ความคิดเห็นที่ 1 12. บุรุษเมธ (ครึ่งหลัง) ครืน!! ยังไม่ทันที่ทุกคนบนลานจะหายจากภาวะการณ์ตกตะลึงในเหตุการณ์ที่พลิกผัน ฉับพลันบังเกิดเสียงคำรามจากเบื้องบนท้องฟ้าอย่างต่อเนื่องราวกับฟ้าถล่ม มันฟังคล้ายเสียงฟ้าร้องจนสะเทือนไปทั่วนคร หรืออัศนิเวทคำแหงจากฤทธีเทพ บัดนั้นแสงอาทิตย์ถูกบดบังในทันใด เป็นครั้งแรกที่ผู้คนในมายาเลต่างคิดว่าน่าจะเป็นการดีกว่านี้มาก หากได้เผชิญหน้ากับเวทสายฟ้าอันลือลั่นสนั่นพิภพ ด้วยขณะนี้บนน่านฟ้าเหนือนครบาดาล กลับพลันปรากฏฝูงนับร้อยนับพันของพรายน้ำ ที่ไม่เคยเห็นว่าพวกมันจะออกมาจากธารใต้ดินก่อนตะวันตกดิน หากทว่าเสียงครางหึ่มอันเกิดจากปีกที่กลางหลังของมันกำลังกระพือขึ้นลงยิ่งตอกย้ำว่าพวกมันได้ออกปฏิบัติการล่ากินก่อนถึงเวลาอันควรอย่างยิ่ง ตัวเดียวยังไม่เท่าไหร่ หากทว่าเมื่อเสียงตัดอากาศนั้นดังพร้อมกันเป็นฝูง... แม้แต่ผู้ที่ขวัญกล้าที่สุดยังรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้ เมื่อตกอยู่กลางฝูงกระหายเลือดชนิดที่ไม่ทันได้ตั้งตัว “ว้าก!!!” ใครคนหนึ่งในฝูงชนกรีดร้องสุดเสียงด้วยความกลัวอย่างเหลือคณานับ หลังจากนั้นบังเกิดความสับสนอลม่านไปทั่วนคร ผู้คนทั้งลานหน้าโดมพิพากษาและบริเวณตัวเมืองที่อยู่รายรอบต่างวิ่งหนีไม่คิดชีวิต น้อยคนนักที่จะเงยหน้าขึ้นเอ่ยเวทต่อสู้ ด้วยเวทของเทพบาดาลนั้นจะบังเกิดสูงสุดก็ต่อเมื่อมีใช้ร่างแปลงเท่านั้น แต่นับเป็นการไม่ฉลาดเลยหากใช้เวทนั้นท่ามกลางพรายน้ำที่กำลังหิวโซเช่นนี้ เหล่าพรายน้ำพากันแยกย้ายโจมตี แสยะคมเขี้ยวที่คมกริบอย่างน่ากลัว ผู้ที่มีกำลังเวทก็สามารถเรียกใช้อัคคีเผาผลาญได้อย่างไม่ยาก หากคิดจะกำจัดสักตัว แต่หลังจากนั้นไม่นานนักพวกเขาก็ต้องพบกับฝันร้าย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพรายน้ำอีกสิบตัวยี่สิบตัวที่กำลังรุมล่าเหยื่อโอชะราวกับฝูงหมาไน สิ่งมีชีวิตอย่างเดียวที่พวกพรายน้ำไม่สนใจคือ ข้าจัณฑบาทแห่งบาดาล เดียรัจฉานกลับไม่ล่าพวกเดียวกันเอง ท่ามกลางความสับสนที่ผู้คนต่างวิ่งหนีเอาชีวิตรอด มัสลินกลับใช้ร่างตนเป็นกำบังให้แก่ทิวากาล ที่ยังคงสิ้นสติและอยู่ระหว่างความเป็นความตาย พรายน้ำตัวหนึ่งบินโฉบจากด้านบนอย่างรวดเร็ว หมายว่ามันกำลังได้เหยื่อชั้นดี รามิตที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด ชักอาวุธจากเข็มขัดด้านหลังราวกับเสกขึ้นได้จากอากาศธาตุ ด้วยนักโทษหรือผู้ต้องหาย่อมไม่มีสิทธิพกพาอาวุธและทางเทพบาดาลเองก็แน่ใจว่าดาบทรงอานุภาพเล่มนี้ไม่ได้อยู่ในตัวรามิตขณะที่เขาอยู่ในระหว่างการควบคุมตัว หากทว่าบัดนี้ดาบเงาจันทร์ที่มีคมสะท้อนสองด้านกลับมาอยู่ในมือเจ้าของอีกครั้ง เด็กหนุ่มพุ่งตัวปราดเข้ามาขวางหน้ามัสลิน เขากระชับด้ามดาบก่อนจะตวัดเฉียงออกไปอย่างรวดเร็ว พรายน้ำตัวขาดเป็นสองท่อนกลางอากาศ น่าแปลกนักที่มันไม่มีโลหิตสีแดง กลับมีแต่ของเหลวสีขาวขุ่นและเหนียวข้นพุ่งกระฉูดออกมา และมันก็ไม่ได้เปื้อนดาบเงาจันทร์แม้แต่น้อย เนื่องจากมีคนหนึ่งออกดาบตัดหน้าเขา ร่างอนาถครึ่งท่อนของพรายน้ำชะตาขาดถูกเผาเป็นจุลก่อนจะตกถึงพื้นเสียอีก “เทพตะวันออกไม่ต้องการความช่วยเหลือจากสวะตะวันตกอย่างเจ้า!” หัสรังสีตวาดกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจ ในมือของเขาก็มีดาบปาวากะคู่ที่เพิ่งได้คืนมา เทพตะวันออกไม่ยอมตามภากรเข้าไปในที่ปลอดภัยในอาคารที่แข็งแรงเพราะห่วงทิวากาล รามิตอยากจะเถียงกลับด้วยความระอาใจในความถือตนไม่เข้าท่าของอีกฝ่าย แต่ในที่สุดก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมาเพราะเห็นว่าคงไม่มีอะไรดีขึ้น ขณะนี้เหล่าผู้คนบนลานกว้างเริ่มเหลือไม่มาก ขนาดวาริชเองก็ถูกทหารพิทักษ์รีบพาหนีไปในบัดดล คนอื่นๆ ต่างก็พากันหาที่กำบังตนในอาคารที่ใกล้ที่สุด จากคุณ : run saya - [ 19 เม.ย. 51 23:02:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บัดนี้รามิตเพิ่งเข้าใจสาเหตุว่าเหตุใดผนังในอาคารของมายาเลจึงใช้หินก่อสร้าง และนิยมใช้กระจกสีแกะเป็นรูปดวงตายักษ์ ที่แท้เพื่อป้องกันและขับไล่พรายน้ำกระหายเลือดพวกนี้เอง ฝูงพรายน้ำกลุ่มใหญ่พากันบินมารวมตัวกันที่ลานกว้าง ท่าทางพวกมันอดอยากหิวโซ... “มาสิโว้ย!” หัสรังสีร้องท้า พร้อมกับวาดดาบไฟออกไปครั้งหนึ่ง รัศมีที่เกิดจากดาบเวทกระจายออกไปรอบทิศ ลำแสงทรงพลังนั้นฉีกร่างของพรายน้ำนับสิบตัวที่อยู่ใกล้ๆ หากทว่าพวกมันจะถดถอยหรือลดจำนวนลงไปก็หาไม่ หากตรงกันข้ามกลับยิ่งทวีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ “หัสรังสี หยุดมือก่อน! เราควรหาทางพาท่านทิวากาลออกไปจากที่นี้” รามิตตะโกนบอก หากเทพตะวันออกกลับหันขวับโต้ตอบด้วยเสียงดัง “หากแกขี้ขลาดนัก ก็หนีไปซะ! พวกเจ้าเก่งเอาตัวรอดอยู่แล้วนี่” “นี่ไม่ใช่เวลา...” มัสลินกรีดร้องลั่นเมื่อพรายน้ำตัวหนึ่งหลุดรอดรัศมีจากดาบของเทพตะวันออกมาได้ และตรงเข้าทำร้ายเธอและทิวากาล รามิตหยุดโต้เถียงกับหัสรังสีทันที หันมาชักเท้าเตะผลั่กจนพรายน้ำตัวนั้นกระเด็นออกไปหลายวา “แกไม่ต้อง...” หัสรังสีมองมาด้วยดวงตาลุกโชน ราวกับที่รามิตช่วยเหลือทิวากาลยิ่งทำให้ความแค้นสุมอก หากรามิตไม่มีเวลาคิดเรื่องเล็กน้อย เขาร้องตะโกนเสียงดัง “หัสรังสี! หลบ!” “แกอย่ามาสั่ง...” หัสรังสีแยกเขี้ยว รามิตเผลอสบถออกมาคำหนึ่ง ซึ่งหากนายท่านมาได้ยินเข้า เขาไม่พ้นต้องโดนเขกหัวสักสองโป๊กและอาจต้องถูกดุอีกเป็นกระบุงเมื่อรามิตเอื้อมมือคว้าจับคอเสื้อด้านหลังของหัสรังสี ผู้ซึ่งขณะนี้ดำรงตำแหน่งเกือบเป็นจ้าวแดนตะวันออก แล้วออกแรงกระชากและเหวี่ยงจนร่างของอีกฝ่ายล้มลุกคลุกคลานชนิดที่ไม่เกรงใจตำแหน่งอันสูงศักดิ์กว่าเลยแม้แต่น้อย เทพตะวันออกโกรธจนหน้าเขียวที่โดนจับเหวี่ยงจนตัวหมุน ทำทีจะลุกขึ้นและหยิบดาบปาวากะสวนกลับ หากกลับยิ่งต้องชะงักค้าง เมื่อรามิตใช้มือข้างที่ถนัดจับด้ามของดาบเงาจันทร์ขึ้นในแนวขนานกับพื้นดิน ขณะที่รับแสงวิชชุนาถเส้นหนึ่งที่วิ่งมาทางทิศตะวันตก ใบดาบทั้งสองด้านพลันส่องประกายเจิดจ้าบาดตาเมื่อมันดูดซับลำแสงทรงพลังงานที่ทะลุลงมาจากฟากฟ้า ครานั้นเมื่อศิษย์เอกแห่งจอมเทพรัตติกาลสะบัดดาบด้ามยาววาดออกเป็นวงรัศมีรอบตัว ลำแสงมหากาฬนั้นก็ยิ่งแผ่ขยายออกเป็นวงกว้าง พลังรุนแรงยิ่งกว่าดาบแห่งไฟของหัสรังสีหลายเท่านัก แสงสีฟ้ากระจายออกจากอาวุธอันทรงอานุภาพ และมิใช่มีเพียงระลอกเดียว ทุกครั้งที่รามิตออกดาบที่ยังคงสะท้อนแสงสว่างด้วยอัศนิเวท บังเกิดเป็นวงหนุนต่อเนื่องจนคล้ายคลื่นน้ำที่กระเพื่อมบนผิวทะเลสาบ หากคลื่นน้ำไม่ทรงฤทธีดุจสายฟ้าพิโรธเช่นนี้ ผลนั้นรุนแรงและต่อเนื่อง...จนแม้แต่หัสรังสียังอ้าปากค้าง ต่อให้พรายน้ำมีมากกว่านี้ กลับหาใช่ที่มันต้องกังวลใจ เมื่อคิดได้ดังนี้อารมณ์ของหัสรังสียิ่งพลุ่งพล่านเพราะเพิ่งตระหนักดีว่า ที่แล้วมารามิตไม่ได้ใช้ฝีมือตนเต็มที่แม้แต่น้อย จากคุณ : run saya - [ 19 เม.ย. 51 23:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คนหยิ่งทะนงและสูงศักดิ์ยิ่งเทพตะวันออก คล้ายกับโดนตบหน้าอย่างแรง ***** เมื่อเห็นว่าเหยื่อไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป และตัวเองต่างหากกำลังจะกลายเป็นเหยื่อ พรายน้ำที่เหลือต่างพากันหนีเตลิด หัสรังสีผุดลุกขึ้นมา แม้จะยังไม่ค่อยชอบใจนัก หากเขาก็อดที่จะเอ่ยปากถามไม่ได้ “มันไปแล้วหรือ?” รามิตไม่ตอบได้แต่มองไปรอบๆ อย่างระวังภัย ทั่วทุกแห่งมีแต่ความเงียบงัน นครบาดาลที่ได้ชื่อว่ามีชีวิตชีวาที่สุดในสี่แดนกลับมีแต่ความเงียบสงัดราวป่าช้าเถื่อน เป็นความสงบก่อนที่พายุร้ายจะบังเกิด ทันใดนั้นพื้นดินโดยรอบกลับสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นราวกับผืนดินกำลังจะพลิกกลับ เศษหินที่อยู่บนพื้นดีดสะท้อนขึ้นลง ราชธานีที่มั่งคงของมายาเลคล้ายตั้งอยู่บนรถม้าคันหนึ่ง จากนั้นคนทั้งสามจึงค่อยเห็นที่มาของเสียงสั่นสะเทือนนั้น หากเปรียบพรายน้ำนับร้อยตัวเมื่อครู่เป็นทหาร อย่างมากพวกมันก็แค่เป็นเพียงหน่วยสอดแนม ให้แก่ทัพใหญ่ และในตอนนี้มันรู้แล้วว่าฝ่ายศัตรูมีกำลังกล้าแข็งเกินกว่าที่พิชิตได้อย่างง่ายดาย ทัพใหญ่จึงต้องออกโรงมาเอง พรายน้ำที่บุกมาเป็นระลอกที่สองคล้ายมีความดุร้ายและตัวโตกว่าพวกแรก พวกมันบินว่อนเหนือลานกว้างที่คนที่สี่รวมกลุ่มกันอยู่ ไม่ได้บินมาจู่โจมในทันที พวกมันส่งเสียงครางฮึ่มคล้ายกำลังทะเลาะกันว่าใครจะได้กินเหยื่อคนไหน แม้กายของมัสลินยังสั่นระริก หากเธอคงโอบอุ้มร่างของทิวากาลเอาไว้อย่างปกป้อง รามิตค่อยๆ เดินถอยหลังเพื่อให้เธอและทิวากาลอยู่ในความรัศมีของเงาจันทร์ หัสรังสีเห็นดังนั้นจึงเดินไปคุ้มกันอีกทางหนึ่ง พลางสะบัดดาบคู่ออกมาไว้ในมือทั้งสองข้าง หลังจากเห็นอัศนิเวทกำแหงของดาบเงาจันทร์คล้ายสติปัญญาของว่าที่จ้าวแดนตะวันออกจะกลับมาใช้ได้อีกครั้ง “ข้าไม่ได้อยากช่วยเจ้า เพราะข้าต้องปกป้องท่านอาของข้า” หัสรังสีกล่าวด้วยเสียงรอดไรฟัน รามิตเองก็ไม่ได้ตอบว่ากระไร...เพียงแต่ออกแรงที่กำอาวุธของตนให้แน่นขึ้นเท่านั้น ยามนี้เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า กลับดารดาษไปด้วยฝูงมโหฬารของพรายน้ำที่กำลังเตรียมการโจมตี ตอนที่พวกมันได้ยินสัญญาณจึงส่งยามรอบแรกมา ไม่คิดว่าเหยื่อจะมีฤทธิ์เดชมากเท่านี้ เมื่อเหยื่อไม่ทำตัวให้สมกับเหยื่อ พวกมันจึงพากันคลั่งแค้น พากันบินออกมาจากโพรงรังเพื่อนำเหยื่อกลับไปให้โดยเร็ว มิฉะนั้น เจ้านายจะโกรธ.... ทันใดนั้นเมื่อได้ยินสัญญาณซึ่งมีแต่พวกมันเท่านั้นจะเข้าใจได้ ฉับพลันฝูงพรายน้ำที่บินอยู่ต่ำที่สุดก็ลงมือโจมตี เกือบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่พรายน้ำพวกแรกขยับปีก เสียงฟ้าคำรนพลันดังกึกก้อง ลำแสงสายฟ้าพุ่งปราดลงมา กว่าที่พรายน้ำทั้งฝูงจะรู้ตัวว่าผิดท่าเสียแล้วก็ต่อเมื่อดวงตาทั้งแปดของมันสะท้อนเวทสีฟ้า ซึ่งเป็นเวลาที่สายเสียแล้วกับการโต้ตอบ จากคุณ : run saya - [ 19 เม.ย. 51 23:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ส่วนอีกด้านหนึ่งลำแสงสีแดงเพลิงก็กำลังอาละวาดหนัก แม้จะไม่สามารถกำจัดพรายน้ำได้เร็วและมากเมื่อเทียบกับผู้สามารถเรียกใช้อาวุธร่วมกับอัศนิเวท หากเวทคาถาของว่าที่จ้าวแดนตะวันออกก็ใช่ด้อยนัก หากยิ่งนานพรายน้ำยิ่งมากและไม่มีทีท่าว่าจะหวาดกลัวแม้สักนิด รามิตพลันฉุกคิด พวกมันต้องการอะไรกันแน่? และแล้วเด็กหนุ่มกลับได้ยินเสียงประหลาดอีกครั้ง ศัตรูที่มองไม่เห็นจะนำทาง... รามิตหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงที่ราวกับกล่าวให้เขาฟังเพียงคนเดียว เขามองสลับกันที่ร่างของทิวากาล เจ้าพวกนี้มาตามคำเรียกของคำสาปหนังมังกร ศัตรูที่มองไม่เห็นจะนำทาง... ทันใดนั้นรามิตหันกลับ บัดนี้เขาเพิ่งรู้ พรายน้ำไม่ใช่ผู้ที่ควรระวัง หากเมื่อรามิตคิดได้ กลับเป็นเวลาที่สายเสียแล้ว ***** ตบท้ายบท : อะไรคือศัตรูที่มองไม่เห็น...ไม่ต้องเดาค่ะ รออ่านดีกว่า ตอนหน้าขึ้นตอนลัคกี้นัมเบอร์จริงๆ แล้ว คือ ตอนที่ 13 : ศัตรูล่องหน ค่ะ หลังจากตอนนี้เรื่องจะเข้มข้นขึ้นแล้วค่ะ แต่ละคนจะเริ่มเปิดเผยสถานะของตนเองแล้ว แต่ บอกแล้วไงนี่ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องนะคะ จากคุณ : run saya - [ 19 เม.ย. 51 23:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่หนึ่ง เย้ๆ นำทางไปไหนน้อ .. ว่าแต่เป็นเสียงกรีดร้องที่ .. ประหลาดมาก ว้าก จากคุณ : scottie - [ 20 เม.ย. 51 14:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โดนแซง แต่ไม่เป็นไร เอาเป็นว่ารามิต ต้องตามพรายน้ำ ไปอีกรอบละสิ จะได้รู้ว่าใครบงการ เบื้องหลัง จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ 20 เม.ย. 51 16:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ศัตรูนำทาง... เช่นนั้นจะเรียกเป็นมิตรหรือศัตรูล่ะ ? ทิวากาลเป็นอาหรือลุงของหัสรังสีคะ ? เริ่มสับสนแล้ว... ข้าน้อยไม่น่ากลัวหรอก แค่ชอบเดาสุ่มไปเรื่อยเฉย ๆ แหะ ๆ จากคุณ : Caje - [ 20 เม.ย. 51 18:07:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กำลังสนุกครับ แต่ว่าทายไม่ออกเลยว่าใครจะเป็นตัวแปรแทรกซ้อน อย่าบอกนะว่าเป็นทิวากาล หัสรังสีทำให้ผมนึกถึงเบจิต้า แห่งดราก้อนบอล(ที่ดูเช้านี้เอง อิอิ) เป็นคนหยิ่งทรนงออกไปทางมารๆ แต่ผมว่าบุคลิกภาพแบบนี้มีสีสีนดีนะครับ หัสรังสี มีหลายอย่างคล้ายเบจิต้า อืมม์...ตอนนี้ใช้ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์ด้วย ฮี่ๆๆๆ ช่วงนี้งานยุ่งครับ แต่ยังมีเวลาเข้ามาอ่านนิยายเสมอ ทำไงได้ ติดเข้าไปแล้;นี่นา ^__^..... จากคุณ : GTW - [ 20 เม.ย. 51 20:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ ^^ ไม่ว่างแต่มาเป็นกำลังใจให้ก่อน ท่าทางตอนนี้จะสนุกน่าดูแล้วจะมาอ่านเร็วๆนะค่ะ จากคุณ : kailia - [ 21 เม.ย. 51 00:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าหัสรังสีเป็นเบจิต้า รามิตก็ต้องเป็นโมกุลสิ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 21 เม.ย. 51 11:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่า ตามไปทยอยอ่านภาคแรกแล้ค่ะ ไม่เยอะหรอกค่ะเพราะนิยายที่สนุกๆ ยาวแค่ไหนก็รู้สึกสั้นจิดเดียว อย่างตอนนี้ เนื่ยจบตอนกำลังลุ้นเลย แล้วคุณรันเคยส่งสำนักพิมพยังค่ะ จากคุณ : fiona - [ 21 เม.ย. 51 11:31:53 A:220.253.9.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ภากรยังมีความพยายามไม่พอนะ ที่ไม่มาคุ้มกันนายของตนเลย ปล่อยให้สู้ไป 1 ยก แล้ว ยกที่สองจะเริ่ม ก็ยังไร้วี่แววคนของเทพตะวันออก ส่วนแดนบาดาลนั้น สุ่มสี่สุ่มห้าเอาของไม่ดีออกมาใช้ โดยไม่รู้ผลที่จะตามมาหรอ จากคุณ : ซาลาสซา - [ 21 เม.ย. 51 12:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฮึ่มๆๆ เท่าที่อ่านมาเนี่ย สงสัยจริงๆค่ะว่าทิวาลกาลเนี่ยจะเป็นคนดีรึเปล่า เฮ้อ .. คอยคำตอบอยู่ค่า จากคุณ : Hexi - [ 22 เม.ย. 51 00:18:58 ]