เคยนอนพักปลอดภัยอยู่ในบ้าน
เมื่อวันวาน..วันนี้ต้องหนีถิ่น
ทิ้งแว่นแคว้นแสนระกำยากทำกิน
ทิ้งแผ่นดินเคยอุดมแดนสมบูรณ์
ผู้ปกครองเผด็จการสันดานหยาบ
เมืองต้องสาปบาปซ้ำทุกสิ่งสูญ
ประชาหมองนองน้ำตาแสนอาดูร
ในกองกูณฑ์โหมไหม้ไฟอาธรรม์
ถูกสูบเลือดเชือดเนื้อเขาเถือสิ้น
ทั่วแผ่นดินของเราเขาห้ำหั่น
อยู่แค่เพียงหายใจไปวันวัน
เขาบีบคั้นทั้งเสรีในชีวา
มุ่งความหวังยังถิ่นแผ่นดินใหม่
หนทางไกลใจหมายตายดาบหน้า
มุ่งหลั่งเหงื่อเพื่อบ้านเมืองมารดา
ทิ้งครอบครัวคอยท่าหาทำงาน
ทางเสี่ยงภัยไกลถิ่นแผ่นดินเกิด
หวังบรรเจิดเลิศค่ามหาศาล
หวังค่าจ้างมีเหลือได้เจือจาน
คนทางบ้านอดอยากหลายปากท้อง
ดินแดนแห่งความฝัน...ตะวันออก
ในม่านหมอกเลือนไกลใจลอยล่อง
เปี่ยมความหวังตั้งใจไปขุดทอง
ตามครรลองคนทุกข์บุกบั่นไป
การเดินทางครั้งนั้นกลับสั้นนัก
อุปสรรคหนักหนาเกินฝ่าได้
โอ้อนาถชีวิตลิขิตไว้
ต้องสิ้นลมหายใจก่อนได้งาน
แม้กระทั่งอากาศยังขาดช่วง
ถูกหลอกลวงแย่งชิงทิ้งสังขาร
เป็นเหยื่อเหล่ามิจฉาคนสามานย์
เหลือวิญญาณสิ้นไร้ในต่างแดน
พ้นวังวนข้นแค้นอันแสนโศก
สิ้นอาลัยในโลกอันโศกแสน
ฝังความช้ำชิงชังความคลั่งแค้น
ยังคงความขาดแคลนแผ่นดินเดิม
สุดโค้งขอบฟ้านั้น...ตะวันตก
เลือดนองอกธรณีที่แตกเพิ่ม
ทรราชรายเก่าเอาศพเติม
โศลกเริ่มย้อนใหม่สุมไฟแค้น
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
วันเถลิงศก (15) 17:15:30
]
โศลกเศร้าจากแดนตะวันตก
