ความคิดเห็นที่ 1 นภาด่าวิชัยเมื่อเจอหน้าในวันรุ่งอย่างหยาบคายที่สุดที่เธอจะทำได้ วิชัยขุดค้นความหยาบคายของเธออกมาอย่างหมดสิ้น เธอไม่คิดว่า เธอจะหยาบได้ขนาดนั้น ซันเงียบอยู่ในห้อง นภาไม่รู้ว่า ลูกนอนฟังน้ำตาไหล นภาขับรถออกจากบ้าน เธอไม่สามารถทนต่อไปได้ วินาทีนั้นเธอตัดสินใจขับรถเข้าสถานพยาบาลแห่งหนึ่งย่านคลองตัน มีหญิงสาววัยรุ่นนั่งอยู่สองสามคน นภาเข้าไปสอบถามเพื่อบางอย่าง สถานที่นั้นเงียบ ใบหน้าคนไข้ที่นั่งรอหมอในห้องเตรียมตัวหดหู่ เศร้าหมอง บางคนมองออกว่า ยังคงอยู่ในวัยเรียน ไม่มีใครหรอกที่จะลุกขึ้นมาทำเรื่องอย่างนี้ได้โดยไม่รู้สึกอะไร ไม่มีใครพูดคุยกับใคร มีเพียงเสียงเครื่องมือดังจากห้องข้างใน กลิ่นยากลิ่นเลือดคละคลุ้ง เมื่อถึงคิวเธอ ผู้ช่วยให้เธอขึ้นไปนอนบนเตียงขาหยั่งที่เย็นเฉียบ นภาจ่ายเงินเพิ่มค่ายาสลบที่ดีกว่า ขณะนอนรอยาออกฤทธิ์ น้ำตาเธอไหลริน สั่งลาเด็กในท้องครั้งสุดท้าย “ แม่ขอโทษที่ไม่อาจเลี้ยงหนูได้ ขอให้หนูไปเกิดกับคนที่ดีกว่าแม่ใจยักษ์คนนี้เถิด อโหสิกรรมด้วยเถิด” จากนั้นเธอวูบสติดับไป จนรู้สึกตัวเหมือนฝัน เธอเดินเข้าอุโมงค์เย็นเฉียบจนหนาวสะท้าน เหมือนอุโมงค์หมุนติ้ว จนหาทางออกไม่เจอ มีเสียงเรียกดังจากที่ไกลแสนไกล จนเสียงนั้นใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา “คุณคะ ๆ รู้สึกตัวหรือยัง” เสียงผู้ช่วยคนเดิมเขย่าเรียก จนเธอต้องพยักหน้ารับเพราะไม่งั้นคงจะเขย่าเธออีกต่อไป “นอนพักสักครึ่งชั่วโมง พอลุกไหวค่อยกลับบ้านนะคะ” แล้วหญิงผู้ช่วยคนนั้นก็เดินจากไป สักพักเธอจึงลุกขึ้นเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบลนลานออกไป กลัวคนรู้จักมาพบ กลัวเธอควบคุมตัวเองไม่อยู่ นภาขับรถกลับบ้านราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่า เหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้เกิดขึ้น การฆาตกรรม และทิ้งเลือดเนื้อของสิ่งเคยมีชีวิตหนึ่งในถังขยะ ราวขยำทิชชุใช้แล้วโยนทิ้ง แล้วเดินจากมา ทำไมจิตใจเธอโหดร้ายได้เพียงนี้ นภาเก็บตัวเงียบในห้องนอน ซันเพิ่งกลับจากโรงเรียน มือถือใบรายงานผลสอบมาให้ “แม่ ครั้งนี้ซันได้ 2 วิชาหนึ่งนะ ตกแค่ 4 วิชาเอง” เด็กชายอวด ถ้าเป็นเด็กบ้านอื่น คงโดนเอ็ด แต่สำหรับซัน การตกน้อยลงจากที่เคยตกทุกวิชา แถมยังได้เกรดสองมาอีกวิชา มันก็น่าภูมิใจแล้ว แม่บอกว่า แม่ไม่เคยหวังว่า ซันจะสอบได้เท่าคนอื่น แต่หวังแค่ว่า ซันตั้งใจทำดีที่สุดแล้ว นภาโอบลูก ใจคิดถึงอีกชีวิตหนึ่งที่ไม่ได้เกิดมา “ลูกแม่” เธอกลั้นน้ำตาที่จะไหล แม้เธอจะทำผิดลงไป แต่เธอยังมีลูกที่เธอต้องรับผิดชอบอีกคน เธอขอชดเชยการเป็นแม่ให้กับซัน ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เธอได้รับการกระทำตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ความเจ็บช้ำยิ่งทบทวีคูณ นภานำลูกไปฝากบ้านแม่ เพราะเธอตัดสินใจจะไปบวชเนกขัมมะที่วัด 7 วัน ซันร่าเริงดีใจ ที่จะได้อยู่กับคุณยาย แม้จะไม่ได้เล่นเกม แต่เขายังชอบมากกว่าที่จะต้องอยู่บ้านคนเดียว จากคุณ : สาริสา - [ 11 เม.ย. 51 17:54:06 A:124.120.86.189 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างบวช นภารู้ซึ้งถึงเหตุแห่งทุกข์ เหตุการณ์ทั้งหมดราวฉายภาพยนตร์ซ้ำในอดีตทุกอย่างเริ่มต้นด้วย รัก กิเลส และตัณหา หากไม่เพราะยึดถือว่า รักและตัณหาที่หลงตนว่า จะต้องดีเด่นเหนือใคร แข่งชิงดีเด่น นภาคงไม่แต่งงาน หากไม่เพราะหลงรสแห่งกามกิเลส เธอคงไม่ทุกข์เพราะวิชัย เธอนั่งนึกถึงเรื่องราวเธอ อีกทั้งเพื่อนๆ ทุกคนล้วนเกิดจากทุกข์เพราะรัก นอกจากจะรักอีกฝ่ายอย่างยึดถือเป็นเจ้าของ หากก็รักตัวมากกว่า กลัวจิตใจตัวเสียใจเพราะไม่ได้ต้องสิ่งอันเป็นที่รัก อีกสิ่งที่เธอมีคำตอบกับทุกข์ทนหม่นหมองของเธอ จากหลวงพ่อพระอาจารย์ที่เทศน์โปรด “ทุกคนเกิดมาด้วยกรรมกำหนดโยม ดังนั้นการที่เราต้องทุกข์เนื่องผลแห่งกรรม เหมือนคนใช้หนี้ หากใช้ไปวันแล้ววันเล่า เดือนแล้วปีแล้ว หนี้นั้นก็ค่อยๆหมดไป แต่หากเราก่อหนี้ใหม่ หนี้นั้นก็พอกพูนขึ้นจนต้องใช้กันไม่รู้จบสิ้น จนเป็นสังสารวัฏ แม้เจ้าหนี้เขาจะไม่เอาโทษ แต่หากเรายังต้องใช้ผลแห่งกรรมอยู่ดี “ นภาก้มลงกราบ น้ำตาไหล เธอได้คำตอบที่ถามตัวเองเสมอมา ว่า เธอเกิดมาเพื่ออะไร ทำไมชะตาชีวิตจึงโหดร้ายกับเธอนัก “โยมจงจำไว้ เจ้ากรรมนายเวรเราหาใช่คนอื่นไกลไม่ หากแต่เป็นคนใกล้ตัวเราทั้งสิ้น ใครจะทำให้เราเจ็บปวดเท่าคนใกล้ตัวเป็นไม่มี คนข้างนอกทำเรา เราเดินหนีเสียมันก็จบ แต่หากเป้นคนใกล้ตัว เป็นลูก เป็นพ่อแม่ เป็นพี่น้อง เป็นสามี เป็นภรรยา มันเจ็บปวดเพราะเราหนีไม่ได้ “ ก่อนกลับจากวัด นภาเดินไปลาเพื่อนร่วมปฏิบัติ มีบางคนยังหม่นหมอง เพราะปฏิบัติเพียงกาย หานำใจมาไม่ ยังร้องไห้ปรับทุกข์ว่า ไม่สามารถตัดทุกข์เรื่องสามีที่หายไปกับภรรยาน้อยได้เลย” นภายิ้ม “ไว้คุณทุกข์ที่สุดเมื่อไหร่ คุณจะเข้าใจว่า สิ่งที่ทุกข์ล้วนมีวันจบทั้งนั้น ไม่มีสิ่งใดจีรังแม้แต่ความทุกข์ เมื่อมันทุกข์ถึงที่สุด มันจะไม่ทุกข์ต่อไปได้อีกแล้ว” นภาเดินจากมา เธอรู้สึกราวขุนศึกที่ออกไปรบแล้วได้ชัยชนะ เมื่อถึงที่สุด ไม่มีสิ่งใดจะทำให้เธอทุกข์ไปได้อีก เธอยินดีชดใช้หากมันเป็นหนี้กรรม จากคุณ : สาริสา - [ 11 เม.ย. 51 18:01:35 A:124.120.86.189 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจ และได้แง่คิดดีมากๆ ค้าบ จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก - [ 11 เม.ย. 51 20:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดีใจด้วยนะคะ อ่านแล้วปลงได้บ้างเหมือนกัน ไม่ทราบว่าจะรวมเล่มพิมพ์หรือเปล่าคะ อยากซื้อเก็บไว้ จากคุณ : oldword - [ 11 เม.ย. 51 23:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นภาใจเด็ดจริง ๆ เมื่อรู้ว่าทุกข์ ทำตนให้พ้นจากทุกข์ โดยไม่จมในความทุกข์ ยอดเยี่ยมมาก จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 11 เม.ย. 51 23:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ อยู่กันดึกนะคะ พอดีเพิ่งไปข้างนอกกลับมา และพรุ่งนี้จะออกต่างจังหวัด เลยว่าจะเอามาลงต่ออีกตอน คุณoldwordขา ไม่รู้จะมีโอกาสพิมพ์รวมเล่มไหม ถ้ามีจะส่งให้เป็นคนแรกเลยค่ะ คุณโก้ ตอนต่อไป ก็หนักหน่วงเช่นกันค่ะ แต่นภาใจเด็ดยิ่งกว่าอีกค่ะ คุณข้าวโพด ขอบคุณนะคะ ตอนนี้ขาดกองเชียร์น้องซัน คุณ KTH อิอิ ตอนหน้าน้องซันเจอหนักค่ะ จากคุณ : สาริสา - [ 11 เม.ย. 51 23:43:17 A:124.120.72.40 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่ 8 นภาสืบเรื่องราวเกี่ยวกับร้านและวิชัยเงียบๆ เวลาเจอหน้ากัน เธอจะทักทายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจะกินยาแก้แพ้ทุกคืนก่อนนอนเพื่อจะได้หลับให้พ้นเขา หรือหากเขาจะทำอะไรเธอก็จะกลายเป็นท่อนไม้แบบที่เขาเกลียดชัง นภาแอบเห็นเขาพูดจาแตะต้องเนื้อตัวสาวรับใช้ เวลาที่คิดว่าเธอไม่เห็น เพราะหงุดหงิดที่เห็นเธอเอาแต่นอน ข้างสาวใช้เธอก็มีทีท่าแปลกตา แต่งเนื้อตัวรัดรูป กริยาก็ผิดแผก ชักน้ำเสียงใส่เธอบ้าง หรือเอาแต่หลบงุด อยู่แต่ในห้องเมื่อทำงานเสร็จ ต้องเรียกหาจึงจะออกมา จะเห็นรีบออกมาก็ยามค่ำคืนใกล้เวลาที่วิชัยกลับ ในชุดนอนขาสั้น และรัดรึง นภาเอ็ดให้เพราะดูน่าเกลียดสำหรับเธอ อีกอย่างลูกเธอก็เริ่มโตเป็นวัยรุ่น หากมีคนแต่งตัวยั่วยวนในบ้าน ไม่น่าเป็นการดี เด็กสาวคิดว่า เธอหึงหวง กลั่นแกล้ง จึงกระแทกปึงปังใส่เธอบ่อยไป นภาไม่สนใจแม้ในใจลึกๆ จะสงสารแม่สาวน้อยที่ต้องมาพบเจอผู้ชายเช่นนี้ แต่เธอพูดไม่ได้ ครั้นพูดจะเป็นเรื่องเสียเปล่า นภาใช้บริการตรวจสอบภายในของสำนักงานบัญชีแห่งหนึ่ง เธอให้เขาตรวจสอบย้อนหลัง 2 ปีและตรวจสอบฐานะทางการเงินเธอ วิชัยไม่ได้ออกความเห็นอะไรเรื่องนี้ นภาเร่งรีบตรวจสอบทุกสาขา เธอพบว่า รายจ่ายที่เกินจริงกว่า 20 % ล้วนมาจากวิชัย ร้านบางสาขาอยู่ในภาวะขาดทุน แต่ที่อยู่ได้เพราะมีรายได้จากสาขาอื่นมาจุนเจือ นภาตัดสินใจประกาศขายสาขาที่ไม่ทำกำไร ไม่กลัวเสียหน้าเช่นที่เคย “ตัดแขน ตัดขา รักษาชีวิต” เธอยอมขาดทุนบางส่วนดีกว่าทั้งหมด กว่าร้านสาขาจะขายได้ใช้เวลากว่า 6 เดือน ระหว่างนั้นเธอเองต้องรับรู้เรื่องวิชัยไปด้วย พนักงานหญิงที่ร้านจะถูกเขารวบหัวรวบหางหมด คนไหนใจกล้า เพียงหยอกเอินกันครั้งสองครั้งก็เรียบร้อย คนไหนสวยๆถูกใจ ถ้าไม่ยอมเขาจะมอมเหล้าและข่มขืนเหมือนที่ทำกับเธอ และหลังจากนั้นจะปรนเปรอเรื่องเงินทอง โทรศัพท์มือถือ เวลาใจดี วิชัยจะแจกเงินอย่างใจป้ำ แน่ละไม่ใช่เงินเขา หากแต่เป็นเงินเธอ จนแม่ครัวบางคนรู้นิสัยเสพติดทางเพศของเขา หาเด็กสาวๆ ยิ่งเป็นเด็กเพิ่งแตกเนื้อสาวเขาชอบยิ่งนัก บางคนจิตใจหยาบช้าขนาดหลอกหลานตัวเองมาให้ วิชัยจะปรนเปรอเงินเป็นพิเศษกับเด็กใหม่ที่ขัดขืนเขา จนเด็กถูกวัตถุครอบงำ จึงยอม แต่วิชัยไม่ได้มีอะไรกับใครนาน ครั้งสองครั้งเขาก็เบื่อและถอยห่าง ด้วยการยั่วยุให้เด็กนั้นไปกับเพื่อนๆเขา หลังๆวิชัยอดใจไม่อยู่ เขาเล่าให้เธอฟังเรื่องราวเหล่านี้ ด้วยคิดว่า เธอจะเกิดอารมณ์ตื่นเต้นไปกับเขาด้วย บางครั้งเขาเล่าเรื่องพนักงานในร้านที่ไปกับพวกเพื่อนเขา แบบหมู่คณะ นภารู้สึกรังเกียจกับความเสื่อมทางจิตใจนั้นเหลือหลาย เธอคิดว่า เขาต้องเป็นโรคจิต ครั้นเธอเตือนให้ไปหาหมอโรคจิต กลายเป็นว่า เธอขัดคอเขา เธอตัดสินใจแล้วที่จะยุติปัญหานี่เสียที ก่อนนั้นจิตใจรุ่มร้อนด้วยแรงหึง แต่ครั้นได้สงบใจรวบรวมสติกลับมา เธอสามารถตัดความเร่าร้อนแห่งแรงพิศวาสแค้นนั้นได้ อีกทั้งถ้าเธอยังปล่อยเช่นนี้ไป เด็กสาวอีกหลายคนต้องโดนรังแก เธอจะไม่ยอมให้เขาใช้ร้านเธอเป็นที่ล่าเหยื่อโดยไม่เสียเวลาหา เอาเถอะแม้เด็กบางคนจะเต็มใจด้วยหวังว่าจะพิชิตใจเขาได้ด้วยเรือนร่างสาว แต่นภารู้ดี วิชัยช่ำชองแค่ไหนในเรื่องสลัดหลุดจากผู้หญิงของเล่นเขา หลังจากจัดทำการวบรวมบัญชีของเธอ พบว่า ขณะนี้เธอมีหนี้สิน ยิ่งกว่า 10 ล้าน เนื่องจากการเปิดสาขาทุกครั้ง นอกจากเงินส่วนตัว ยังมีเงินกู้ที่ธนาคารยินดีอนุมัติจากชื่อเสียงของร้าน โดยไม่ต้องมีค้ำประกันใดๆ ธนาคารตอนนั้นปล่อยกู้แบบแทบจะยัดเยียดทีเดียว อีกทั้งก่อนหน้านี้เธอรีโนเวตคือการตบแต่งร้านในสาขาทุกสาขาใหม่ จึงทำให้ระหว่างปิดตบแต่งร้านจึงขาดรายได้สาขาไป ขณะที่รายจ่ายไม่ได้ลดลงเนื่องจากเธอโยกพนักงานสาขาที่ปิดมาทำสาขาอื่นๆ จากคุณ : สาริสา - [ 12 เม.ย. 51 00:44:20 A:124.120.72.40 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สู้ๆ นะนภา เอาวิชัยออกไปให้ได้ จากคุณ : scottie - [ 12 เม.ย. 51 01:09:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เนื่องเพราะมีปัญหาส่วนตัวและปัญหาเรื่องธุรกิจ นภาห่างเหินลูกมากขึ้น ซันเองหมกมุ่นเล่นเกมจนเธอโมโห มีเรื่องทะเลาะกันกับลูกบ่อยๆ โรงเรียนโทรมาฟ้องว่า ซันไม่ส่งการบ้าน ไปโรงเรียนสาย ไม่มีคะแนนเก็บต้องตกซ้ำชั้นอีก แม้จะเคยได้รับการฝึกอบรมจิตใจมาบ้าง แต่ด้วยจุดขีดคั่นความอดทนที่เก็บเอาไว้ขาดผึงราวเส้นด้ายที่แขวนชีวิตเธอไว้บนปากปล่องแห่งทุกข์ทะเล นภากรีดร้องอย่างโหยหวนและเจ็บช้ำ ทุบตีตัวเองอย่างขาดสติ “ทำไมถึงเกิดมาเป็นตัวทำลายแม่ตลอดเวลา” เธอร้องไห้คร่ำครวญฟูมฟาย ซันยืนมองแม่นิ่ง “ไม่เคยมีครั้งไหนที่แม่จะภูมิใจได้เลยว่า มีซันเป็นลูก ทำไมลูกถึงต้องมีปัญหาตลอดเวลา มีปัญหาตั้งแต่เกิด มีปัญหาทุกอย่าง ทำไมๆ ” นภาร้องไห้ไปคร่ำครวญไป “เวรกรรมแต่หนไหน ที่เกิดมาทุกข์แบบนี้ ฉันไม่อยากอยู่ในโลกนี้แล้ว” ยิ่งนึกถึงหนี้สินกิจการที่ต้องสะสางนับเป็นสิบล้าน ความเครียดชอกช้ำโถมทวีคูณราวพายุคลั่งที่โถมสู่ฝั่ง “จะไปไหนก็ไปไป๊ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน ใครๆก็บอกอยู่แล้วว่า ไม่ต้องให้แกเรียน ดักดานมันอยู่ที่บ้านนี่ละ” นภาตะเพิดลูกอย่างควบคุมสติไม่อยู่ เธอรับอะไรอีกต่อไปไม่ไหวแล้ว ซันเดินหลบเข้าห้องไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ เด็กชายโตเกินกว่าจะร้องไห้ แม่เคยบอกไม่ให้ร้องไห้ ผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ แม่ให้ร้องครั้งเดียวตอนแม่ตาย ซันเข้าไปเล่นเกมออนไลน์ราวกับเด็กไม่มีชีวิตจิตใจ เสียงแม่ยังกรีดร้องคร่ำครวญ ซันกระแทกคีย์บอร์ดราวจะผลักอารมณ์ความรู้สึกทั้งมวลที่เขามีสู่โลกออนไลน์ เขาเล่นเกมอย่างดุเดือดบ้าคลั่ง ทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า เล่นเกมนี้ดีที่สุด เขาหลบซ่อนตัวจากโลกภายนอกได้ นั่นไงเพื่อนออนไลน์เต็มเลย เขาไม่เคยเห็นแม่ร้องไห้แบบขาดสติเช่นนี้ เมื่อก่อนเวลาแม่ร้องไห้ก็มักตอนดูหนังซึ้งที่แม่ชอบ แต่ซันก็รู้ว่าแม่แอบร้องไห้ในห้องน้ำ แม่จะเปิดน้ำให้ดังแล้วร้องไห้ ซันเคยได้ยินเพราะมีครั้งหนึ่งซันนอนไม่หลับ เลยไปนั่งรอแม่หน้าห้องน้ำ พิงศรีษะกับประตูห้องน้ำกะรอให้แม่เปิดประตูออกมาจ๊ะเอ๋กัน นอกจากเสียงน้ำฝักบัวที่ไหล ซันได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของแม่ ซันไม่รู้ว่าแม่ร้องไห้ทำไม ซันสงสารแม่ ซันตั้งใจว่า วันเกิดแม่ ซันจะซื้อของให้แม่ ด้วยเงินที่สะสมไว้ แต่วันนี้แม่ร้องไห้และโกรธซันมาก แม่บอกว่าชีวิตแม่พังทลายตั้งแต่แม่มีซัน ซันรู้ว่าซันอาจจะไม่เก่งเท่าลูกเพื่อนๆแม่ที่บางคนเรียนโรงเรียนดังๆ แม่อย่าโกรธซันนะครับ ซันขอโทษ อย่าทิ้งซันไป ซันคิดในใจอย่างรู้สึกผิด จากคุณ : สาริสา - [ 12 เม.ย. 51 11:51:53 A:124.120.72.40 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เช้านี้วันหยุด ซันรีบไปทำอาหารเช้ามาให้แม่ เมื่อวานแม่ไม่ได้กินข้าว พี่น้อย คนรับใช้ช่วยซันทำ ซันเขียนการ์ดด้วยลายมือที่ตั้งใจที่สุด บอกแม่ว่า “ต่อไป ซันจะไม่ทำอีก แม่อย่าโกดนะ อย่าล้องให้” แล้ววางไว้หน้าห้องแม่ เด็กชายแอบเข้าห้องตัวเองไป หวังรอดุแม่ดีใจที่เห็นอาหารซัน แม่เคยบอกว่า เวลาตื่นมามีอาหารเช้ามาเสริฟแม่เหมือนเป็นเจ้าหญิง นภาตื่นมา เปิดประตูเจออาหารเช้าที่วางไว้พร้อมการ์ดที่สวยที่สุดสำหรับเธอ นัยน์ตาบวมเป่งที่เกิดจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อคืน มีน้ำตาคลออีกครั้งเมื่อดูการ์ดที่สะกดถูกบ้างผิดบ้างอย่างพยายามเต็มที่ของเจ้าตัว นึกเสียใจที่ไร้สติพูดจารุนแรงกับลูก หมู่นี้เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้บ่อยๆ ทุกครั้งที่ทุกข์ใจ ทุกครั้งไม่ว่าจะมีใครทิ้งไป มีคนเดียวที่เธอจะเชื่อมั่นความรักของเขาได้เสมอ นั่นคือ น้องซัน นภายกอาหารถาดนั้นไปวางบนโต๊ะ ก่อนไปอาบน้ำแต่งตัวเข้าห้องพระ เพื่อสงบใจ จึงเรียกลูกออกมาทานข้าวเช้าด้วยกัน ลูกขอเวลา 5 นาทีเพราะเกมยังไม่ตาย ไม่ทันขาดคำ มีรถวิ่งมาจอดหน้าบ้าน เจ้าตัวเดินเข้ามาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว “มาทำไม” นภาถาม ชักเสียงด้วยเธอไม่อยากให้เขามาตอนนี้ เธออยากอยุ่กับลูก “อ้าว หาเรื่องแต่เช้านะเนี่ย” วิชัยชักยัวะ อุตส่าห์มา ยังมามีหน้าง้ำใส่ “มาทางไหน ไปทางนั้นเลย ฉันขอสั่งไม่ให้เธอมาที่นี่อีก และขอให้ออกจากร้านฉันไปด้วย อย่าลืมเอาเมียเสริฟเธอไปด้วยนะ” นภาเหลืออด ที่วางแผนจะทำทุกอย่างให้เบ็ดเสร็จก่อนจะบอกเขา ก็ปล่อยออกมาหมด เมื่อโดนเขาตะคอกใส่ วิชัยหันมามองหน้า ”อะไรอีกละเนี่ย อะไรนักหนาหึงเหิงอะไรบ้าบอ” เขาส่ายหน้าอย่างสำคัญผิด “พอกันทีเรื่องเธอกับฉัน รีบๆไปเลย ขอฉันอยู่อย่างสงบ เธอจะเอาเท่าไหร่ที่จะไปจากฉันบอกมา ฉันจะให้” นภาขับไล่ เหลือบเห็นลูกยืนหน้าครัว นภาเดินไปหาลูก วิชัยดึงมือเธอกลับ อย่างมีโมโห “ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน ซันนู้นแน่ะไปเล่นเกมแกน่ะไป” วิชัยไล่ นภามองหน้าลูกอย่างเสียใจ เธอแท้ๆที่นำความวิบัติเข้าบ้าน บ้านของลูก แต่ไอ้ผู้ชายคนหนึ่งกลับไล่ลูกอย่างถือสิทธ์ “ไม่คุย ไม่มีอะไรจะคุย” นภาสะบัดให้หลุดจากการจับ ซันเดินเข้าเพื่อช่วยแม่ วิชัยผลักเขาออกไป พร้อมลากนภาที่ดิ้นรนทุบตีเข้าห้องเพื่อสั่งสอนเธอ เด็กชายแอบฟังเสียงโต้เถียงกันเงียบๆ เสียงปิดประตูดังปัง น้าวิชัยลากแม่เข้าห้องไป ซันเกลียดมันที่สุด ซันเปิดประตูออกมา ได้ยินเสียงตุบตับในห้องแม่ เสียงแม่บอกให้ปล่อยๆๆ เขาเปิดประตูหวังเข้าช่วยแม่ ภาพที่ปรากฏแก่สายตาคือ วิชัยฉีกทึ้งเสื้อผ้าแม่แล้วนั่งคร่อมไว้ มือจับแขนสองข้างแม่รวบเอาไว้ “ปล่อยแม่นะ “ เขากระโดดเข้าไป รัวกำปั้นใส่เพื่อปกป้องแม่ “อย่าเสื-อก เรื่องผู้ใหญ่ ไป ไม่งั้นเมิงจะโดน “ หันมาขู่เด็กชาย พร้อมทั้งใช้มือข้างที่ว่างผลักออกไป เด็กชายโถมเข้าใส่อีกครั้ง คราวนี้ชัยปล่อยมือจากเธอ หันมาจับเด็กชายไว้แล้วตบหน้าดังฉาด “เมิงจะเอาเหรอ เอาใช่ไหม” ล้อคคอซันไว้ โดยไม่นำพาแขนขาที่ชกต่อยอย่างพัลวัน “อย่าทำลูกฉัน ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้” นภาดิ้นตะเกียกตะกายทุบตีวิชัย หวังช่วยลูก “บอกมันให้หยุดก่อนสิ “ เขาตะคอกเธอ จริงๆวิชัยก็ไม่อยากทำร้ายซัน เพราะรู้ว่า นภารักลูกมากแค่ไหน ไปตีเข้าเดี๋ยวง้อลำบาก “ซันแม่ไม่เป็นไรลูก แม่เลิกเถียงกับเขาแล้ว ซันอย่าไปทำเขา หนูสู้ไม่ได้หรอกลูก” นภาสงสารลูกจับใจ วิชัยลุกจากเธอ ลากคอซันผลักออกไปนอกห้อง “เมิงอย่ามายุ่งอีก จำไว้” เขาสั่ง ชี้หน้าสำทับ นภาวิ่งไปที่ประตูหวังจะหนีออกไป กลับถูกวิชัยจับคว้าเอาไว้ เธอตะโกนบอกลูก “ซัน แม่ไม่เป็นไร ไม่ทะเลาะแล้ว เดี๋ยวก็หายนะลูก เชื่อแม่ แม่ไม่เป็นไรจริงๆ ซันไปกินข้าวเถอะ” ซันเก็บตัวเงียบในห้อง มือกำหมัดแน่น เขาอยากจะโทรไปแจ้งตำรวจ อยากจะโทรหาใครให้คนมาช่วยแม่ แต่นึกถึงสิ่งที่แม่สั่งไว้ครั้งหนึ่งที่เขาเคยถาม “แม่ทำไมยอมให้เขาทำแม่เจ็บๆ ทำไมเราไม่โทรบอกตำรวจ” แม่จ้องหน้าเขานิ่งก่อนจะพูดช้าๆ “ซันครับ ถ้าเราแจ้งตำรวจ ตำรวจจับเขาไป หนังสือพิมพ์ลงข่าว ทุกคนก็รู้ว่า แม่ซันโดนรังแก เพื่อนแม่ก็อาจจะสงสารแต่เขาก็ต้องเอาไปพูด เพื่อนซันก็อาจเอาไปล้อซัน ทำให้ซันอาย ไม่อยากไปโรงเรียน ครอบครัวเรา น้าๆเขาจะต้องถูกคนถามถึงให้อาย เพราะใช้นามสกุลเดียวกัน เราจะต้องไม่บอกใคร ซันเชื่อแม่นะ ทุกอย่างจะเรียบร้อย แม่จะจัดการเรียบร้อย สัญญานะว่า ซันจะไม่บอกใคร” แม่คาดคั้นกับซัน เขานั่งกัดริมฝีปาก เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นดังออกมา จากคุณ : สาริสา - [ 12 เม.ย. 51 11:54:50 A:124.120.72.40 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นภาไม่ดิ้นรนต่อสู้อีก เพราะเธอรู้ว่า วิชัยจะยิ่งมีความสุขยิ่งขึ้นอีก หากเธอดิ้นรน เขาจะมีอารมณ์มากเมื่อมีความรู้สึกว่า กำลังข่มขืน วิชัยเชื่อว่า ใครๆก็ชอบทั้งนั้นเรื่องเพศ ยิ่งตื่นเต้นยิ่งชอบ พวกผู้หญิงก็ดิ้นงี้ละ พอถูกเล้าโลม ขี้คร้านจะติดใจ นภาปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการ จนเขาทิ้งตัวลงทับเธออย่างสิ้นเรี่ยวแรง สำหรับวิชัยแล้วนภาถือเป็นผู้หญิงที่เขาชอบมากที่สุด เป็นผู้ดี สวยสะอาด ขณะเดียวกันร้อนแรงในค่ำคืน คนอื่นๆเขาแค่ตื่นเต้นอยากลองเท่านั้น แต่สำหรับนภาแล้วทั้งรักและติดในความสบายเรื่องฐานะเงินทอง นภาไม่เคยหึงหวงโวยวายเหมือนสาวคนอื่นๆ นี่เดี๋ยวเขาเอาใจหน่อย คงจะหายงอนที่โมโหคงจะเพราะหึง วิชัยคิดขำๆในใจอย่างมั่นใจ ปัดริมฝีปากบนร่างเธออย่างรู้ดีว่า ตรงจุดไหนที่เธอพึงใจ นภาผลักเขาออกพร้อมจะลุก แต่วิชัยกลับไม่ปล่อย เขายังคงไล้เลียจุดที่เขารู้ว่า เธอจะตื่นเต้นได้ แต่สำหรับนภา มันจบแล้ว ตอนนี้เธอเห็นนรกอันโสมมอยู่ตรงหน้า เธอไม่ปรารถนาเอาตัวเข้าสู่ไฟนรกโลกีย์อีกต่อไป “ยายเอมก็แค่จีบเล่นๆ เธอจะไปหึงมันทำไม เอางี้เดี๋ยวฉันให้มันออกไปวันนี้เลย นะนะ ยังไงเธอก็เป็นคนที่ฉันรักที่สุด ต่อไปอย่าแม้แต่มาพูดว่าจะเลิกกับฉันอีก ฉันรักเธอนะ ที่ทำลูกเธอเพราะลูกเธอมันตีฉันก่อน ” เขาพูดราวกับพูดถึงคนอื่น ไม่ใช่ผู้หญิงที่ตนมีสัมพันธ์ด้วย คิดว่าเรื่องจบง่ายๆเช่นนี้หรือ นภาไม่ต้องการเอ่ยปากอะไรอีกเรื่องนี้ เธอรู้ว่า วิชัยไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ เธออุบายว่า หิวข้าว วิชัยหัวเราะหึหึ เห็นไหม ผู้หญิงแค่นี้ก็ละลายปั้นได้ดังใจ พลิกตัวออก ด้วยเขาเองก็เหนื่อยเช่นกัน “มีอะไรกิน ฉันก็หิวเหมือนกัน ใช้พลังงานกับเธอเยอะนะเนี่ย” เขาเย้าพลางขย้ำหน้าอกอย่างมันเขี้ยว นภาไม่ตอบอะไร สะบัดหลุดได้รีบลุกขึ้นแต่งตัวแล้วเปิดประตูออกไป เห็นห้องลูกปิดประตูเงียบ นภาเดินไปจะเคาะประตู วิชัยเดินมาดึงมือ “ช่างมัน ปล่อยมันในนั้นแหละ ไม่อยากเห็นหน้า” นภาคร้านจะโต้เถียง เธอนั่งรับประทานอาหารเช้าเงียบๆราวหุ่นยนต์ หลังจากนั่งคิด เธอเอ่ยถาม “เธอไปดูร้านมั่งไหม” “ฉันไปทุกวันแหละ ที่เธอไม่เจอฉันที่ร้านเพราะบางทีฉันต้องไปซื้อของเอง เราจะได้ประหยัดมากขึ้น ซื้อทีเดียวได้ราคาถูกดี นี่อย่างเมื่อวานฉันก็ไปซื้อที่ตลาดไทมา” เขาพูดเอาดีเข้าตัว “อืม ก็ดี วันนี้เธออยู่ร้านไหน ฉันจะใช้รถกระบะไปช่วยแม่ขนของ” นภาถามเรียบๆ “ก็เอาไปสิ เดี๋ยวฉันเอารถเธอไปก็ได้” “ไม่ ไม่ได้ พอดีฉันจะเอารถไปเช็ค” นภาปฏิเสธ พร้อมตัดบท “ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้” เพราะไม่อยากเสียแผน “เธอรีบไปดูแลร้านเถอะ จะได้ขายดี” นภาลุกขึ้นเก็บจานมาไว้ที่อ่างล้าง วิชัยลุกขึ้นมาหอมแก้ม “ไปนะ” แล้วเดินผิวปากตัวปลิวอย่างสบายอารมณ์ออกไป แอบแวบไปหาสาวใช้ จูบๆลูบๆคลำๆหน่อยให้ดีใจ พร้อมสัญญาว่า คืนนี้จะทำให้หล่อนครวญครางไปเลย วันนั้นนภาตัดสินใจที่จะขายบ้าน ขายรถ ขายกิจการ ทั้งหมด หากเธอจะดำเนินกิจการต่อก็ทำได้ เธอเชื่อว่า ด้วยศักยภาพของร้านสามารถใช้หนี้สินได้ หากมีการบริหารจัดการดีๆ แต่ถ้าเธอขืนยังทำต่อ เธอไม่สามารถหลุดพ้นจากวิชัยได้ เขาคงไม่ยอมปล่อยเธอแน่ ต่อให้หมดตัว แลกกับอิสรภาพที่จะพ้นจากวิชัย นภายอมแลกทั้งหมด ดูคนผิดเพียงคน วินาศน์สิ้นทุกสิ่งอัน ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ใต้เงาแห่งกรรม จากคุณ : สาริสา - [ 12 เม.ย. 51 12:06:53 A:124.120.72.40 X: TicketID:113562 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^^ กองเชียร์น้องซันมาแล้วครับ อิอิ (กำลังเข้มข้นเลย) จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 12 เม.ย. 51 12:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไฟทล์ๆๆ น่ะน้องซัน จากคุณ : ดูก๊อง อันดามัน - [ 12 เม.ย. 51 14:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^^ เรื่องของซันน้อยไปนิด แล้วก็น่าสงสารจังเลย นภา สู้ ๆ ขอให้มีความสุขในวันปีใหม่ไทยนะคะ ^^ ปล. ยังไงก็ขอให้ได้พิมพ์นะคะ จากคุณ : oldword - [ 12 เม.ย. 51 21:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านต่อ ๆ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ วันเนา (14) 17:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาเก็บตอนเก่าๆ จากคุณ : Canossa - [ 18 เม.ย. 51 18:48:49 ]