธิ์ร้ายรักชายหญิง หากรักหลอกลวงเล่นไม่เป็นจริง เหมือนเสพสิ่งพิษร้ายทำลายคน หากได้พบรักแท้ไม่แปรผัน เหมือนสวรรค์สรรค์รักเป็นมรรคผล คือน้ำผึ้งซึ้งหวานซ่านกมล ความรักดลชนชื่นแสนรื่นรมย์ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 10 เม.ย. 51 15:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อความรักเรียกหาอย่าสงสัย ตามหัวใจไปสุดหล้าสุดฟ้าฝัน เชื่อมหัวใจทั้งสองคู่ครองกัน เชื่อมสัมพันธ์ฉันเธอเสมอไป ตามครรลองของโลกมีโศกสุข อาจมีทุกข์เมื่อมีรักอย่าผลักไส มีความรักไว้เคียงหล่อเลี้ยงใจ เผชิญทุกข์เพียงใดไม่หวั่นกลัว สวัสดีครับคุณสนิทใจ  คุณรวยระรินกลิ่นชา จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 10 เม.ย. 51 15:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เออ พอดีหนูไม่ชำนาญการเรื่องความรักแฮะ อิอิอิอิ ไม่ขอต่อกรกับผู้ชำนาญการด้านความรักทั้งหลาย คิคิคิคิคิคิ จากคุณ : sugarhut - [ 10 เม.ย. 51 16:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เชื่อ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 11 เม.ย. 51 15:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จริงๆๆๆ เชื่อๆๆๆ จากคุณ : sugarhut - [ 11 เม.ย. 51 23:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะทุกคน อยากจะต่อ เลยมิกล้าต่อเลยอ่ะ กลัวขัดจังหวะ เหอๆๆๆๆ 2# บทนี้ไพเราะนักนะ จากคุณ : ตะวัน - [ 11 เม.ย. 51 23:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีทั้ง๒ท่านครับ คุณตะวันน่าจะต่อสักหน่อย นานๆจะได้อ่าน ฝีมือคุณตะวัน เดี๋ยวผมจะไปบุกกระทู้ชูการ์หูดหน่อย จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 12 เม.ย. 51 10:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณคมเย็น ชอบวรรคนี้จังค่ะ "...นิยายรักไม่รู้จบทุกภพชาติ" อืม...จะเขียนยังไงดีน๊า...นึกก่อน ว่าแต่สงกรานต์ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอคะ วันนี้อากาศร้อนมากๆ กทม.ตั้ง 37องศา ดึกแล้วก็ยังอบอ้าวเลย ชอบกรุงเทพฯวันหยุด ถนนว่าง....ใจก็ว่างด้วย...... สวัสดีค่ะคุณสนิทใจ #2 ความหมายดีจัง ๐ เวลาเวียนเคลื่อนผ่านชั่วกาลกัปล์ กี่ล้านดวงดาวดับเพื่อขับแสง ตะวันยังแผดร้อนมิอ่อนแรง โคนรุ้งแข่งสีครอบเชื่อมขอบฟ้า ๐ ฤๅชาติภพจะสิ้นขาดในชาตินี้ ในชาติที่วางวาดภาพปรารถนา หวังเสพแสงแห่งสรวงผ่านดวงตา เพราะคุ้นเคยยิ่งกว่าคุณค่าใด ๐ ฤๅสายลมบรรเลงเพลงพิลาศ รูปรอยแห่งพิศวาทจะขลาดไหว รอเพียงสูญญากาศทุกชาติไป ทนช้ำใจเช่นนี้ชั่วนิรัดร์ ๐ เป็นนิยายรักร้างมิรู้จบ ทุกชาติภพไขว่คว้าเพียงพร่าฝัน เสน่หาพร่างแสงแห่งเงาควัน สัมผัสได้แค่สวรรค์ อันเลื่อนลอย แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 51 00:58:33 จากคุณ : ตะวัน - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 00:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เเบกทุกข์เศร้าหดหู่สู้สัญจร เร่ร่อนในวิถีที่เปล่าว่าง ใต้เงาเมฆสีหม่นคนอ้างว้าง เดินทางเดียวดายในสายลม ที่พัดพลิ้วปลิวไปใบไม้แห้ง ฤดูแล้งร้อนอ้าวอกร้าวขม เส้นทางใดไหนเล่าล้างเศร้าตรม ใบไม้ถมถนนเก่าดูเศร้าแท้ ชีวิตรักแสนเศร้าเรื่องเก่าก่อน เหมือนละครตอนเศร้าเรื่องเก่าแก่ จบบทตอนจากกันไปไม่เหลียวแล เราผู้แพ้ผิดหวังทุกครั้งครา คงไม่มีครั้งใหม่หมดใจแล้ว สิ้นวี่แววพิศวาทปรารถนา เหลือแต่ทุกข์ทดท้อทรมา เสี้ยววิญญาแหว่งวิ่นรอสิ้นใจ สวัสดีครับคุณตะวัน รู้สึกว่าเลยวัยเที่ยวแล้ว อยู่บ้านเฉยๆครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 18:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณคมเย็น ระยะทางแสนไกลหลายพันลี้ หนึ่งวจีฝากไว้จำได้ไหม "รักไม่มีวันสิ้นสุด" ยื้อยุดใจ จึงหมองไหม้ในทุกวารกาลเวลา จะตัดใจอย่างไรไม่บังอาจ อ่อนแอนักเกินสามารถประกาศกล้า คงปล่อยใจเลื่อนไหลไม่นำพา เป็นนิยายนองน้ำตาไม่จบกัน ในยามนี้เขาคงอยู่คู่ชู้ชื่น เราสิขื่นทั้งใจได้แต่ฝัน ดวงใจภักดิ์ด้วยรัก ด้วยผูกพัน จะเหหันเปลี่ยนทางช่างยากเย็น ลมร้อนแรงพัดมาคราสงกรานต์ จงพัดผ่านรักไกลไม่อยากเห็น เหลือเพียงใจที่หวังช่างลำเค็ญ ไม่อยากเป็นเช่นนิยาย ไร้บทลง... จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 20:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณทิวลิป ระยะทางห่างกันยังฝันถึง วจีหนึ่งฝากฝังยังจำได้ เป็นคำเดียวที่มิเคยเอ่ยกับใคร เธอคงลืมสิ้นไปไม่นำพา วันเวลาผ่านไปใจเธอเปลี่ยน ฉันยังเวียนคิดถึงคนึงหา ในความช้ำจำเจ็บเก็บน้ำตา ลูกผู้ชายขายหน้าไม่กล้าร้อง เธอคือกลางวันฝันเช้าชื่น ฉันคือกลางคืนขมขื่นหมอง เธอเพลิดเพลินรักใหม่ที่ไฝ่ปอง ฉันยังตรองเรื่องเก่าอยู่เศร้าตรม รักใหม่เธอเริงรื่นชื่นฉ่ำหวาน รักเก่าฉันเนิ่นนานกลับพาลขม หวังรักเธอคู่เคียงได้เพียงลม หวังจักชมชื่นเคียงได้เพียงช้ำ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ วันเถลิงศก (15) 09:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณคมเย็น นิยายรักแสนหวานผ่านพ้นแล้ว ใจดั่งแก้วแหลกยับไม่กลับซ้ำ ยากเหลือเกินจะหลอมใหม่ไม่อาจทำ ยังจดจำความเศร้าที่เหย้าเยือน ใจที่แตกแหลกร้าวราวเศษผง อยากบรรจงสร้างใหม่ไม่อาจเหมือน เพียงภาพฝันลวงตามาบิดเบือน ร้างลาเลือนสิ้นสลายในพริบตา รักเจ้าเอย เคยรัก ดังดวงแก้ว ไยสิ้นแล้วพิศวาสปรารถนา ฤาที่ผ่านมิใช่รักปักอุรา เพียงวาจากล่าวล่วง เพียงลวงกัน นิยายรักแสนหวานผ่านนานนับ จิตพลันดับพร้อมนิยายคล้ายเปลี่ยนผัน เหลือความเศร้าไม่รู้จบกลบชีวัน เหลือวิญญาณที่ไร้ฝัน...นิรันดร จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ วันเถลิงศก (15) 11:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ๐ วิถีแห่งเวลาผู้ว้าเหว่ ยังร่อนเร่ทุกข์ทนเฝ้าค้นหา ในเงาหม่นล่องผ่านธารเวลา พลิกผืนฟ้าหล้าทบบรรจบดิน ๐ กอบใจแตกแหลกยุ่ยคลุกผุยฝุ่น เก็บเป็นทุนครั้งใหม่มิให้สิ้น ศรัทธาแห่งความหวังยังได้ยิน ใช่เพียงจินตนาการที่ผ่านไป ๐ แม้ลมแล้งแรงร้อนลืมอ่อนล้า เมฆฝนเคลื่อนทบทาเข้ามาใกล้ ห่มรอยแผลเจ็บทั่วทั้งหัวใจ เกิดเป็นรักครั้งใหม่ได้อีกครั้ง... ขอต่อกลอนคุณคมเย็นสักหน่อยนะคะ ชอบบทสุท้ายของ#12 ค่ะ จบเศร้าแต่สวยงาม สวัสดีจ้าน้องทิวลิป จากคุณ : ตะวัน - [ วันเถลิงศก (15) 21:12:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใจนี้แตกแหลกแล้วเหมือนแก้วร้าว ทุกย่างก้าวตรอมตรมจมตกต่ำ ทุกสิ่งที่ผ่านไปเจ็บใจจำ เธอตอกย้ำคำเย้ยไม่เคยยั้ง ฉันพ่ายแพ้ชีวิตก้าวผิดพลาด ทุกสิ่งวาดฝันไว้ไกลความหวัง รักจากเธอสิ้นสลายกลายเป็นชัง ลืมความหลังครั้งก่อนตอนรักกัน กลืนน้ำตาตกในข่มใจเศร้า โอ้รักเราเก่าไปไม่อาจฝัน ฉันเชื่องช้าล้าสมัยตามไม่ทัน เธอเปลี่ยนผันฉันยังรักฝังใจ สวัสดีครับคุณทิวลิป คุณตะวัน จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 16 เม.ย. 51 15:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ๐ จักเก็บใจที่แตกและแหลกร้าว ซึ่งวิบวาวส่องกระจ่างสว่างใส แม้เสี้ยวเศษแตกบาดด้วยขาดใจ ยังคงความสุกไสวในแววดวง ๐ แม้พ่ายแพ้ชีวิตเพราะผิดพลั้ง สิ้นความหวังวูบวาวดั่งดาวร่วง ฟ้าไร้แสงริบหรี่สีเงินยวง สิ้นความหวงห่วงหาอนาทร ๐ เช็ดน้ำตาคนดี....นะที่รัก อย่าจมปลักซากรักที่ลวงหลอน ปล่อยเวลาเคลื่อนผ่านภาพบางตอน เปลี่ยนเป็นพรสร้างหวังอีกครั้งครา ขอต่ออีกสักนิดนะคะ คุณคมเย็น ยังมันเขี้ยวอยู่หน่อยๆ แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 51 22:18:00 จากคุณ : ตะวัน - [ 17 เม.ย. 51 22:52:04 ]