ทุกครั้งที่กลับจากงานสัปดาห์หนังสือ หวนถามตนเองเสมอเลยว่า
งานวิจัยที่เล่าว่า คนไทยอ่านหนังสือปีละหกบรรทัด เป็นเรื่องจริงหรือ
เป็นธรรมเนียมที่ผมต้องไปเดินสองวันจนงานปิด
วันแรก คล้ายเป็นหน้าที่ต้องพา คนใกล้ชิดไปสัมผัสหนังสือ
วันที่สอง คือวันที่ผมเก็บรายละเอียดค้นหาหนังสือหายาก
และอีกส่วนหนึ่งที่ผมเรียกว่า หนังสือน่าสงสาร
ได้ติดตัวกลับมาอย่างน้อยปีละเล่มสองเล่มประจำ
พลิกเพียงหน้าสองหน้าแรกๆหรือหน้าหลังๆ
มีลายมือหวัดบ้าง บรรจงบ้างเขียนบางสิ่งบางอย่างเอาไว้
ประโยคสั้นๆไม่เกินพื้นที่หนึ่งในสี่ของหน้ากระดาษ
ข้อความแทนความรู้สึกตามโอกาสของความผูกพันธ์
" แด่..ทุกๆความสำเร็จของ ป๋อง จาก แดง "
เดาว่าน่าจะมอบแก่กันในวันพิเศษ
หนังสือเป็นของขวัญสุดฮิตในวันรับปริญญา หากไม่นับช่อดอกไม้หรือตุ้กตา
แสดงความเอ็นดูในฐานะผู้ใหญ่หรือผู้มีวุฒิภาวะ
อาจหวังว่า หนังสือเล่มนั้นคงมีประโยชน์ในบางช่วงชีวิตของผู้รับ
เป็นตัวแทนผู้ให้ในวันที่ไม่อาจอยู่ช่วยเหลือดูแลใกล้ชิด
บางข้อความหรือบางบทตอน
อาจแทนมือที่ตบไหล่ให้เดินไปข้างหน้า
อาจแทนมือที่คอยฉุดรั้งในวันที่กำลังจะก้าวลงหลุม
หนังสือที่เป็นของขวัญส่วนใหญ่ ไม่ใช่หนังสือดัง ก็เป็นหนังสือดี
เป็นหนังสือที่คนให้ถูกใจและคิดว่าคนรับน่าจะได้ใช้ในวันข้างหน้า
เราคงคิดกันแบบนั้
หนังสือลดราคาเกินสามสิบเปอร์เซนต์จากราคาปกมีบางเล่มเป็นมือสอง
หลายเล่มที่ผ่านตา เป็นหนังสือใช้แล้ว
ในกลุ่มนั้น มีหนังสือจากความปรารถนาดีหลายเล่ม สภาพเก่าใหม่แตกต่าง
ปีนี้ ผมได้มาสองเล่มเท่านั้น เวลามีน้อยเกินจะเบียดฝูงชนเข้าไป
เล่มแรก เป็นหนังสือ ปริศนาธรรมของท่านพุทธทาส พิมพ์เป็นส.ค.ส ปี 2507
อายุก่อนผมเกิด หน้าปกและสภาพไม่ค่อยสวยนักแต่พออ่านได้
ธรรมทาน ประเสิรฐกว่า ทานใดๆ เป็นความรู้สึกดีๆที่ประเสิรฐ
ส่วนเล่มสอง เป็นหนังสือของ คุณประภาส ชลศรานนท์
เป็นงานเล่มแรกๆของเขา และ เป็นเล่มที่มีความรู้สึกของแดงเขียนในปกใน
เพียงสั้นๆ ..บรรทัดเดียว
ผมคิดเอาเองว่า ตั้งแต่ได้รับมา ป๋อง เคยเปิดอ่านสักครั้งไหม
ทำไมหนังสือเล่มนี้ จึงมาอยู่ในกองหนังสือเก่าขายลดราคา
หรือ ถ้าแดงมาพบเข้า แดงจะรู้สึกอย่างไรที่ความรู้สึกดีๆถูกนำมาเลหลัง
วูบหนึ่งในความคิดนั้น เหมือนมีใครกำลังร้องไห้ข้างหลัง
เล่มนี้ ผมมีในชั้นหนังสืออยู่แล้ว แต่ก็หยิบไปจ่ายเงินแล้วถือออกมา
เหมือนไม่อยากให้แดงมาพบ ให้มันยังอยู่กับป๋องตลอดไปน่าจะดีกว่า
แน่ล่ะ บางคนอาจบอกว่าเป็นความรู้สึกตามมารยาทและเทศกาลนิยม
ไม่น่าจะต้องถือสาหาสาระใดๆ ไม่ใช้ ไม่สนใจ ก็นำมาเลหลังไม่มีส่วนใดผิดสักนิด
ไม่ขัดแย้งเช่นกัน เพราะส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนั้นจริง
ในความผูกพันผิวเผิน ในความห่างเหินที่บอบบาง
หลายคนยังไม่รู้ถึงหัวใจของตนเองด้วยซ้ำ
ว่า ใครบ้างที่เป็นคนสำคัญของตนจริงๆ
ดังนั้น จึงแจกจ่ายความรู้สึกอย่างสุร่ยสุร่าย
แล้ว วันหนึ่ง ความรู้สึกเหล่านั้น ก็ถูกเลหลังโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ในเมื่อหนังสือมือสองมีเยอะแยะไปหมด แล้วเล่มที่เขียนฝากอะไรไว้ก็มีมาก
ใครคนหนึ่งเคยถามผมว่า มีหลักการในการเลือกซื้ออย่างไร
ผมเพียงแต่เล่าให้เขาฟังว่า
เคยเดินเล่นริมถนนแล้ว มีเด็กท่าทางมอมแมมขอเงินกินข้าว
ผมให้บางคน ไม่ให้บางคน หรือกับบางคนหนนี้ให้ ส่วนครั้งต่อมาไม่ให้
เป็นเรื่องของความพอใจ - เขาด่วนสรุป
เปล่า มันเป็นเรื่องของโชคชะตาและเวลาที่ความสงสารจู่โจมได้จับใจ
จากคุณ :
กาแฟสอง 
- [
9 เม.ย. 51 11:56:49
]
>> หนังสือ แด่ ทุกๆความสำเร็จ <<
