ควายป่าตัวหนึ่ง ขณะเข้าไปกินหญ้าซึ่งขึ้นอยู่ริมแม่น้ำเกิดเคี้ยวเอื้องทำเอาหญ้าหลุดจากปากตกหายลงไปในน้ำ
เนื่องจากควายว่ายน้ำไม่เป็นและนึกเสียดายหญ้ารสอร่อยกำนั้นเลยนั่งลงร้องไห้
เทพารักษ์มีความเมตตาสงสารได้ปรากฏกายขึ้นกล่าวปลอบโยน และลงไปงมหญ้ามาคืนให้
แต่คิดอยากจะลองใจควายนี้ ครั้งแรกจึงนำหญ้าสีทองขึ้นมาจากแม่น้ำแล้วถามว่า
"หญ้าสีทองนี้ใช่ของเจ้าหรือไม่"
"ไม่ใช่หรอกขอรับ หญ้าสีทองๆแบบนี้ข้าจะกินมันได้อย่างไรของข้าเป็นหญ้าธรรมดาๆ"
เทพารักษ์นึกพอใจแต่ยังคิดอยากจะทดสอบ อีกครั้ง
แสร้งดำลงไปค้นหาในแม่น้ำแล้วโผล่ขึ้นมาพร้อมกับหญ้าสีเงินในมือ
"หญ้ากำนี้ใช่ของเจ้าหรือไม่"
"ไม่ใช่หรอกขอรับ หญ้าสีเงินๆแบบนี้ข้าจะกินมันได้อย่างไรของข้าเป็นหญ้าธรรมดาๆ"
เมื่อเทพารักษ์นำหญ้าธรรมดามาคืนให้กับ ควาย ท่านได้ยกหญ้าสีเงินและหญ้าสีทองให้ด้วยเพื่อเป็นรางวัลในความซื่อสัตย์
ครั้นควายตัวนั้นได้ยินดังนั้น ก็ กลับกล่าวกับเทพารักษ์ว่า
"หามิได้ขอรับ ข้าไม่อาจจะรับหญ้าที่ท่านมอบให้ได้เลย ข้าขอไปหาหญ้ากอใหม่ดีกว่าครับ"
เนื่องจากควายตัวนั้น มีความศรัทธาในความศักดิ์สิทธิ์ และ อิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้น
ทำให้ควายไม่อาจจะรับสิ่งใดจากเทพารักษ์ได้ ด้วยความเจียมตัวในตนเอง
แล้วควายก็ได้เดินจากหนองน้ำนั้นไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า......................
จากคุณ :
KongMing 
- [
10 เม.ย. 51 01:41:13
]
เทพารักษ์กับควายกินหญ้า
