วันก่อนโทรศัพท์คุยกับพี่ชายร่วมโลก(พี่คนนี้รู้จักกันผ่านเวปบอร์ดท่องเที่ยว เจอกันยกน้ำชาคาราวะเป็นพี่เรียบร้อย เที่ยวด้วยกันสามสี่ครั้ง รู้จักทั้งบ้าน น่ารักทั้งบ้าน )
จะยกครอบครัวเที่ยวกับเดอะแก๊งค์ ชวนฉันไปเที่ยวช่วงต้นเดือนหน้า “ แก่งกระจานไปมั้ย 1-5 พฤษภา ”
“อยากไปค่ะแต่ไปไม่ได้หรอก เพราะจะไปเกาะช้างอาทิตย์ถัดไป ” ด้วยความเสียดายจากใจเลยนะนี่

“ งั้นหาที่เที่ยวให้ทีวางโปรแกรมด้วย ” ปลายสายมีสั่ง

“ได้ๆ นอนรีสอร์ทที่แก่งกระจาน..เพียบ เล่นน้ำ พายเรือ กินปลา เล่นไพ่..ชะอุ๋ยย! ”
สุดท้ายนั่นมันโปรแกรมตัวเองที่หว่า
“แล้วมีอะไรให้ดูอีก ”

“ เช้ามืดเช่ารถเจ้าหน้าที่ขึ้นพะเนินทุ่งชมทะเลหมอก  สายๆก็ลงได้แล้วหมอกมันคงไม่อยู่ถึงเที่ยงหรอกมั้ง
ลงมาเดินดูผีเสื้อแถวลำห้วย เดินดูนก   แต่ก๊วนใหญ่ไม่เหมาะผ่านๆ นอนบ้านกร่างไม่เหมาะอีกเพราะ
มีหญิงชราและเด็ก ต้องทำอาหารทานเองนอนเต็นท์ ไม่เหมาะๆ  จะว่าไปลานกางเต็นท์คงสวย
ฝนตกหญ้าอ่อนๆเพียบ..น่ากิน ”  
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”

“ ถ้าใครชี้ชวนไปเดินน้ำตกทอทิพย์อย่าไปนะพี่   ไกลโคตร ทากเพียบ …แต่น้องไม่เคยไปง่ะ ” ..แป่ว
“ ลงจากพะเนินทุ่งออกจากแก่งกระจานไปเลาะทะเล หาดชะอำ หัวหิน พี่ก็ไปสิ  อย่าลืมแวะทานผัดไทท่ายาง
นะพี่อร่อยมากๆๆๆๆ   ข้างๆกันจะมีขนมทองม้วนนี่ก็อร่อย   ซื้อส่งมาด้วยปี๊บนึง ปรกติไม่กินทองม้วนนะ
แต่เจ้านี้อร่อยขอบอก ” ฉันไม่แนะนำเกี่ยวกับชายหาดชายทะเลเพราะท่านไปบ่อยๆ เดี๋ยวกลายเป็นขายมุ้งให้แขก

“ อยากไปสามร้อยยอด ” พี่ท่านว่า
“ ไปทำไร ”
“ แสตมป์ตราอุทยานฯ ” โอ! เหตุผลเนี่ยนะ  ฉันอุทานในใจ แต่ไหงปลายสายได้ยินไม่รู้
“ ถ้าน้ำมันถูกก็ไปเถอะพี่ อช.สามร้อยยอดไกลมั่กมาก โคตรๆ แถมไม่มีอะไร บริเวณที่ให้กางเต็นท์หลอนสุดๆยุงชุมมาก พี่ต้องไปพักแถวบ้านบางปู รีสอร์ตสวยๆเยอะ แล้วเช่าเรือประมงเล็กๆข้ามไปแหลมท่าศาลาหรืออะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ เดินขึ้นเขาอีกพอลิ้นห้อย ”
“ ไปดูอะไร ” ช่างสงสัย
“ ถ้ำพระยานคร unseen ไง แต่ตอนนั่งเรือไป..อื๋ย…เสียว  ยิ่งว่ายน้ำไม่เป็นด้วย ชูชีพก็ไม่มี   ลุ้นดี เป็นเรือประมงลำเล็กๆ นั่งเกือบชั่วโมง  ร้อนก็ร้อน  กลัวก็กลัว   แนะนำๆ อย่าไปเลยพี่ ”
“ เอ๋า ”

“ กลับไปนอนแถวหัวหิน ประจวบฯเถอะ แวะ เที่ยวพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ ณ หว้ากอ
แล้วเลยลงไปอีกแวะหาดวนกร หาดขาว สวย มีทริปท่องเที่ยวดำน้ำ แต่อย่าพักเลยนะ หลอนง่ะ ”  
ก็ตอนที่ฉันแวะไปกางเต็นท์นอน  มีกลุ่มฉันอยู่กลุ่มเดียว  หลอนกันเองสุดๆ
“ แล้วที่หว้ากอมีอะไร ” ช่างสงสัยจริงวุ้ย..
“ ไม่รู้ไง ” ฉันว่า
“ อ้าว..ไหงงั้น ” มีโวยจากปลายสาย
“ ก็ตอนที่ไปเขาปิดซ่อม เลยไม่รู้ พี่ไปแทนทีสิ นะๆ ”

“ เลยลงไปก่อนถึงชุมพรมีหาดหนึ่งสวยมากๆ บางเบิด  ทรายงี้เดินทีดังเอี๊ยดๆ หาดสะอาด
ตอนที่ไปแวะโครงการส่วนพระองค์ของพระองค์ไหนจำไม่ได้แล้วเลยเข้าไปหาดสวยจริงๆนะ
สองข้างทางเป็นสวนปาล์ม มีกองทรายที่ใหญ่ที่สุดในประเทศด้วยนะ ”  
“ ไปทางไหน ” น้ำเสียงสนใจหน่อยๆ
“ ไปตามป้าย หลงไปตามป้าย ตอนที่ไปหลงกลับรถตั้งสองสามรอบกว่าจะเจอ ”
“ เรื่องหลงนี่ไม่ต้องบอกเชื่อๆ ” นึกภาพออกเลยว่าพี่ชายท่านมีผงกหัวด้วยแหงมๆ
“ ตอนที่ไปน้องที่ไปด้วยถามว่าโครงการส่วนพระองค์ปลูกอะไร เลยบอกว่า ชื่อก็บอกว่าโครงการส่วนพระองค์แกจะอยากรู้ทำไม(ฟะ) ” เล่าไปขำไป
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วตกลงปลูกอะไร ” หัวเราะซะกระเทือนขี้หู คนอะไร
“ ส่วนพระองค์พี่ โครงการส่วนพระองค์พี่จะอยากรู้ทำไม ที่บางเบิดมีรีสอร์ตด้วยนะแต่ไม่ได้แวะดู
เหมาะๆไปเลยพี่   แต่ก็ค่อนข้างไกล อีกนิดเดียวก็ถึงชุมพรแล้ว งั้นอย่าไปเลย สรุป นอนเพชรบุรีสองคืน แล้วก็กลับบ้าน ไปหลายวันเดี๋ยวขโมยขึ้นบ้าน ” ฉันว่า
“ อ้าว!เฮ้ย ” เสียงปลายสายว่า
…
คุยกันอีกนิดๆหน่อยก่อนวางสาย
สรุปพี่ชายท่านนั้นเลยไม่ได้รับคำแนะนำอะไรเลย เพราะทุกที่ที่แนะนำคือ
“ อย่าไปเลยพี่ ”

ป่านนี้ไม่รู้วางโปรแกรมลงตัวหรือยัง

^^

สวัสดีปีใหม่ไทย ขอให้มีสุขภาพกายและจิตแข็งแรงทุกคนนะคะ