ความคิดเห็นที่ 1 ...............ผมรักคุณนะฟ้า .. เราเลิกกันเถอะ.............  เราเลิกกันเถอะ ............ เราเลิกกันเถอะ ................ เราเลิกกันเถอะ  คำนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวหญิงสาวมานาน  แต่ยังไม่มีคำตอบ  ว่าเหตุผลอะไรที่เราต้องเลิกกัน ความแตกต่างเหรอ  เราแตกต่างกันยังงัย  เราต่างก็มีชีวิต มีความรู้สึก และมีความรักเหมือนๆกัน  หล่อนพยายามจะสะบัดความคิดและความรู้สึกสับสนนี้ออกไปจากหัวให้หมดเสียที จะได้มีที่ว่างคิดเรื่องอื่นบ้าง ....ติ๊ดติ๊ด  ติ๊ดติ๊ด....เสียงโทรศัพท์จากปลายสายที่นิ่งและเยือกเย็นทำให้หญิงสาวนั่งนิ่งทอดสายตาออกไปยังขุนเขาเบื้องหน้า  แต่อยู่ๆน้ำตาก็กลับไหลรินออกมาเป็นสาย  ยากต่อการสะกดกลั้น  หญิงสาวสะอึกสะอื้นอยู่พักหนึ่ง   หญิงสาวตอบกลับปลายสายไปว่า  “ขอบคุณคะแม่  หนูก็รักแม่ค่ะ  หนูจะเลิกคิดถึงเค้า  หนูจะกลับไปเป็นยายฟ้าคนเดิมของแม่คะ เดี๋ยวอีก 2 วันหนูจะกลับกรุงเทพ  แม่ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันนะคะ” .... “หนูจำไว้นะลูก  ว่ายังงัย  แม่ก็ยังยืนอยู่ข้างๆลูกเสมอนะ  และหนูก็คือดวงใจของแม่” ........เอาน่ายายฟ้า แค่ผู้ชายคนเดียว  ไม่เห็นต้องแคร์เลย  คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นคนรัก แต่บางคนเกิดมาเพื่อเป็นคู่ชีวิต คนบางคน เฮ้อ.....เค้าคงยังไม่ใช่คู่ชีวิตของเรา...ไปเที่ยวข้างนอกดีกว่า........ .................โครม !!!  โอ๊ย....เลือด  เลือด   เลือด.......ฟุบ  หญิงสาวนอนฟุบหมดสติอยู่กลางถนน   .....ที่นี่ที่ไหนเนี่ย? .................แล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังงัย? .............................  แล้วคุณเป็นใคร ? ........................................ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?.............ฟ้ารำพึงรำพันกับตัวเอง “แล้วคุณจะให้ผมตอบคำถามไหนก่อนครับ ถามมาเป็นชุดแบบนี้”    ชายหนุ่มส่ายหัวเบาๆแล้วอมยิ้มด้วยสายตาอ่อนโยน พลางก้มหน้าลงแล้วเอาผ้าพันแผลพันบริเวณหัวเข่าต่อ หญิงสาวมองบรรยากาศรอบๆห้อง คุ้นตาจัง เอ...นี่ก็รีสอร์ทที่เราพักอยู่นี่นา “ชั้นขอโทษ   ก็เมื่อกี้ชั้นตกใจ ไม่รู้ขับรถกันยังงัย ชั้นก็ข้ามถนนของชั้นดีๆ” ฟ้าพูดใส่อารมณ์ “เหรอครับ แต่ผมเห็นคุณเดินเหม่อ แล้วก็ข้ามถนนไม่ได้ดูรถเลย คิดอะไรอยู่เหรอครับ หรือคิดถึงแฟน” ...........จี๊ด จี๊ด มันจี๊ดครับพี่น้อง....ชั้นไม่มีแฟนย่ะ............. “อ่อ.......ครับ อารมณ์ประมาณนี้อกหัก หนีรักมาพักร้อนแน่เลย ผมเจอบ่อย  ......อะครับ ลองขยับขาดู โอเคไหม เดี๋ยวกลับห้องไป คุณอาจจะมีปวดแผลอยู่บ้าง คุณทานยาแก้ปวดก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมให้เด็กพาไปส่งที่ห้อง” หญิงสาวหน้าเจื่อนไป พร้อมยื่นมือไปหยิบมาแก้ปวดมาทานอย่างว่าง่าย  ....................... “เอ่อ..........ขอบคุณนะ คุณ..................เอ ว่าแต่แล้วคุณรู้ได้ยังงัยว่าชั้นพักที่นี่” “ก็ผมเห็นคุณนั่งเหม่อที่ระเบียงทุกวัน สงสัยวิวที่รีสอร์ทผมจะสวย คุณถึงได้นั่งมองได้เป็นชั่วโมงๆทุกวัน เดี๋ยวผมเอายาไปเก็บก่อนนะ ส่วนยาถุงนี้คุณเอาไปกินต่อคืนนี้   ถ้าเป็นอะไรหรือขาดเหลืออะไรก็แวะมาบอกผมหรือฝากเด็กมาบอกได้นะ เดี๋ยวผมต้องไปดูกรุ๊ปทัวร์ก่อน พอดีมีทัวร์มาลงใหม่  .........ป้าสมใจๆ ไปส่งคุณฟ้าที่ห้องด้วยนะ” หลังจากเก็บของและสั่งงานเสร็จเค้าก็รีบเดินออกจากห้องไปทันที  แต่ยังไม่วายหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ชั้นหนึ่งที  แต่ทำไมใจชั้นมันสั่นอย่างนี้ละ แล้วยังเต้นเร็วอีกเมื่อตอนที่เค้าก้มพันแผลให้  แล้วตกลงเค้าเป็นใครกันแน่  ทำไมถึงได้รู้ชั้นและเรียกชื่อชั้นอย่างกับเราสนิทกันมานาน “ฟ้า........คุณทานข้าวรึยัง ผมต้มข้าวต้มกุ้งมาเผื่อ รสชาติไม่เท่าไหร่ แต่ใส่ใจเกินร้อย” ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม ยกข้าวต้มหอมกรุ่นควันฉุยเข้ามาให้ “แต่ผมว่าคุณไม่ต้องปรุงอะไรมากหรอกนะ โดยเฉพาะน้ำตาลไม่ต้องเติมนะ แค่คุณทานไป มองหน้าหวานๆของผมไป มดก็พร้อมจะพลีชีพไปในถ้วยข้าวต้มคุณกันทั้งกองทัพ” หญิงสาวยิ้มและหัวเราะออกมา ไม่เคยเจอใครหลงตัวเองและหวานเลี่ยนเท่าหมอนี่มาก่อนเลย “ผมว่าเวลาคุณยิ้ม น่ารักกว่าตอนคุณเอาแต่นั่งเหม่อ ทำหน้าเศร้าตั้งเยอะ”ชายหนุ่มก้มหน้ามาดูหญิงสาวใกล้เพียงลมหายใจรดกัน ทำเอาหญิงสาวหน้าเปลี่ยนสีเป็นสีแดงเหมือนสตอเบอรี่สุกไปถนัดตา >>>>>“ไปเดินเล่นกันปะ เดี๋ยวผมให้ขี่หลัง หลังผมมีแต่สาวๆต่อคิวจะขี่นะ แต่ผมให้สิทธิ์คุณเป็นคนแรก............ (และคนสุดท้าย)” “ไม่เป็นไร ชั้นแค่ขาเจ็บนิดหน่อย ไม่ได้พิการนะ” “ถึงคุณพิการ ผมก็จะเลี้ยงคุณไปตลอดชีวิต ว่าแต่คุณจะยอมให้ผมเลี้ยงหรือป่าวหล่ะ” “ทำไมคุณชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย   พูดอย่างนี้กับสาวๆทุกคนหรือป่าวนี่ สาวคนอื่นคงหลงคารมคุณกันทั้งบางแน่” “ไม่นะ ผมเป็นกับคุณคนเดียว”สายเค้าเปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างที่เธออดหวั่นไหวไม่ได้ “แต่เราเพิ่งรู้จักกันได้วันสองวันเองนะ คุณทำอย่างกับว่าเรารู้จักกันมานาน” “ก็นานนะสิครับ 12 ปี 7 เดือน กับอีก 15 วัน”ชายหนุ่มตอบอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องคิด ทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งงงกันไปเลย “คุณมองตาผมดีๆสิ แล้วคุณจะรู้จักผม” หญิงสาวมองลึกถึงภายในแววตา ภาพสะท้อนถึงเหตุการณ์ในอดีต   .“ฟ้า  ฟ้าดูตาให้นนท์หน่อย  นนท์มองไม่เห็นไรเลย  เนี่ยดูสิล้มสะดุดก้อนหินอีก”   “นี่ขนาดใส่แว่นยังให้ฝุ่นตาอีกเหรอ แล้วดูเลือดที่เข่าไหลซิบเลย ไม่ดูแลตัวเองเลยนะ” “ป่าวความรักมันบังตา มองอะไรไม่เห็น ก็เลยสะดุด ส่วนแผลนี่เดี๋ยวก็หาย อีกหน่อยนนท์จะดูแลตัวเองให้ดี แล้วจะดูแลฟ้าให้ได้ด้วย” “นนท์นี่เว่อร์จิงๆเลย ยังจะมาพูดเล่นอีก แล้วนนท์จะย้ายโรงเรียนจริงๆเหรอ ถ้านนท์ไม่อยู่แล้วฟ้าจะเล่นกับใคร” “นนท์ต้องย้ายตามพ่อ พ่อย้ายไปประจำที่เชียงราย แต่นนท์สัญญาว่านนท์จะกลับมาดูแลและปกป้องฟ้าไปชั่วชีวิตเลย........” “สัญญานะ” ..............นนท์เหรอ     นี่นนท์จริงๆเหรอ......หญิงสาวน้ำตาซึม  เพราะนนท์เป็นรักแรกสมัยเรียนมัธยม แต่หลังจากที่นนท์ย้ายบ้านไป  ก็ไม่รับการติดต่อจากนนท์อีกเลย  จนคิดไปว่านนท์คงลืมหล่อนไปแล้ว  ลืมสัญญาระหว่างเราไปแล้ว “ตั้งแต่ผมย้ายไปอยู่เชียงราย  ผมเขียนจดหมายถึงฟ้าทุกวัน  แต่จดหมายทุกฉบับที่เขียนไปถูกตีกลับหมดเลย  จนผมไม่รู้จะติดต่อฟ้ายังงัย  คงต้องรอบุพเพแล้วมั้งที่จะทำให้เราได้เจอกันอีก  ผมก็เลยตั้งหน้าตั้งตาเรียนจนจบแพทย์ที่เชียงใหม่นี่แหละ  เผื่อจะได้มีโอกาสเจอฟ้าอีก จะได้ดูแลฟ้าอย่างที่เคยสัญญาไว้  แต่พอดีพ่อผมมีที่ว่างอยู่เชิงดอยก็คือที่นี่  ผมอยากไว้ตากอากาศ  แต่ตากคนเดียวก็กลัวจะเหงาก็เลยเปิดเป็นรีสอร์ท   ไว้ให้คนอื่นๆมาร่วมดื่มด่ำกับธรรมชาติกับผมด้วย  แล้วบุพเพก็เกิดขึ้นจริงๆ” หญิงสาวทำได้เพียงนั่งนิ่ง  เพราะไม่เคยคิดว่าจะได้มีโอกาสได้เจอกับนนท์อีกครั้ง นับแต่นนท์ย้ายโรงเรียนไป “ผมเห็นฟ้าตั้งแต่วันแรกที่เดินเข้ามาที่ Lobby แต่ผมไม่กล้าเข้าไปทัก  กลัวฟ้าจำผมไม่ได้  กลัวว่าจะไม่คุยกับผม  โกรธผม  ผมแอบมองฟ้านั่งเหม่อที่ระเบียงทุกวัน  อยากเข้าไปปลอบ  อยากเข้าไปให้กำลังใจ  ผมไม่รู้ว่าใครทำให้คุณเป็นแบบนี้  วันก่อนผมตกใจมากรู้ไหม  ที่คุณโดนรถชน  ผมโกรธตัวเองมากที่ปกป้องคุณไม่ได้  ถ้าคุณเป็นอะไรไป  ผมคงไม่ให้อภัยตัวเอง ” . “ผมขอโทษนะ   แต่ไม่ว่าใครจะทำให้คุณเสียใจกลับมา แต่ผมสัญญาจะไม่ทำให้คุณเสียน้ำตากลับไป” “ไม่สายไปใช่ไหม ที่ผมจะขอดูแลคุณครั้ง  ให้โอกาสผมอีกครั้งนะ ฟ้า   ผมรักฟ้านะ   รักคนเดียว  และจะรักตลอดไป” หญิงสาวนั่งอึ้งอยู่นาน  ไม่รู้ว่าน้ำตาตัวเองไหลรินมาตอนไหน  แต่ตอนนี้มันอาบสองแก้มไปหมดแล้ว  นนท์คนรักคนแรกเมื่อสมัยเรียนทีเคยคิดว่า เค้าได้หายไปชีวิตหล่อนานแล้ว  แต่ตอนนี้เค้ากลับมาตามคำสัญญาแล้ว  ความรู้สึกของหล่อนตอนนี้กำลังสับสนระคนกับความอิ่มเอมภายในใจ  มือของนนท์เลื่อนมาซับน้ำตาบนแก้มอย่างแผ่วเบา  แล้วเอาไหล่กว้างเป็นที่พักใจและซึบซับความปวดร้าวที่ผ่านมา “อย่าร้องไห้เลยนะ ต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ฟ้าต้องเสียน้ำตาอีก”   “ค่ะ”   .........คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นคนรัก แต่บางคนเกิดมาเพื่อเป็นคู่ชีวิต  ตอนนี้ฟ้าคิดว่า  ฟ้าได้เจอทั้งคนที่รักและคนที่เป็นคู่ชีวิตแล้ว..........   <<<<อีก 1 เดือนต่อมา ฟ้าได้รับการ์ดงานแต่งงานของระหว่างวุฒิกับเพื่อนสนิทของฟ้าที่บริษัท ที่ผ่านมาวุฒิมีผู้หญิงอีกคนมาโดยตลอด ซึ่งฟ้าเหมือนสะพานเชื่อมให้ทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกัน ถึงเค้าจะเคยเป็นคนรักของเรา  แต่เค้าไม่ได้เกิดมาพื่อเป็นคู่ชีวิตของเรา จากคุณ : @takky_nur@ - [ 16 เม.ย. 51 13:01:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอ่อ......มีต่อมั้ยคะ จากคุณ : โยเกิตมะนาว - [ 25 เม.ย. 51 20:00:46 ]