สายตาของแก้มใสไปหยุดอยู่ที่ลูกค้าหนุ่มซึ่งกำลังยืนเลือกข้าวกล่องอยู่ในตู้แช่เย็น
ของร้านสะดวกซื้อที่เธอทำงานจนลืมไปว่ามีลูกค้ายืนรอการชำระเงินอยู่
"แก้ม"
"น้องแก้ม"
"นังแก้ม ลูกค้ารออยู่น่ะเห็นไหม"
เพื่อนสาวของเธอเรียกพร้อมกับดึงแขนเสื้ออย่างแรงนั่นละแก้มใสถึงได้สติกลับมา
และยิ้มแหยๆให้กับลูกค้าที่ยืนรออยู่
"ขอโทษค่ะ" เธอบอกเบาๆก่อนจะคิดราคาสินค้าเหล่านั้นให้กับลูกค้า
"สเปคเลยใช่ไหมล่ะ" เพื่อนสาวถามหลังจากไม่มีลูกค้ารอชำระเงิน
"ฮื่อ" แก้มใสบอกอายๆ
เธอเห็นชายหนุ่มมาซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อที่เธอทำงานอยู่เกือบทุกวันในเดือนที่
ผ่านมา โดยมากจะจะซื้อ น้ำ และอาหารแช่แข็ง ทำให้เธอเหมารวมไปว่าเขายังโสด
และใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมแต่เรียบเฉย และเหมือนจะมีรอย
ยิ้มบางๆให้เธอในบางครั้งที่มาชำระเงิน ทำให้แก้มใสต้องแอบมองเขาทุกครั้งที่เข้ามา
ซื้อของ
"เคยคุยกันหรือยัง"
แก้มใสส่ายหน้าแทนคำตอบ ก็เวลาที่เขามาชำระเงินค่าสินค้าทีไร หัวใจเธอมันเต้นตุ๊บๆ
จนทำอะไรแทบไม่ถูก ดีนะที่เครื่องมันยังคิดเงินให้โดยอัตโนมัติ ถ้าให้เธอคิดเองมีหวังคิดไม่ออกแน่
ชายหนุ่มวางตะกร้าลงบนเคาน์เตอร์ที่ใกล้ที่สุดและต้องแปลกใจเมื่อพนักงานสาวหนึ่งใน
สองคนวางป้ายโปรดใช้บริการเครื่องถัดไปลงตรงหน้า
"เครื่องนี้เสียกระทันหันค่ะ" พนักงานสาวบอก
ชายหนุ่มทำท่าแปลกใจแต่ก็ย้ายตะกร้าไปวางที่ช่องชำระเงินอีกช่องหนึ่ง และอมยิ้มเมื่อ
เห็นว่าพนักงานสาวสวยอีกคนกำลังแอบหยิกเพื่อนตัวดีที่แกล้งทำเครื่องเสียขึ้นมาแบบ
กระทันหัน
"ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือ เครื่องเสียกระทันหันน่ะค่ะ" แก้มใสออกตัว ในขณะที่ชายหนุ่ม
ยิ้มให้
"ไม่เปลี่ยนเป็นน้ำอีกยี่ห้อเหรอคะตอนนี้ซื้อหนึ่งแถมสองนะคะ"
แก้มใสบอกเมื่อเห็นว่าเขาหยิบขวดน้ำยี่ห้อหนึ่งซึ่งไม่ใช่ยี่ห้อที่กำลังมี
โปรโมชั่นอยู่ รู้สึกดีใจที่พูดกับเขาได้เสียที
ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหยิบน้ำขวดในตะกร้าไปเปลี่ยน และเดินกลับมายิ้มให้เธอ
...เป็นใบ้หรือไงนะ...ยิ้มอยู่ได้..จะพูดสักนิดก็ไม่มี...แก้มใสนึกในใจ แต่ก็ต้องแปลกใจมากขึ้น
เมื่อชายหนุ่มชี้ไปที่แผงยาที่ข้างเคาน์เตอร์
"ยาเหรอคะ" แก้มใสถาม ชายหนุ่มพยักหน้า พร้อมกับเอามือมาแตะหน้าผากให้รู้ว่ามีไข้
"อ๋อ ยาลดไข้" แก้มใสเดา ชายหนุ่มพยักหน้าอีก ก่อนจะชำระเงินค่าสินค้าทั้งหมดและ
ออกจากร้านไป
"ฉันว่าแปลกๆแล้วล่ะ แก้ม หนุ่มในสเปคแกน่ะ" เพื่อนสาวพูดขึ้นมาหลังจากที่ชายหนุ่ม
ออกจากร้านไป
"ฮื่อ " แก้มใสพยักหน้าเห็นด้วย
"ดูเค้าพูดน้อยไปหน่อย" แก้มใสบอกเพื่อน
"พูดน้อยที่ไหนล่ะแก้ม อย่างนี้เรียกไม่พูดเลย ฉันว่า ดีไม่ดีเค้าอาจเป็นใบ้ด้วยนะ"
"หา" แก้มใสอุทาน ....แต่อาจจะจริงก็ได้ เพราะที่ผ่านมาเขา เขาไม่เคย
เอ่ยปากพูดเลยสักครั้งมีแต่ยิ้มให้บ้างเป็นครั้งคราว
แก้มใสแอบสังเกตพฤติกรรมชายหนุ่มอยู่อีกเกือบสัปดาห์ และสิ่งที่พบยิ่งยืนยันความ
มั่นใจของเธอและเพื่อน เมื่อเขาต้องการอะไรเพิ่มชายหนุ่มจะใช้วิธีชี้ พยักหน้าหรือ
ส่ายหน้าแทนคำตอบ
"คงใช่แน่ๆเลยล่ะเขาต้องเป็นใบ้แน่ๆเลย " แก้มใสบอกเพื่อน
"โถ แก้ม " เพื่อนสาวลูบหลังลูบไหล่
"ฉันว่าแกไปชอบคนอื่นเถอะ เอาให้คุยกันรู้เรื่องบ้างก็ดีนะ" เพื่อนสาวบอก
"นี่แต่ถ้าเราชอบใครเราต้องชอบด้วยหัวใจสิ" แก้มใสบอกเพื่อน
"แล้วแกจะคุยกับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาเป็นใบ้" เพื่อนสาวถาม
"ฉันมีวิธีแล้วกันน่า " แก้มใสบอกด้วยแววตามุ่งมั่น อานุภาพแห่งรักสร้างปาฏิหารย์
เสมอ เธอคิด
"สวัสดีค่า"
เสียงพนักงานของร้านเอ่ยทักเมื่อชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา
ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆเหมือนกับโดนแอบมองตลอดเวลาและมารู้สาเหต
ุเมื่อหันไปเจอพนักงานสาวคนหนึ่งรีบก้มหน้าหลบสายตาเขา
จนต้องแอบขำ
หลังจากเลือกสินค้าหลักคืออาหารแช่แข็งและน้ำได้แล้วชายหนุ่มเดินไปชำระเงินที่
เคาน์เตอร์ และพยายามสบตากับพนักงานสาว พร้อมกับชี้นิ้วไปที่เธอ
แก้มใสทำสีหน้างงๆเมื่อชายหนุ่ม ชี้นิ้วมาที่เธอ ตามมาด้วยชี้ไปที่ตาของเขา และชี้
ตัวเอง
"พี่เขาถามแกแหนะแก้ม" เพื่อนสาวบอก ในขณะที่ชายหนุ่มพยักหน้ายืนยันว่าใช่
"แล้วพี่เค้าถามว่าไงอ่ะ" แก้มใสกระซิบถามเพื่อนเบาๆ
"พี่เค้าคงถามว่าแกมองเค้าทำไมมั้ง" เพื่อนสาวบอก ชายหนุ่มพยักหน้าซ้ำอีกครั้ง
แก้มใสยิ้มแหยๆก่อนจะหันไปทางเพื่อน
"แล้วจะให้ฉันตอบว่ายังไงล่ะ"
"เอ้า ก็บอกไปสิว่าแกคิดยังไง"
แก้มใสสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะส่งภาษามือตามที่เห็นมาในทีวี
..........I Love U..........
ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างอารมณ์ดีพร้อมทำท่าตาม และหัวเราะเมื่อเห็นว่าแก้มใส
พยักหน้ารับ แต่แล้วก็ต้องมีสีหน้างงเข้าไปใหญ่เมื่อแก้มใสส่งภาษามือแบบ
ที่ไม่อาจเข้าใจได้มาอีกเป็นพรวน
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ส่ายหน้าเป็นความหมายว่าไม่เข้าใจ ก่อนจะชำระค่าสินค้า
และเดินออกไป
"แกทำอะไรของแกน่ะ " เพื่อนสาวถามหลังจากที่ชายหนุ่มออกจากร้าน
"ส่งภาษาใบ้ไง อุตส่าห์ไปฝึกมาตั้งนาน" แก้มใสตอบ
"แล้วแกบอกพี่เค้าว่าไง"
"ก็ถามว่า จะรับขนมจีบกับซาละเปาเพิ่มไหมคะ"
"โอ้ย แก้มใส " เพื่อนสาวหันมามองหน้าด้วยสายตาที่ไม่อาจระบุความรู้สึกได้
"นี่ถ้าฉันเป็นเจ้าของบริษัทฉันจะเลื่อนขั้นให้แกเป็นซีอีโอเลยนะเนี่ย"
เพื่อนสาวถอนหายใจก่อนจะพูดต่อ
"แล้วนี่พี่เค้าจะรู้เรื่องไหมนี่"
"รู้สิ เมื่อกี้ยังส่ายหน้าบอกว่าไม่เอาเลย"
"ฮื่อ" เพื่อนสาวพยักหน้าปลงๆกับความเอ๋อของแก้มใส
"ว่าแต่ ทำไมแกต้องส่งภาษาใบ้ล่ะ" เพื่อนสาวถามต่อ
"ก็ พี่เค้าเป็นใบ้นี่" แก้มใสตอบ
"แต่เค้าไม่ได้หูหนวกนี่ พูดธรรมดาเค้าก็คงเข้าใจ"
คนพูดหันมาทางแก้มใสที่ดูเหมือนจะเพิ่งเข้าใจความจริงของโลก ดวงตากลมแป๋ว
และใบหน้าใสๆเริ่มแดงขึ้นทีละนิด
"แก" แก้มใสเรียกเพื่อน
"ฉันอายจัง" เธอบอกเบาๆ
"ฉันก็อายเหมือนกันแก....." เพื่อนสาวบอกด้วยสีหน้าปลงๆ
แก้มใสรอคอยชายหนุ่มด้วยความกระสับกระส่ายหลังจากที่เขาหายหน้าไปสองวัน
หลังจากที่เธอไปส่งภาษาใบ้กับเขา
"พี่เค้าต้องไม่ชอบเราแน่ๆเลยอ่ะ" แก้มใสบ่นเบาๆ
"ไม่หรอก อาจดีใจจนช๊อคตายไปแล้วก็ได้" เพื่อนสาวแซว
เสียงสัญญาณเมื่อประตูถูกเปิดเข้ามาดังขึ้น ชายหนุ่มที่ถูกกล่าวถึงเดินเข้ามาพร้อม
กับยิ้มให้ ทำเอาโลกของแก้มใสดูสดใสขึ้นทันตาเห็น
หลังจากที่เขาเลือกซื้อของได้ครบแล้วชายหนุ่มเดินมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์เช่นเคย
"หายไปตั้งหลายวันแน่ะ" แก้มใสทัก
"สองวันเอง"
เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางร้าน แก้มใสและเพื่อนสาวถึงกับอ้าปากค้างเมื่อชายหนุ่ม
เอ่ยปากพูด
"พี่พูดได้" แก้มใสถามตะกุกตะกัก
"ได้ แต่อาทิตย์ก่อนผมปวดฟัน เพิ่งจะได้ถอนออกเมื่อสองวันก่อน" ชายหนุ่มบอก
"รอคิวตั้งนานแน่ะ" ชายหนุ่มพูดต่อและยิ้มเมื่อเห็นว่าแก้มใสนั้นยืนตาลอยอยู่
"วันเสาร์นี้ว่างไหมครับ" ชายหนุ่มถาม
"................"
" แก้ม ... พี่เขาถามแหนะ" เพื่อนสาวกระตกุแขนเสื้อเบาๆ
"ว่างค่ะ" แก้มใสยังตอบด้วยอาการเอ๋อๆ
"งั้นแก้มไปดูหนังกับผมนะ"
แก้มใสทำตาโต ก่อนจะชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"ฮื่อ " ชายหนุ่มบอก พร้อมกับยิ้มให้
"งั้นตกลงนะ" ชายหนุ่มถาม และหัวเราะเมื่อเห็นว่าแก้มใสพยักหน้าแต่ตากลมใส
คู่นั้นยังดูงงๆ
"แก จะไม่พูดอะไรกับพี่เขาหน่อยเหรอ" เพื่อนสาวๆกระตุกแขนเสื้อของแก้มใสเบาๆ
เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และชายหนุ่มกำลังจะเดินออกจาก
ร้านไป
"เอ่อ พี่คะ" แก้มใสเรียก หลังจากรู้ตัว
"ครับ" ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอและยิ้มให้หัวใจเธอละลาย
"คือ... .... จะรับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มไหมคะ....."
ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะเสียงดังในขณะที่เพื่อนสาวถอนหายใจออกมาดังเฮือกใหญ่...
นี่ละมัง ...เค้าเรียกว่าความรักในร้านสะดวกซื้อน่ะ........................
** แก้ไขคำผิด**
แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 13:36:35
จากคุณ :
กลิ่นกาแฟครับ 
- [
12 เม.ย. 51 12:23:30
]
จะรับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มไหมคะ
