ความคิดเห็นที่ 1 และนับจนวันนี้เราก็ไม่เคยได้คุยกันทางโทรศัพท์อีกเลย แต่เราก็ติดต่อกันทางจดหมายอิเลคทรอนิกส์ เขาส่งข่าวมาเสมอว่ากิจการหล่อทองเหลืองกำลังไปได้ดี และป๋าก็ให้เขาดูแลการปั้นแบบ หล่อแบบ เขากำลังสนุกกับงาน และบางทีจิตใจที่บอบช้ำของเขาอาจจะดีขึ้น งาน จะทำให้เขาไม่มีเวลามานั่งเศร้าและโทษตัวเองถึงเรื่องราวของความรักที่เกิดขึ้น เขาบอกว่า “เราไม่ได้อยากเป็นศิลปินชื่อดังคับประเทศหรอก เอาแค่รับผิดชอบกิจการให้มั่นคงได้ก็พอแล้ว เราเหมาะกับการเป็นนักธุรกิจ เป็นพ่อค้า มากกว่านักจินตนาการ” ไม่เหมือนคนที่ชอบเรียกตัวเองว่าศิลปินบางคน ที่ดูจะแสวงหาชื่อเสียงให้ตัวเองจนลืมไปว่า ศิลปิน ไม่ใช่เทวดา กาแฟแก้วใหม่ หอมกรุ่น คุ้นเคย ผ้าคลุมไหล่ผืนหนาจากบาหลี เป็นของฝากจากแม่เมื่อครั้งที่แม่ซื้อของมาแต่ง ‘เรือนครัว’ ซึ่งเป็นเรือนไม้ชั้นเดียวเหมือนเรือนพักหลังอื่น หากแต่ที่นี่จะเปิดโล่ง มีโต๊ะไม้ตัวเตี้ยๆจากพม่า กับเบาะนั่งผ้าลายขิดและหมอนอิงจากขอนแก่น หน้ากากไม้และรูปภาพตกแต่ง จากบาหลี แจกันดินเผาทรงเตี้ยเสียบดอกลีลาวดีสีขาว..แจกันละช่อ อาหารเช้าของแขกที่มาพักจะอยู่ที่นี่ และของตกแต่งจากทุกมุมโลกก็มักจะรวมกันอยู่ที่นี่ หากฉันรู้สักนิดว่าเธอรักฉัน บอกกันวันนั้นให้รู้สักหน่อย ยอดดวงใจที่ฉันเฝ้าคอย คงไม่เลื่อนลอยเป็น ของใคร แล้วไม่เพียงแต่เสียงเพลง หากมีเสียงร้องคลอไปกับเพลงด้วย ดูเถอะ ช่างอารมณ์ดีเสียจริงหนอ อยากรู้แล้วละสิว่าแขกเรือนรับรองหลังข้างๆ นี้ หน้าตาเป็นอย่างไร ท้องฟ้าเริ่มสว่างเรืองๆ อืมม์ นะ จะสว่างอยู่อีกไม่กี่นาน รอสวัสดีทักทายดวงตะวันยามเช้าหน่อยก็ดี เพราะไม่บ่อยครั้งนักที่จะได้นั่งชมดาว จิบกาแฟจนสว่างคาตา เช่นนี้ ถ้าไม่เพราะต้องมาเฝ้ารีสอร์ทให้แม่ ป่านนี้คงนั่งอัพเดทข้อมูลเวบไซท์ ตอบอีเมลล์ลูกค้าที่สั่งซื้อของทางอินเทอร์เน็ต เช็คยอดจำนวนสินค้า คนเดียว บนชั้นสูงสุดของคอนโดมิเนียมใจกลางกรุง ยามสายก็เตรียมตัวเดินทางไปสั่งออร์เดอร์สินค้ายังต่างจังหวัด ไปธนาคาร ไป ยานใหญ่ ในเวลานี้จึงไม่อยากจะแตะต้องคอมพิวเตอร์โน้ตบุ้คที่วางอยู่ใกล้ๆ มือนี้เลย แต่ก็อีกนะแหละ จะมีเพื่อนคนไหนส่งความคิดถึงมาทางตัวอักษรบ้างหนอ แน่นอนอีเมลล์แอดเดรสของเพื่อน.. กับงาน..คนละส่วนกัน และยามเช้าของวันนี้ ไม่ดีเลยที่จะเครียดเพราะงาน .. “สวัสดีสาวน้อย ผมเพิ่งกลับจากตรวจงานที่สิงคโปร์ ตอนนี้ผมอยู่ริมทะเล มาพักผ่อนเผื่อคุณไง ทะเลที่นี่สวยมาก ไม่อยากเชื่อเลยว่าที่นี่คือเมืองไทย อืมม์ เห็นทีผมจะต้องเลิกไปฮาวายแล้วล่ะ” พ่อหนุ่มวิศวกรประจำบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง.. สาขาประเทศไทย อืมม์ จดหมายฉบับนี้เพิ่งเขียนไม่กี่นาทีที่ผ่านมา แสดงว่าก็ยังมีคนไม่นอนเป็นเพื่อนกัน หรืออีกบางที เขาอาจจะเพิ่งตื่น.. ชายหนุ่มคนนี้ก็เหมือนคนอื่นๆ การรู้จักกันทางตัวหนังสือไม่ได้ทำให้เราดูห่างเหินกันเลย ทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้าก็รู้สึกได้ถึงมิตรภาพที่ผ่านตัวอักษรมา เขาบอกว่าต้องรับผิดชอบโครงการ หลายพันล้าน วางระบบไฟฟ้าและซ่อมบำรุงหลายบริษัททั่วโลก “เหนื่อยมาก แต่ก็สนุก ท้าทายดี ได้คิด ได้แก้ปัญหา ต้องเอาเหตุเอาผลมาเป็นข้อบังคับ ไม่ต้องอยู่กับที่นิ่งๆ ชอบ” เขามักจะเขียนมาเล่าเรื่องงาน-งาน และงาน ท่าทางคงจะเหนื่อยน่าดูจริงๆ นั่นแหละ เขาช่างไม่มีเวลาได้หยุดนิ่งเพื่อพักผ่อน พักเหนื่อย หรือให้โอกาสกับร่างกายตัวเองให้ได้ผ่อนคลายบ้าง แต่ เอ จดหมายฉบับนี้เขาบอกว่าอยู่ริมทะเล ประเทศไทยนี่เอง อย่างนั้นก็ คงได้พักบ้างแล้วสินะ บางทีที่เขาเขียนมาบ่นเล่า เรื่องราวของสุขภาพ ก็อดใจหาย เป็นห่วง..ไม่ได้ “วันนี้เจ็บตามากเลย นั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ทั้งวัน กว่าจะเคลียร์โปรเจคท์เสร็จ สว่างเลย..” อาการป่วยไข้ของเขา เห็นว่าต้องดูแลตัวเอง “ไม่มีใครเลยจ้ะ เคยมีแฟนนะ แต่ก็เลิกกันเพราะไม่มีเวลาให้..” นี่เอง เหตุของการเลิกร้างของคนทำงานเพราะไม่มีเวลาให้กันนี่เองเล่า เขาเขียนจดหมายมาบ่อยกว่าใครเพื่อน บางคราวบางครั้งก็วันละสิบห้าฉบับเรียกได้ว่าเกือบทุกสองชั่วโมง จนกลายเป็นความคุ้นเคย-- คุ้นตา เหมือนจะเป็นคนขี้เหงาเหลือประมาณ เพราะในยามใดที่อยู่คนเดียวก็ส่งเมลล์ เวลาไหนที่เหนื่อยๆ ก็ส่งเมลล์เกือบจะทุกความเคลื่อนไหว..ที่เขาบอกเล่าจนรู้ว่าในเวลาไหนเขาทำอะไรบ้างในชีวิต แต่คนที่นั่งอ่านจดหมายเขาอยู่ตอนนี้ ก็ทำได้เพียงแต่แสดงความหวังดีและเห็นใจผ่านทางตัวอักษร..อาจจะไม่ลึกซึ้งกินใจ แต่ขณะที่เขียน..จิตใจในตอนนั้นก็อยู่ที่คนรับจดหมายแล้วล่ะ แม้จะเป็นเพียงเพื่อน เพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่ทว่าความหวังดีและจริงใจ บางทีก็อาจจะมีให้กันมากกว่าคนที่เจอหน้ากันทุกวันก็ได้ สำหรับสังคมทุกวันนี้ แล้วก็ได้เปิดอ่านจดหมายเพียงฉบับเดียว เมื่อคุณแม่บ้านมาเรียน ‘คุณหนู’ ให้ไปรับประทานอาหารเช้า ‘คุณหนู’ ก็เลยต้องกุลีกุจอเก็บโน้ตบุ้ค เก็บแก้วกาแฟ อืมม์ แต่ก็อดเหลือบมองเรือนพักข้างๆ ไม่ได้ เสียงเพลงเงียบไปแล้วแต่แสงจากโคมไฟยังสว่างจ้าอยู่เลย ตะวันโผล่พ้นขอบน้ำไปตั้งนาน หรือหลับไปเสียแล้วก็ไม่รู้ แน่ะ เหมือนรู้ทันความคิด ปิดโคมทันทีเลย อุ๊ย เปิดหน้าต่างออกมาด้วย “สวัสดียามเช้าสาวน้อย..” อาการค้าง เกิดขึ้นทันที รอยยิ้มแห้งๆ ที่ส่งออกไปพร้อมเสียงแห้งๆ ของคน..ไม่ได้นอน น่าอายจัง เป็นสาวเป็นนางมือข้างหนึ่งถือแก้วกาแฟสองใบ อีกข้างหิ้วโน้ตบุ้ค ผ้าคลุมไหล่เลื่อนตกลงมา น่าอายน้อยอยู่หรือเล่า “สวัสดีค่ะ ” แล้วก็ผลุบเข้าบ้าน ก็แหม ใครจะกล้ายืนสู้หน้า และหลังจากที่ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยก็ไปยังเรือนครัวพ่อหนุ่มข้างบ้าน ก็ออกมาพร้อมกัน เหมือนจงใจ “เมื่อคืนคุณแอบดูผมใช่มั้ยสาวน้อย เก่งจัง นั่งอยู่ที่เดิมได้ตั้งหลายชั่วโมง ผมเห็นคุณอยู่จนสว่าง” “คุณก็...สว่างเหมือนกัน” “ถ้าคุณไม่นั่งอยู่ผมก็คงนอนไปแล้ว กลัวผีครับ แต่เห็นว่ามีเพื่อน เลยนั่งไปเรื่อยๆ ก็ว่า..ถ้าคุณเข้าบ้านผมก็คงไปนอนเหมือนกัน แต่มองมาทีไร คุณก็ยังนั่นงอยู่ที่เดิม ผมก็เลยเพลิน ไม่หลับไม่นอน” เขาเล่า..ยิ้มแย้ม พูดคุยเหมือนสนิทสนมมาเนิ่นนาน มนุษยสัมพันธ์ดีจัง “แล้วคุณทำอะไรหรือ..ดึกดื่น” “เล่นอินเทอร์เน็ตครับ” เขาตอบตรงๆ “คุณหิ้วแล็ปท้อปมาด้วยหรือ” “ก็เหมือนคุณนะแหละแม่สาวน้อย ผมเห็นนะ คุณก็เล่น แช้ตเหรอ?” “เมื่อเช้าเหรอคะ เปล่าค่ะ เชคเมลล์” “เช่นกัน...ผมส่งเมลล์ ถึงเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้า มันฟังดูตลกมั้ย เพื่อนกัน แต่ไม่เคยพบกันเลย” เขาเอื้อมมือไปเด็ดดอกลีลาวดีข้างทางส่งให้ “ขอบคุณค่ะ อืมม์ ไม่แปลกค่ะ มิตรภาพไม่จำเป็นต้องเห็นหน้า” “ว้าว คุณพูดเหมือนเพื่อนผมเลย เพื่อนที่ผมเพิ่งจะส่งเมลล์ไปถึงเขาเมื่อเช้า ก็พูดอย่างนี้แหละ เอ ผู้หญิงนี่เค้าคิดอะไรคล้ายๆ กันเนอะ อืมม์ ถึงเรือนครัวแล้ว เราไปทานข้าวกันเถอะ เพราะผมต้องกลับกรุงเทพฯ วันนี้แล้วแย่จังที่ไม่ได้คุยกับคุณนานๆ แม่สาวน้อย” “คุณกลับมาที่นี่อีกก็เจอฉันที่นี่แหละค่ะ..” “ครับผม นี่ผมเพิ่งกลับมาจากสิงคโปร์ เพิ่งรู้นะว่าที่นี่มีทะเลสวย เพื่อนทางอินเทอร์เน็ตของผมคนหนึ่งบอกว่ามีบ้านพักด้วย ให้เบอร์มาเรียบร้อย ผมก็เลยมาที่นี่ ต้องเขียนเมลล์ไปขอบคุณแล้วล่ะ” เมื่อถึงเรือนครัวก็เลยขอแยกตัวไปหลังครัว แล้วเราก็ไม่ได้พบกันอีก--ชายหนุ่มข้างบ้าน เช็คเอาท์ออกไปหลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเรียบร้อย มิตรภาพที่ไม่เห็นหน้า ก็ยังคงดำเนินไปตามรูปรอยของมัน ชายหนุ่มทั้งสี่คนก็ยังหมั่นเขียนเมลล์ มาหา บอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปในชีวิต หนึ่งในสี่หนุ่ม ถ้าเขารู้ว่าแม่สาวน้อยที่เขาเก็บดอกลีลาวดีข้างทางให้ และเพื่อนสาวที่บอกเรื่องทะเลและบ้านพัก กับแม่สาวน้อยที่เขาบอกเล่าเรื่องราวให้ฟังทุกวันเป็นคนเดียวกัน จะรู้สึกอย่างไรหนอ.. จะรู้บ้างมั้ยนะ ว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเพียงบังเอิญเจอ ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนในชีวิตจริง แต่เป็นเพื่อน สนิท ในอินเทอร์เน็ต อืมม์ หลังจากที่แม่กลับมาแล้ว-ไปที่ร้านขายเครื่องใช้ทองเหลืองบ้างดีกว่า ให้แม่เอามาตกแต่งรีสอร์ท บางทีอาจจะได้เจอกับใครอีกคนที่ร้านนั้น แน่นอน เพราะที่ร้านกาแฟ คนที่นั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม..คอกาแฟ และนั่งนานเท่าๆ กัน จิบกาแฟรสชาดที่มาจากคนชงคนเดียวกัน และก็ เค้กมะนาวเหมือนกัน เขายังไม่รู้จนวันนี้ ว่าเป็นใคร-- ส่วนนายทหารหนุ่มแห่งกองทัพอากาศไทย..ไม่เป็นไร ได้พบกันแน่นอนที่นครสวรรค์ เพราะผ้าทอที่สั่งออร์เดอร์ไป ต้องไปรับแล้ว ลูกค้าจากเยอรมันต้องการด่วนเสียด้วย เพื่อนรัก .บางที คนที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณตอนนี้อาจจะเป็นเพื่อนสาวจากอินเทอร์เน็ตคนนี้ก็ได้ อย่าลืมยิ้มให้เธอบ้างนะ / จากคุณ : ดาริกามณี - [ 21 เม.ย. 51 16:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนไม่รู้จักที่คุ้นเคย ชอบจัง ไป ยานใหญ่ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 21 เม.ย. 51 19:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 wow! cute story!!!! จากคุณ : Tyra - [ 21 เม.ย. 51 21:51:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คนไม่รู้จักที่คุ้นเคย คล้ายๆกับ "คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย " มั้ยหนอ???? อ่านแล้ว อิน จัง จากคุณ : teansri - [ 22 เม.ย. 51 00:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แหะๆ ไม่คุยกับเพื่อนผู้หญิงบ้างเลยหรือคะ จากคุณ : scottie - [ 22 เม.ย. 51 00:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากไปนั่งจิบกาแฟชมดาวด้วยคน ไม่ได้เห้นดาวมานานเท่าไหร่แล้วนะเรา... ดาวยังคงอยู่บนผืนฟ้าที่เดิม แต่คนไม่มีเวลาแม้แต่จะแหงนมองชื่นชมความงามของดวงดาว เฮ้อ ... คิดแล้วเศร้า จากคุณ : Mneme (Mnemosyne) - [ 22 เม.ย. 51 11:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไปด้วยๆๆๆ จิบกาแฟชมดาว.....ตบยุง.... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 22 เม.ย. 51 14:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาอ่านเรื่องน่ารักๆ... ว่าแต่คุณกลิ่นกาแฟคะ 'จิบกาแฟชมดาว.....ตบยุง.... ' ง่ะ... จากคุณ : BestChild - [ 25 เม.ย. 51 19:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^______________^b อ่านแล้วอยากไปนอนอยู่ริมทะเลเลยค่ะ :) . . . เผื่อจะเจอชายหนุ่มเรือนข้างๆแบบนี้บ้าง :D จากคุณ : ปลาฬทราย (ปลาฬทราย) - [ 3 พ.ค. 51 14:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รู้สึกดีนะ บางครั้งมิตรภาพก็ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้า แค่ความรักและความหวังดีที่มีให้กัน ก็เพียงพอ จากคุณ : *ตู้-แดง* - [ 18 มิ.ย. 51 14:48:07 ]