สงกรานต์ที่แสนเหงา
อีกปีแล้วสินะ ที่เราได้ผ่านร้อนมา เฮ้อ... ลองมองย้อนกลับไปถึงเรื่องราวในอดีตแล้วทำให้นึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย เราคงจะเริ่มแก่แล้ว แน่นอน สงกรานต์ปีนี้พวกเราชาวพันทิพย์กับไปเยี่ยมหรือพบปะญาติพี่น้อง พ่อแม่ ตา ยาย ปู่ ย่า กันบ้างหรือเปล่า เมื่อวานผมไปหาแม่ที่กำแพงแสนมา เห็นแม่แล้วอดน้ำตาไหลไม่ได้ แม่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่แก่ชรามากแล้ว เส้นผมเป็นสีดอกเทา รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นที่ไม่เปลี่ยนแปลงนั้น ผมได้สัมผัสความรู้สึกนี้ทีไร น้ำตาพาลจะไหลทุกที...ทำไมน้า โชคชะตาถึงเล่นตลกกับเราได้ถึงเพียงนี้ เป็นเพราะอะไร ทำไมทุกอย่างจึงลงเอยแบบนี้ ผมไม่เคยได้อยู่กับแม่เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา มีแต่ความทรงจำในวัยเด็กเท่านั้น ที่ได้อยู่และใกล้ชิดกับแม่จริงๆ ด้วยความยากจน...ด้วยโอกาส...ด้วยชะตากรรม...หรือด้วยลิขิตแห่งสวรรค์ แต่ถึงอย่างไร ผมอยากบอกว่าผมรักแม่ รักแม่ที่สุดในโลกเลย เค้าว่ากันว่า เรานะ มีแฟน ลูก เพื่อน ได้หลายคน แต่มีพ่อ แม่ได้เพียงคนเดียวเท่านั้น...ช่วงชีวิตที่เหลือ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด แม้เรา แม่-ลูก จะไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ แต่ผมเชื่อว่า ความสุข ความอบอุ่นนั้นจะเกิดขื้นได้ ไม่จำเป็นเลยที่เราต้องพบ หรือ ต้องอยู่พร้อมหน้ากันทุกวัน ความเอาใจใส่ต่างห่างที่สำคัญ เอาใจใส่ให้แก่กันทุกวัน เค้าว่ากันว่า ความรู้สึก ถ้าไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายรับรู้ ความรู้สึกนั้น ก็ไม่มีประโยชน์อะไร การแสดงออกถึงความรู้สึกรัก และห่วงใยนั้น จงแสดงออกมาอย่างจริงใจ และอย่างแท้จริง อีกฝ่ายรับรู้ได้ จริงนะ ....
จากคุณ :
p_phet 
- [
วันเถลิงศก (15) 01:19:29
]
สงกรานต์ที่แสนเหงา
